Loverman : Lovesongs

 

Voor wie houdt van prachtige, diepe stemmen als die van bijvoorbeeld David Wiffen, dan is Loverman absoluut een must! Achter Loverman gaat de Belg James De Graef schuil, bekend van de spacerockband Shht en het experimentele popduo Partners. Aan het begin van de Coronapandemie ging De Graef relationeel door een moeilijke periode. Hij bracht die tijd door in zijn ouderlijk huis in het Leuvense. Al tokkelend op zijn gitaar ontstonden de introspectieve liedjes van zijn debuutalbum Lovesongs.

Een album vooral over de liefde in al zijn aspecten, vaak met een mysterieus en donker randje.  Daarnaast thema’s als verlies, identiteit en de zee, maar komt er bijvoorbeeld ook een rouwende hertogin voorbij. De liedjes werden trouwens allemaal geschreven op een oude akoestische gitaar. Als eerste de ingetogen opener Another Place, die me meteen naar het puntje van mijn stoel liet glijden. Een nummer dat de luisteraar ook meteen De Graef’s wereld intrekt, om niet meer los te laten.

De basis van de kleine liedjes is de tokkelende gitaar, die regelmatig ondersteund worden door vooral strijkers, maar bijvoorbeeld ook een orgel. In Limbo (We’ll Meet Again) doen de strijkers trouwens herinneren aan The Moody Blues in hun begintijd. Aan het slot wordt het album wat experimenteler.

Door zijn indrukwekkende optredens heeft De Graef al een behoorlijke fanbase opgebouwd. Vorige maand was hij nog support act van Tamino in Turkije en werd zijn muziek al op Radio 1 opgepikt door Ayco Duyster. Het zal volgens mij ook niet lang gaan duren voordat Lovesongs in Nederland opgepikt zal gaan worden. Er zullen maar weinig luisteraars zijn, die Lovesongs zullen kunnen weerstaan. Ik in ieder geval niet, prachtdebuut! Cd-versie verschijnt trouwens pas op 17 november.

Theo Volk

Releasedatum : 27 oktober 2023 [PIAS]

Website : https://loverman.ffm.to/lovesongs

Christian Kjellvander : Hold Your Love Still

 

Christian Kjellvander behoort zo langzamerhand tot verplichte kost. Zijn stemmige muziek wordt al jaren zeer door mij gewaardeerd, en zijn nieuwe nummers brengt daar vooralsnog geen verandering in. Vanochtend hield Hold Your Love Still mij gezelschap tijdens mijn wandeling langs de IJsselmeerkust. Ondanks een soms aanwezige zon, stond er een stevige wind en was er regen. Kitesurfers maakten gebruik van de gelegenheid om te genieten. De desolate en stemmige muziek van Kjellvander sloot perfect aan op deze gure weersomstandigheden. Mooier kunnen we het niet maken, maar op zulke momenten heb je maar bar weinig nodig. Geen muziek die geschikt is voor een feestje, maar wel aanzet tot nadenken. Zijn muziek vulde de stilte. Duistere monotone klanken leken een pact te sluiten met de donkere wolken om me heen. Gelukkig ontstond ruimte voor een regenboog. Hij komt voor slechts één concert; Arnhem. Ook al staat Kjellvander op mijn verlanglijstje van artiesten die ik live wil meemaken, maar dit kon ik niet inplannen. Wellicht een volgende keer.

Acht nummers slechts, gezamenlijk 45 minuten. Kjellvander sleept je mee. Hij zingt weliswaar verhalende songs, maar het is eerder de muziek en expressie van de uitvoering die je inneemt dan de tekst. Je aandacht wordt getrokken door de dynamiek van zijn gitaarspel en geluidseffecten. Sonoor, en vilein, indien noodzakelijk. Gebruikelijk gaat de volumeknop omhoog om de dynamiek te vergroten. Muziek met een rustgevend effect, voor mij althans. In het najaar bezocht ik samen met mijn vrouw Noorwegen. Het rauwe landschap komt terug in de sfeer van Kjellvanders muziek. Ik realiseer me dat hij een Zweed is, maar het stemmige van ruraal Scandinavië weet enorm te fascineren. Je staat stil bij het tijdelijke van ons bestaan, en tevens realiseer je tegelijkertijd dat we ontzettende geluksvogels zijn. Wellicht is niet alles als ideaal als dat we ons wensen, maar je kunt je geen voorstelling maken wat de arme medemens momenteel voor zijn kiezen krijgt. Kjellvander’s muziek doet even stilstaan, alvorens je terugvalt tot de alledaagse gang van zaken. Voor een moment ben je even weg van deze wereld, en in de greep van Kjellvander.

Rein van den Berg

Releasedatum : 3 november 2023 Tapete Records

Website : http://www.christiankjellvander.com/

Chickenforce : 2

 

Een paar jaar geleden begonnen bassist Gooitzen Greidanus, gitarist Rik Meijer en producer Nico Outhuijse het project Chickenforce. Deze Friese muzikanten speelden in het verleden in diverse bandjes met elkaar en vonden het na 35 jaar hoog tijd om weer samen te gaan werken. Hun debuutalbum 1 verscheen in 2021 en werd enthousiast ontvangen. Het album was een mix van countryblues, blues en bluesrock. Het drietal kreeg de hulp van een vijftiental door de wol geverfde muzikanten, waaronder onder andere Johan Venema (AKA Jack Bottleneck), Cindy Oudhoorn (o.a. Kayak) en Fokke de Jong (o.a. Normaal en King of the World).

Op 2 krijgt het drietal hulp van maar liefst achttien muzikanten.  Er wordt een dozijn nummers gecoverd die een blues/bluerock of een soul/funk of country jasje krijgen. Meest opvallende keuze is S-S-Single Bed van de band Fox uit 1976. Het nummer werd geschreven door diens producer Kenny Young, die o.a. ook verantwoordelijk was voor Under the Boardwalk van The Drifters. Meer voor de hand liggend en actueel is de keuze van de Stones’ Midnight Rambler, gezien de zeer recente comeback van The Stones met het album Hackney Diamonds. Regelmatig swingt het de pan uit zoals in Blues About You Baby.

Een album waar vooral het spelplezier vanaf spat. Een van mijn grote favorieten op het album is het funky Why Did You Do It? van de band Stretch, een band samengesteld door Fleetwood Mac producer Clifford Davis. De bedoeling was dat Mick Fleetwood mee op tour zou gaan, maar weigerde dat, omdat hij de leden niet kende. Met Why Did You Do It? als reactie. De nieuwe versie is voor mij beter en intenser dan het origineel. Het nieuwe album kent een groot aantal verschillende vocalisten en heeft een duidelijke livevibe. Warm aanbevolen.

Theo Volk

Releasedatum : 3 november 2023 Independent/Coast To Coast

Website :  https://chickenforceproject.com/

Jaime Wyatt : Feel Good

 

Jaime zit lekker in haar vel, vandaar Feel Good. En als je weet waar ze vandaan kwam, dan is daar alle reden toe. Ze heeft “the down-side of life” mogen ervaren. Zoals bekend van haar eerder twee platen Feloney Blues en Neon Cross heeft ze strijd geleverd met verslaving, en het heeft haar in aanraking gebracht met de penitentiaire faciliteiten die de Verenigde Staten rijk is. Wel heeft ze daardoor haar kracht ontdekt en haar schrijvend vermogen heeft niet alleen veel erkenning opgeleverd, maar heeft haar zelfvertrouwen een enorme knal naar voren gegeven. Ze vertrouwde bij het maken van Feel Good volledig op haar onderbuikgevoel. Werken op je gevoel, wie wil dat niet. Ze kreeg daarbij overigens de talentvolle ondersteuning van Black Puma Adria Quesada. Sinds Countryster Bobbie Gentry haar schoenen parkeerde wist niemand ze te vullen, tot wellicht Jaime Wyatt. Er is meer dan een fysieke overeenkomst, en wil je die horen dan zul je moeten luisteren naar Feel Good. Het plezier, de gedrevenheid, spat van de plaat.

Ondanks dat Jaime voortborduurt op hetzelfde stramien als voorheen rekt ze tevens haar grenzen op en verkent muzikaal gezien haar horizon, en wanneer je daarbij een stuk Soul wil integreren dan is bij deze Puma aan het juiste adres. Soulvolle Country voorzien van een subtiele Groove blijkt dat er voldoende ruimte is voor deze aanstormende Country Queen. Enerzijds lekker over the top, anderzijds in control van de mogelijkheden die ze creëren. Mogelijkheden die vooralsnog niet uitgeput lijken, want de plaat barst, buiten de retro-sound om, van eigentijdse ideeën. Ze grijpt niet zozeer terug, reikt primair verder wat maakt dat Feel Good verfrissend laat zijn. Haar zang en vlotte tempo’s maken dat dit een uitermate plezierige plaat is geworden, eentje die het geenszins verdient om te worden bestempeld als oppervlakkig. Er schuilen vele waarheden in de teksten die ze zingt. Jaime Wyatt mag zich terecht goed voelen, want daar is met haar oeuvre, zoals we dat nu kennen, alle reden toe. Not only accept yourself, but to love yourself.

Rein van den Berg

Releasedatum : 3 november 2023 New West Records

Website : https://www.jaimewyatt.com/

LenA : Different Songs

 

Twee jaar terug debuteerde singer-songwriter Lena Wauters pas op achtenvijftigjarige leeftijd met het fraaie Here and Beyond. Ze kreeg hierop naast van producer H.t. Roberts (aka Herman Temmerman) hulp van zoonlief Dennis Koornstra, en van bekende namen uit de Belgische rootsscene als Pascale Michiels, Bruno DeNeckere en Dirk Frijns. Op het eerste album was het nog zoeken naar welke stijlen het beste bij haar liedjes hoorden.

De nieuwe dubbelcd Different Songs weerspiegelt volgens LenA veel beter wie zij is.  Het startpunt vormde in de studio haar gitaar en haar (backing) vocals. Het vocale deel van de songs werden gearrangeerd door Lena zelf en het muzikale deel door Herman. Herman heeft haar aangemoedigd om uit haar comfortzone te komen. Vandaar dat Lena een groot deel van de instrumenten zelf bespeeld heeft op Different Songs. Naast gitaar speelt ze de nodige (uitheemse) percussie instrumenten, piano, mondharp, glockenspiel en melodica. Laatstgenoemde instrument geeft de opener en titelsong een heerlijke reggaevibe.

Ze kreeg vooral verder muzikale hulp van Dirk Frijns. Jammer genoeg is het relaxte gitaarspel van zoonlief Dennis slechts op een nummer te horen. De fraaie solo in The City With No Name is van hem. De ingetogen liedjes zijn over het algemeen, op enkele na, vrij recent geschreven. De songs zijn vrij persoonlijk en geven een inkijk hoe ze in het leven staat. Het repertoire is van een constant hoog niveau, waarvan The River mijn grote favoriet is. Het ruim 66 minuten durende Different Songs is een grote stap voorwaarts ten opzichte van het reeds fraaie debuutalbum Here and Beyond. Het artwork is van haar goede vriend Wim Dhaemer. Het album is bij haarzelf te koop en binnenkort ook via Bol.

Theo Volk

Releasedatum : 5 november 2023 Independent

Website : https://magdalenawauters.com/lena-singer-songwriter/

Cormac O Caoimh : Where the World Begins

 

Eerder besprak ik al de fraaie albums Shiny Silvery Things en Swim Crawl Walk Run van Cormac O Caoimh, een begenadigd singer-songwriter uit Cork. Zelf omschrijft Cormac zijn muziek als indie poppy jazzy folk. Muziek met geheel eigen signatuur, te beginnen bij zijn herkenbare stem. In zijn teksten probeert hij altijd cliché’s te vermijden. Ook het artwork is altijd opvallend en herkenbaar. Uiteraard zingt vrouwlief Aoife ook weer mee op het nieuwe album Where the World Begins. Verder kreeg Cormac wat hulp van Fergal O’Leary (bas) en Martin Leahy (bas en drums).

Op de voorganger wijdde familieman Cormac al een song aan zijn kinderen, het bijzonder fraaie When My Kids Grow Too Old to Hold Hands. Ook dit keer vormt, naast liefde en autisme, het ouderschap een belangrijk thema. Net als alle ouders kan Cormac zich zorgen maken, wat er met zijn kinderen zal gaan gebeuren, wanneer hij er niet meer zal zijn. Vier nummers verschenen reeds op single, My Little Buddha, There Must Be a Catch, There Is a World and Where the World Begins. Hiervan was There Must Be a Catch, het nummer werd reeds 3 miljoen keer gestreamd. Where the World Begins ligt in de lijn van de voorgangers. Liefhebbers van zijn vorige albums zullen ongetwijfeld het nieuwe album opnieuw gaan omarmen.   

Theo Volk

Releasedatum : 27 oktober 2023 Independent

Website : https://www.cormacocaoimh.net/

Dawn Brothers : Alpine Gold

 

Ze zijn niet voor een gat te vangen, de Rotterdamse band Dawn Brothers. Vorig jaar brachten ze samen met DeWolff Double Cream uit. Een heerlijk retrosoulalbum in de jaren zestig stijl. Hun debuutalbum Stayin' Out Late verscheen nog onder de naam The Dawn Brothers. Hierna werd deze omgedoopt naar Dawn Brothers.

Alpine Gold is intussen hun vierde album en heeft dezelfde energie als hun debuut. Voorganger Dusk, een album met acht country/rock songs, werd opgenomen in een vakantiehuisje, in een ontspannen sfeer, ver weg van de bewoonde wereld. Deze keer vonden de opnames plaats in de Electric Monkey studio in Zaandam. Dit gebeurde onder leiding van de ervaren producer Paul Willemsen, die vooral bekend is van zijn werkzaamheden met Michelle David.

De songs kwamen tot stand zoals dat ook vaak gebeurt bij de albums van David, door te jammen. En soms wisselden men van hun instrument. Geen moeilijkdoenerij, maar spelvreugde en gewoon een goede plaat maken stond voorop. Daarin zijn ze met vlag en wimpel in geslaagd. Het resultaat is een gevarieerd album, een uitstekende mix van rock, folk, soul, blues tot aan reggae (titelnummer) passeert de revue.

Ook tekstueel gezien is het vaak interessant. Het heerlijk groovy Sheryl Crow lijkt uit een droom ontstaan te zijn. De band vormt hierin samen Crow, Eddie Vedder en Cat Stevens een roversbende. En Whippoorwill, waarin de jaren zestig duidelijk doorklinkt, is gebaseerd op “The Tale Of The Whippoorwill”, een stuk van de Caribisch-Ierse schrijver en componist Eamonn O'Dwyer, dat oorspronkelijk geschreven werd voor de musicaluitvoering van “Sleepy Hollow”.

De keuze voor Willemsen als producer is duidelijk een gouden greep geweest, dus hopelijk wordt die samenwerking in de toekomst verlengd. Alpine Gold is niet alleen hun meest gevarieerde album, maar voor mij ook hun mooiste. Naast de hieronder genoemde concerten geeft de groep nog een tiental instores door heel Nederland.

Theo Volk

Releasedatum : 27 oktober 2023 Excelsior Recordings

Website : https://www.dawnbrothers.com/

 

Dawn Brothers live :

10-11 ROTTERDAM : Rotown (Sold Out)

17-11 UTRECHT : TivoliVredenburg

23-11 GRONINGEN : Oosterpoort

08-12 HENGELO : Metropool

15-12 AMSTERDAM : Paradiso

22-12 NIJMEGEN : Merleyn

Kerri Powers : Love Is Why

 

Vorig jaar verscheen van Kerri Powers het fraaie akoestische coveralbum Words on the Wind. Het stond vol met nummers die haar troost boden toen ze door de moeilijkste periodes van haar leven ging. Hoe fraai ook het liefste hoor ik artiesten eigen songs zingen.

Haar nieuwste schijf Love Is Why is dit keer, op een nummer na, gevuld met eigen liedjes. De enige cover is Please Call Home, afkomstig van het legendarische Allman Brothers Band album Idlewild South. Als producer nam Kerri drummer Marco Giovino (Robert Plant, Tom Jones, Norah Jones) in de arm. Hij is tevens verantwoordelijk voor al het drumwerk en speelt daarnaast op percussie, vibrafoon en orgel (Someone Else’s Prayer).

Maar ook de overige line-up is geweldig, hiervan is de meest ervaren Bo Ramsey en de meest bekende Luther Dickinson, die verantwoordelijk is voor de gitaarsolo op Please Call Home. Ze tillen de uitstekende songs naar een nog hoger niveau. Maar de meeste aandacht wordt toch getrokken door de mij vaak kippenvel bezorgende stem van Kerri. Een krachtige, expressieve stem, waarbij ze ook af en toe een kopstem en virbrato gebruikt.

De volle mogelijkheden van haar stem worden al meteen duidelijk in de fraaie opener Rosie Blue. Regelmatig klinkt ze ook erg soulvol, zoals in Rummage Through My Love, waarop ze vocaal wordt begeleid door de geweldige zussen Regina en Anne McCrary. Af en toe is de muziek ook heerlijk groovy, zoals in het bluesy, voortmeanderende Morning Glory, Midmight Blue. Het slidespel van Bo Ramsey is hier de kers op de taart.

De songs zijn erg persoonlijk. Kerri onderzoekt de universele emotie die liefde is en de enorme invloed ervan op de beslissingen die we allemaal in het leven nemen. In het bijzonder onderzoekt ze liefde in de context van vasthouden of loslaten bij menselijk verlies en rouw. De originele nummers van het album zijn geschreven tijdens de pandemie en nadat ze haar vader verloor, die ze “mijn beste vriend” noemt.  

Het eindresultaat is niet alleen een erg persoonlijk album, maar tevens haar mooiste tot nu toe.  Kerri komt vanaf 28 oktober haar album live in Nederland voorstellen, zowel het album als haar liveoptredens zijn een echte aanrader.

Theo Volk

Releasedatum : 20 oktober 2023 CRS

Website : https://www.kerripowers.com/

 

Kerri Powers live :

28-10 LEUSDEN : In The Woods

29–10 NORDHORN (Dld, nabij Enschede) : Herman’s Glasshouse

30-10 OSS : Railroad Roots Houseconcert

31-10 DEN BOSCH : Blue Room Sessions/Verkadefabriek

01-11 HOORN : Het Huis Verlooren/100 van Hoorn

02-11 AMSTERDAM : Zaal 100

03-11 LEEUWARDEN (ochtend) :  Noardewyn Live/Omrop Fryslan

 03-11 VEENDAM (middag) : Blueprint Radio/Thomas Kaldijk

 05-11 NIJMEGEN : Thiemeloods

Erja Lyytinen : Diamonds on the Road - Live 2023

 

De Finse acts die ik ken zijn op een hand te tellen, niet vreemd dat de rock- en blueszangeres Erja Lyytinen bij mij volkomen onbekend was. Deze zevenenveertigjarige klassiek opgeleide muzikante wordt geroemd om haar zangkwaliteiten en (slide)gitaarspel, die vooral live haar mannetje staat.

Diamonds on the Road - Live 2023 is intussen al haar vierde livealbum. Het album is een registratie van een op 11 maart in Rytmikorjaamo integraal opgenomen concert aan het einde van haar afgelopen voorjaarstournee, toen haar band volledig op elkaar ingespeeld was.

De band speelt hier twaalf door Lyytinen zelf geschreven songs en een cover, Hendrix’ Crosstown Traffic, afkomstig van het legendarische album Electric Ladyland. En in Wedding Day zit een stukje van de Bruiloftsmars van Wagner en van het door Edith Piaf onsterfelijk gemaakte La Vie En Rose verborgen. Op de eerste cd ligt vooral de nadruk op haar stevigere gitaarspel, de tweede cd is wat gevarieerder en bevalt mij persoonlijk een stuk beter.       

Theo Volk

Releasedatum : 6 oktober 2023 Tuoni Records/CRS

Website : https://erjalyytinen.com/

Melle : Memories That I Am

 

Melle IJsbrand Boddaert is een drieëntwintigjarige singer-songwriter afkomstig uit Leiden. Deze intelligente jongeman begon op zijn elfde te studeren aan het Stedelijk Gymnasium Leiden. Op zijn zeventiende startte hij de opleiding zang aan het conservatorium Haarlem.

Niet alleen is Melle een uitstekende, passionele zanger, maar daarnaast een multi-instrumentalist. Hij heeft een enorme verzameling ongebruikelijke instrumenten, bestaande uit onder andere een tzouras, balalaika, theremin, taishogoto, citer en nog veel meer, waarvan drieëntwintig te horen zijn op zijn debuutalbum Memories That I Am.

Hij gelooft dat echte, analoge instrumenten altijd veel meer karakter aan een nummer geven dan digitale geluiden. Deze analoge werkwijze is ook terug te zien in zijn foto's en video's. Zijn grootste passie naast muziek is namelijk werken met ouderwetse, vintage camera's.

Zijn muziek kan worden omschreven als indie-pop of indie-folk. Zijn repertoire varieert van intieme, akoestische ballads tot aan energieke popsongs. Samen met zijn producer Jurriaan JJ Sielcken diepte hij zijn eigen sound verder uit. Eerder nam Sielcken trouwens de prachtige EP I Fall Asleep So Fast op met de eigenzinnige singer-songwriter Pitou.  

Veel van zijn persoonlijke, positief getinte teksten gaan over de liefde en verdriet. Met zijn familie bracht Melle veel fijne vakanties in Zuid-Frankrijk door. De hoes is een verwijzing naar deze vakanties. Zijn uptemposongs zullen ongetwijfeld de meeste airplay krijgen, maar zelf ben ik meer gecharmeerd van zijn ingetogen songs, waarvan vooral Life Is Too Easy on Me mij de nodige kippenvel bezorgt. Dit fraaie debuutalbum zal op 1 november live gepresenteerd in een uitverkochte Cinetol in Amsterdam.

Theo Volk

Releasedatum : 27 oktober 2023 V2 Records

Website : https://www.mellesongs.com/

The Lasses : Near Far

 

Margot Merah en Sophie Janna hoeven zich niet meer te bewijzen, dat hebben ze allang gedaan met eerdere projecten, zowel solo als gezamenlijk. Hun basis bestaat uit Folk georiënteerde muziek gedragen door twee prachtige stemmen. Het korte a capella openingsnummer is overigens niet van het soort wat mij aanspreekt, het is eerder knap uitgevoerd, want er wordt, lijkt mij, veel gevergd van beide stemmen. Gelukkig wordt dit korte gevoel van onbehagen gaandeweg het album ruimschoots gecompenseerd. Vooral knappe traditioneel aandoende songs van eigentijdse Folk artiesten, zoals Steve Byrne (bekend van vierkoppige band Malinky) of bewerkingen van traditionele nummers. Het nummer The Farewell laat zich simpelweg omschrijven als niets anders dan megamooi. Door Margot zelf gemaakt, weliswaar geïnspireerd door tekst van de dichter Robert Burns. Muziek van Karine Polwart doet het ook zelden verkeerd, en is hier vertegenwoordigd door het nummer Rivers Run van haar album This Earthly Spell. Teksten moeten weliswaar aansprekend zijn, maar ik laat mij vooral leiden door een gevoel wat een nummer oproept. Beide dames weten dat effect uitstekend te realiseren door hun muziek. Op Near Far werden ze andermaal ondersteund door het muzikale onderbuikgevoel van Janos Koolen. De muzikale miniatuurtjes werden stuk voor stuk subtiel ingekleurd door het drietal; Janna, Merah en Koolen, aangevuld door Stijn van Beek op Whistle en Uilleann Pipes.

De officiële release is gezet op 27 oktober, maar ik kan mijn voorstellen dat exemplaren beschikbaar zullen zijn van Near Far tijdens promotie concerten. Het hoesje geeft een nietig bootje weer op woelige baren, waarbij een genadige hand het schip lijkt te zullen behoeden. Afhankelijkheid van weerselementen en het behoeden van onrecht wordt daarmee symbolische verwoord. Het zijn dit soort thema’s die je terugvindt in de Folkmuziek. De vraag om erbarmen, en de roep om rechtvaardigheid, terwijl de realiteit niet zelden tegenovergesteld lijkt. Mensen bedenken niet voor niets verhalen waarin het noodlot wordt bijgebogen door een held of onaardse macht. Zeemansliederen, ik vind ze prachtig, tenzij ze te folkloristisch van aard worden. The Lasses gaan soms tegen de grens. Wel weet ik met zekerheid dat The Lasses live evenmin te versmaden zijn. Zeker wanneer vies weer ons naar binnen drijft, en we ons terugvinden, niet alleen op zoek naar warmte, maar ook in gezelschap van gelijkgestemden. En wanneer je goed luistert, desnoods de ogen toe doet, dan waan je je voor een moment in the Royal Oak te Edinburgh. Near Far ademt de sfeer van Schotland.

Rein  van den Berg

Releasedatum : 27 oktober 2023 Independent/Sonic RendezVous

Website : https://www.thelasses.nl/

Them Dirty Dimes : Empty Pockets

 

De Groningse jeugdvrienden Gijs de Groot en Johan Stolk vormen samen de kern van Them Dirty Dimes. Hun debuutalbum In Gold We Trust werd twee jaar goed ontvangen, maar kon toen echter niet ondersteund worden door liveoptredens en ging men als alternatief bij meer dan 70 crowfunders langs om bij hen voor hun deur op te treden. Het balletje begon toen te rollen en sindsdien speelden ze op grote festivals als Rotterdam Bluegrass Festival, Stadspark Live en TakeRoot.

Voor het nieuwe album Empty Pockets werden kosten noch moeite gespaard. Aan de hand van producer Bernard Gepken (Daniël Lohues, Marlene Bakker) en geluidtechnicus Frans Hagenaars werd met succes getracht zoveel mogelijk het geluid van de liveoptredens te benaderen.

Het duo wordt, naast door Bernard op gitaar, begeleid door fantastische muzikanten als Mischa Porte (drums,percussie), Ferry Lagendijk (toetsen), David Gram (pedal steel) en Reyer Zwart (bas). Laatstgenoemde verzorgde voor twee songs de arrangementen. Op een van de ballads wordt men ondersteund door het befaamde Dutch String Collective. Op de murder ballad Forever a Prisoner zingt VanWyck (Christien Oele) mee.

Het eindresultaat is een energiek en gevarieerd album geworden, waarbij uiteenlopende genres als Americana, jazz, country, blues en R&B voorbijkomen. Inspiratiebronnen vormden naast Bruce Springsteens “Seeger Sessions”, grote verhalenvertellers als Townes Van Zandt, John Prine, Bob Dylan en Nick Cave. Het bijzonder fraaie artwork werd gemaakt door Wytse Sterk. Voor de komende liveoptredens zie hier.

Theo Volk

Releasedatum : 20 oktober 2023 Independent

Website : https://themdirtydimes.nl/

Ward Knútur Townes : Unanswered

 

De pandemie heeft niet alleen ellende voorgebracht. Toen in 2020 de wereld tot stilstand kwam werd het virtuele muzikale project Global Music Match gestart. Hierbij werd de Britse singer-songwriter Lucy Ward gekoppeld aan de IJslandse troubadour Svavar Knútur en de Canadese folkartiest Adyn Townes. De beide heren waren onbekend bij mij, maar de muziek van Lucy Ward daarentegen ken ik goed.

Vanaf haar begin volg ik Lucy’s carrière nauwgezet. Haar debuut Adelphi Has to Fly kon toen meteen rekenen op een zeer lovende recensie van mijn toenmalige Johnny’s Garden collega Hans Jansen. Hij eindigde toen zijn bespreking met de woorden : “Middenin de renaissance van de huidige Engelse folk debuteert Lucy Ward met het schitterende en zeer overtuigende Adelphi Has to Fly. Een droomstart!”. Hierna volgden nog een drietal fraaie albums, de laatste dateert helaas alweer van 2018.

Het trio heeft duidelijk het beste in elkaar naar bovengehaald in het zelf geschreven materiaal. Vooral vocaal gezien is Unanswered om door een ringetje te halen en behoort het album tot de fraaiste die dit jaar tot nu toe in het folkgenre verschenen. Voor een uitgebreide recensie verwijs ik graag naar deze op Folkradio UK. Het album werd me trouwens getipt door Marten Fokkens, waarvoor dank.   

Theo Volk                                                            

Releasedatum : 6 oktober 2023 Betty Beetroot Records

Website : https://wardknuturtownes.com/

Yellofox : For the Dreamers

 

Vorige week kreeg het tweede album For the Dreamers van Yellofox wel op een heel bijzondere wijze airplay. Ter ere van de opening  van de Haagse Popweek, speelde stadsbeiaardier Gijsbert Kok van bovenin de toren van de Grote Kerk nummers van Yellofox, Pineapple Kid en Sky Feliz in het bijzijn van deze artiesten.

Het Haagse Yellofox omschrijft zichzelf kernachtig als een indie-americana band in een lekkere seventies vibe. Met name is hun grote kracht de geweldige samenzang van Jorieke de Vet en Marc Mosmans , waarbij men muzikaal vaak teruggrijpt naar pop- en folkinvloeden uit de zestiger en zeventig jaren.

Marc en Jorieke delen trouwens dezelfde passie voor verhalen vertellen. Zowel in de muziek als in de documentaires die ze samen maken. Het zijn altijd herkenbare menselijke emoties waar ze over schrijven. Twijfels, geluk, verlangen en verbazing vullen de teksten van de liedjes en daarmee ook een avond Yellofox.

Muziek met vaak een hoog feelgood gehalte. Celliste Jorieke blijkt goed naar de muziek van Nick Drake geluisterd te hebben. Met name aan het begin van Forever Young is de invloed van Drake duidelijk hoorbaar. Alle liedjes werden door Marc Mosmans geschreven. For the Dreamers is een prima album, dat live ongetwijfeld nog meer tot zijn recht zal komen. Voor de komende tourdata, zie hier.

Theo Volk

Releasedatum : 13 oktober 2023 Independent

Website : https://www.yellofox.net/

Roger Waters : Dark Side of the Moon Redux

 

Vijftien was ik toen het iconische Dark Side of the Moon van Pink Floyd uitkwam. Net als op vele andere leeftijdsgenoten maakte het album toen erg veel indruk op mij en behoort het sindsdien tot mijn muziekDNA. Niet alleen behoort het tot de fraaiste albums uit de popmuziek, het album werd tevens een enorm commercieel succes.

Vijftig jaar later besloot Roger Waters, die de meeste muziek voor het album schreef, het album nog een keer op te nemen. De eerste reacties op het forum Musicmeter waren niet al te positief, vooral was er daar nogal wat commentaar op de zang. Zelf probeer ik wat meer objectief te zijn. De nieuwe uitvoeringen zijn een stuk soberder dan de originelen. Ook een stuk minder indringend. Met name in The Great Gig in the Sky mis ik de fenomenale zang van Claire Torry, een zelf verzonnen melodielijn opgenomen tijdens een enkele sessie. Het was trouwens geluidstechnicus Alan Parsons die haar voorstelde om die zangpartij te zingen.

Waters beperkt zich slechts tot zingen/spreken en speelt slechts op een nummer bas. Ook bemoeide hij zich amper met de productie, die praktisch in zijn geheel in handen van Gus Seyffert was. Onder de begeleiders bevindt zich Jonathan Wilson, die gitaar, orgel en synthesizer speelt. Voor de overige credits zie eventueel hier.

De hier en daar aangepaste teksten zijn wel van zijn hand. Het artwork van de klaphoes van de lp is trouwens prachtig, vooral de achterzijde. De teksten en credits zijn afgebeeld in de vorm van driehoeken. De vinylversie bevat een extra track. Waar vijftig jaar geleden de originele DSOTM mij snel volledig wist te overrompelen is Dark Side of the Moon Redux toch meer een album dat wat meer tijd nodig heeft om te groeien.    

Theo Volk

Releasedatum : 6 oktober 2023 Cooking Vinyl

Website : https://rogerwaters.com/

Charles Wesley Godwin : Family Ties

Wanneer de betere countrymuziek je ding is, zoals die van Ian Noe, of Tyler Childers, dan kom je vanzelf uit bij Charles Wesley Godwin. Deze Amerikaan, afkomstig van West-Virginia heeft zojuist zijn derde album uitgebracht; Family Ties. De titel dekt volkomen de lading. Het album gaat over familiebanden. Charles kijkt daarbij verder dan zijn eigen gelukkig aandoende gezinsleven, maar grijpt ook terug op het verleden. Gelukkig blijkt nog iets van die goede Amerikaanse droom intact. Merkwaardig genoeg is zijn naam nog niet algemeen bekend is bij een groter publiek. Het zou eigenlijk moeten, en zal beslist gaan gebeuren. Zijn eerste twee platen kregen al onbescheiden gunstig geschreven kritieken, en het verbaast mij niet dat Family Ties daarover heen gaat. Ik vind het zijn fijnste product tot zover. Je zou de plaat wellicht als enigszins conventioneel kunnen bestempelen, echter is dat niet inherent aan Country? Traditie en de familie als hoeksteen staan op dit album van Charles Wesley Godwin nog fier overeind, en waarom ook niet?

Negentien nummers in totaal. Samen vormen ze nagenoeg een epos die opent met een korte ouverture getiteld Tell The Babies I Love Them, om daarna direct over te gaan in het titelnummer. Een conceptalbum bijna, zoals de plaat is uitgewerkt maar tegelijkertijd zijn de pretenties te verwaarlozen. Simpelweg een ijzersterk album. We lopen de familielijn af en komen bij mijnwerkers en andere wetenswaardigheden die de familiebanden hebben aangehaald. In principe vind je uitsluitend zelfgeschreven songs, terwijl Charles daarnaast ruimte vindt om John Denver’s Take Me Home, Country Roads naadloos te laten aansluiten op zijn eigen muziek. Muziek die verhalend is, waarbij de luisteraar niet de gelegenheid krijgt af te dwalen, maar aandachtig bij de les wordt gehouden. Je hoort muziek die gevarieerd wordt gebracht en weet te fascineren. Dit is typisch zo’n album die een aankoop op vinyl rechtvaardigt, ervanuit gaande dat er een tekstvel is bijgeleverd. Zodra er een distribiteur zich opwerpt om Family Ties beschikbaar te maken voor de Europese markt dan gaat mijn aankoop er alsnog komen, gewoon omdat dit een grandioos album is. Zijn vrouw en kinderen mogen trost op hem zijn, want papa heeft een prachtig document gefabriceerd. Een plaat met kop, kont en inhoud. Eentje die dan ook passend wordt afgesloten met een underture, zoals hij het zelf heeft benoemd.

Rein van den Berg

Releasedatum : 22 september 2023 Big Loud Records

Website : http://www.charleswgodwin.com/

Jerry Leger : Donlands

 

Ik heb verschillende albums liggen van Jerry Leger, verzameld over de jaren. Het begon voor mij met You, Me and the Horse. Een veelbelovende plaat. En die belofte is gebleven, maar werd voor Jerry niet serieus omgezet in klinkende munt, wel in een paar verschrikkelijk sterke platen. Vooral dubbelaar Nonsense and Heartache ligt mij na aan het hart. Jerry heeft gepoogd zijn succes af te dwingen, en leek zich na jaren te hebben geschikt in een rol als underdog. Dat gezegd hebbende; Donlands zou zomaar het tij eens kunnen keren, want deze plaat bevat verschillende mega mooie, aansprekende nummers. Muziek van een ingetogen Jerry Leger. Niet solo, maar wel met een gedecimeerde sound. De uitingsvorm lijkt primair gericht op gevoel. Wanneer je jezelf wil beperken tot een selecte discografiek waar het Leger betreft dan zul je daarbij zeker het nieuwe album Donlands moeten halen. Een essentiële plaat wat mij betreft; qua muziek vooral, maar toch ook waar het de tekst betreft. Ik had aanvankelijk wat moeite met het magere nummer Slow Night in Nowhere Town, maar anderzijds het past prima op dit sobere album, waarbij Leger zijn sensitieve kant blootlegt.

Wat mede helpt is de aanwezigheid van producer en enigineer Mark Howard (bekend van werkzaamheden voor maar liefst Lucinda Williams, Neil Young, Bob Dylan, Willie Nelson en Tom Waits) Sommige mensen hebben uitzonderlijke kwaliteiten, en wellicht voelt Leger zich geruggesteund door deze mede-Canadees. Het resultaat spreekt boekdelen. Een plaat die wegblijft van bombarie, en gekleurd wordt door subtiliteiten. Het kan ook zijn dat ik een gevoelig ben voor details. Het orgeltje/synthesizer in het nummer I’ll Stay doet het helemaal voor mij. Niet het streven naar een absoluut geluid, maar juist het belichten van schoonheid in imperfectie geeft dit album zijn kracht. Donlands is anno 2023 zomaar een schijfje waaraan ik verknocht ben geraakt.

Rein van den Berg

Releasedatum : 27 oktober 2023 Latent Recordings

Website : https://jerryleger.com/

Adam Lytle : This Is the Fire

 

Lang leve internet en tipgevers op het forum Musicmeter! Afgelopen zondag tipte singer-songwriter Conrad Freling me daar This Is the Fire van Adam Lytle. Een paar dagen later kreeg ik het album via de digitale brievenbus van de maker. De reeds vrijgegeven nummers At Your Command en Highway Nightmare hadden intussen al veel indruk gemaakt. Meteen viel in At Your Command de invloed van Leonard Cohen op.

Van singer-songwriter Adam Lytle uit Brooklyn, New York had ik overigens nog nooit gehoord. Lytle werd geboren in Pontiac, Michigan in een Katholiek gezin met vier zussen en een broer. In zijn vroege jeugd woonde hij in Lake Forest, Californië, zijn tienerjaren in Cincinnati, Ohio en de laatste veertien jaar in Brooklyn. Tussen 2013 en 2019 trad hij op en bracht hij muziek uit met zijn groepen Wild Leaves (vernoemd naar een Patti Smith song) en Quicksilver Dream (vernoemd naar een Townes Van Zandt song).

De afgelopen vijf jaar werkte hij hard aan de songs van zijn solodebuut. Met name aan de teksten besteedde hij extra veel zorg. De teksten moesten niet over een thema gaan. Een goed voorbeeld ervan is The Fatal Share. Hij schreef het nadat hij de treurige beelden van de Coronapandemie had gezien die rond Pasen in april 2020 vanuit Bergamo, Italië kwamen. Hij was toen net klaar met het lezen van Paradise Lost van John Milton en deze twee ervaringen zijn hier samen verweven met enige kritiek op mijn rooms-katholieke opvoeding.

“arise, arise my love

the bells are ringing

the dove’s metallic cry

has torn the temple curtain

a bowed parade of crosses

is slowly passing through

the shattered side of morning

it calls for me and you

 

death’s attendant stands

before the grave procession

he waves his incense

through the cemetery dawn

placing on his altar

the wrath of crooked scales

he weighs the counteroffers

handing out to each their fatal share

 

high on the golden hill

beneath this mortal vision

in search of other ways

to pay his restitution

Adam nudged the angel

in whom he could confide

is this what you call mercy

or is this some kind of trial?

 

let flowers fall upon their tombs

the angel said

farewell happy fields

this dream of ours has ended

in case you have forgotten

in your armor of prayers

it’s you who led the fallen

now it’s time to reap your fatal share

 

Eve descended on a bed

under the olives

reflecting to herself

gaze upon the garden

what good is all this beauty

to eyes that cannot see

the serpent did not fool me

I chose to set love free

 

stones will roll

hands will test the wounds, she said

why mourn the living

from down here among the dead

arise, arise, let bells ring

you ministers of despair

the sacred heart is with us now

each of us is due our fatal share”

De vele sterke vrouwen die zijn leven gevormd hebben zijn ook vaak een invloed bij het schrijven van zijn teksten, regelmatig gebeurt dat onbewust. Ook invloeden van surrealisme en symbolisme klinken regelmatig door. Stromingen die hij overigens grondig bestudeerde. Maar ook literatuur speelt weleens een rol, Painted Bird verwijst naar de roman van Jerzy Kosiński. Belangrijke thema’s zijn dood, religie, liefde en geweld.

Muzikaal gezien speelde arrangeur Trey Pollard (Faye Webster, Kevin Morby) een belangrijke rol. Goede muzikanten, waaronder klassiek getrainde, omringen Lytle. Lytle is een uitstekend verhalenverteller, die met zijn gedragen voordracht de luisteraar gemakkelijk aan zich weet te binden. Met onder andere Marlon Williams, Daniel Romano en Imarhan deelde hij in het verleden al het podium. Het zou mooi zijn als hij ooit naar Nederland zou kunnen komen voor concerten, want This Is the Fire is een prachtplaat, welke veel aandacht verdient.

Theo Volk

Releasedatum : 20 oktober 2023 Independent

Website : https://www.adamlytle.com/

Oddfellow’s Casino : Maison Mouton Sessions Vol. 1 & 2

 

Fan van het eerste uur Eric van Domburg Scipio van Popmagazine Heaven schreef enkele maanden terug terecht al een uiterst lovende recensie over Maison Mouton Sessions Vol. 1 & 2. Zelf ben ik Oddfellow’s Casino, waarachter David Bramwell schuil gaat, gaan volgen vanaf The Raven’s Empire.

David werd door de Maison Mouton kunstenaarsretraite in de Provence uitgenodigd om bestaand werk van hem opnieuw op te nemen. In eerste instantie in basale vorm van ofwel piano ofwel gitaar, waarna later andere instrumenten en stemmen werden toegevoegd. Maar meestal een stuk soberder dan de originelen. In het totaal nam hij 22 songs op.

De liedjes zijn vaak ingetogen en melancholisch. Maar David is ook in staat om een oorwurm als We Will Be Here te schrijven, wat meteen na de eerste beluistering in je geheugen nestelt. De schitterende opener Ameland kende ik nog niet. Het staat op zijn laatste album Prince of the Starry Wheel. Uiteraard was ik nieuwsgierig naar de link tussen David en Ameland. David’s vriendin Anne blijkt uit Groningen te komen. Samen met haar en haar familie bezocht David al enkele malen Ameland. Ook de tekst van Ameland is fraai :

“Oh whistle and I will run

through desert rains and winter sun

with a bruised heart I’ll come

then lay me down in the Earth I’m done

 

And the starlings all have flown

for the cold North Sea we walked upon

And the start of the affair

Under the pier you left me there

 

Another winter has come

with its knots and terns we feast upon

but your black soil art will out

through the blues and greys of our love and doubt

 

and across the sea and sand

the wind it blows/howls on Ameland

From an attic room so cold

Through Friesland fields and hearts of gold 

 

with our hearts in the stars

and our feet underwater

with our heads in the earth

and the fires of autumn

 

And who is it that comes?

Weeping for the lonely ones

who will come to harm?

in these rusting forts and empty farms

 

And here the houses cut the sky through

and a garden from a dream a thousand years ago

to a forest of unknown lights

And a church lost by the waterside

 

with our hearts in under stars

and feet underwater

with our heads in the earth

and the fires of autumn”

De nieuwe uitvoeringen voegen wezenlijk iets toe aan de originelen. Het wordt hoog tijd dat David eens naar Nederland komt voor concerten.

Theo Volk

Releasedatum : 21 april 2023 Independent

Website : http://oddfellowscasino.com/

Alamo Race Track : Greetings from Tear Valley and the Diamond Ae

 

De groepsnaam van de Amsterdamse alternatieve pop/rockband Alamo Race Track is meer dan ooit van toepassing op de liedjes van hun vijfde album Greetings from Tear Valley and the Diamond Ae. Frontman en liedjesschrijver Ralph Mulder keerde terug naar zijn geboortegrond in Oost-Groningen om bij zijn familie te zijn, nadat hij te horen had gekregen dat zijn vader na een lang ziekbed niet lang meer te leven had. Zijn broer bood hem werk op diens boerderij in Ter Wupping en dus legde Mulder dagelijks, net als een autocoureur, een vast traject tussen Winschoten en Ter Wupping af.

Tijdens die dagelijkse fietstochten kwamen veel herinneringen naar boven. Herinneringen over bijzondere, betekenisvolle plekken, vroegere avonturen, kleurrijke figuren uit de regio, oude liefdes, dromen. Dit bracht de frontman al snel op het idee om een album te maken. “De dagelijkse routine van werken in en rondom de boerderij en de vele fietstochten gaven mij ontzettend veel rust en daardoor ruimte in mijn hoofd. Ik kon door die innerlijke rust mijn gedachtestroom de vrije loop laten, waardoor de ideeën, onderwerpen, melodieën en muziek als vanzelf kwamen”, aldus Mulder.

De titel van het album is een verwijzing naar de typisch Amerikaanse 'Greetings from...' ansichtkaarten van weleer, die het vaak nostalgische gevoel van de liedjes nog eens versterken. Het album werd gedeeltelijk in alle rust opgenomen op de boerderij van de broer van Mulder, het andere deel in SSE Noord. Ondanks de moeilijke omstandigheden waarin Greetings from Tear Valley and the Diamond Ae ontstond, klinken de liedjes vaak lichtvoetig en nostalgisch.

Theo Volk

Releasedatum : 6 oktober 2023 Excelsior Recordings

Website : http://alamoracetrack.com/

 

Alamo Race Track live :

27-10 BREDA : Mezz

17-11 ZWOLLE : Hedon

18-11 AMERSFOORT : Fluor

30-11 NIJMEGEN : Doornroosje

01-12 BERGEN OP ZOOM : Gebouw-T

08-12 ROTTERDAM : Rotown

14-12 GRONINGEN : Vera

15-12 UTRECHT : TivoliVredenburg

16-12 AMSTERDAM : Tolhuistuin  

Ão : Ao Mar

 

Wat goed is komt snel, dat geldt zeker voor het Belgische Ão. Drie jaar terug startte het Gents-Leuvens duo Brenda Corijn en Siebe Chau als Ão. De eerste vier nummers van hun debuutep Ão werden nog net voor de lockdown opgenomen.  Bij de laatste vier bevond gitarist Siebe zich in Leuven en bevond zangeres Brenda door een Erasmus-uitwisseling zich zo’n 2000 kilometer verderop in Porto.

Intussen is Ão geëvolueerd naar een kwartet met een geheel eigen sound. De debuutsingle Mulher van hun debuutalbum Ao Mar (Naar Zee) laat een veel gelaagder geluid horen. De single maakte indruk in België en daarbuiten, zoals bijvoorbeeld in Portugal en zelfs in de VS werd de single opgepikt door het invloedrijke KEXP.

Hun muziek bestaat uit een inventieve mix van saudade, elektronica en indie. Brenda heeft Mozambikaans-Portugese roots en zingt voornamelijk in het Portugees en soms in het Engels. Haar prachtige, warme stem heeft voor mij vaak iets melancholisch. Het is een stem, die me ook echt weet te raken. Brenda probeert bij het zingen ook zo dicht mogelijk bij zichzelf te blijven.

Live komt hun muziek nog meer tot zijn recht. Onder andere als support act van dEUS speelde Ão in april een memorabel optreden in het prachtige Coliseu Dos Recreios in Lissabon. Ao Mar is een album dat diep onder de huid kruipt, derhalve warm aanbevolen!

Theo Volk

Releasedatum : 6 oktober 2023 Mayway Records

Website : https://bandao.bandcamp.com/album/ao-mar

 

Ão live :

26-10 HASSELT : Café Café (try-out)

10-11 LEUVEN : Het Depot

16-11 STROMBEEK : CC Strombeek

18-11 BERGEN OP ZOOM : Gebouw-T

 21-11 GENT : Wintercircus

29-11 ANTWERPEN : De Roma

30-11 BRUGGE : Cactus Muziekcentrum

Melanie Wiegmann & Carl Carlton : Glory of Love

 

Al tientallen jaren zijn soapseries erg populair over de hele wereld. Vandaag is het exact 33 jaar geleden dat in Nederland voor het eerst Goede Tijden Slechte Tijden werd uitgezonden.  Bij onze zuiderburen loopt al sinds 1995 de serie Thuis. En bij onze oosterburen draait sinds 2005 Sturm der Liebe op volle toeren. Melanie Wiegmann speelt daarin de rol van Natascha Schweitzer. Actrice Wiegmann is de partner van de in Woodstock, New York geboren muzikant Carl Carlton. Niet te verwarren met de gelijknamige soulzanger, die vooral bekend werd door zijn grote hit Everlasting Love.

In maart 2020 bezocht Wiegmann haar partner Carlton in diens tweede huis op Gozo, Malta voor een verblijf van vier dagen. Door de pandemie kon Wiegmann niet meer terug voor haar filmcarrière en ook Carlton’s carrière kwam er door in het slop. Het tweetal zocht hun troost in muziek. Die gedeelde liefde voor muziek en het plezier van samen spelen stonden centraal. Commerciële overwegingen werden terzijde geschoven en het duo begon te werken aan eigen interpretaties van vooral een reeks nummers uit het Great Americana Songbook.

Zo is de titel Glory of Love, niet alleen een verwijzing naar hun liefde voor muziek, maar ook naar het door hen vertolkte Glory of True Love van John Prine. Carlton heeft trouwens niet alleen een succesvolle solocarrière, maar werkte ook onder andere samen met Robert Palmer, Eric Burdon, Joe Cocker, Paul Young,  Peter Maffay en Udo Lindenberg. Hij is ook een multi-instrumentalist, die een groot aantal van de instrumenten zelf inspeelde. Het gekozen repertoire is redelijk gevarieerd, van Black Muddy River (Grateful Dead), If I Needed You (Townes Van Zandt), Sunday Morning (The Velvet Underground) tot aan Here, There and Everywhere (The Beatles).

Hun voorliefde voor rootsmuziek blijkt ook nog eens duidelijk uit de foto op de binnenzijde van de klaphoes. Ze staan erop afgebeeld zittend voor het legendarische Riverside Hotel in Clarksdale, Mississippi. Naast Americana en country invloeden, hoor je hier en daar ook wat folkinvloeden. Het tweetal wordt overigens begeleid door uitstekende muzikanten, waaronder Geraint Watkins op accordeon. Hun interpretaties zijn nooit eigenzinnig, eerder ongecompliceerd. Zelf omschrijft het duo Glory of Love als “Een warmhartig muzikaal dagboek dat overtuigt door zijn eigenzinnige songselectie, ongecompliceerde arrangementen en natuurlijke charme”.

Theo Volk

Releasedatum : 1 september 2023 Take That Task Recordings/Cargo Records

Website : https://carlcarlton.de/