De in Bristol woonachtig zangeres Elles Bailey heeft een
stem met een heerlijk hees randje. Dat randje is niet ontstaan door een
ongezond leven met veel nicotine, drugs en drank. Reeds op haar derde
veranderde haar stem namelijk door een, zowel bacteriële als virale,
longontsteking. De KNO-arts sprak toen al de profetische woorden: “als ze later
ooit gaat zingen, dan wordt ze vast blueszangeres”. Naast dat haar stem hees
is, is die ook krachtig. In 2017 verscheen haar goed ontvangen debuutalbum Wildfire.
Hierop is een lekkere mix te horen van blues, country, rock aangevuld met een
vleugje soul. Voor het schrijven van de liedjes nam ze toen vijf jaar de tijd.
Voor de songs op opvolger Road I Call
Home had ze slechts een jaar nodig. De liedjes kunnen gezien worden als een
verslag van de toer die volgde na de release van Wildfire, vooral over het feit hoe het haar leven veranderde. Ze
graaft tekstueel dieper dan op haar debuut. Liedjes waarin ze zingt over verlies,
liefde, boosheid, vastberadenheid en het leven tijdens de toer van zo’n
tweehonderd optredens in Europa en Amerika. Muzikaal gezien is er gelukkig
weinig veranderd, wederom een geweldige mix van blues, country, americana en soul. Bij het schrijven
van enkele songs kreeg ze de hulp van niet de minsten, Roger Cook, Bobby Wood
en Dan Auerbach van The Black Keys
schreef mee aan Little Piece of Heaven.
Het repertoire biedt Elles nog meer dan op het debuut de mogelijkheden van haar
stem optimaal te benutten. Road I Call
Home weet mij nog meer te overtuigen dan haar debuut. Het wachten is nu op
liveoptredens, die ongetwijfeld snel zullen gaan volgen.
Theo Volk
Releasedatum: 8 maaart 2019 Outlaw Music