Vorige maand had mijn blog het genoegen van de singlepremière
van Hunter
Moon van het Amsterdamse duo The Lasses. Het bijzonder fraaie Hunter Moon, van de hand van Margot,
bezorgde mij het gevoel dat het wel snor zou zitten met hun derde album Undone. Dat voorgevoel blijkt bij
beluistering volkomen te kloppen. De Ierse pub Mulligans, gelegen aan de
Amsterdamse Amstel, loopt als een rode draad door dit album, als wel door de carrière
van Margot en Sophie. De twee leerden elkaar immers tijdens een sessie in Mulligans
kennen, en op dezelfde wijze ook producer Janos Koolen (Frédérique Spigt,
Steam Power). En met de medewerkende muzikanten, gitarist Auke Hofstra en violiste
Mirte de Graaff, speelt men geregeld sessies in Mulligans. Tijdens de opnamesessies
trachtte producer Koolen de sfeer van de sessies in Mulligans te imiteren. Men
maakte tijdens de opnames van Undone
gebruik van slechts een microfoon, waardoor je het gevoel krijgt alsof de dames
in je woonkamer een huiskamerconcert aan het geven zijn. Hoe puur hun stemmen
zijn hoor je meteen in de a capella opener Undone
in Sorrow van Ola Belle Reed, waaraan de titel is ontleend. Hun stemmen
gedijen het beste bij een sobere inkleuring, die dan ook spaarzaam, maar wel
smaakvol, is. Zo wordt het afgekloven Who
Knows Where the Time Goes van Sandy Denny door de fluwelen Franse hoorn van Morris
Kliphuis (Kapok) meer dan het beluisteren waard. Sophie leverde ook een
prachtige compositie aan, Here Now.
Uiteraard ontbreken traditionals niet. Tot de bekendste, hedendaagse
composities behoort Motherland van
Natalie Merchant. Verheugend vind ik het feit dat er een drietal eigen
composities pronken op het fraaie Undone.
Mijn hoop en wens is dat het er op een volgend album meer zullen zijn, want hun
eigen composities behoren hier voor mij tot de mooiste. De releaseshow vindt
zondag 27 oktober plaats in de Tolhuistuin, Amsterdam.