Vorig jaar behoorde het album With
the Sun van Sidney Ward tot de fraaiste releases. Hierop vermengde ze
op eigen wijze folk met blues. Ward is een jongedame met reeds een veel bewogen
leven, was jarenlang dakloos en leefde enigszins doelloos op Venice Beach. Veel
vrienden uit die periode overleefden niet, Ward gelukkig wel, vooral dankzij
haar muziek. Op haar debuut Worthless hoor
je nog een onzekere Ward, die erg wankel in het leven staat. Intussen is ze
veranderd in een meer zelfverzekerde jongedame, meer in balans en met meer rust
in haar leven. Op Shell of a Girl zijn wat nieuwe, Caribische invloeden
te horen. Het album werd wederom in de Hen House Studios opgenomen met
uitstekende muzikanten, waaronder Micah Nelson (Particle Kid). Intussen heeft ze
een volledig eigen stijl ontwikkeld, met als belangrijke ingrediënten haar aparte,
wat hese stem en haar unieke, zelfontwikkelde finger picking stijl. In haar
teksten blijft ze altijd dicht bij zichzelf. Intussen lijkt ze alles op de
rails te hebben en weet ze dat Drugs Are
Bad, een van de elf wonderschone liedjes. Shell of a Girl heb ik nu zo’n twee maanden in huis en durf te
stellen, dat het album niet onderdoet voor zijn fantastische voorganger. Vooralsnog
binnenkort in Nederland alleen verkrijgbaar op vinyl.