Featuring Riley Calcagno staat met een sticker vermeld op de debuutplaat Time is Everything van Vivian Leva. Dat album van 2018 is, meen ik mij te herinneren, hoog genoteerd in mijn eindjaarlijstje van dat jaar. Ik was op een plezierige manier verrast door de Rootsy sound van dit Appalachian album. Zeer veelbelovend wat mij betreft. Die belofte viel met de daaropvolgende plaat helaas in duigen, want met het gelijknamige Vivian Leva & Riley Calcagno had ik weinig. De muziek in de basis verschilde weinig, maar de click bleef achterweg. Wellicht omdat het resultaat niet voldeed aan gespannen verwachtingen. Je moet je eigenlijk niet op iets verheugen, anders valt het eindresultaat mogelijk tegen. De muzikale kennismaking ging bij Imaginary People volkomen automatisch. Dat album ging tot voor kort volledig aan mij voorbij, maar blijkt bij nader inzien al van september vorig jaar. Gezien de veranderde artiestennaam naar Viv & Riley duurde het even voordat ik bruggetje maakte naar Vivian’s voortreffelijke debuutplaat. Het niet hebben van verwachtingen vergemakkelijkte wel het innameproces. De samenzang van de twee is op een nummer als How to Lose wederom wonderschoon. Het maakt veel goed van de teleurstelling die ik eerder had gevoeld. Ook een nummer als The Long Way doet de kwaliteit van Gillian Welch & Dave Rawlings in herinnering roepen. Muziek in een traditioneel doch eigentijdse jas, waarbij naast subtiele snaren het accent veelvuldig komt op de samenzang van het tweetal.
Precies de vinger erop leggen valt me zwaar. Waarschijnlijk lag bij de vorige plaat van dit tweetal toch de druk om snel opvolging van hun debuut te lanceren. Wie weet speelt nu bovendien de ervaring van producer Alex Bingham (Hiss Golden Messenger) een rol van betekenis, want deze “nieuwe” resoneert een stuk beter. De openingssong Kygers Hill maakt meteen een behoorlijke opgeruimde indruk. Een ontwapenend stukje muziek die de toon zet naar meer, en eigenlijk min of meer de vraag oproept waarom het een jaar duurde voordat Europa eveneens mocht meegenieten van deze aangename ontwikkeling waardoor Viv & Riley mogelijk gingen. Geen idee of er iets speelde van lessons learnt of iets van die hoedanigheid, maar wel proef ik een aanzienlijke kwalitatieve verbetering vergeleken met hun vorige album. Imaginary People resoneert terdege. Gevarieerd en aansprekend is dit album niets meer, of minder, dan gewoon een uitermate prettige luisterervaring. Let wel. Ik word een beetje lui. Muziek mag best behagen in plaats van uitdagen. Imaginary People doet gelukkig een beetje van beide. Viv & Riley zitten wat mij betreft wederom op het juiste spoor. Na hun aanvankelijke start met oprecht uitgevoerde muziek trekken ze nu weinig gemakzuchtig door, en weten mij andermaal te overtuigen met hun muziek. Negen nummers van Viv & Riley, terwijl de traditional The Blackest Crow het album besluit. Riley kreeg het van huis uit mee geïnspireerd door Kim & Jim Lansford.
Rein van den Berg
Releasedatum : 15 september 2023 Free Dirt
Website : https://vivandriley.com/