Spijtig genoeg wordt niet iedere artiest die ik op basis van zijn talent waardeer unaniem breed gedragen. Was het maar zo! Andrew Combs is zo’n artiest. Zijn creativiteit en veelzijdigheid vind ik bij iedere nieuwe plaat hernieuwd verfrissend. Hij lijkt me typisch iemand die vanaf iedere willekeurige locatie zijn muziek de wereld in kan sturen. Overigens dramatisch is het allerminst met Combs gesteld. Zolang zijn muziek over een distributiekanaal beschikt, via een respectabel label als Loose, dan zit hij gebeiteld. Bovendien reist hij via bescheiden geregelde podia de wereld rond. Iedere album is artistiek gezien weer anders dan de vorige, terwijl deze nieuwe; Dream Pictures, wel degelijk in het verlengde ligt van Sundays. Terwijl zijn debuutplaat een exponent was van Country versus Singer-songwriter genre heeft Combs sinds 2012 geleidelijk een oversteek gemaakt naar een innemend segment binnen de pop. Pop als geheel bevat vele facetten, en de muziek van Combs bevindt zich binnen in fijnmazige (lees smaakvolle) gedeelte. Op Dream Pictures grossiert Combs in verstilde kunstzinnige momentjes. Hij begint met het korte instrumentale niemendalletje Fly in My Wine.
Veel muziek wordt gedragen door de zang van een artiest. En daar mankeert het voor geen moment aan bij Combs. Zijn zang is veelal leidend in de muziek. Ik wist laatst via Theo een bootleg te bemachtigen van Jackson Browne met nummers (the Nina demo’s) opgenomen in de periode van voor zijn debuutplaat. Je hoort onder meer Jackson’s eigen versie van The Fairest of the Seasons. Prachtig nummer, maar zijn zang was in die beginperiode allerminst aanbevelenswaardig. Niet dat je Combs op één lijn mag trekken met Jackson Browne, maar hij is qua uitvoerende artiest minstens zo eigenzinnig en uniek. Zijn zang draagt zijn songs met volle overtuiging, en doet dat slechts met de bedoeling een intens stuk muziek te maken. Combs laat indirect zijn hart spreken. Droom plaatjes zoals je ze vrij vertaald mag benoemen. Het instrumentarium is daarbij zo beperkt mogelijk gehouden, waarmee de zeggingskracht, wat mij betreft, wordt vergroot. Ik betrap mij erop dat ik mijzelf steeds meer beperk tot de muziek die ik echt leuk vind. En binnen die selectieve Pyramide aan artiesten zul je beslist de naam van Andrew Combs aantreffen. Groots in al zijn bescheidenheid. De nummers vloeien als het ware in elkaar over om de cohesie te vergroten. Wederom een verrassend sterk album.
Rein van den Berg
Releasedatum : 23 augustus 2024 Loose Records
Website : https://www.andrewcombsmusic.com/