Dave Evans - The Words in Between


Tot de onbekende pareltjes van de Britse folk van de beginjaren zeventig behoort The Words in Between van Dave Evans uit Wales. Dit is overigens reeds de terechte tweede heruitgave (eerste in 2001). De hoes doet me herinneren aan foto’s die gebruikt werden voor de box Fruit Tree van Nick Drake. Muzikaal zijn ze zeker ook vergelijkbaar, de muziek van beiden is beïnvloed door zowel de folk als blues en muzikanten als Jackson C. Frank. Vanwege het gitaarspel zijn vergelijkingen met John Fahey en Bert Jansch nooit ver weg. Zijn virtuoze gitaarspel met vaak ongebruikelijk gestemde gitaar maken hem tamelijk uniek. Zijn debuutalbum werd opgenomen in de huiselijke sfeer van zijn toenmalige platenbaas wat duidelijk een positieve bijdrage heeft geleverd aan het eindresultaat. Muzikaal gezien staan de akoestisch gebrachte liedjes anno 2018 nog steeds als een huis, vooral het droevige Rosie, met als thema als je geld hebt, dan heb je vrienden. Helaas is het tekstueel gezien niet van het niveau van iemand als Nick Drake. Dat is geen probleem voor mij, zijn warme stem vergoedt veel. Zijn debuutalbum werd overigens toen goed ontvangen en leverde hem ook de nodige bekendheid op en onder anderen een optreden in Old Grey Whistle Test met een aandachtig luisterende Lou Reed in het publiek. Hopelijk zal deze heruitgave de naamsbekendheid van Dave Evans vergroten.   
Theo Volk
Herreleasedatum : 8 juni 2018 Earth

Melissa Carper & Rebecca Patek - Brand New Old-Time Songs



“Best listened to on a swing, underneath a tree, in the summer.” is het advies wat dit damesduo geeft op welke wijze je Brand New Old-Time Songs het beste kunt beluisteren. Het album werd dan ook opgenomen in het vaak snikhete Arizona. De hoes straalt de landelijke sfeer uit van dat gedeelte van de Verenigde Staten. Die landelijke sfeer hebben ze uitstekend weten te vangen in hun composities. Slechts een cover, Death of Sis Draper (Guy Clark/Shawn Camp), dat overigens vanwege de zang associaties bij me opriep met Matty Groves uitgevoerd door Moriarty. Twee composities schreven ze samen, opener Three Little Birdies en Coyotes Sing Tonight, de rest ieder een aantal afzonderlijk. Erg knap is dat hun liedjes klinken alsof ze heel lang geleden gecomponeerd zijn. Met name Melissa Carper beschikt over een opvallende stem, die de liedjes vaak iets melancholisch meegeven, vaak versterkt door de viool van Patek. Een goed voorbeeld hiervan is Rambler’s Soul. Maar niet altijd klinkt er droefenis door, opmerkelijk aanstekelijk en vrolijk zijn Sweet Peach en vooral I Can’t Lose What I Don’t Have. Het laatstgenoemde liedje vormt al een aantal weken een echte oorwurm, maar dan wel op een positieve wijze. Ook vermeldenswaard is de aandoenlijke afsluiter Almost Forgot About You. Voor wie, net als ik, van old school folk en country houdt, is Brand New Old-Time Songs een erg verslavende aanrader.   
 
Theo Volk

Releasedatum: 12 juni 2018 Eigen beheer

Website: https://rebeccapatek.bandcamp.com/

Ben Caplan - Old Stock


Met Old Stock is de uit het afgelegen Nova Scotia in Canada afkomstige Ben Caplan toe aan zijn derde album. Muzikaal gezien is dit conceptalbum duidelijk ratatouille geworden, van alles komt voorbij; klezmer, jazz, invloeden uit de balkan, folk, roots en misschien wel de grootste invloed is de klezmermuziek. Old Stock is een conceptalbum gebaseerd op het waargebeurde verhaal van twee Joodse Roemeense vluchtelingen, die in 1908 naar Canada emigreren. Dit gegeven vormt een kapstok voor (nog steeds) actuele thema’s als religie, immigratie en seksualiteit. Oorspronkelijk waren de songs geschreven voor de bühne. Samen met toneelschrijver Hannah Mosovitch en regisseur/co-songwriter Christian Barry, schreef hij het theaterstuk “Old Stock: A Refugee Love”. Overigens klinken de songs, mede door de, bij tijd en wijle, machtige bariton van Caplan, nog steeds behoorlijk uitbundig. In het persbericht wordt vermeld, dat Caplan zich vooral heeft laten inspireren door artiesten als Bob Dylan, Jethro Tull en Tom Waits. Het is de laatstgenoemde wiens invloed zich het meeste heeft laten doen gelden. Zowel in instrumentatie als in de zang. Hij wordt bijgestaan door een groot aantal begeleiders, die zich bedienen van piano, accordeon, orgel, klarinet, saxofoon, viool, drums, bas en akoestische gitaar. Old Stock is een album, dat zowel muzikaal als emotioneel alle kanten uitschiet. Dat gegeven kan voor de ene luisteraar aantrekkelijk zijn en voor de andere een struikelblok, aan U de keuze tot welke groep U gaat behoren. Zelf behoor ik tot de eerste.    
Theo Volk
Releasedatum : 15 juni 2018  Under Control / Rhyme & Reason
Ben Caplan live:
25-09 NIJMEGEN: Merleyn
26-09 ROTTERDAM: Rotown
27-09 UTRECHT: Tivoli Vredenburg

Ana Egge - White Tiger


White Tiger is inmiddels het tiende album van folk singer-songwriter Ana Egge en is het alweer twintig jaar geleden dat ze als negentienjarige in Austin verkozen werd tot beste folk artieste en singer-songwriter. Zoals altijd is het weer een genot om haar stem met het zeer herkenbare timbre te horen. Bovendien zijn haar teksten als vanouds bovengemiddeld goed. Was het niet Lucinda Williams niet eens muziekliefhebbers adviseerde : “Listen to her lyrics. Ana is the folk Nina Simone.”? Direct bij de vrolijke opener  Girls, Girls, Girls met heerlijke blazers heeft ze de aandacht van de luisteraar te pakken. Het handelt over haar eerste voetstappen in de muziekscene. De onderwerpen zijn divers, zo gaat bijvoorbeeld Dance Around the Room with Me over haar vierjarig dochtertje. In Last Ride staat een motorfiets romance in Californië centraal. De fraaie titelsong vormt een ferme hart onder riem voor een dierbare vriend. Zoals altijd is ze eerlijk en openhartigheid in haar teksten. In muzikaal opzicht hoor ik duidelijk de invloed van Suzanne Vega in You Amongst the Flower en I’m Going Bossa Nova wordt opgesierd met een fluit, die de begintijd van Van Morrison kenmerkte. Gastoptredens op White Tiger worden verzorgd door Anais Mitchell, Billy Strings, Alex Hargreaves en Buck Meek (Big Thief). White Tiger laat een duidelijk geïnspireerde Egge horen, die andermaal bewijst tot de betere singer-songwriters te behoren.
Theo Volk
Releasedatum : 8 juni 2018 Storysound Records

Snowapple - Wexico



Het gelijknamige debuutalbum Snowapple van het Amsterdamse damestrio leerde ik vijf jaar geleden kennen dankzij Krenten uit de pop. Een drietal Amsterdamse dames met verschillende muzikale achtergronden, wat leidde tot een album wat alle kanten op schoot. Hun nieuwste album Wexico kwam op heel toevallige wijze tot stand. Zangeres Laurien Schreuder zat midden in een Mexicaanse toer met de handen in het haar, toen een van de bandleden plotseling naar huis moest. Ze riep de hulp van vier bevriende Mexicaanse muzikanten in om de toer te vervolgen. De geweldige samenwerking en reacties van het publiek waren aanleiding om direct een Mexicaanse studio in te duiken. Het resultaat is wat in het persbericht popfolk/opera/avant-garde-cumbia genoemd wordt. Zelf zou ik de invloed van een groep als Moulettes, met wie de dames in het verleden al eens samenwerkte, willen noemen. Hun zang is af en toe net zo uitbundig als van hun Britse collega’s. De zomerse klanken van Wexico waren de afgelopen weken aanleiding om het album met grote regelmaat door de boxen te laten schallen. Naast zeven eigen composities heeft men een “spaghetti-western” versie van de bekende Mexicaanse traditional Perscado opgenomen . Uiteraard is de zang van de dames weer net zo fraai als op hun debuut, maar blenden hun stemmen ook nog eens perfect met die van hun Mexicaanse collega’s. Hun muziek heeft genoeg eigenzinnigheid en eigenheid om over langere tijd te kunnen blijven boeien. Zondag is de officiële voorstelling van het album in Blijburg, Amsterdam. Voor eventuele andere optredens, kijk hier.  
Theo Volk
Releasedatum: 8 juni 2018 Zip Records

Erin Rae - Putting on Airs


Eind 2015 bracht Erin Rae McKaskle in eigen beheer haar fraaie debuutalbum Soon Enough uit. Een album wat ze zelf omschreef als nieuwe muziek voor oude zielen. Het album werd niet alleen door mij omarmd, maar ook door bijvoorbeeld Rolling Stone en de BBC. Ook kreeg het terecht  snel een Nederlandse release op Continental Records. Niet alleen wist Erin Rae me met haar fraaie, melancholische stem te raken, maar ook tekstueel, zoals het ontroerende Sleep Away over haar vader. Soon Enough wist toen langzaam maar heel zeker onder mijn huid te kruipen en behoorde dat jaar tot mijn grote favorieten (nog steeds!). Op Putting on Airs borduurt ze verder op haar ingeslagen weg, een mix van traditionele folk, indie-folk en spaarzaam indie-rock. Ook deze keer houdt ze haar liedjes klein, maar weten ze andermaal onder de huid te kruipen. Ze wordt slechts begeleid op bekwame wijze door Jerry Bernardt  en Dom Billett. Met name het subtiele gitaarspel van Jerry is regelmatig om je vingers bij af te likken. In Like the First Time dacht ik overigens eerst in het iets stevigere gitaarspel de bekende Canadese singer-songwriter Avie Jurvanen (Bahamas) te herkennen. Erin Rae maakt trouwens geregeld op meesterlijke wijze gebruik van herhaling. Zo is bijvoorbeeld het refrein van Bad Mind niet uit je geheugen te branden. Toch blijft haar melancholische stem haar grootste troef, balsem voor de ziel. Putting on Airs zal haar rijzende ster ongetwijfeld nog vergroten.  
Theo Volk
Releasedatum : 8 juni 2018 Single Lock

Pharis & Jason Romero - Sweet Old Religion


No Depression, Folk Alley en Folkradio UK en onze eigen Popmagazine Heaven staken al terecht de loftrompet over dit album, maar een klein beetje extra aandacht voor Sweet Old Religion kan geen kwaad. In tegenstelling tot hun vergelijkbare collega’s Gillian Welch en David Rawlings is het met de bekendheid van dit Canadese duo in Nederland vrij pover gesteld en dat is erg jammer. Ze doen namelijk wat mij betreft niet voor dit bekende Amerikaanse duo onder. In eigen land worden ze allang op juiste waarde ingeschat, want hun vorige album behaalde een JUNO award. No Depression omschrijft hun muziek fraai als een tegengif voor deze jachtige, moderne tijd. Vreemd is het dan ook niet dat hun songs beïnvloed wordt door muziek uit lang vervlogen tijden, zoals de jazz, blues en country uit de jaren twintig tot en met zestig. Ook vond men inspiratie bij artiesten als Levon Helm en The Band. Daarnaast bracht een jaartje rust veel nieuwe ideeën naar boven borrelen. Het album ademt een positieve sfeer uit. Het geluk lacht hen toe, vooral door hun twee jonge kinderen, wat leidde tot de song Babes, Mothers and Fathers. Ter voorbereiding van de opnames zongen ze dagelijks maandenlang  urenlang samen, hetgeen duidelijk zijn vruchten heeft afgeworpen. Niet alleen deze perfecte samenzang valt op, maar ook Jason’s geweldige banjo- en gitaarspel. Tot  de hoogtepunten behoort het duidelijk door The Band beïnvloedde The Salesman samen met de ontroerende ode in You Are a Shining Light aan hun vriend Lucas Hicks, die stierf aan de gevreesde ziekte. Dit fraaie Sweet Old Religion zal volgend jaar april live worden gebracht op de podia van een aantal bekende locaties. Absoluut beiden een aanrader!     
Theo Volk
Releasedatum: 18 mei 2018 Borealis

Needlepoint - The Dairy of Robert Reverie



“What do you get if you combine Robert Wyatt’s and Syd Barrett’s melodies with the very best from the 70’s fusion and the playful feeling of early Weather Report?”, kopt het begeleidende persbericht. Het klopt dat de muziek op The Dairy of Robert Reverie, het vierde album sinds 2010 van Needlepoint duidelijk beïnvloed is door deze twee muzikale geniën. Maar ook tekstueel zijn er parallellen met Syd Barrett. Ooit brak Pink Floyd door met de door Barrett geschreven eerste single Arnold Layne, gebaseerd op een echt bestaande travestiet, die wasgoed stal van vrouwelijke onderverhuurders van Syd’s moeder. Ook de hoofdpersoon op de nieuwe cd, de dromerige, ietwat vreemde Robert Reverie, heeft Bjørn Klakegg gebaseerd op bestaande personen in het kleine plaatsje waar hij woont. Bij het schrijven van zijn songs is Klakegg, naast eerder genoemde voorbeelden, ook geïnspireerd door Wyatt’s bands Matching Mole en Soft Machine, maar ook door Caravan, Camel en Gentle Giant. Vooral de link met de Canterbury scene uit de beginjaren zeventig kan regelmatig gelegd worden. Uiteraard is de muziek door producer Nikolai Haengsle Eilertsen (Knut Reiersrud) gegoten in een modern jasje. Hij beschikt in David Wallumrød (onder anderen hammond orgel)  en Olaf Olsen (intentieve percussie) trouwens over twee fantastische begeleiders. De zang van Klakegg ervaar ik als bijzonder prettig, vooral door het relaxte karakter. Hoogtepunt vormt voor mij afsluiter Shadow in the Corner,  mede dankzij zijn begeleiders. Voor wie net als ik opgegroeid is met deze rock en jazzrock uit de beginjaren zeventig zal The Dairy of Robert Reverie waarschijnlijk het feest der herkenning worden.  
Theo Volk
Releasedatum : 1 juni 2018 bjk music