Susanna & David Wallumrød : Live

 

“Susanna Karolina Wallumrød is een artiest naar mijn hart, eigenzinnig en onafhankelijk.”, zo opende ik ooit mijn recensie over haar prachtige album Garden of Early Delights. Een album waarop zich naast door Griekse mythologie en Charles Baudelaire zich vooral liet inspireren door het werk van Jheronimus Bosch. Ze bezocht in 2016 zelfs de grote overzichtstentoonstelling “Jheronimus Bosch - Visioenen van een genie” in Den Bosch.

Haar albums verschenen in de loop der jaren  zowel op het onafhankelijke Noorse Rune label als op het Duitse ECM, maar ook in eigen beheer. Het is altijd afwachten bij Susanna wat een volgende release zal brengen. Het kan even goed een album vol covers met populaire muziek of klassiek zijn of eigen werk.

Deze keer koos ze voor een album met covers, die live werden opgenomen in 2019 en 2020 tijdens twee concerten, eentje in Oslo de ander in Asker. Ze krijgt alleen hulp van haar neef David Wallumrød, hij begeleidt haar op Fender Rhodes, clavinet, arp synthesizer, minimoog  en zingt af en toe mee. Ze groeiden allebei op in het kleine stadje Kongsberg. In hun jeugd speelden ze heel vaak samen, echter spoedig kregen ze onafhankelijk van elkaar een succesvolle carrière en verwaterde de samenwerking. In 2017 echter kregen ze een uitnodiging om samen een aantal cocktailbarconcerten te spelen en die samenwerking smaakte duidelijk naar meer.

Op Live vertolken ze een achttal covers. Het album opent met een sobere, ingetogen uitvoering van de Leonard Cohen klassieker Chelsea Hotel  #2. Zang en de Rhodes van David, meer hebben de twee hier niet nodig om het nummer volledig naar zich toe te trekken.   Joni Mitchell’s This Flight Tonight, afkomstig van haar klassieker Blue, wijkt door het gebruik van de Rhodes enigszins af van het origineel, waarop Mitchell zichzelf veel uitbundiger begeleid op gitaar.

Nog een klassieker is Wrecking Ball van Neil Young, een tedere liefdesballade, wat handelt over de zwakte van een aan drugs verslaafd liefdespaar.  Nog een ander prachtig liefdesliedje wordt vertolkt, For No One, afkomstig van The Beatlesklassieker Revolver. Een van de mooiste liedjes, die Paul McCartney ooit schreef. Algemeen wordt aangenomen dat het over actrice Jane Asher gaat. Minder voor de hand is de keuze van All My Tears van Julie Miller, de vrouw van de meer bekende producer Buddy Miller.  

Het meest interessant voor mij zijn Gin Soaked Boy, Underground en Johnsburg, Illinois. Alle drie geschreven door Tom Waits en alle drie afkomstig van zijn album Swordfishtrombones. Dit album is de start van een meer conventioneel naar een meer experimenteel repertoire van Waits. Vooral in deze drie composities voelen Susanna en David zich als een vis in het water. Ze zijn het meest avontuurlijk.

Met haar prachtige falsetto trekt Susanna de luisteraar mee in haar unieke muzikale wereld. Live is een prachtig eerbetoon aan veelal bekende liedjes, die het tweetal na aan het hart liggen. Warm aanbevolen!

Theo Volk

Releasedatum : 13 augustus 2021 Eigen beheer

Website : https://susannamagical.com/

Eric Devries : Song & Dance Man

 

Gepokt en gemazeld is de Amsterdamse Americana singer-songwriter Eric Devries. Al op zijn achttiende vormde hij in Hoorn zijn eerste band Dance Stance, die in Paradiso het voorprogramma van The Jam mocht verzorgen. Na het uiteenvallen van de band in 1997 speelde Devries als gitarist bij Bengels, de band van collega singer-songwriter en producer BJ Baartmans. Een samenwerking die tot nu toe nog steeds doorloopt. Samen maken de twee deel uit van Matthews Southern Comfort, die de afgelopen jaren de fraaie albums Like a Radio en The New Mine uitbracht.

Het zou voor de hand hebben gelegen als Eric voor BJ zou hebben gekozen als producer voor zijn vierde soloalbum Song & Dance Man. Die rol is nu in handen van de opkomende producer en, net als BJ, multi-instrumentalist Janos Koolen. Janos heeft reeds de nodige muzikale sporen liggen in de folk- en Americanawereld. Het album werd, net als eerder jaar Hummingbird van Ninalynn en daarvoor al het prachtige Undone van The Lasses, opgenomen in de studio van Koolen in Doornenburg, rustiek gelegen aan de Waal. Ook deze keer zijn de fraaie vocalen van Sophie Janna van The Lasses te horen op Song & Dance Man. En net als op Hummingbird het fraaie vioolspel van maestro Joost van Es. Contrabassist Lucas Beukers completeert het gezelschap.

Het album ademt een live gevoel uit, wat al meteen duidelijk wordt bij de aanstekelijke en opgewekte bluegrass opener Little White Lies, wat trouwens ook als single is uitgebracht. Er worden alleen overdubs gebruikt wanneer Joost meerdere vioolpartijen moest inspelen. Eric is net, als zijn grote voorbeelden Townes van Zandt en Guy Clark, een echte verhalenverteller. Vooral over mensen aan de zijlijn van de maatschappij, die al het nodige hebben meegemaakt. Thema’s als menselijk onvermogen, verbroken relaties, drank en depressie.

Veelal zijn de songs doordrenkt door bluegrass. Maar soms ook meer ingetogener en gevoeliger, meer neigend richting singer-songwriter, zoals in het fraaie As I Know How to Do. Afwijkend en nostalgisch is afsluiter en prijsnummer Sunday Eve in Amsterdam. De warme klarinet van Jonas aan het begin zet meteen de toon. Eric noemt het een “walk down memory lane”. Hierin denkt hij terug aan de tijd dat hij in de wijk de Baarsjes bij de Admiraal de Ruyterbrug woonde , daar waar vroeger de bootsman de tol betaalde in een klomp aan de hengel van de brugwachter. Vooral het samenspel tussen de strijkers en de klarinet maken van Sunday Eve in Amsterdam een van de fraaiste songs, die ik dit jaar hoorde.

Overigens verhuisde Eric heel vaak binnen en daarna buiten Amsterdam, zijn bijnaam is niet voor niets The Amsterdam Rambler. Eric schreef alle liedjes zelf, op Soften the Ground na, wat hij met vrouwlief Mo van Hal schreef. Met dank aan zijn fantastische begeleiders heeft Eric met Song & Dance Man misschien wel zijn mooiste soloalbum afgeleverd. Hij bewijst wederom tot de belangrijkste Americana muzikanten van onze tijd te horen.

Theo Volk

Releasedatum : 5 november 2021 MIG

Website : https://ericdevries.info

Eric Devries live :

03-11 BERGHEM : Café Roots

18-11 ASSENDELFT : De Watertoren

24-11 EINDHOVEN : De Rozenknop

04-01 DEN BOSCH : Blue Room Sessions, Verkadefabriek

27-01 TERHEIJDEN : Witte Kerkje

06-02 CULEMBORG : Theater aan de slag

27-03 AALST : Herberg Koning Ezel

02-05 EINDHOVEN : Meneer Frits

Danny Bryant : The Rage to Survive

 

Op de foto in het tekstboekje van zijn nieuwste album The Rage to Survive kijkt de Engelse blues rocker Danny Bryan tevreden in de camera. Toch was er de afgelopen jaren op persoonlijk vlak niet zoveel reden tot lachen. Na de dood van zijn vader Ken, die ook muzikant was, raakte hij in een neerwaartse spiraal. Hij doet hierover zijn ontroerende relaas op het persoonlijke album Revelation. Danny Bryant lijkt me een echte binnenvetter, die in zijn muziek de gewenste uitlaatklep vindt. Uiteraard verwijst de titel naar de coronapandemie. Opener en titelsong geeft dat meteen duidelijk aan, de slotregels van dit lied spreken voor zich :

“My hometown the bell tolls everyday

Just another soul life gone to waste

Search your heart look inside

And you will find the rage to survive”

Door de jaren heen is Danny’s muziek steviger en emotioneler geworden. Soms gaan de songs wat meer richting blues, een andere keer meer richting rock. Maar Danny is meer dan alleen een bluesrocker, zo houdt hij zich ook alleen gewapend met een gitaar gemakkelijk staande in Falling Tears. De inkleuring is gevarieerd. Zo is er in het instrumentale Looking Good een geweldige interactie tussen de Danny’s gitaar en blazers Lauren Young en David Maddison. Stevie Watts kleurt ook regelmatig op piano en orgel de liedjes fantastisch in. Bij de eerste maten van de prachtige afsluiter Westport dacht ik heel even dat Stuart A. Staples van Tindersticks achter de piano had plaatsgenomen. The Rage to Survive is een eerlijke en emotionele weerspiegeling van hoe Danny zich door de Coronacrisis probeert te worstelen. Enkele weken geleden gaf Danny al twee concerten in Nederland, maar gelukkig komt hij begin volgend jaar terug.        

Theo Volk

Releasedatum : 29 oktober 2021 Jazzhaus Records

Website : https://www.dannybryant.com               

Danny Bryant live :

21-01 LELYSTAD : Corneel

22-01 BRUSSEL : CC De Woluwe - Saint-Pierre

23-01 ZIERIKZEE : Brogum

19-02 DODRECHT : Bibelot

20-02 ZAANDAM : De Flux

15-04 BERGEN OP ZOOM : Poppodium Gebouw-T

16-04 HOORN : Manifesto

Mercelis : White Flemish Trash

Bij het verschijnen van voorganger Western Union beloofde Jef Mercelis dat binnen een jaar een opvolger zou verschijnen, maar dat zou uiteindelijk maar liefs zestien jaar gaan duren. Jef werkte er drie jaar hard aan, maar het eindresultaat is er dan ook naar. Het balletje voor, de van oorsprong uit Turnhout afkomstige singer-songwriter, Mercelis begon echt te rollen toen hij in 1992 de finale haalde van Humo’s Rock Rally. Een gedenkwaardige finale trouwens, want ook dEUS en Nemo en The Sideburns (voorloper van Novastar) waren toen eindkandidaten.

Vier jaar later verschijnt zijn debuut The Hopes & Dreams Of a Drunk Punk. Een uitstekend album, waarop hij zingt met dezelfde pathos als Morrisey. Het slotnummer Overdose zorgt trouwens jarenlang voor de nodige verwarring. Velen denken dat het over Jef zelf gaat, maar het handelt over een vriend van hem. Het krijgt enkele lovende kritieken, maar ondanks de nodige trouwe fans, verkoopt het album helaas voor geen meter.

Vervolgens duurt het maar liefst negen jaar voordat opvolger Western Union verschijnt. Dat heeft te maken met het feit dat Mercelis erg kritisch is op wat hij uitbrengt, een beetje een controlefreak wat dat betreft. Het album kenmerkt zich door een meer volwassen geluid. Naast eigen werk bevat het Buddy Holly’s That’ll Be the Day, wat een volledig eigen signatuur krijgt.

Dat White Flemish Trash een bijzonder album ging worden bewees de mooie, ingetogen single Fortune, welke een half jaar geleden verscheen. Dat geldt tevens voor de gisteren verschenen intrigerende single Headlines, met indringende zang van Jef. Erg aanstekelijk en vrolijk is het toepasselijk getitelde Lucky. Het mooiste en meest memorabele refrein bezit Low Motion. De nodige songs bevatten een onderhuidse spanning, het beste voorbeeld daarvan is misschien wel Sparrow.

Jef speelt toetsen, Teuk Henri gitaar ((SHARKO, Rawfrücht, I H8 Camera) en de geweldige drummer is Patrick Clauwaert (Francoiz Breut, Trio Clauwaert Henri Jacquemyn). De rol van Nicolas Rombouts (oa Guido Belcanto) mag zeker niet onderschat worden. Hij bewerkte, mixte en voegde naderhand nog de nodige instrumenten toe aan de songs. Zoals we gewoon zijn van Starman Records wordt een tekstvel meegeleverd. Het artwork is van drummer Clauwaert.

Matthieu van Steenkiste van Enola.be vroeg zich in maart af of dit de comeback van het jaar zou gaan worden, voor mij in ieder geval wel. White Flemish Trash is gewoonweg een van de meest urgente én een van de meest verslavende albums van 2021. Liefhebbers van alternatieve rockgroepen als dEUS gaan hier pap van lusten.

Theo Volk

Releasedatum : 29 oktober 2021 Starman Records

Website : https://www.facebook.com/mercelismusic

Showcases:

24/10 Anciens Abbatoirs, Mons

28/10 KBK Brussels

5/11 Djingel Djangel, Antwerpen

9/12 Charlatan, Gent (NOT 11/11 Jef Mercelis)

Nesles : Arsenic

 

Op dit moment wordt het Franse chanson volop in het zonnetje gezet door de heren van Nieuwkerk en Kemps in hun programma “Chansons!”. Daarbij passeerden veel bekende en soms minder bekende artiesten uit een grijs verleden uit het Franse chanson de revue. Helaas geen hedendaagse artiesten. Maar dat kunnen de heren hopelijk goed gaan maken in de tweede serie, want er loopt ook tegenwoordig genoeg talent rond in Frankrijk, zoals bijvoorbeeld Parijzenaar Nesles. Vier jaar terug recenseerde ik zijn uitstekende album Permafrost en concludeerde toen dat Benjamin Biolay er een geduchte concurrent bij had gekregen. Op zijn nieuwe album Arsenic neemt Nesles de gedaantes van verschillende personages aan, die ons een blik gunnen op de vreemde wereld waarin we momenteel leven. Het album is nog avontuurlijker dan de voorganger, hij zoekt nog meer de grenzen van de rock en folk op, maar maakt ook weer subtiel gebruik van elektronica. Als multi-instrumentalist bespeelt hij een groot deel van de instrumenten zelf. Hij krijgt hulp van niet de minsten, zo zingt op Spleen Armelle Pioline (SuperBravo) mee. Matt Swanson van Lambchop speelt bas op Spleen, Coudron en Incendie. Verder maakt Nesles gebruik van de nodige strijkers (vooral in Cassandre spelen ze een hoofdrol)  en een kinderkoor (Cyclamen). Wederom verschijnt Arsenic op kwaliteitslabel Microcultures, die naast van een groot aantal interessante Franse artiesten in het verleden ook albums uitbracht van onder andere The Apartments en Oddfellow’s Casino. Hopelijk krijgen de heren van Nieuwkerk en Kemps dit fraaie Arsenic te horen en zal Nesles te zien zijn in de tweede serie van “Chansons!”.  

Theo Volk

Releasedatum : 5 november 2021 Microcultures

Website : https://microcultures.bandcamp.com/album/arsenic

Mr. Alec Bowman_Clarke : A Place Like Home

 

Voor zijn huwelijk met Josienne Clarke was Alec volledig onbekend bij mij. Hij blijkt veelzijdig te zijn, hij is niet alleen singer-songwriter,  maar ook fotograaf, videomaker en consultant (telecommunicatie technologie specialist). Zijn debuutalbum I Used to Be Sad & Then I Forgot, een melancholisch folkalbum met lichte invloeden van Leonard Cohen,  verscheen pas mei vorig jaar. De hoes van de nieuwe ep A Place Like Home verraadt veel door de bedachtzame en wat droevige houding waarop Alec is afgebeeld. De songs zijn geschreven aan het begin van de coronapandemie en weerspiegelen zijn mentale gesteldheid tijdens de voor ons allen onzekere tijden. De vijf songs werden in drie dagen tijd opgenomen in Drinkwater’s Polyphonic studio in Stroud. Eega Josienne Clarke produceerde en bepaalde voor een groot deel het eindresultaat. Vooral door haar subtiele sax en klarinet solo’s. Ook contrasteren haar heldere vocalen op een prettige manier met de iets meer rauwere zang van manlief. Lukas Drinkwater nam op en speelt gitaar, bas, drums en toetsen. De prettig in het gehoor liggende liedjes nestelen zich snel onder de huid van de luisteraar.  The Ghost of Mistakes had ook geschreven kunnen zijn door de excellente songsmid Cormac O Caoimh uit het Ierse Cork. Dat gevoel wordt versterkt doordat Cormac’s vrouw Aoife ook de achtergrondvocalen verzorgt in zijn liedjes. Overigens brachten Josienne en Alec op 17 september, onder de artiestennaam  2PrivateMatters,  de EP Doubts Run Out uit. Het nummer High Tide is nog redelijk conventioneel, maar op nummers als Cartography en Workhorse wordt volop geëxperimenteerd. Toen Josienne zo’n decennia geleden imponerend debuteerde met One Light Is Gone, had ik absoluut niet kunnen bedenken, dat ze zich zo veelzijdig zou gaan ontwikkelen. Met dank daarbij ook aan haar man Alec.  

Theo Volk

Releasedatum : 29 oktober 2021 Corduroy Punk Records

Website : https://corduroypunk.com/

Mary Lattimore : Collected Pieces II

 

De afgelopen jaren groeide Mary Lattimore uit Los Ageles uit tot een van de meest populaire én een van de meest interessante harpistes in de wereld. Ze werkte al samen met een keur aan interessante artiesten als Meg Baird, Thurston Moore, Sharon Van Etten, Jarvis Cocker, Kurt Vile, Steve Gunn, Ed Askew en Fursaxa. In haar composities gaat ze de uitdaging niet uit de weg, ze experimenteert volop op haar Lyon en Healy Concert Grand harp. Ze dompelt haar composities vaak onder in sfeervolle en subtiele, elektronische ambient klanktapijten. Haar vorig jaar verschenen album Silver Ladders oogstte alom lof. Het was zelfs een eindejaarsfavoriet van o.a. NPR, Pitchfork en The New Yorker. Het gaat hier om een limited-edition cassette & digitale collectie met nieuw en niet eerder uitgebracht materiaal, singles die alleen voor Bandcamp zijn uitgebracht en obscuriteiten uit de recente archieven, zoals ook het geval was op Collected Pieces I, uit 2017. Het is bepaald geen kliekjes album geworden, want alle composities staan als een huis. Het slechte nieuws is echter dat dit album alleen nog maar digitaal verkrijgbaar is, want de cassettes zijn allang uitverkocht. Het goede nieuws is dat op 14 januari het album Collected Pieces: 2015-2020 zal verschijnen. Selecties uit beide collecties (CP I & II) maken hun vinyldebuut in 2022, die gelukkig ook hier, zowel op cd als op vinyl, verkrijgbaar zal zijn in de webshop van De Konkurrent en eventueel daar al besteld kan worden.

Theo Volk

Releasedatum : 29 oktober 2021 Ghostly International

Website : http://www.marylattimore.net/

La Luz : La Luz

 

Volgens het persbericht heeft de band La Luz uit Los Angeles altijd een duidelijke visie gehad, maar ze hebben minder kaas gegeten hoe je een album aan de man dient te brengen. Misschien ben ik een zeurpiet, maar de informatie is nogal karig bij hun vierde album La Luz, alleen de titels van de composities worden vermeld. Aan gebrek aan ruimte kan het niet gelegen hebben. Er was voldoende ruimte om op zijn minst de credits te vermelden. Aan de binnenkant van het klaphoesje, waar nu “artwork” staat afgebeeld, dat de naam van hun label alle eer aan doet. Ook hadden ze informatie kwijt gekund op het extra beschermhoesje waarin de cd zit. La Luz is een damestrio bestaande uit gitarist en songwriter Shana Cleveland, bassist Lena Simon en toetsenist Alice Sandahl. Hun muziekstijl wordt bondig omschreven als surf noir, waaraan gelaagde vocalen worden toegevoegd. Ze worden beïnvloed door muziek uit lang vervlogen tijden. Allereerst door de surfmuziek van Dick Dale en Link Wray, maar bijvoorbeeld ook door The Ronettes (zang) en The B-52’s (orgel). Voor hun vierde album zochten veel inspiratie in de natuur. Ook verkennen ze aan de hand van geestverwant en producer Adrian Younge nieuwe wegen, wat zeker ook gelukt is. Younge komt eigenlijk uit een andere muziekhoek, hij werkt voornamelijk met hiphop-, soul- en jazzacts. Hetgeen een verfrissende manier van werken heeft opgeleverd. Het een dozijn composities bevattende La Luz werd opgenomen in de Linear Labs Studio in Los Angeles.

Theo Volk

Releasedatum : 22 oktober 2021Hardly Art/De Konkurrent

Website : https://luzer.online

Matt Patershuk : An Honest Effort

 

Het gezegde “don't judge a book by its cover” is absoluut van toepassing op An Honest Effort van Matt Patershuk. Het artwork is op zijn zachtst gezegd niet om over naar huis te schrijven. Bij het maken van zijn nieuwe album had hij het veel door zijn opa gebruikte gezegde “God loves a Trier”. Zijn opa had een eigen interpretatie hiervan. “He meant that there is worth, and value in the trying. The act of making an effort is redemptive, despite the outcome.”, aldus Patershuk. Deze Canadese singer-songwriter is een geboren verhalenverteller, die vaak vergeleken wordt met artiesten als Waylon Jennings, John Prine, Kris Kristofferson en  Guy Clark. Hij zingt met zijn prettige stem op een bijzonder relaxte manier zijn liedjes. De enige constante factor tot nu toe op zijn vier albums is coproducer Steve Dawson. Over zijn intenties voor An Honest Effort ; “You’ll find stories on this album about folks trying. In the face of unfavourable odds, with seemingly certain unfavourable outcomes, they give it a good go. Results vary, but all of them are better off for the attempt.”. Met de nodige empathie en humor vertelt Patershuk zijn verhalen, niet altijd even persoonlijk. Shane MacGowan is een humoristische beschrijving van zondags- en kerstkind Shane MacGowan, voor en na dat hij een kunstgebit krijgt. Jammer trouwens dat MacGowan niet alles uit zijn carrière gehaald heeft door overvloedig drankgebruik. Over het algemeen worden de liedjes relaxt ingekleurd door zijn begeleiders. En dat zijn niet de minsten. Naast Dawson kreeg hij hulp van Jeremy Holmes (bas en mandoline), Gary Craig (percussie), Keri Latimer ( (achtergrond)zang) en last but not least Fats Kaplin (fiddle, ukulele, banjo en mondharmonica). An Honest Effort bevat een elftal verhalende, vaak relaxte liedjes, waarvan het meest relaxte, Sunny, absoluut mijn favoriet is.

Theo Volk

Releasedatum : 19 november 2021 Black Hen

Website : https://www.mattpatershuk.com

The Honeyrunners : Everything Is on Fire

 

“A Northern take on Southern Roots & Americana; hot-blooded and rife with heartache & harmony.”, zo prijst deze band zichzelf aan op hun website. The Honeyrunners brengen dan wel muziek afkomstig uit het zuiden van de Verenigde Staten maar komen uit Toronto. Everything Is on Fire is hun debuut en bevat negen puntige songs, zoals al aangegeven in het roots en americana genre. Het verschijnt op het Gypsy Soul label, waar onder andere ook uitstekende acts als Samantha Martin & Delta Sugar en Bywater Call onder contract staan. Samantha Martin is hier trouwens een van de vier backing vocalisten. De band beschikt met Dan Dwoskin over een uitstekende zanger, die een stem met een overheerlijk hees randje bezit. Alles is overigens Canadees aan hun debuut, want op de achterkant wordt het album gekwalificeerd als MAPL. Dat betekent concreet dat alle muzikanten, componisten en overige betrokkenen afkomstig zijn uit Canada. Net als bij de band van Samantha Martin wordt het normaal gesproken uit een viertal bestaande The Honeyrunners live flink uitgebreid met een aantal gastmuzikanten. Soms staat er een compleet elftal op de bühne. Het is te hopen dat deze lekkere band met hun debuut Everything Is on Fire snel de podia van de Lage Landen in vuur en vlam komt zetten.    

Theo Volk

Releasedatum : 22 oktober 2021 Gypsy Soul

Website : http://www.honeyrunners.com

Samantha Martin & Delta Sugar live in de Lage Landen

 

Blues en soul zangeres Samantha Martin en haar power house begeleidingsband Delta Sugar hebben een uitstekende live reputatie. De afgelopen vijf jaar traden ze ruim vijfhonderd keer op . De laatste paar jaar brachten ze in eigen beheer de uitstekende albums Run to Me en The Reckless One uit. Maar het liefst staan ze toch op het podium. Ze genieten intussen ook de nodige bekendheid op de Nederlandse en Belgische bühne (voornamelijk bluespodia). Gelukkig kunnen  ze hun energie vanaf volgende week weer volledig kwijt voor dampende optredens in de Lage Landen.

Samantha Martin & Delta Sugar live :

20-10 ENSCHEDE :  Mystic Theatre

23-10 UTRECHT : TivoliVredenburg (Ramblin Roots)

24 -10 GENT : The Rock Factory

06-11 APELDOORN : Blues Cafe

13-11 TILBURG : HeyHoef Backstage

14-11 DRACHTEN : Iduna

20-11 ZAANDAM :  Blues aan de Zaan Festival

Abby Posner : Kisbee Ring

 

Zestien jaar ervaring heeft singer-songwriter Abby Posner uit Los Angeles. Studeerde met goed gevolg aan het California Institute of the Arts. Haar dagelijkse brood verdient ze voornamelijk succesvol met het componeren van commercials en muziek voor TV, films en radio shows over de hele wereld  (oa Old Fashioned, The Fosters, This American Life, The Art of More en Last Tango in Halifax). Maar de meeste voldoening haalt ze toch uit het schrijven van persoonlijke liedjes en over thema’s die haar na aan het hart liggen.

Posner is een echte doe-het-zelver, een multi-instrumentalist. Live speelt ze net zo gemakkelijk een stevige bluessolo als een complexe banjo riff of jazzy drums. Het zal dan ook niet verbazen dat Posner op haar nieuwe album Kisbee Ring alle instrumenten zelf bespeeld, op het fiddle spel van M’Gilvry Allen op Wishing Well na. Ook nu weer verkent ze de grenzen van voornamelijk folk, maar daarnaast ook van roots en pop en noemt die mix “Genre Fluid”.

Posner draagt op de hoes niet voor niets een reddingsboei met zich mee. De titel Kisbee Ring is hier een ander woord voor overleven, een metafoor die op het hele album terug te vinden is. Ze duikt diep is thema’s als depressie, raciale onrust/onrecht en de urgentie om hulp te krijgen als je op een donkere plek bent of op een andere manier verdwaalt bent in onze moderne maatschappij.

Haar muzikale insteek was “to create a warm vintage sound with a Beatles inspired melodic walk down and hints of Nick Drake. I wanted it to feel like the listener was getting an auditory hug.". De Beatles invloeden zijn terug te horen in sommige achtergrondkoortjes. Haar liedje Blind Spots wist vorig jaar al “The Topanga Folk Festival's Carl Gage Songwriting Award” te winnen. Het is geïnspireerd door de commotie die ontstond na de raciale moord op George Floyd.

Titelnummer Kisbee Ring  gaat over de urgentie van het redden van een relatie die voelt alsof deze snel aftakelt - het gevoel dat de persoon van wie je het meest houdt wegglipt. Haar nieuwste single Low Low Low handelt over het op een andere manier benaderen van verdriet en depressie: in plaats van het te onderdrukken, er even voor gaan zitten en het verdriet een beetje beter te leren kennen. Het feit omarmen dat het gewoon een onderdeel is van de menselijke ervaring.

In Wishing Well wordt het gevoel verkent om alles wat je hebt op een droomcarrière te gooien, de drukte van dag in dag uit fulltime muziek maken. Tijdens de pandemie begon Posner vermoeidheid, angst en burn-out te ervaren. Het gaat ook over haarzelf vergelijken met andere artiesten op sociale media.

Haar prachtige stem komt het best tot zijn recht in sobere nummers als het schitterende slotakkoord Digging Corners. Maar ook in het meer ritmische The Trilogy, ook een van de prijsnummers. Ze produceerde en mixte het album in alle rust in haar thuisstudio. Kisbee Ring duurt amper een half uur, maar weet de luisteraar wel keer op keer overtuigend bij de lurven te pakken.

Theo Volk

Releasedatum : 12 november 2021 Eigen beheer

Website : https://www.abbyposner.com/

John Carpenter, Cody Carpenter & Daniel Davids : Halloween Kills

 

De release van de filmscore Halloween Kills is goed gepland en niet alleen omdat het op 31 oktober Halloween is. Het zal je vast niet ontgaan zijn dat sinds gisteren de film “Halloween Kills” in de bioscopen draait, waarvoor de afgelopen tijd fiks reclame werd gemaakt.

Overigens was het veertig jaar geleden ook al zo dat op donderdag films in première gingen. In die tijd kreeg ik, beroepsmatig, meer interesse in films. Regelmatig mocht ik, als mijn collega ziek of op vakantie was, films inhuren voor een vijftal bioscopen. Erg leuk om te doen. Daarvoor had ik veel telefonisch contact met bekende filmverhuurmaatschappijen als Concorde Film en Tuschinski Films. Laatstgenoemde is ook de eigenaar van het Amsterdamse bioscoop Pathé Tuschinski, wat deze maand zijn honderdjarige bestaan viert en algemeen gezien wordt als de mooiste bioscoop ter wereld. Het was trouwens bij het huren de kunst om een zo’n laag mogelijk filmhuur percentage te bedingen. In die tijd was het beroep filmoperateur nog een echt vak. Voordat de films vertoond werden liep de operateur de films in zijn geheel na en repareerde dan eventuele oneffenheden. Maar genoeg offtopic geneuzel nu.

Vaak wordt gedacht dat Halloween een Amerikaanse oorsprong heeft, maar dat klopt niet. Halloween was van oorsprong een vrije dag in Ierland. In de Keltische kalender begon het nieuwe jaar op 1 november en was 31 oktober dus oudejaarsavond. In de tweede helft van de negentiende eeuw waaide het vieren ervan over naar de Verenigde Staten, dankzij Ierse en Schotse immigranten.

John Carpenter is een fenomeen is de wereld van de horror, zowel als maker van filmscores maar ook als producer. Hij werd vooral bekend door zijn film “Halloween”. In de loop der jaren verschenen zowel veel films als scores van zijn hand. De laatste jaren werkt hij veel samen met zijn zoon Cody en zijn stiefzoon Daniel Davies. Eerder dit jaar besprak ik al het uitstekende Lost Themes III: Alive After Death van de drie heren.

“Halloween Kills” is het tweede deel van de nieuwe door David Gordon Green geregisseerde Halloween serie. Zoals altijd levert Carpenter beklemmende muziek, regelmatig bombastisch om het effect te vergroten. Als referenties kunnen worden genoemd Goblin, Angelo Badalamenti, Harry Manfredini, Charles Bernstein, Bernard Herrmann, Hans Zimmer en Ennio Morricone.

Halloween Kills is weer een uitermate vakkundig gemaakt product, het succes ervan zal natuurlijk mede bepaald worden door het succes van de film. Het album zal naast op de reguliere manieren ook op oranje vinyl verschijnen.   

Theo Volk

Releasedatum : 15 oktober 2021 Sacred Bones/De Konkurrent

Website : https://theofficialjohncarpenter.com

Seven Stars over Sicily : The Endless Sea

 

Ongeveer een jaar geleden ontdekte ik per toeval dat Conrad Freling een van de frontmannen is van de avontuurlijke, alternatieve Rotterdamse band Seven Stars over Sicily. Ik ken hem echter al heel lang als een zeer enthousiast forumbezoeker op MusicMeter. Wij delen daar vooral onze voorliefde voor obscure folkmuziek van rond 1970 en zijn beiden fan van de Franse chansonnier Benjamin Biolay. Ongetwijfeld komt de groepsnaam Seven Stars over Sicily uit zijn koker, het is een vergeten meesterwerkje van de obscure folkzanger John Terlazzo, wiens zegen ze trouwens hebben. In het dagelijks leven geeft Conrad leiding aan zijn zorgboerderij  Moed en vertrouwen in Spijkenisse, maar in zijn vrije tijd gooit hij zich vol passie, zowel actief als passief, op muziek.

De band bestaat al een aantal jaren, maar wil nu echt een doorbraak gaan bereiken met The Endless Sea. In Rotterdam en omgeving hebben ze overigens de afgelopen jaren een uitstekende live reputatie opgebouwd. De Coronapandemie was de band niet ongunstig gezind. Doordat violiste Anne Bakker niet met Agnes Obel op tournee kon, is haar fraaie vioolspel nu te horen op The Endless Sea. Maar de heren hadden nog meer ijzers in het vuur. Zangeres Janine van Osta zingt mee op Coldness Within en zangeres Merle Sibbel is te horen op Across the Borderlines en had men ook de beschikking over de strijkers van The Promised Land Ensemble.

De muziek wordt over het algemeen geschreven door Conrad en Jeroen Wessels en de teksten door zanger Daniel Blokker. De plaat gaat vooral over eenzame drinkers, verdronken muzikanten, zeenimfen en bootvluchtelingen, thema’s die allemaal naar de titel verwijzen. The Lightseekers gaat over het zelfgebouwde schip De Warnow waarop in 2013 enkele muzikanten uit Schiedam verdronken, waaronder een vriend van de band. De indringende opener Ghostdancer gaat over de overleden broer van zanger Daan. Een soortelijk groot verlies heeft ook Conrad meegemaakt, vandaar dat de twee een klik hebben en elkaar goed begrijpen.

Het slotakkoord Across the borderlines is de aangrijpende beschrijving van een reis van vluchtelingen uit Eritrea door de woestijn en over de Middellandse Zee. New York City schreef Conrad zelf, over het feit dat hij die prachtige stad niks meer aan vond, doordat hij daar in het verleden een liefde verloor. Het liedje Million Dollar Hoax heeft niets met het centrale thema te maken, want dat gaat over de bekende graffiti artiest Banksy. De titel spreekt hier uiteraard boekdelen. De prachtige hoes is trouwens een schilderij van Ludolf Backhuysen.

Zelf omschrijven ze de muzikale reis op The Endless Sea als een collage van genres als americana, chamberfolk, surf symphonies, nu wave, southern krautrock, acoustic soul, 60’s garagerock, dirty blues en psychedelica. Door henzelf ook wel “maritime noir” genoemd of “ocean disco”. Als muzikale referenties geven ze zelf Beach House, Deep Sea Arcade, A Flock Of Seagulls, The Coral, The Baltic Sea Philharmonic. Zelf hoorde ik in het gitaarspel in Pictures of Anguish de invloed van Simple Minds terug. Vooral door de zang hoor ik ook wel wat raakvlakken met die andere alternatieve Rotterdamse band, The Bullfight.

Met dit avontuurlijke en regelmatig indringende The Endless Sea gaat Seven Stars over Sicily ongetwijfeld een hoop nieuwe zieltjes winnen, ook buiten Rotterdam en omgeving. Zaterdagmiddag 6 november zal het album om 12 uur voorgesteld worden  in het prachtige Prinses Theater in Delfshaven. Naast hun band spelen die middag ook Hurricane Joe, Mark Ritsema en Skiffle Billy Cocktail. Er zullen ook DJ’s zijn, illusionisten en er is een platenbeurs.

Theo Volk

Releasedatum : 22 oktober 2021 Coast to Coast Records

Website : https://sevenstarsoversicily.com

Seven Stars over Sicily live :

06-11 DELFSHAVEN (ROTTERDAM) : Prinses Theater 12:00 uur

The Matthews Baartmans Conspiracy : Distant Chatter

 

De enorme staat van dienst van beide heren is natuurlijk genoegzaam bekend. Wat wil je, Iain Matthews maakt al meer dan een halve eeuw platen en BJ Baartmans ook al sinds de jaren tachtig. De heren leerde elkaar kennen in 2003, drie jaar nadat Matthews zich vanwege de liefde vestigde in het Limburgse dorp Horst, niet zo gek ver verwijderd van Baartmans’ woonplaats Boxmeer. Er ontstond al snel een klik en heroprichtten ze Matthews Southern Comfort in 2005. Recent brachten ze samen met klasbakken Bart de Win en Eric Devries daarmee nog de fraaie albums Like a Radio en The New Mine uit, die ik beiden besprak voor mijn blog. Tijdens de Coronapandemie besloten ze zodra het weer zou kunnen samen te gaan toeren. De titel van hun gezamenlijke album Distant Chatter spreekt natuurlijk boekdelen, de pandemie is uiteraard een belangrijk onderwerpen in, voornamelijk, Iain’s teksten. De muzikale invulling is in handen van BJ, die dat als geen ander kan. Weet altijd precies wat de liedjes nodig hebben, daarom werkt iemand als Jack Poels ook zo graag met hem. Soms slaan de teksten op Iain zelf, zoals in de dromerige, prachtig voort meanderende opener Sleepwalking. Maar bijvoorbeeld ook in 14 Months, over de veertien maanden durende lockdown waarin Iain zich thuis doodverveelde. Are You a Racist zou je kunnen zien als een aanklacht tegen de oplopende polarisatie tijdens de pandemie, met als gevolg grotere discriminatie en rassenhaat. Het beschikt trouwens over een aanstekelijk refrein dat meteen blijft hangen. De clip ervoor is trouwens gemaakt door BJ's dochter Anna. Daarnaast krijgt de luisteraar ook prachtige luisterliedjes als I’ve Gone Missing voorgeschoteld. De titel van Here's Looking at You is inderdaad een verwijzing naar de bekende one-liner” Here’s looking at you, kid” uit de filmklassieker Casablanca. De pandemie heeft duidelijk het beste naar boven gehaald bij de heren. Ze staan nu al te popelen om Distant Chatter live te gaan voorstellen.

Theo Volk

Releasedatum : 15 oktober 2021 MIG

Website : https://www.bjbaartmans.nl

 

LenA : Here and Beyond

 

Momenteel barst het in België van het (piep)jonge muzikale talent. Sommige anderen nemen langer de tijd om in de openbaarheid te treden, zoals de achtenvijftigjarige folkzangeres Lena Wauters uit Opwijk (nabij Brussel). Dat had diverse redenen. Eerst had Lena een tijdlang diverse administratieve banen, vervolgens besteedde ze haar tijd aan het opvoeden van haar drie zonen. Na haar scheiding begon ze op de luchthaven te werken, totdat ze in 2010 ziek werd en de diagnose chronische vermoeidheidssyndroom kreeg.

Intussen is ze uit dat diepe dal gekropen en werkt nu als gedragsbegeleidster voor honden en katten. Grootste struikelblok voor een muzikale carrière vormde haar grote bescheidenheid. Enige jaren geleden wist haar vriend haar uiteindelijk te overtuigen om contact te zoeken met Herman Temmerman (aka Ht Roberts, H.T. Roberts). Tot haar grote verrassing hapte hij toe om haar muziek te gaan produceren.

Toch duurde het door Corona nog wat langer voordat dit debuutalbum Here and Beyond is verschenen. Het album werd opgenomen in de Latemse Kluis van kunstverzamelaar Herman De Bode in het pittoreske kunstenaarsdorp Sint-Martens-Latem. Naast door Herman wordt Lena niet door de minsten begeleid, Pascale Michiels (Billy & Bloomfish, The Rielemans Family en Blues Angels) en Bruno Deneckere zijn bekende namen waarmee Herman vaker samenwerkt. Daarnaast kreeg ze ook nog hulp van Dirk Fryns op elektrische piano en zoonlief Dennis Koornstra op elektrische gitaar.

Here and Beyond bevat een veertiental uitstekende liedjes, die door de geweldige begeleiders naar een nog hoger niveau worden getild. Liedjes die regelmatig over haar gevoelens gaan, zoals de titelsong dat gaat over het elkaar aanvoelen op een manier die niet uit te drukken is met woorden. Het prachtige The Room haalde overigens bijna niet het album. Lena hierover : “The Room stond er bijna niet op! Ik bleef maar twijfelen over dat nummer, voelde me er niet goed bij, maar Herman bleef maar zeggen dat hij het jammer zou vinden, want hij vond dat juist een heel goed nummer. Dus heb ik naar hem geluisterd, hebben we extra lang gezocht tot we het goed kregen en ik me er goed bij voelde en dat is gelukt.”.

Haar zoon Dennis Koornstra (Colorblind) was mij overigens ook onbekend, maar steelt af en toe de show met zijn uiterst relaxte gitaarspel (Vooral in Ready en in slotakkoord Never Forgotten). Here and Beyond bewijst dat je ook op latere leeftijd je muzikale dromen op overtuigende wijze kan waarmaken!

Theo Volk

Releasedatum : 1 oktober 2021 Eigen beheer   

Website : https://www.hondenkatten.com/lena-singer-songwriter/

John Wort Hannam : Long Haul

 

Het is pas mijn eerste kennismaking met Hannams muziek en het is een bijzonder aangename. Long Haul is al zijn achtste album. Precies twee decennia geleden besloot Hannam te stoppen als leraar en alles op een kaart te zetten, een muziekcarrière als singer-songwriter. Een juiste beslissing zoals nu blijkt. Allereerst beschikt Hannam over een bijzonder aangename, warme stem. Daarnaast schrijft hij (feel good) liedjes met een positieve vibe, die de luisteraar snel aanspreken. Long Haul werd geproduceerd door de ervaren Steve Dawson, dus succes verzekerd. Zeker als je ook nog over doorgewinterde begeleiders kan beschikken als  Gary Craig (drums), Jeremy Holmes (bas), Chris Gestrin (keyboards) Fats Kaplin (mandoline, fiddle, banjo en accordeon) en natuurlijk producer Dawson zelf die voor een ontspannen begeleiding zorgen. En niet te vergeten zangeres Shaela Miller met wie hij een duet zingt in het humoristische Beautiful Mess. De meeste liedjes schreef hij in zijn eentje. Voor wat verwarring zorgde bij mij Twilight Diner, wat hij geschreven heeft met Don Henry en T. Buckley. Niet de beroemde en betreurde Tim Buckley, maar een nog levende naamgenoot. Het nummer werd gedeeltelijk geschreven tijdens een songschrijvercursus van Don Henry, maar door beide singer-songwriters anders afgemaakt. Hannam hierover : “Tim and I were at a songwriting residency and Don Henry was one of the instructors. We started co-writing that song but never finished it at the residency. Both Tim and I independently took the song home and continued to work on it. We both took it in two different directions. Instead of choosing one version over the other we decided to both record the song on our records. Yes there are some variations in lyric but the real difference is the melody and feel of the different versions. Tim put the song on his album Miles We Put Behind, released a couple years ago.”. Long Haul werd uitstekend gemixt en klinkt als een klok. In het persbericht prijst men het album aan als zijn beste. Of dat zo is, durf ik niet te zeggen. Daarvoor ga ik eerst met veel plezier de vorige zeven beluisteren. Hannam heeft er een fan bij.

Theo Volk

Releasedatum : 15 oktober 2021 Black Hen Music

Website : https://www.johnworthannam.com

Vanishing Twin : Ookii Gekkou

 

De moeder van zangeres Cathy Lucas leed aan het vanishing twin syndrome, in dit geval absorbeerde Cathy in de embryonale fase haar tweelingzusje. Net zo bijzonder als dit voorval is de muziek van Vanishing Twin. Ookii Gekkou, Japans voor helder maanlicht, is inmiddels hun vierde album.  De groep bestaat naast frontvrouw Lucas uit drummer Valentina Magaletti (Raime, Tomaga, Uuuu, Neon Neon), bassist Susumu Mukai (Zongamin, Floating Points), hoofd van een bibliotheek Phil M.F.U. (Man From Uranus) voor de speciale geluiden en film maker en beeldend kunstenaar Elliott Arndt op fluit en percussie. De band neemt de luisteraar mee op een fascinerende, avontuurlijke luistertrip, die zowel invloeden bevat uit de hedendaagse muziek, maar ook uit een grijs verleden. De band brengt een unieke mix van psychedelica, subtiele elektronica, avant-garde, jazz, afrofunk en lounge. De invloeden zijn heel divers, Stereolab, Broadcast, Sun Ra, Alice Coltrane, Martin Denny, Ennio Morricone, Can, Holger Czukay, Talking Heads, Eno & Byrne tot aan gamelan. Zelf dragen ze als grote voorbeelden aan Piero Umiliani, Art Ensemble Of Chicago en ELO. Het enige minpuntje is de sporadische inzet van de door mij verafschuwde auto-tune. Opnieuw weet het raadselachtige Vanishing Twin met hun nieuwe album Ookii Gekkou de luisteraar mee te slepen en te biologeren.    

Theo Volk

Releasedatum : 15 oktober 2021 Fire Records/De Konkurrent

Website : https://v-twin.bandcamp.com

Vanishing Twin live :

11-11 UTRECHT : TivoliVredenburg

Emily Scott Robinson : American Siren

 

Robinson’s liefde voor muziek ontstond op haar dertiende op een zomerkamp, waar ze in aanraking kwam met de muziek van Joni Mitchell, Cat Stevens en Dar Williams. Haar muzikale carrière kwam in een stroomversnelling door Better With Time, afkomstig van haar zelfuitgebrachte tweede album Traveling Mercies. Het liedje werd intussen al meer dan zes miljoen keer beluisterd op Spotify. Het album Traveling Mercies werd ook door Rolling Stone en Stereogum verkozen tot een van de beste countryalbums van 2019. Haar nieuwe album American Siren komt nu uit op Oh Boy! Records. Voor wie het, net als voor mij, de eerste kennismaking is met haar muziek, zal waarschijnlijk bij opener Old Gods de link met een jonge Dolly Parton leggen. Vooral door het gebruik van de kopstem en het kenmerkende vibrato van Parton. Maar Robinson is zeker geen epigoon. Robinson schrijft zowel over imaginaire personen als wel schrijft ze interessante verhalen over mensen die haar levenspad kruisen. Je kunt ze zien als een hart onder de riem voor mensen die verloren lijken te zijn, eenzaam of op een andere manier littekens dragen van een zwaar leven. Robinson kan gerekend worden tot de geboren verhalenvertellers. American Siren werd geproduceerd door Jason Richmond (The Avett Brothers, The Steep Canyon Rangers) en wordt ze begeleid door uitstekende muzikanten, die volledig in dienst van de liedjes spelen. Het bevat zowel geheel authentieke country als folk. De immer goedlachse Robinson zal trouwens op haar dertiende nooit hebben kunnen bevroeden dat  ze in december op toer zal gaan met een van haar eerste idolen, Dar Williams.

Theo Volk

Releasedatum : 29 oktober 2021 Thirty Tigers / Oh Boy! Records

Website : https://www.emilyscottrobinson.com

Arlan Feiles : Blame Me

 

Precies twee jaar geleden verscheen de fraaie voorganger What Kind of World?, op dat moment alleen in Nederland. Thuisland Amerika moest toen nog een aantal maanden wachten. Nederland heeft dus een streepje voor bij Arlan. Ook voor het nieuwe album Blame Me krijgt Nederland de primeur. Volgende week zal Arlan de cd’s, die twee dagen terug uit de fabriek rolden, meenemen op zijn komende tournee door Nederland. Het nieuwe album is muzikaal en thematisch gezien wat luchtiger van toon dan What Kind of World? Die voorganger had naast persoonlijke liedjes voor zijn twee dochters en zoontje zware thema’s als politieke verdeeldheid, leven in vrijheid, vreemdelingenhaat, mediacensuur, corruptie en klimaatproblemen. Zoals gewoonlijk is Arlan niet voor een gat te vangen, het varieert van gospel,soul, blues, tex-mex, folk tot aan singer-songwriter. In het dagelijks leven is Arlan pianostemmer (met oa The Boss als klant) dus niet vreemd dat dit instrument ook in de strijd gegooid wordt. Een wat frivool huppelende piano triggert de luisteraar meteen in opener en titelnummer Blame Me, het heeft ook een refrein dat meteen in je hoofd blijft rondzingen. Met enige zelfspot bezingt hij hier het ‘s nachts bijkomen van een drankroes op de bank. Ook nu weer schiet hij alle kanten op, zonder dat hij de luisteraar onderweg kwijtraakt. Ook weet hij op een geweldige manier zijn stem op verschillende wijzen in te zetten. Zo volgen achter elkaar het zeer gevoelig gezongen Santa Cecilia en het soulvolle I Can’t Make It Alone. Negen van de elf composities zijn van eigen hand. Hij covert daarnaast Make You Feel My Love van Bob Dylan, wat grote bekendheid kreeg in de uitvoering van Adele. Hold My Head Up High is een nummer van Fitz And The Tantrums. De zanger van die band, Michael Fitzpatrick, was een van Arlan’s beste vrienden op de middelbare school. De tekst van het liedje spreekt Arlan aan en hij had veel plezier om het naar zijn hand te zetten. Naast de bekende, intieme luisterpodia in Nederland en België, zal Arlan ook te zien zijn op het bekende Ramblin Roots Festival in TivoliVredenburg. Het verbaast me hogelijk dat hij als doorgewinterd muzikant bij de onderste, kleinst afgedrukte namen vermeld staat. Het verschil met What Kind of World? is dat Blame Me speelser en hoopvoller dan de voorganger is. Wat wel hetzelfde is gebleven, is dat beiden prachtplaten zijn.

Theo Volk

Releasedatum : 14 oktober 2021 Not-Pop Records

Website : http://www.arlanfeilesmusic.com/

Wanthanee : Wanthanee

 

Anderhalf was singer-songwriter Wanthanee Wadngam toen ze samen met haar moeder en stiefvader neerstreek in België. Wanthanee werd geboren in Chiang Rai, de meest noordelijke provincie van Thailand. Al op haar vierde werd zingen haar lust en leven. Een jaar later begon ze viool te spelen en studeerde op haar zeventiende officieel klassiek getraind af aan de muziekschool. Ze speelde enorm graag Katchiaturian, Beethoven, Bach en Mozart. Waarbij laatstgenoemde haar grootste uitdaging vormde. Ze speelt af en toe nog viool in de band Outer, die op bijzondere wijze neoklassiek koppelt aan dreampop en elektronica. Op haar dertiende verjaardag kreeg ze haar eerste gitaar. Ze begon covers te spelen, via YouTube leerde ze de akkoorden.

Op dit moment heeft de in Gent woonachtige Wanthanee een razend druk leven. Ze studeert momenteel nog interieurvormgeving en zit nu in haar laatste jaar. Intussen doet ze ook een stage bij “Maatschap”, een verzameling architecten met een gemeenschappelijk doel: ecologisch en duurzaam bouwen. Daarnaast werkt ze in de horeca als keukenmedewerker en chef d’équipe.  Iets wat ze fijn vindt om te doen, omdat ze graag met haar handen werkt.

Haar grote talenten werden reeds vijf jaar terug opgemerkt toen ze Studio Brussels' De Nieuwe Lichting won. Ze werd geïntroduceerd bij het publiek als “de nachtegaal van de Panne” en “de London Grammar van de Lage Landen”. Maar haar muziek heeft echter een eigen signatuur. Dat komt mede doordat Wanthanee’s kennis van de moderne populaire muziek gering is. Eigenlijk zijn The Beatles zo’n beetje de enige populaire muziek die ze goed kent dankzij de vinylplaten van haar opa.

Meestal start het componeren van liedjes met een korte melodie waarop ze automatisch enkele woorden plaats. Die woorden of zinnen passen nog niet meteen bij elkaar. Maar als ze uiteindelijk overtuigd is van de kracht van het nummer, werkt ze het uit tot een volwaardige song. Belangrijke rol bij het tot stand komen van haar debuutalbum Wanthanee speelde haar vriend Orson Wouters. Hij arrangeerde de songs, mixte, produceerde en nam het album op. Hij heeft trouwens ook een solocarrière en is op dit moment behoorlijk succesvol met zijn project “Aili”, waarbij dance muziek met Japanse teksten worden gecombineerd. Wie trouwens heel goed luistert naar het album hoort dat subtiele Aziatische invloeden in de songs zijn verwerkt.

Tot op heden verschenen al de prachtige singles Mid Day Dream, Taipei, Soon en Cold Summers  (over een lange afstandsrelatie). Haar grootste wapen is haar fraaie zang, die me regelmatig kippenvel bezorgt. Het meeste in het sobere, zeer gevoelig gezongen Twenty-Three. Naast van haar vriend Orson kreeg ze hulp van Stijn Konings (gitaar op Only Shadows Remain), Nelle Bogaerts (cello op Concrete), Ruben Mertens (basgitaar op Taipei en Cold Summers) en Sander Stuer (percussie op OSR, Taipei en Concrete).

Het idee achter de hoes, lichtte Wanthanee als volgt toe : “De betekenis van de hoes is dat er na regen zonneschijn komt. En daar gaan in principe alle nummers over. Het is een motto waar ik in het leven achter sta! En daar bovenop laat het misschien ook (onrechtstreeks) zien dat muziek voor mij een middel is om mezelf te ‘troosten’, of verschillende emoties uit te drukken.”. Overigens beschikt Wanthanee over veel podiumervaring, die haar onder andere al in Amerika, Zuid-Korea en Taiwan bracht. Het zeer overtuigende debuutalbum Wanthanee van deze geboren zangeres zal op 9 november voor het eerst aan het publiek worden voorgesteld in de AB in Brussel. Meer concerten zullen hopelijk snel volgen.  

Theo Volk

Releasedatum : 22 oktober 2021 V2 Records

Website : https://wanthanee.com/

Wanthanee live :

09-11 BRUSSEL : AB Albumreleaseshow

The Wild Feathers : Alvarado

 

Bier, barbecue en een boerenschuur meer hadden The Wild Feathers niet nodig om hun beste en meeste relaxte album Alvarado op te nemen. Dit keer niet de meest geavanceerde opnameapparatuur. In slechts vier dagen tijd namen de heren een dozijn nummers op. Tijdens het samenstellen van Medium Rarities ontdekten ze een negental uitstekende, niet eerder uitgebrachte demo’s, die uiteindelijk in nieuwe versies op het album zouden belanden. Tevens schreven ze drie nieuwe nummers. De ongedwongen werkomstandigheden zorgden voor extra spelplezier en spontaniteit. Het titelnummer Alvarado hadden de heren al bijna een decennium in de achterzak. Deze uptempo rocksong werd de opener van het nieuwe album. Het album werd relaxt en vol zelfvertrouwen opgenomen, wat duidelijk terug te horen is. Alvarado is gewoon een ongecompliceerd roots rockalbum wat heerlijk weg luistert.  

Theo Volk

Releasedatum : 8 oktober 2021 New West  Records

Website : https://www.thewildfeathers.com/

Sarah McQuaid : The St Buryan Sessions

 

Door de beperkende maatregelen vorig jaar besloot singer-songwriter Sarah McQuaid haar zesde album The St Buryan Sessions alleen live op te nemen in het middeleeuwse kerkje van St Buryan, niet ver van haar woonplaats in West Cornwall. Door het uitgekiend plaatsen van de microfoons maakt ze optimaal gebruik van de daar aanwezige akoestiek. Ze begeleidt zichzelf op akoestische gitaar, piano, elektrische gitaar en tom drums. Ze brengt een bloemlezing uit haar reeds vierentwintig jaar omspannende carrière. Haar laatste album If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous werd geproduceerd door de onlangs overleden folklegende Michael Chapman. Ondanks hun totaal verschillende werkwijzen en karakters leverde het een uitstekende plaat op en ontstond een mooie vriendschap. Voor haar nieuwe album kreeg Sarah een elektrische gitaar te leen van Chapman. Sarah covert op piano diens song Rabbit Hills en daarnaast ook nog de jazz klassieker Autumn Leaves. De gevoelige, wat hese stem van Sarah komt in deze omgeving bijzonder goed tot zijn recht. De opnames werden ook op beeld vastgelegd. De afgelopen maanden verschenen reeds de nodige songs op single. Sarah is een graag geziene gast op de Nederlandse luisterpodia. In februari en maart zal ze naar Nederland komen om The St Buryan Sessions te promoten.    

Theo Volk

Releasedatum : 15 oktober 2021 Eigen beheer

Website : https://sarahmcquaid.com

The The : The Comeback Special : Live at the Royal Albert Hall

 

De jaren tachtig en de eerste jaren van het opvolgende decennium waren hoogtijdagen voor Matt Johnson, op het podium bekend als The The. Hij brak door met het album Soul Mining, prijsnummer hierop is Uncertain Smile, met een iconische pianosolo van Jools Holland. Uiteraard ontbreekt dit nummer niet op het livealbum The Comeback Special. Op 26 maart verscheen al een ander livealbum, Official Bootleg / 002. Daarnaast worden natuurlijk songs ten gehore gebracht als The Beat(en) Generation en het nog steeds pijnlijk actuele Armageddon Days (Are Here Again) van die andere klassieker Mind Bomb, waaraan meester-gitarist Johnny Marr van The Smiths meewerkte. Helaas niet opgenomen Kingdom of Rain, wat in de studioversie een prachtig duet is met Sinéad O’Connor. Maar verder heb ik weinig te klagen over de 24 gekozen songs, die een prachtige bloemlezing vormen uit zijn oeuvre. Helaas werden de twee studioalbums na Dusk een stuk minder en heb ik niks met de zes scores, welke hij sinds 2010 uitbracht. Maar gelukkig klinkt hij op The Comeback Special bijzonder energiek en geïnspireerd. Bovendien wordt hij omringd door uitstekende begeleiders. Johnson bleek in 2018 nog steeds razend populair te zijn, de drie concerten waren binnen enkele minuten uitverkocht. The Comeback Special bevat de integrale registratie van het bijna twee uur durende concert in de Royal Albert Hall. Het concert werd ook op beeld vastgelegd. Het album is in verschillende versies verkrijgbaar. De meest uitgebreide bevat ook een prachtig 136 pagina’s tellend kunstboek. The Comeback Special katapulteert mij op een bijzonder aangename manier terug naar de jaren tachtig. Maar de tand des tijds heeft echter nog geen enkele grip gekregen op de songs van Johnson. Ook voor wie niet bekend is met zijn muziek is The Comeback  Special een absolute aanrader.       

Theo Volk

Releasedatum : 29 oktober 2021 V2 Records/EarMUSIC

Website : https://thethe.tmstor.es/

She Drew the Gun : Behave Myself

 

Oorspronkelijk begon She Drew the Gun als een soloproject van singer-songwriter Louisa Roach uit Liverpool. Uiteindelijk formeerde ze begin 2015 een live band en ging als supporting act op toer met The Sundowners. Een jaar later, als hoofdact, zorgden optredens op Glastonbury en SXSW festival voor grotere naamsbekendheid. Ook verscheen dat jaar het uitstekende debuut Memories of the Future. Naast Roach bestaat de huidige samenstelling van de band uit Jack Turner (bas, lead gitaar), Lucy Styles (toetsen, synthesizer, gitaar, achtergrondzang), Jimmy Moon (gitaar) en Abbi Phillips (drums, percussie, achtergrondzang). Frontvrouw Roach omschrijft zich kort en bondig als working class, socialist, feminist en moeder van een kindje. Vorige maand stapte ze in het huwelijksbootje met haar vriendin Dawn Georgeson. Net als Nicola Kearey van Stick in the Wheel verwoordt ze in haar teksten haar socialistische en working class achtergrond. Behave Myself is opgenomen met Ross Orton (Arctic Monkeys, The Fall, The Kills) en bevat maatschappelijke thema’s als corruptie, misbruik en de voortdurende kloof tussen arm en rijk, die tijdens de pandemie alleen maar verergerd zijn. Waar Kearey folk brengt met een punk attitude, brengt Roach vooral pop met een punk attitude. Songs die net als op de twee eerdere albums weer snel onder huid kruipen.   

Theo Volk

Releasedatum : 8 oktober 2021 Submarine Cat

Website : https://shedrewthegun.com/