Ken Pomeroy is een Cherokee afstammeling, pas negentien jaar oud en met Christmas Lights in April reeds toe aan haar derde album. De muzikaliteit kreeg ze mee van beide ouders, Skippy en Wendy. Haar vader Skippy werkte mee aan het album en schreef mee aan White Noise, haar moeder Wendy verzorgde de layout en foto’s en schreef mee aan Flannel Cowboy. De overige acht liedjes schreef Ken alleen tussen haar veertiende en achttiende. En net als op voorganger Hallways zijn de liedjes sober ingekleurd en zweeft ze ergens tussen folk en Americana in. In het persbericht wordt ze vergeleken met Joni Mitchell, Jade Bird, Faye Webster en Patty Griffin. Het best van toepassing vind ik de vergelijking met laatstgenoemde, ze heeft dezelfde indringende manier van zingen. Vooral Truth is een schoolvoorbeeld van die manier van zingen. Haar liedjes dragen vaak een zelfreflecterend karakter, kan ook bijna niet anders als je pas negentien bent. Toch zijn haar teksten opvallend volwassen. Hoe talentvol ze is bleek wel dat ze reeds de Jimmy Lafave songwriting contest won met het lied The Sidewalk Song over dakloos zijn. Ook Wanda Jackson onderkende reeds haar talent en nam haar mee op toer. De titel van het album, Christmas Lights in April, is niet erg gelukkig gekozen, want het is absoluut geen Kerstplaat geworden. In slechts vijfendertig minuten weet Ken mij andermaal te overtuigen een groot talent te zijn, waar we nog veel van gaan horen.
Theo Volk
Releasedatum : 10 december 2021 Horton Records
Website : https://www.kenpomeroymusic.com