De Londense singer-songwriter Rupert Wates waagde zijn
eerste poging naar succes door met zijn liedje Slow Boat in 1994 mee te doen als finalist aan de Britse voorronde van
het Eurovisie Songfestival, helaas wist hij niet te winnen. Eind jaren negentig
werd hij uiteindelijk toch fulltime muzikant, nadat hij een contract bij Eaton
Music in de wacht had gesleept. Sinds die tijd bracht hij een aantal albums uit
en trad hij gemiddeld 120 keer per jaar op in de Verenigde Staten, Canada en
Europa. De titel van het nieuwe album, The
Lights of Paris, is niet zo heel vreemd, van 2001 tot 2006 woonde hij in de
Franse lichtstad. Het album had overigens net zo goed Englishman in New York
kunnen heten, want sinds 2006 verdeelt hij zijn tijd tussen New York en
Colorado. Sinds zijn komst naar Amerika sleepte hij al dertig muziekprijzen in
de wacht. Op de nieuwe schijf wordt hij slechts begeleid door Adrianna Mateo op
viool en Brian Sanders op cello. Meer hebben de elf prachtige liedjes van Wates
ook niet nodig. Soms zijn ze ingetogen en een enkele keer gejaagd. Dat hij
regelmatig met Nick Drake vergeleken wordt is in dit geval, zeker wat zijn stem
betreft, terecht. Mijn favoriete track is Fields
of America, wat betrekking heeft op de Amerikaanse geschiedenis. Bij het
album zit een keurig verzorgd boekje. Liefhebbers van Nick Drake en fraai
gearrangeerde folk zullen zich aan The
Lights of Paris geen buil vallen.
Theo Volk
Releasedatum: 29 december 2017 Bite Music
Website: https://www.rupertwatesmusic.com/