In oktober bestond Spotify tien jaar. Daar kwam ik achter
dankzij een interessant artikel in het decembernummer van Oor geschreven door
Tom Engelshoven. De voor- en nadelen van deze streamingdienst kwamen daarin aan
de orde. Helaas vond ik het artikel redelijk zwart-wit. De oudere muziekliefhebber,
vaak man, werd daarin enigszins afgeschilderd als digibeet en Neanderthaler,
vastgeroest in hun oude patronen. Liefhebbers, die ook een beetje als sukkels
gezien worden, doordat ze nog regelmatig cd’s/lp’s kopen en af en toe dure
boxen, terwijl die ook gratis te beluisteren zijn op streamingdiensten en vaak
op internet te vinden zijn. Engelshoven repte over het feit dat Spotify en
consorten de redding waren voor de muziekindustrie, doordat de verkoop van cd’s
en lp’s drastisch was afgenomen. Hoe dat kwam gaf hij jammer genoeg niet aan.
Al vele tientallen jaren worden de prijzen kunstmatig hoog gehouden door de
kartelvorming in de muziekindustrie. Reeds in de jaren zeventig kostte de lp al
rond de twintig gulden. Met de invoering van de euro ging de prijs niet omlaag,
integendeel, die kosten tegenwoordig ook al gauw tegen de twintig euro. De kostprijs
van een cd is extreem laag, want hoe verklaar je anders dat een gloednieuwe box
met het verzamelde werk van Bach, bestaande uit 222 cd’s en 1 dvd, plus de
nodige boekwerken, slechts 535 euro kost? En het allerergste is dat de artiest
degene is die verhoudingsgewijs een schijntje van de opbrengsten krijgt. Hetzelfde
laken een pak geldt voor Spotify, de opbrengsten zijn daar praktisch nihil,
behalve als je Ed Sheeran heet, die 16 van de 20 meest gestreamde liedjes op
zijn naam heeft staan. Maar voor de meeste artiesten is het geen vetpot. Ook
blijken platenmaatschappijen een zeer grote vinger in de pap te hebben op
Spotify, door algoritmes worden argeloze luisteraars bepaalde keuzes door de
strot geduwd. Zelfs een zogenaamd onafhankelijke muziekwebsite als Pitchfork
schijnt een financiële deal te hebben met Spotify. De redenen waarom ik geen
Spotify gebruik zijn legio. Allereerst de matige geluidskwaliteit. Bovendien
wil ik tijdens het luisteren me verdiepen in de teksten in het meegeleverde
boekje en mogelijke achtergrondinformatie. Muziek is voor mij beleving,
ontroering en verwondering, geen achtergrondvulling. Daarnaast wil ik zelf
bepalen wat ik hoor en niet bepaald door een algoritme. Dat is overigens ook de
reden dat ik geen radio luister. Ook wil ik niet meewerken aan verrijking van
oude mannen met dikke sigaren ten koste van de artiest. Daarnaast is er ook nog
het sociale aspect, je mist dan het bezoeken van een platenzaak. Het reguliere
praatje van de klant met de verkoper, al dan niet onder het genot van een kopje
thee of koffie en welgemeend advies. Het
is jammer dat de jongste generatie, dat nog amper kent.
Theo Volk