In 2009 begon James Byfield onder de naam de Blind Lemon
Pledge op te treden en platen te maken. Intussen staat de teller op zes albums
met vooral blues- en americana georiënteerde muziek. Soms met jazzinvloeden,
wat niet heel erg vreemd is, want ergens in de twintig begon hij jazzgitaar en -compositie
te studeren en tevens in het genre te componeren. Op zijn nieuwste album After Hours waan je je in een jazzclub
in Harlem, New York in de dertiger of veertiger jaren, hetgeen ook de bedoeling
van Byfield is. Je denkt met jazz standards te maken te hebben, maar alle
composities werden door Byfield geschreven en samen met toetsenist Ben Flint op
voortreffelijke wijze gearrangeerd. Grotendeels componeerde hij de meeste songs
voor de gelegenheid, maar had ook nog wat onuitgebrachte composities op de plank
liggen. Deze keer dus nachtclub jazz, af en toe met de nodige bluesinvloeden. Zo is If
Beale Street Was a Woman een “heavy” blues, waar bijvoorbeeld Mose Allison
om bekend stond. Byfield gebruikt hier een minder gebruikelijkere 1-2, 1-2
blues versstructuur, welke hij leerde van oude blueshelden als Son House en
Muddy Waters. De zang wordt verzorgd door de uitstekende zangeres Marisa
Malvino, die het repertoire geregeld voorziet van een nostalgisch randje. After Hours is een uitstekend album met
retro jazz.
Theo Volk