Wolf Vanwymeersch : The Early Years

 

The Early Years is niet een verzamelalbum, maar het solodebuut van singer-songwriter Wolf(gang) Vanwymeersch. In 2019 stopte zijn band The Van Jets na vijftien jaar op haar hoogtepunt met twee afscheidsconcerten in de AB. De oorspronkelijk uit Aalter afkomstige Vanwymeersch is nog steeds frontman van Elefant, maar het werd ook tijd voor een solocarrière.

Het debuut bevat songs die hij in zijn jeugd schreef, maar ook recente songs waarin hij terugblikt op zijn jeugd. Van kinds af aan was en is hij behoorlijk introvert en dat hoor je dan ook af en toe terug in dromerige popsongs.

Het album opent met The Hog, wat een idyllische terugblik is op zijn jeugd met fictieve karakters. Het nummer geeft het gevoel dat de tijd in je jeugd eindeloos leek te duren. Het album werd afgerond een maand na het overlijden van zijn vader en dat heeft duidelijk zijn sporen nagelaten. “Vooral I’m Wide Awake is een soort afscheid voor mijn vader geworden, je hoort meeuwen omdat mijn vader aan de zee woonde en kraaien als symbool des doods. Daarbij zit er ook een stukje van het liedje Besser van mijn eerste band Waldorf, wat ook een nummer was over mijn vader.”, aldus Vanwymeersch.

Normaal gesproken bedient Vanwymeersch zich voornamelijk van elektrische gitaarmuziek. Op The Early Years wordt het gebruik van die elektrische gitaar zoveel mogelijk beperkt. Hij leerde gitaar spelen zonder plectrum. De inkleuring van de liedjes is vooral een combinatie van akoestische gitaren en niet bepaald doorsnee inzet van elektronica. Hiermee weet hij de songs een bijzondere sfeer mee te geven, gekoppeld aan persoonlijke teksten gezongen met zijn warme stem (denk aan iemand als Sivert Høyem (Madrugada)). Daarnaast zitten zijn songs vaak melodisch uitstekend in elkaar.

De opvallende hoesfoto van dochter Marie-Lou werd genomen door Vanwymeersch’ vriendin. Het album wordt geleverd met een eigenhandig geschreven tekstboekje  en artwork. Zowel op het album als live krijgt Vanwymeersch hulp van Stijn Vanmarsenille (Future Old People Are Wizards, Elefant) en Roeland Vandemoortele (Too Tangled, Rick de Leeuw). The Early Years is een ijzersterk en niet bepaald alledaags debuut.   

 Theo Volk

Releasedatum : 6 mei 2022 9000 Records/Consouling Sounds

Website : https://wolfvanwymeersch.bandcamp.com/

Wolf Vanwymeersch live:

19-05 ANTWERPEN : Kiebooms

21-05 BREDA : MEZZ, Ik zie U graag festival  

09-06 GENT : Charlatan

18-06 DRONGEN : Petit kapel (solo)

19-06 TBC

15-07 GENT : De Loge

24-07 TBC

13-08 EEKLO : Herbakkersfestival

Replay : Eleanor Rigby

 

Paul McCartney’s origineel handgeschreven tekst van “Eleanor Rigby,” uit 1966.“Eleanor Rigby” © Sony Music Publishing L.L.C.; Photograph courtesy Northwestern University

Afgelopen maandag zag ik film “Yesterday”, over een onsuccesvolle singer-songwriter, die op een gegeven moment beseft dat hij de enige persoon op aarde is, die zich The Beatles nog kan herinneren. In de film brengt hij een bezoek aan het graf van Eleanor Rigby, die model gestaan zou hebben voor de gelijknamige klassieker.

Sinds jaar en dag is het droevige Eleanor Rigby mijn favoriete liedje van The Beatles. Overigens nipt gevolgd door Dear Prudence, een liefdesliedje van John Lennon voor ene Prudence, zus van de bekende actrice Mia Farrow.  En nog een prachtsong van McCartney, Blackbird. Meest oubollige song van Macca is voor mij Mull of Kintyre.  

Uiteraard wist ik dat Eleanor Rigby over eenzaamheid en depressie gaat, maar nooit  had ik mij echt verdiept in de geschiedenis van het liedje. Wellicht heeft Paul McCartney het graf van Rigby tijdens zijn vele wandelingen samen met John Lennon over  de begraafplaats  van St. Peter’s Church in de Liverpoolse wijk Woolton wel gezien, maar naar eigen zeggen niet bewust. Volgens Paul komt Eleanor van Eleanor Bron, de actrice met wie The Beatles samenwerkten in de film “Help!”. Rigby zag Paul op een etalageruit in Bristol staan.

Oorspronkelijk zou het liedje eigenlijk Daisy Hawkins gaan heten. Ook werd er behoorlijk geschaafd aan de tekst. Father McKenzie heette aanvankelijk Father McCartney. Lennon vond dat cool, maar uiteindelijk voelde Paul zich er toch niet zo comfortabel bij. Ringo Starr leverde uiteindelijk de regel  “writing the words of a sermon that no one will hear".

De vrouw die echt model gestaan heeft voor Eleanor Rigby kende Paul uit zijn jeugd, toen hij nog bij de Scouting zat. In het kader van Bob-a-Job Week deed hij frequent boodschappen en andere karweitjes voor de oude vrouw. Hij kwam er graag, want ze was een geboren verteller. Zij zou later veel inspiratie opleveren voor de nodige songs.

Overigens neemt Eleanor Rigby een speciale plaats in het repertoire van The Beatles in. Het is de enige song waarop ze geen van allen op een instrument te horen zijn. Alleen Paul als leadzanger en achtergrondzang van John en George.

Vijfde Beatle George Martin voegde al eens voor Eleanor Rigby in Yesterday op succesvolle wijze strijkers toe. Aanvankelijk verzette Paul zich tegen dit idee, maar ging uiteindelijk overstag. Voor Eleanor Rigby liet Martin zich inspireren door muziek van Bernard Herrmann gebruikt voor de Hitchcock film “Psycho”.

Veel van bovenstaande informatie haalde ik uit een essay van Paul geplaatst in “The New Yorker” vorig jaar oktober. Het artikel is eventueel hier terug te lezen. Het essay is ook terug te vinden in de twee boeken onder de naam “The Lyrics: 1956 to the Present”, vorig jaar november verschenen. Absolute aanrader!     

Theo Volk

Dietrich Strause : You and I Must Be Out of My Mind

 

Vandaag verschijnt You and I Must Be Out of My Mind, het vijfde album van de Amerikaanse singer-songwriter Dietrich Strause op Blueblade Records, het label van Jeffrey Foucault. Strause vergaarde vooral een bak aan muzikale ervaring als sessiemuzikant en deelde hij als begeleider onder andere het podium met  Anais Mitchell, Sarah Jarosz, Darlingside and Lake Street Dive. Hij is een veteraan in de indie Americana. Overigens verdient hij tevens de kost als illustrator, timmerman en leerling gitaarbouwer.

Het nieuwe album produceerde hij samen met geluidsman Brian Joseph (Bon Iver, Sufjan Stevens), Sam Kassirer (Josh Ritter, Lake Street Dive) and Shane Leonard (Anna Tivel). Opnamelocatie was Great North Sound, de uit de negentiende eeuw stammende boerderij, die door Brian Joseph werd omgetoverd in een studio vol analoge apparatuur.

De keuze voor Joseph lag voor de hand, regelmatig heeft de muziek dezelfde warme, relaxte  en dromerige vibe die regelmatig de muziek van Sufjan Stevens ook kenmerkt (vooral in Call to Me). Die sfeer wordt nog eens versterkt door het gebruik van onder andere de marimba, vibrafoon en trompet. De muziek is zowel speels als experimenteel, maar ook open en warm. Voor de achtergrondzang deed Strause een beroep  op Rose Polenzani, Jocie Adams en last but not least Rose Cousins.

Het zou me niet verbazen als het dromerige, speelse en wat experimentele You and I Must Be Out of My Mind in de smaak zal gaan vallen bij fans van Sufjan Stevens.

Theo Volk

Releasedatum : 29 april 2022 Blueblade Records

Website : http://www.dietrichstrause.com/

Handkerchief : Ghosts of This Town

 

“Handkerchief brengt Waits, Cave en Deville samen rond de tafel.”, zo omschreef Humo de band uit Antwerpen al eens kernachtig. Maar Handkerchief is meer dan dat, het brengt een onweerstaanbare mengeling van Europese rootsmuziek, rock ‘n roll, ska, gypsy, surf, calypso en rumba.

In hun onmiskenbare zeemansblues volgen ze telkens weer de lokroep van de oceaan. Zanger en liedjesschrijver Christof Annaert stelt zichzelf bij het componeren altijd de vraag “Hoe zou rock 'n’ roll geklonken hebben, moest Elvis een zeeman geweest zijn?”.

Het nieuwe album Ghosts of This Town verschijnt net als Mutiny Ballads & Fishguarding Songs wederom op het uitstekende Starman Records label. Andermaal maakt de band een donkere trip langs grote steden, havens en romantiek. Op zijn donkerst en het meest vervreemdend is dat in de twee afsluitende nummers Hold On en Coming Home. Vooral Hold On herinnert aan Tom Waits ten tijde van Swordfishtrombones en Rain Dogs.

Bij de overige nummers is het vooral heerlijk meewiegen op het ritme. Luisteraars kregen vorig jaar al een uitstekend voorproefje in de groovende single Lucky Day. De bijzondere band bestaat naast Annaert uit Nele Paelinck (viool, accordeon),  Simon Beeckaert (contrabas), Tijs Bonner (toetsen, gitaar en zang), Floris De Smet (bassax), Tom De Wilde (drums en percussie) Sebastian Fischer (baritonsax), Reinout Reggers (tenorsax), Lies Vandeburie (trompet, zang).

De afgelopen jaren bouwde de band een uitstekende livereputatie op, ze toerden onder andere met C.W.Stoneking. Helaas telt het album slechts zeven nummers en duurt maar 29 minuten. Daar staat tegenover dat er geen mindere songs op staan en ze een verslavende uitwerking op de luisteraar hebben. Binnenkort gelukkig live te zien in Nederland en België.

Theo Volk

Releasedatum :  29 april 2022 Starman Records

Website : https://handkerchiefmusic.com

 

Handkerchief live (more to follow soon) :

03-06: WEBBEKOM : ‘t Stamineeke

18-06: KORTGENE (NL) : Eindeloos Eiland Festival

25-06: EKEREN : Buskruid Festival

01-07: WESTMALLE : Pop in Malle

10-07 t/m 16-07: On Tour By Boat met Vrijbuiter Zeilen

10-07: VLISSINGEN (NL) : TBA

12-07 + 13-07: ANTWERPEN : TBA

15-07: TERNEUZEN (NL) : TBA

16-07: GENT : TBA

17-07: DORDRECHT (NL) : Big Rivers Festival

27-08: HERSELT : Gevarenwinkel Festival

04-09: AARSCHOT : Arts & Roots in the Woods

16-09: MORTSEL : Kaleidoscoop

17-09: GORINCHEM (NL) : De Lievelinge

Moss : HX

 

De titel HX van het nieuwe album van de Nederlandse rockband Moss is minder mysterieus dan ik in eerste instantie dacht. Het album werd grotendeels opgenomen in het voormalige klooster Hoogcruts (gelegen in Zuid-Limburg pal aan de Belgische grens). Diverse malen werd het door brand verwoest, maar evenzo vaak herrees het als een feniks uit zijn as.

In 2011 kreeg het dankzij Stichting het Limburgs Landschap een nieuwe bestemming. Het gebouw dient nu voor reflectie en verbinding door kunst, cultuur, natuur en technologie. Meer over de nieuwe bestemming en de interessante geschiedenis van het klooster is hier te lezen.

De inspirerende omgeving zowel binnen als buiten de muren van het voormalige klooster heeft duidelijk het beste bij de heren naar boven gehaald. Wederom is Arne van Petegem de producer en is Bob Gibson na acht jaar teruggekeerd als gitarist op het oude nest.

HX is een album geworden met een behoorlijk melancholische inslag. Het is een album geworden over verlies, tegenslag, afscheid, maar uiteindelijk ook acceptatie. Het existentiële Beginning lijkt me typisch een song, die ontstaan is tijdens de Coronapandemie.

Sommige songs, waaronder Before It’s  Gone en Around, hebben dezelfde ritmische vibe, wat The Cure kenmerkte ten tijde van Seventeen Seconds. Een song die regelmatig bij mij vanuit het onderbewuste naar boven borrelt is Everything You Do Is Right. Het refrein hiervan doet aan als een mantra. Dik kippenvel bezorgen de emotionele zang van Marien Dorleijn en de akoestische gitaar in afsluiter Goodbye.

De heren beschouwen HX als hun beste album tot nu toe, volgens mij hebben ze gelijk.

Theo Volk

Releasedatum : 29 april 2022 Excelsior

Website : https://mosstheband.com

 

Moss live :

28-04 BREDA : Mezz

29-04 ZWOLLE : Hedon

06-05 EINDHOVEN : Effenaar

12-05 GRONINGEN : VERA

13-05 DEN HAAG : Paard

14-05 UTRECHT : TivoliVredenburg

20-05 NIJMEGEN : Doornroosje

21-05 ROTTERDAM : Rotown

27-05 HELLENDOORN  : Dauwpop

04-06 AMSTERDAM : Paradiso Noord

Bonnie Raitt : Just Like That…

 

Haar intussen eenentwintigste album Just Like That… ligt in het verlengde van de prachtige, relaxte voorgangers Slipstream en Dig in Deep. Zij is en blijft een meesteres in het naar haar hand zetten van andermans songs. Een wat vreemde eend in de bijt op het album is Love So Strong van Toots and the Maytals. Oorspronkelijk bedoeld als een duet met haar goede vriend en reggaelegende Toots Hibbert. Helaas overleed Hibbert in 2020.

In de teksten klinkt regelmatig door dat Raitt zich steeds meer bewust wordt van haar sterfelijkheid. Kan ook bijna niet anders, want Raitt was jarenlang mantelzorger van haar broer. In de muziek, die af en toe akoestisch is, is daar gelukkig weinig van te merken. Regelmatig wordt die bijzonder subtiel en relaxt ingekleurd. Naast een geweldige gitariste blijft Raitt een uitstekende zangeres (bijvoorbeeld het prachtige, ingetogen titelnummer).

Diegenen die beide voorgangers omarmden zullen dit waarschijnlijk nog meer doen bij Just Like That… . Helaas zitten er voorlopig geen Europese concerten in het vat. De komende tijd gaat ze in Amerika op tournee met eerst Lucinda Williams als speciale gast en vervolgens Mavis Staples en als laatste Marc Cohn.

Theo Volk

Releasedatum : 22 april 2022 Redwing Records

Website : https://www.bonnieraitt.com/

Oumou Sangaré : Timbuktu

 

Zoals altijd vermengt de Malinese diva Oumou Sangaré de traditionele Wassoulou-muziek met blues, folk en rock. Met haar vorige succesalbum Mogoya wist ze zelfs populariteit bij jongeren te vergaren. Voor haar nieuwste album Timbuktu keert ze terug op het oude nest, World Circuit. Uiteraard wordt ze andermaal terzijde gestaan door  Ngoni bespeler Mamadou Sidibé, met wie ze al sinds 1990 samenwerkt. Ook schreef hij weer mee aan de nodige composities.

Vanaf opener Wassulu Don wordt de luisteraar getrakteerd op een mix van zinderende, opwindende, hypnotiserende en soms ingetogen, wonderschone nummers. Naast de nodige toetseninstrumenten wordt ook op subtiele wijze gebruik gemaakt van slidegitaar en dobro, maar bijvoorbeeld ook van een fluit in het schitterende Degui N'Kelena.

Alhoewel Sangaré meestentijds buiten Mali verblijft, gaan de problemen in haar geboorteland (oa burgeroorlog en corruptie) haar na aan het hart. Ze speelt nog steeds een belangrijke voortrekkersrol in het zelfbewustwordingsproces van de Afrikaanse vrouw. Al deze thema’s bezorgen Sangaré tot op de dag van vandaag uitermate veel inspiratie.

Het tekstboekje is keurig verzorgd, naast de teksten wordt zowel in het Frans en in het Engels de strekking van de liedjes uitgelegd. Dat Timbuktu haar populariteit behoorlijk zal gaan vergroten is voor mij een zekerheidje. Gelukkig komt ze binnenkort naar de lage landen voor optredens, absolute aanrader voor liefhebbers van hypnotiserende en zinderende muziek.     

Theo Volk

Releasedatum : 29 april 2022 World Circuit

Website : https://oumousangareofficial.com/en/home/

Oumou Sangaré live :

14-06 BRUSSEL : AB

06-07 AMSTERDAM : Concertgebouw

Old Crow Medicine Show : Paint This Town

 

Het veelzijdige, populaire en tweevoudig Grammy winnaar Old Crow Medicine Show behoeft natuurlijk allang geen nadere introductie meer. Paint This Town is inmiddels hun zevende album waarvoor alle registers werden opengetrokken. Het album bevat een gevarieerde mix van Americana, old-time, mountain, bluegrass, country, folk en rock ‘n’ roll. De liedjes worden bevolkt door kleurrijke figuren. De titel is een verwijzing naar graffiti artiest Old Crow, waarnaar de band zich vernoemde. Werk van Old Crow siert de buitenkant van het tekstboekje. Niets werd aan het toeval overgelaten, het album werd mede geproduceerd door Matt Ross Spang (John Prine, Jason Isbell).  Voor het componeren deed frontman Ketch Secor af en toe een beroep op niet de minsten. Met Jim Lauerdale schreef hij de titelsong en Painkiller. De talentvolle Molly Tuttle schreef mee aan Deford Rides Again en Willie Watson aan Lord Willing and the Creek Don’t Rise. In het persbericht worden nogal wat invloeden genoemd, maar niet Van Morrison. Het prachtige, door Secor alleen geschreven New Mississippi Flag is vintage Van Morrison. Het gevarieerde Paint This Town is misschien wel het fraaiste album uit hun oeuvre. Hopelijk komen ze snel naar Nederland voor concerten.

Theo Volk

Releasedatum : 22 april 2022 ATO Records/Integral Music

Website : https://www.crowmedicine.com

Lucky Blue : Dog Days

 

De vierkoppige Rotterdamse indie-rockband Lucky Blue dankt hun groepsnaam aan bandlid Marcus. Sinds groep acht van de lagere school is Marcus’ favoriete kleur blauw en noemt hij die kleur sindsdien lucky blue. De groep bestaat intussen ruim drie jaar en in eerste instantie was het slechts de bedoeling om te jammen. De klik onderling was echter zo groot dat men ook graag podia onveilig wilde gaan maken.

In 2020 debuteerde de band succesvol met de single Alone en de EP Addictive Minds. Dat ze intussen een stuk verder gegroeid zijn, bewijst hun debuutalbum Dog Days. De titel van het album is afgeleid van het Engelse gezegde “Every dog has its day” en staat voor alles wat een mens in z'n leven meemaakt. Van liefde en verlies tot dromen en angsten.

Het album is vooral gevuld met feelgood indie songs. Als invloeden worden genoemd The Strokes, Twin Peaks, Lou Reed, Mac DeMarco, Velvet Underground, Wavves en Pavement. Vooral de mentaliteit van laatstgenoemde groep is van toepassing van Lucky Blue. Bij beide groepen staat voor alles het spelplezier voorop. Ze zijn erg blij weer de podia op te kunnen.

Aanstekelijke en goed in het gehoor liggende liedjes als Daydreaming en Remember Me zullen ongetwijfeld uitgroeien tot publiekslievelingen. Laatstgenoemde song lijkt me de ideale afsluiter van concerten. Mijn favoriete song is echter het bijzonder fraai opgebouwde Cigarette Daycare, met heerlijk gitaarspel. De zang doet me hier trouwens denken aan Chef’Special. Dog Days is een relaxt debuut, dat doet verlangen naar meer, véél meer.  

Theo Volk

Releasedatum : 22 april 2022

Website : https://www.facebook.com/luckyblizzo

 

Lucky Blue live :

21-04 ROTTERDAM : V11 Album release party

05-05 ROTTERDAM : Bevrijdingsfestival  

Steven Troch Band : The Call

 

In 2016 werd de Steven Troch Band geformeerd door de ervaren Belgische mondharmonicaspeler Steven Troch. De band bestaat verder uit de Nederlandse bassiste Liesbeth Sprangers (Herman Brock & The Brockettes), gitarist Matt T Mahony (aka Matti De Rijcke, Les Bandits) en drummer Bernd Coene (Raman, Reena Riot).

Net als op het uitstekende debuutalbum Nice 'n' Greasy werken ze samen met de bekende producer Kid Andersen, deze keer in de rol van mixer. Het toepasselijke getitelde tweede album Rhymes for Mellow Minds was een feelgood album van het zuiverste water.

Door de nodige Caribische invloeden klinkt het nieuwe album The Call ook weer regelmatig relaxt. De roots van Troch liggen in de blues maar zijn muziek is doorspekt door allerhande invloeden (zelfs Spaanse), wat de gevarieerdheid ten goede komt. Het ademt een duidelijke livesfeer uit. Het grootste deel werd dan ook live opgenomen door Pieterjan Coppejans in de Robot Studios in Gent (Eefje De Visser, Lester’s Blues, Tiny Legs Tim ).

Ook deze keer kreeg het viertal weer assistentie; Luk Vermeir (piano), Bart Vervaeck (pedal steel) John Halbleib (trompet) and Luigi De Gaspari (trombone).  The Call is andermaal een uitstekende uitbreiding van het reeds fraaie oeuvre van de band.

Theo Volk

Releasedatum : 15 april 2022 Independent

Website : http://www.steventroch.com/

Angel Olsen : Big Time

 

Lange tijd stelde Olsen het uit om als queer uit de kast te komen. Ze zag er vooral tegenop  om als vierendertigjarige het haar ouders te moeten vertellen. Ze voelde zich totaal bevrijd na dit verlossende gesprek. Eindelijk kon ze zichzelf zijn.

Helaas overleed drie dagen later haar vader. Zijn begrafenis werd voor Olsen niet bepaald de ideale gelegenheid om haar partner aan haar familie voor te stellen. Echter was het leed nog niet geleden, slechts twee weken later kreeg Olsen het bericht dat haar moeder op de eerste hulp lag. Kort daarna volgde een tweede begrafenis, nog meer verdriet. Recht hier tegenover stond haar nieuwe ontluikende liefdesrelatie.

Drie weken na de begrafenis zat Olsen al in de studio om Big Time op te nemen. De universele thema’s liefde en verdriet leverden ongelofelijk veel inspiratie op. Het album werd opgenomen en gemixt met coproducer Jonathan Wilson in zijn Fivestar Studios in Topanga, Californië.  Drew Erickson speelde piano, orgel en verzorgde strijkersarrangementen en Olsens oude bandlid, Emily Elhaj, speelde bas.

De fraai opgebouwde opener en single All the Good Times werd reeds vrijgegeven. Het titelnummer is na een keer luisteren al niet meer uit je geheugen te branden. In tegenstelling tot All Mirrors had Big Time geen enkele tijd nodig om bij mij in te dalen. Meteen werd ik volledig meegezogen in de zielenroerselen van Olsen.

Vaak zingt ze heel teder, soms getormenteerd zoals bijvoorbeeld in Go Home, waarin de blazers voor een speciale, vervreemdende sfeer zorgen. Haar begeleiders hebben de songs voorbeeldig en in dienst van de liedjes ingekleurd. Zoals het hoort bij een goed album, wisselen mijn favorieten per luisterbeurt.  

In de zomer gaat Olsen op tournee met Sharon Van Etten (6 mei verschijnt haar nieuwe album), Julien Baker en Spencer. In de herfst komt ze naar Europa. Zoals al aangegeven werd Big Time opgenomen in de Fivestar Studios, maar het is ook een vijf sterren album geworden. Klassieker in wording!

Theo Volk

Releasedatum : 3 juni 2022 Jagjaguwar/De Konkurrent

Website : https://angelolsen.com/

 

Angel Olsen live :

15-10 LEUVEN (B) : Het Depot

16-10 AMSTERDAM : Paradiso

Rupert Wates : For the People

 

Op zijn album The Lights of Paris uit 2017 maakte Rupert Wates al eens een geslaagde terugkeer naar de Engelse folk. Op dat album kreeg hij slechts hulp van Adrianna Mateo op viool en Brian Sanders op cello. Zijn nieuwste album For the People is nog soberder. De viool van Mateo is deze keer slechts alleen te horen in Ullswater Cove. Verder kreeg hij alleen hulp van de zangeressen Rorie Kelly en Stacey Lorin en de zang van familie en vrienden in The Dance Of Joy.

Rupert schreef alle liedjes tussen februari en juli vorig jaar en het album werd in slechts twee dagen tijd eind november opgenomen. Buiten enkele fraaie duetten worden For the People vooral gedragen door het geweldige fingerpicking van Rupert op zijn akoestische Lowden gitaren. Uiteraard zullen veel luisteraars zijn zang weer associëren met die van Nick Drake (vooral in The North Road).

Volgens de geboren Londenaar is het album “a love song to humanity”. Rupert mag dan wel al sinds 2007 zijn tijd verdelen tussen New York en Colorado, hij zal echter nooit zijn Engelse roots verloochen. For the People is een absolute aanrader voor doorgewinterde folkliefhebbers.   

Theo Volk

Releasedatum : 15 april 2022 Bite Music

Website : https://rupertwatesmusic.com/

Emily Wells : Regards to the End

 

De veelzijdige kunstenaar Emily Wells woont in New York. Ze heeft een klassieke achtergrond op de viool. Haar nieuwste album Regards to the End werd door haar geschreven, geproduceerd, gearrangeerd en grotendeels ingespeeld.

Ze maakt een soort stijlvolle, alternatieve kamerpop, waarin de luisteraar veel kan ontdekken, vanwege de gelaagdheid. Soms is het wat soberder, zoals in het schitterende David’s Got a Problem, waarbij het refrein een soort mantra is. Het trage pianospel hier doet wat denken aan Erik Satie.

Ritmiek speelt ook geregeld een belangrijke rol. Het meest wordt de muziek echter verrijkt door strijkers en blazers. Ze krijgt onder andere hulp van haar vader Jim Wells (voormalig minister), die hier de Franse hoorn bespeeld.

Ze brengt zware onderwerpen als de aids-crisis, klimaatverandering en haar eigen leven met de nodige hobbels ter tafel. De hoes heeft trouwens voor mij een Bijbelse connotatie, in dit geval is echter de mensheid die het leed van de wereld draagt. Emily heeft een rijke podiumervaring, ze toerde met onder andere Japanese Breakfast, Son Lux en Arooj Aftab.

Regards to the End behoort tot die albums die langzaam, maar heel zeker onder de huid kruipen.           

Theo Volk

Releasedatum : 1 april 2022 This Is Meru/De Konkurrent

Website : https://www.emilywellsmusic.com/

Judy Blank : Saddies

 

Vier jaar terug bracht singer-songwriter Judy Blank het bijzonder fraaie Morning Sun uit. Opgenomen in Nashville met producer Chris Taylor (Elle King, Miranda Lambert, The Wood Brothers) en begeleid door klasbakken als gitarist  Ethan Ballinger en pedalsteelvirtuoos Smith Curry, bekend van albums van levende legendes als Willie Nelson, Dolly Parton en Lee Ann Womack. Het is een Americana album van uitzonderlijke klasse.

Sindsdien verschenen nog een tweetal ep’s en schreef ze ook geregeld nummers samen met anderen. Recentelijk schreef ze nog samen met Paul Zoontjens het aanstekelijke Finding My Way voor diens album Falling Star.

De nieuwe EP Saddies is het eindresultaat van een periode met mentale problemen, die leken op een soort burnout. Muziek werd haar therapie. Judy is een liefhebber van Motown, vooral Tears of a Clown van Smokey Robinson is een van haar favoriete liedjes. Verder luisterde ze naar crybabies als Nick Drake, Christian Lee Hutson en Julia Jacklin. Overigens hoor ik de invloed van Nick Drake absoluut niet terug op Saddies.

Opener I’m a Mess spreekt meteen boekdelen. Zo zingt ze daar ergens “I confess, I’m a mess”. Donkere thema’s als mentale druk, angsten en FOMO (Fear of missing out) passeren de revue. Maar altijd met de nodige zelfspot. Muzikaal gezien is Saddies gelukkig licht van toon.

Ze produceerde de EP samen met Roy van Rosendaal (Figgie, Le Motat, Nonchelange) in diens studio. Ironisch genoeg is die gevestigd in een voormalige GGZ-instelling. De sarcastische eerste single Karaoke werd reeds zeer goed ontvangen door zowel nationale als internationale pers en radio. Boys Don’t Cry is een cover van het nummer, waarmee The Cure zichzelf eind jaren zeventig op de kaart zette.

De uitstekende tweede single Confetti werd geschreven samen met Jordan Garfield.  Garfield is een singer-songwriter uit Chicago, maar nu woonachtig in Nederland, samen met Duncan de Moor, oftewel songfestivalwinnaar Duncan Laurence. De Franse hoorn is hier de kers op de taart. Afsluiter Lost at Last laat me terugverlangen naar de veel te vroeg overleden Judee Sill.

Het fraaie Saddies verschijnt zowel digitaal en cassette. Dat het verschijnt op cassette is niet zonder reden. Bij Judy hadden ze vroeger thuis geen platenspeler. “Mijn moeder had wel een cassettespeler in de auto met een oranje bandje van Tracy Chapman, die stond eeuwig op repeat. Ik heb aan die ritjes ook de liefde voor het cassettebandje aan overgehouden: ik heb nog een oude speeldgoedcassetterecorder en een Sony walkman, mede daardoor komt mijn nieuwe EP ook op een cassettebandje uit. Ik hou ervan om de nostalgie te bewaren.”.       

Theo Volk

Releasedatum : 22 april 2022 V2 Records

Website : https://www.judyblank.com

 

Judy Blank live :

30-04 EINDHOVEN : Café Wilhelmina

03-05 UTRECHT: TivoliVredenburg

09-05 AMSTERDAM : Bitterzoet

Deer Scout : Woodpecker

 

Op jonge leeftijd stond het reeds vast dat de uit Yonkers, New York afkomstige Dena Miller ooit in de muziekbusiness terecht zou komen. Ze kreeg de muziek met de paplepel ingegoten door haar ouders, die beide folk muzikant zijn. Reeds op de leeftijd van tweeënhalf werd haar zang al vastgelegd.

Haar ambities werden pas serieus toen ze een jaar in Philadelphia studeerde. Ze begon er met het vastleggen van songs. Synesthesia was een van de eerste songs, die ze daar schreef. Een liedje over een treinreis naar huis na afloop van een show. In dat jaar verdiepte ze zich volop in punkmuziek. Die interesse veranderde toen ze op het Oberlin College terecht kwam. Op dit conservatorium verschoof haar belangstelling naar experimentele muziek en vervolgens naar de muziek uit de New Yorkse DIY scene.

Naast zes jaar experimenteren kwam er uiteindelijk toch het intieme folkdebuut Woodpecker uit de bus. Haar ouders zijn nu eenmaal een belangrijke inspiratiebron. Ook ditmaal werkte vader Mark mee, hij speelt gitaar op het Peace with the Damage.  Dena beschikt over een duidelijk herkenbare stem, die ze altijd ingetogen gebruikt. Ogenschijnlijk lijken de songs simpel in elkaar te zitten, maar bezitten de nodige diepgang. De enige song die nog enigszins aan haar punkverleden herinnert is Breaking the Rock.

Woodpecker duurt nauwelijks twintig minuten, maar weet toch danig te imponeren.  

Theo Volk

Releasedatum : 8 april 2022 Carpack Records

Website : https://deerscout.bandcamp.com

Boris McCutcheon : Pocket Hang Glider

 

Bij menigeen zal bekend zijn dat singer-songwriter Boris McCutcheon een bijzondere band heeft met Nederland. Zo nam hij in 2011 met The Saltlicks het live album Utrecht op, geproduceerd door Jos Goverde. Het waren Sandra Zuidema en Luciano Mulder van LDM Bookings, die hem lang geleden voor concerten naar Nederland haalden. Sindsdien is Boris hier een graag geziene gast op de bekende luisterpodia. Vanaf eind volgende week komt hij met HOTH Brothers hier toeren, waarbij het Nederlandse publiek zal kunnen kennismaken met de uitstekende zangeres en bassiste Sarah Ferrell.

Tijdens die toer zal Boris ook nummers ten gehore brengen van zijn gloednieuwe album Pocket Hang Glider, die als eerste in Nederland zal verschijnen. Het is een echt doe-het-zelf album geworden, er kwam niemand anders bij aan te pas. Opgenomen in zijn eigen Dead Skunk Studios, in de bergen van New Mexico.

Afgelopen december ving hij aan met de opnames. Hij begon met het pas geschreven New Mexico Bound, de meest sobere song op het album. Het handelt over de jaarlijkse Thanksgiving-bedevaart van mijn familie naar Moab, Utah en terug. In essentie een wals over thuiskomen. Swingend is de uptempo rocksong PTSD, met knipogen naar Chuck Berry (groove) en Mose Allison (frasering). Het is een antioorlog song, over de gevolgen die ontberingen in oorlogstijd opgelopen hun uitwerking hebben op de geestelijke gezondheid.

Grappig is Niamh’s Bum Lamb, een liedje over het opvoeden van een afgestoten lammetje door dochter Niamh. Het lijkt me trouwens waarschijnlijk dat Boris Ierse roots heeft, want Niamh is een rasechte Ierse naam. Het blijkt dat Boris alle liedjes zelf geschreven heeft. Het kippenvel bezorgende Old Crow klinkt echter als een eeuwenoude traditional, die glansrijk de tand des tijds heeft doorstaan.

Doordat deze song zo perfect op band kwam groeide Boris’ enthousiasme tijdens het opnameproces. Vele prachtopnames volgden, met het geweldige Pocket Hang Glider als eindresultaat, cd van de maand op de website van Lucky Dice, waar het album reeds te bestellen is.  

Theo Volk

Releasedatum : 15 april 2022 Independent/Lucky Dice

Website : https://www.borismccutcheon.com

HOTH Brothers live:

16-04 BAARS : SpeelPlaats Baars

17-04 ROTTERDAM : Walhalla

18-04 EINDHOVEN : Maandag van Van Meurs

19-04 UTRECHT : TivoliVredenburg

21-04 TERHEIJDEN : Open Road Sessions

22-04 DEN HAAG : Acoustic Alley

23-04 AMEN : Cultureel Café De Amer

24-04 EDAM : A Walk About Music

Susan Cattaneo : All Is Quiet

 

Singer-songwriter Susan Cattaneo komt oorspronkelijk uit New Jersey, maar bleef na haar studie aan de prestigieuze Berklee College of Music wonen in Boston en gaf daar naderhand les. Tevens studeerde ze Engelse literatuur aan het Pomona College, Claremont, CA. Haar vorige album The Hammer & The Heart uit 2017 kon rekenen op veel lovende kritieken.

De eerste maanden van de Coronapandemie zorgde voor de nodige onzekerheid en angst bij Susan. Toen de quarantaine alles stillegde, werden kansen geannuleerd, samenwerkingen geschrapt en vooral ging het momentum verloren. Voor het eerst in haar leven voelde Susan zich creatief beknot.

All is Quiet was het project dat haar hielp deze gevoelens te verwerken en bij het maken van dit album vond ze de vreugde en verlossing die alleen muziek kan brengen. Alle negen songs werden in dezelfde kamer thuis geschreven. Het album werd op afstand opgenomen. Akoestische snarenwonders  Kevin Barry en Duke Levine werden afzonderlijk elders opgenomen. Ook een belangrijke rol speelde deze keer weer Lorne Entress, die deze keer coproducer was.

Met haar literaire achtergrond is ze in staat om verfijnde, verhalende teksten te schrijven, zoals het vooruitgesnelde Borrowed Blue.  Als dochter van een bejaarde moeder en moeder van een tienerdochter heeft Susan zich vaak afgevraagd welke rollen vrouwen in de wereld spelen. Met behulp van de eeuwenoude uitdrukking "Something borrowed, something blue", heeft Susan met Borrowed Blue een lied geschreven vol weemoedige hoop dat niet alleen tot de vrouwen in haar leven spreekt, maar tot alle moeders en dochters. Ook haalde ze de nodige positiviteit uit deze nare periode ( Diamond Days).

All Is Quiet staat vol met liedjes met uitzonderlijk fraaie melodieën, te beginnen bij het titelnummer. Maar de spil van dit alles is Susans stem, die voor mij als balsem voor de ziel is, een stem die bij menig luisteraar een gevoelige snaar zal weten te raken. All Is Quiet behoort tot de mooiste akoestische albums, die ik ken.  

Theo Volk

Releasedatum : 8 april 2022 CRS

Website : https://continentalrecordservices.bandcamp.com/album/all-is-quiet

Kevin Buckley : Big Spring

 

Onder de naam Grace Basement bracht Kevin Buckley sinds halverwege de jaren nul reeds vier albums uit. Nu debuteert hij met Big Spring onder eigen naam. Kevin is een multi-instrumentalist, producer (in uiteenlopende genres), singer-songwriter en vioolleraar uit St. Louis, Missouri. Op zijn negende begon hij met vioolspelen en sindsdien speelde en deed hij mee aan muziekcompetities door heel Amerika en Ierland. Wekelijks speelt hij in een bekende Ierse pub in zijn thuisstad St. Louis.

Zijn Ierse roots hoor je regelmatig op Big Spring. Het album is een mix geworden van Bluegrass, Swing, Old Time, Tejano muziek en traditionele Ierse folk. Opener Sweeney’s Wheel is een compositie van de bekende Ierse accordeonist en concertina speler Jackie Daly (oa supergroep Patrick Street). Daly is van grote betekenis geweest voor de Ierse traditionele muziek de laatste halve eeuw.

Overigens voordat zijn carrière in de jaren zeventig een grote vlucht zou nemen, werkte en woonde Daly vijf jaar in Nederland. Tijdens zijn carrière werkte Daly geregeld samen met Andy Irvine (oa Planxty). Van Irvine covert Buckley Never Tire of the Road, een van de drie liedjes waarop ook zijn uitstekende zang te horen is.

Ook op en top Iers is An Chúil Fhion (hier La Rubia genoemd), de Gaelic benaming voor het Ierse plaatsje Coolfin in County Offaly. Het werd bekend gemaakt door Johnny Fogerty, een van de drie bekende fiddle broers, die vooral in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw furore maakten.

Erg Frans doet Marcelle et Marcel van Jean-Jacques Milteau aan. In de originele uitvoering speelt de mondharmonica van Milteau uiteraard de hoofdrol. Hier zijn dat fiddle, bouzouki, mandoline en gitaar. Verder doet Buckley een uitstekende greep uit Amerikaans erfgoed.

Het levert een heerlijk gevarieerde, vooral instrumentale plaat op, waarop hij begeleid wordt door zijn uitstekende muzikale vrienden. Voor de mix tekende Dave Sinko (Punch Brothers, Bela Fleck).                

Theo Volk

Fysieke releasedatum : 8 april 2022 Avonmore Records

Website : https://kevin-buckley.com/

Jack Bottleneck & Band : Cow Country

 

In 2015 debuteerde Jack Bottleneck op geweldige wijze met Lost and Found. Een album vol covers en twee traditionals, waaronder de overbekende Amerikaanse folksong Wayfairing Stranger. Buiten verder Dust My Broom van Elmore James ging hij toen voor niet al te voor de hand liggende keuzes. Zoals bijvoorbeeld Tango Till They Sore en Chocolate Jesus van Tom Waits en Going to My Hometown van Rory Gallagher.

Ook op Cow Country covert Bottleneck (AKA Johan Venema) op uitstekende wijze wederom Waits en Gallagher. Dat is niet zonder reden, deze beide heren mogen/mochten graag een borreltje lusten. Ook covert Bottleneck twee nummers van Daniel Nordgren  en drie songs van de betreurde Justin Townes Earle, die helaas ten onderging aan zijn verslavingen. Een lot waaraan Bottleneck gelukkig een aantal jaren geleden, na de nodige up en downs, ontsnapte. Bottleneck zingt alleen nummers die op zijn lijf geschreven lijken en waarmee hij zich kan vereenzelvigen.

Wie voor het eerst Bottleneck zijn blues-, bluegrass-, countryblues- en Americanasongs met zijn doorleefde stem hoort zingen, denkt met een muzikant uit het diepe zuiden van Amerika te maken te hebben. Hij komt echter uit Rinsumageest, een klein plaatsje pal onder Dokkum.

Zijn begeleiders zijn allemaal doorgewinterde muzikanten, die de songs naar een nog hoger niveau tillen. Gitarist Herman Frank, bassist Rob Taekema en drummer Johannes Blanksma  kunnen allen bogen over een schat aan ervaring en dat hoor je ruimschoots terug op het meer dan uitstekende Cow Country. Rob Taekema schreef trouwens het titelnummer. Bottleneck beschikt over een groot inlevingsvermogen in andermans songs, waardoor hij met zijn intense zang de songs volledig naar zich toe kan trekken.

Voor de komende optredens van de heren zie hier. Het album is reeds rechtstreeks bij Bottleneck te bestellen via mail : jackbottleneck@gmail.com . Bijzonder warm aanbevolen, zowel cd als optredens!

Theo Volk

Releasedatum :  15 april 2022 Independent

Website : https://jackbottleneck.nl

VanWyck : The Epic Tale of the Stranded Man

 

De solocarrière van Christine Oele stond met haar schitterende debuutalbum An Average Woman meteen op de kaart. Het werd terecht bedolven onder de lovende kritieken. Zelf noemde ik het een beklijvend droomdebuut. Overigens had Christine, die als artiestennaam de achternaam van haar oma gebruikt, niet bepaald een doorsnee jeugd in Nieuw-Zeeland. “Nieuw-Zeeland was belangrijk voor me omdat dat de plek was waar ik bewust werd van mijzelf en mijn omgeving, waar ik leerde lezen en schrijven en waar ik begreep dat taal verschillende werelden herbergt. Omdat ik leerde lezen in het Engels, terwijl dat niet mijn moedertaal was, denk ik dat ik me extra bewust was van de woorden, van wat ze betekenden.”.

Ook op haar intussen ambitieuze vierde album The Epic Tale of the Stranded Man weegt ze haar woorden nog steeds zorgvuldig af. Het is een heus conceptalbum geworden. Een man spoelt zwaargewond aan op een eiland. Hij weet niet meer wie hij is of waar hij vandaan komt. Een vrouw ontfermt zich over hem, ze neemt hem mee naar haar huis en verpleegt hem. Tijdens zijn ziekbed vertelt ze hem verhalen over haar eiland. Wonderlijke vertellingen over wonderlijke bewoners, over monsters die in grotten wonen, meisjes die zeewier verkopen en zwervers die de waarheid in pacht hebben. In de koortsige dromen van de gestrande man mengen haar verhalen zich met schaduwen uit zijn donkere verleden.

De teksten roepen bij de luisteraar veel vragen op. Is hij slachtoffer of dader, is hij ontsnapt of gevangen? Kan hij gered worden of is zijn einde nabij? Gelukkig verschijnt er een vrouw op het toneel, zal zij hem kunnen redden? Het eerste en het laatste nummer zijn geschreven vanuit het perspectief van de vrouw, in de andere nummers zijn we in het hoofd van de gestrande man en volgen we zijn koortsige pad naar herstel.

Muzikaal staat het album als een huis. Christine vond vooral inspiratie in broadside ballads, oude Engelse verhalende liederen die vaak uit meerdere delen bestaan. Vanwege de titel vond ze dat het album een episch nummer moest hebben. Afsluiter My Baby Rides a Dark Horse werd geïnspireerd door Gillian Welchs I Dream a Highway en Bob Dylans Red River Shore, twee door haar al lang gekoesterde liedjes.

Dat Leonard Cohen ook nog steeds een inspiratiebron vormt hoort de luisteraar al in opener The Stranded Man, waarop Christine op subtiele wijze wordt begeleid door het strijkkwartet rondom violiste Marieke de Bruijn.

Haar debuutalbum kende in Europa Espaces een wat steviger nummer. Nu is die rol weggelegd voor het geweldige The Havoc Wreaker, waarop Reyer Zwart het beste in zichzelf naar boven haalt. Hopelijk komen op een volgend album meer van dit soort nummers terecht.

Soms heeft Christine slechts alleen Zwarts hulp nodig. Op Seaweed Seller en het mij kippenvel bezorgende The Dragon wordt Christines zang alleen begeleid door de akoestische gitaar en het toetsenspel van Zwart.

Zoals altijd is Christines zang regelmatig melancholisch en soms zelfs getormenteerd.  Uiteraard is het album weer opgenomen in de vertrouwde omgeving van de SSE Noord studio van Frans Hagenaars. Samen met Frans en Reyer produceerde Christine het album. Het artwork is voortreffelijk verzorgd. De master werd gemaakt door Darius van Helfteren. In de loop der jaren is me wel duidelijk geworden, waarom ik zijn naam dikwijls op albums zie prijken. Met The Epic Tale of the Stranded Man heeft Christine haar fraaiste album uit haar oeuvre afgeleverd.       

Theo Volk

Releasedatum : 8 april 2022 Excelsior

Website : https://www.vanwyck.nl

VanWyck live:

08-04 AMSTERDAM : Concerto (Album release instore)

09-04 WAGENINGEN : Theater Junushoff

15-04 HEERLEN : Nieuwe Nor

22-04 DEVENTER : Mimik

23-04 VOORBURG : Theater Ludens

29-04 MEPPEL : Schouwburg Ogterop

15-05 HEERHUGOWAARD : Cool Kunst en Cultuur

20-05 TWISK : Theaterkerk Hemels

22-05 AMSTERDAM : Meervaart

24-05 DEN BOSCH : The Blue Room Sessions, Verkadefabriek

04-06 ANDEREN : Nijend24

17-06 KORTGENE : Eindeloos Eiland Festival

10-07 AUSTERLITZ : Beauforthuis

23-07 ALKMAAR : Zomer op het Plein

Baptiste W. Hamon : Jusqu'à la Lumière

 

Parijzenaar Baptiste W. Hamon is reeds vanaf zijn debuutalbum L’insouciance een ambitieus en vastberaden muzikant geweest. Voor dat album trok hij naar Nashville om daar te werken met producer Mark Nevers (oa Jake Xerxes Fussell, Caitlin Rose, Vic Chessnutt en Will Oldham).

Vanaf dat debuut vindt zijn bijzondere mix van chanson en Americana in Nederland een gewillig oor. Baptiste bracht zelfs speciaal voor de Nederlandse markt de EP De Mille Feux uit. Die mix van stijlen kwam tot stand doordat zowel Townes Van Zandt als de grote Belgische en Franse chansonniers van lang geleden tot zijn helden behoren. Aanvankelijk probeerde hij het Engels, maar dat ging hem niet zo goed af.

Op zijn derde album Jusqu'à la Lumière werkt Baptiste wederom samen met een producer van naam, niemand minder dan John Parish (oa PJ Harvey, Sparklehorse, Eels en The The). Wat mij betreft een verrassende keuze, die echter wonderwel goed uitpakt. Het album is zelfs weer wat traditioneler dan de fraaie voorganger Soleil, Soleil Blue, waarop hij volop gebruik maakte van drumcomputers.  

Deze keer is een prominente rol weggelegd voor de steelgitaar. Baptiste schreef niet alle muziek zelf. Je M’abandonne à Toi  werd geschreven door Nederlander Diederik van den Brandt (AKA Aidan & The Wild) en afsluiter Revoilà Le Soleil is een cover van het uit 1968 stammende nummer van Jacques Bertin. Het enige Engelstalige, Leonard Cohen-achtig aandoende, nummer Laughter Beyond the Flames is een duet met de bekende Noorse zangeres Ane Brun.

Baptiste heeft trouwens bewust gekozen voor een lichtere toon. Mijn favoriete track is het ontroerende Les Gens Trompés (bedrogen mensen), wat het meest herinnert aan de grote chansonniers van lang geleden. Ongetwijfeld gaat Baptiste, mede dankzij het populaire tv-programma “Chansons!” van Matthijs van Nieuwkerk en Rob Kemp, vele nieuwe zieltjes winnen met Jusqu'à la Lumière.

Het is nu al mijn favoriete album van hem. Hou voor komende concerten zijn Bandcampagina in de gaten.

Theo Volk

Releasedatum : 8 april 2022 Soleil Blue

Website : https://baptistewhamon.bandcamp.com/

Simon Keats : Falling Star

 

Tilburgenaar Paul Zoontjens geniet vooral bekendheid als toetsenist van The Kik. Maar ook als singer-songwriter en avonturier heeft hij zijn sporen reeds verdiend. In 2011 vertrok hij voor een maand naar Los Angeles en nam daar de ep L.A. Sessions op. Speelde daar ook in een Hollywoodfilm, zong op City Hall voor de Occupyers en tekende een platendeal. Deze avonturen zijn later gebundeld in het boek “Mr Nobody 370”.In 2015 vertrok hij naar New York om een single op te nemen met producer Steve Addabbo (Bob Dylan, Lou Reed).

Daarvoor had hij trouwens zijn eerste muzikale ervaringen opgedaan met de bands The Blue Notes en het veelbelovende Sub, waarvan Paul Verschuur ook deel uitmaakte. Laatstgenoemde band bracht slechts een album uit, het conceptalbum Vincent. Het vertelt het verhaal een jongen die naar Dublin trekt voor studie, verliefd en verloren raakt en weer terugkeert naar Nederland.

Ook Pauls derde soloalbum Falling Star is grotendeels een conceptalbum. Denk aan Bowies Ziggy Stardust, deze keer is James de fictieve hoofdpersoon. Paul is een geweldige songsmid, die regelmatig voor minder voor de handliggende songstructuren kiest, daarbij vooral laverend tussen pop en hier en daar een snuifje Americana.

Het eindresultaat is een uiterst verslavend album geworden. Paul blijkt een meester in het vinden van steeds weer de juiste inkleuring van de songs. Wie kan bijvoorbeeld het heerlijke orgeltje in combinatie met het fraaie gitaarspel in het swingende Carey-Ann weerstaan? Trouwens met een knipoog naar The Ronettes en The Traveling Wilburys.

Een regelrechte oorwurm is het refrein van Minivan, wat model had kunnen staan voor een Hitchcock film. Het steeds veranderende refrein spreekt boekdelen. De tekst verandert van “She arrived in a minivan” naar vervolgens “She cried in a minivan” naar tenslotte in “She died in a minivan”.  

In de schitterende ballade Caroline neemt de hoofdpersoon het niet zo nauw, hij bemint zowel moeder als dochter. Zijn maatje uit Sub, Paul Verschuur, zingt erop mee. Op diens zolderkamer werd overigens Pauls eerste album, het toepasselijk getitelde Attick Tapes opgenomen.  

In zijn tijd bij Sub trok die band regelmatig op met andere artiesten waaronder Nina June en Stevie Ann. Stevie Ann is tegenwoordig beter bekend onder haar echte naam Stephanie Struijk. Met haar schreef Paul het duet It Has to Be Slow, het behoort zeker tot mijn favorieten. De cellobijdrage van Jos Teeken, gearrangeerd door Reyer Zwart, vormt hier voor mij de kers op de taart.

Een nog aanstekelijker duet zingt en schreef Paul  met Judy Blank. Finding My Way zal menig luisteraar laten meewiegen. Een nostalgisch gevoel bezorgde me het door Joop Jansen geschreven Back to Doolin, vooral door de regel “I’m going back to Doolin’s shoreline”. Dit Ierse plaatsje aan de Westkust is erg populair bij muziekliefhebbers. Bij helder weer kun je de bekende Kliffen van Moher zeven kilometer verderop zien opdoemen.

Erg belangrijk zijn de muzikale bijdragen van Kik maatje Arjan Spies, voormalig Blue Notes maatje Maarten van Damme en Wim Geenen (Admiral Freebee). Het passende slotakkoord wordt gevormd door het energieke I’ve Got Life, met fantastisch saxofoonspel van “good old” Bertus Borgers.

Falling Stars werd grotendeels opgenomen in SSE-Noord Amsterdam door Frans Hagenaars. Samen met Frans mixte Paul op voortreffelijke wijze het album. De opvallende hoes is van de hand van Ivo van Leeuwen, het overige artwork van Annette Paulsen. Het album is reeds te bestellen bij Paul zelf en zal vanaf de releasedatum te koop zijn bij de betere platenzaak.

De afgelopen tijd is het verslavende Falling Star uitgegroeid tot mijn meeste gedraaide album van dit jaar tot en nu toe en zal dus ongetwijfeld hoge ogen gaan gooien aan het einde van het jaar. Absolute aanrader!   

Theo Volk

Releasedatum : 8 april 2022 Condor Records

Website : https://showcase.fm/simonkeats

Simon Keats live :

08-05 TILBURG : Cul de Sac (met band)

15-05 APELDOORN : Gigant Café (met band)

26-05 SITTARD : Volt (met band)

02-06 AMSTERDAM : Roode Bioscoop (met band)

10-06 LAREN : Mañana Mañana (met band)

22-06 GENT (B) : De Loge (duo)

24-06 HOOFDDORP : De Duycker

North Mississippi Allstars : Set Sail

 

Eind januari verscheen Set Sail, het dertiende album van North Mississippi Allstars, al digitaal. Hierdoor had ik ruimschoots de tijd om te wennen aan de nieuwe schijf. Waar dat echt aan lag, geen idee, maar in eerste instantie wilde de songs me niet echt beklijven. Misschien was het omdat ik onbewust gehoopt had op een meer avontuurlijker album als bijvoorbeeld World Boogie Is Coming.

Deze keer werken frontmannen Luther en Cody Dickinson voor het eerst samen met zanger Lamar Williams, Jr. Hij is net als Dickinson broers zoon van een beroemde vader. Lamar Sr maakte lang geleden furore als bassist The Allman Brothers Band en overleed reeds op vierendertigjarige leeftijd. Ook aan boord is de zeer ervaren contrabassist Jesse Williams (oa Maria Muldaur, Ruth Brown, Susan Tedeschi, Henry Butler  en Ronnie Earl). Hij zal trouwens ook mee op tournee gaan.

De vocale ondersteuning door Williams is erg prettig, want Cody en Luther zijn geen bovenmatig goede zangers. Het best vind ik de zang het best tot zijn recht komen in See the Moon, met name door de soulvolle bijdrage van Sharisse Norman.

Een wat vreemde eend in de bijt is door een andersoortige productie, het eveneens soulvolle met blazers opgesierde Never Want to Be Kissed. Het wordt gezongen en is meegeschreven door soullegende William Bell. Bell verraste zes jaar terug nog vriend en vijand met het ijzersterke This Is Where I Live.

De derde generatie Dickinsons staat trouwens ook al aan de poort te rammelen. Luthers dochters Lucia en Isla Belle zingen mee op het ingetogen Didn’t We Have a Time en afsluiter Authentic.

Set Sail vliegt nergens uit de bocht, is wat aan de makke kant, maar wel  altijd relaxed. Misschien had een wat kruidigere productie, net als op hun meesterwerk World Boogie Is Coming, het repertoire meer recht gedaan.  

Theo Volk

Fysieke releasedatum : 1 april 2022 New West Records

Website : https://www.nmallstars.com

 

North Mississippi Allstars live :

06-06 AMSTERDAM : Paradiso Noord, Tolhuistuin