Enige tijd geleden kreeg ik de vraag of ik interesse had om
het album Permafrost van Parijzenaar
Nesles te bespreken. Na één keer het reeds vrijgegeven Mes Forêts gehoord te hebben, kon ik die vraag volmondig met ja
beantwoorden. Permafrost verschijnt
op kwaliteitslabel Microcultures, een label wat artiesten ook helpt bij de
financiering van hun cd. Microcultures ontdekte ik toevallig twee jaar geleden
bij de schitterende release No Song, No Spell, No Madrigal van
The Apartments. Sindsdien hou ik hun releases nauwgezet in de gaten. Onlangs
brachten ze nog het eveneens fantastische Oh, Sealand van Oddfellow’s Casino
uit. En nu mag het vierde album van chansonnier Nesles hieraan toegevoegd
worden. Een groot kenner van het chanson wil ik mijzelf niet noemen. Vroeger
kreeg ik thuis Charles Aznavour met de paplepel ingegoten. Net als mijn vader
werd ik een groot liefhebber van zijn muziek. Verder was het maar vrij beperkt
mijn liefde voor dit genre, dat veranderde enigszins met de komst van een
nieuwe ster aan het firmament, Benjamin Biolay. Sinds zijn debuut in 2002 volg
ik deze avontuurlijke chansonnier. Het is dit avontuurlijke element, wat mij
ook trekt in de muziek van Nesles. Het is een intelligente mix van elektronica
en organische instrumenten. Daarnaast word ik geboeid door zijn aparte, vaak
zachte, tegen fluisteren aan, zang. Vooral de inkleuring van de liedjes
door violen bevalt me goed. Tot mijn
verbazing blijken die softwarematig tot stand te zijn gekomen. Thema’s van de
liedjes zijn onder anderen mythologische hallucinaties en een creatief leven
leiden zonder opofferingen. Wat mij betreft heeft Biolay er een geduchte
concurrent bij.
Releasedatum: 29 september 2017 Microcultures
Website: https://nesles.bandcamp.com/