Calicos : Sugarcoat It

 

Zes jaar geleden wist de talentvolle Antwerpse groep The Calicos Humo’s Rock Rally te winnen. Drie jaar later debuteerde de band op overtuigende wijze met The Soft Landing, een album op het snijpunt van americana, indie en folk rock. De band produceerde het album toen zelf met hulp van levende legende Firmin Michiels en werd het album afgewerkt door Tobie Speleman (Isolde Lasoen, blackwave., Geppetto & The Whales, EMY, The Haunted Youth).

Opvolger Sugarcoat It (het mooier maken dan het is) werd opgenomen in drie sessies in 2023 en 2024, telkens met de hele band en bijna volledig live. Het resultaat is een authentiek en edgy geluid, gedistilleerd tot een fris en helder klinkend album door producer en mixer Speleman. Deze zoektocht naar een balans tussen authenticiteit en het verlangen naar een vleugje zoetigheid is ook waar Sugarcoat It om draait.

“Elk nummer vertelt een verhaal over het vinden van betekenis in de schijnbare zinloosheid van het bestaan, en hoe de kracht om die leegte te vullen uiteindelijk van binnenuit komt”, zegt zanger en gitarist Quinten Vermaelen. “Zelfonderzoek en acceptatie, een viering van het leven in al zijn aspecten. Het is een oproep om te leven zonder spijt, om authentiek te zijn en om de dualiteit van het leven met open armen te omarmen en te verwelkomen.”.

Het geluid is meer richting indie opgeschoven en bevalt mij erg goed. En niet alleen bij mij, de singles Comedown, Reliving en The Siren werden goed ontvangen op de streamingdiensten en regelmatig gedraaid op de radio. Het beste bewaren ze trouwens voor het laatst, afsluiter In Motion is folky americana waarin naar een grote climax wordt toegewerkt. Belgische optredens staan al gepland, Nederlandse optredens zullen waarschijnlijk snel volgen.

Theo Volk

Releasedatum : 22 november 2024 Mayway Records

Website : https://maywayrecords.com/artists/the-calicos/

 

Calicos live :

29-11 DIKSMUIDE : 4AD Support: The Dead Tongues

02-12 LEUVEN : Het Depot Support: VITO

06-12 HASSELT : Café Café Support: VITO

11-12 GENT: Charlatan Support: CISKA CISKA

13-12 ANTWERPEN : Trix Support: Arend Delabie

14-12 MODAVE: Deux Ours

15-12 BRUSSEL : Ancienne Belgique Support: Arend Delabie

Vera Sola : Ghostmaker

 

Begin dit jaar verscheen het langverwachte tweede album Peacemaker van Vera Sola, waar Erwin Zijleman deze enthousiaste recensie over schreef. Vera Sola is het alter ego van Danielle Aykroyd, die in 1989 in Los Angeles werd geboren als dochter van acteur Dan Aykroyd en actrice Donna Dixon. Na een carrière als actrice en dichter, richtte ze zich in 2018 op een muzikale carrière. De song The Ghostmaster’s Daughter viel destijds buiten de boot voor Peacemaker, omdat het er thematisch en sonisch gezien niet op paste. De afgelopen maanden werden het nummer echter een publieksfavoriet en besloot ze de EP Ghostmaker op te nemen. Hierop staan ook drie kale versies van The Line, Hands, Get Wise, die al terug te vinden waren op Peacemaker. Door de sobere invulling van slechts gitaar en zang, komt haar fraaie zang veel beter tot zijn recht en direct binnen. Slechts sporadisch krijgt ze hulp, op The Line verzorgt Marissa Nadler de achtergrondzang en op afsluiter Waiting for You wordt ze begeleid door The Milk Carton Kids. Voor diegene die nog niet bekend zijn met haar muziek is Ghostmaker volgens mij het ideale startpunt, omdat haar twee volwaardige albums redelijk eigenzinnig zijn.  

Theo Volk

Releasedatum : 15 november 2024 City Slang

Website : https://www.verasola.com/

 

Vera Sola live :

08-12 DEN HAAG : HINK Festival, PAARD

Woodsmith Jr. : Hidden Tales

 

Krijs Stynen is een singer-songwriter van halverwege de vijftig uit het Belgische Geel en vader van twee muzikale kinderen. Zijn artiestennaam verwijst naar zijn grootvaders, waarvan de ene schrijnwerker was en de andere ijzersmid. In zijn jonge jaren speelde Kris af en toe in bands, die voornamelijk blues, rock, folk en bluesgrass speelde. Maar geen enkele band werd bekend. De eerste band waar Kris als negentienjarige bassist in speelde was die van de gebroeders Geudens, die hij een paar jaar daarvoor had zien optreden. Online is uit die periode trouwens hier nog een filmpje uit 1987 terug te vinden van een TV optreden in het destijds populaire programma Boeketje Vlaanderen van Gerty Christoffels.

Hidden Tales heet zijn tijdloze debuutalbum. De banjo op het nummer He’s Called Jo wordt bespeeld door een van eerder genoemde broers Geudens, Jules. De virtuoze mandolinepartij wordt gespeeld door de zoon Guy van een andere broer. Het aanstekelijke bluegrassnummer is een eerbetoon aan mandolinespeler Jo Geudens, die enkele jaren geleden overleed.

Een belangrijke rol is weggelegd voor de bluesy mondharmonicaspeler Steven de bruyn, met wie Kris geregeld ook live optreedt. Door zijn onregelmatige werktijden als piloot is Kris destijds gestopt met spelen in bands. Enkele jaren geleden besloot hij solo te gaan optreden. De teksten gaan voornamelijk over liefde, verlies, zelfreflectie. Maar soms ook over klein menselijk leed, zoals muggen die je ’s nachts uit je slaap houden (Mosquito Madness).

Het best bevalt me de songs die het dichtst bij het folkgenre blijven. Op dit sobere album kreeg Kris hulp van uitstekende muzikanten als drummers Mario Goossens (Triggerfinger) en Cas Kinnaer (ILA), Gijs Hollebosch (Les Guitares Magiques, Lieven Tavernier) kleurt in met dobro. Jasper Hautekiet vult aan met contrabas, en Fiona Brown met backing vocals.  Ook producer van dienst, zijn zoon Mattias Stynen (ILA), verfijnt het geheel met laagjes keyboard, elektrische gitaar en bas. De zonder uitzondering ijzersterke songs, schreef Kris zelf, met uitzondering van Our Daily Reminders, een song destijds geschreven door labelgenoot Stef Kamil Carlens voor Zita Swoon.

Tijdens optredens wisselt Woodsmith Jr eigen nummers af met eigenzinnige covers van artiesten zoals CSN, The Waterboys, Paul Simon, Sting, Warren Zevon, Radiohead, Zita Swoon, Muse, The Editors, Jethro Tull, Luka Bloom e.a. Hopelijk bezorgt het tijdloze Hidden Tales Kris ook optredens op de bekende luisterpodia in Nederland.  

Theo Volk

Releasedatum : 8 november 2024 Starman Records

Website : https://woodsmithjr.com/

 

Woodmsith Jr live :

29-11 ANTWERPEN : DjingelDjangel, Album Release Concert

08-12 BRUGGE (private event)

26-12 GEEL : Spiegeltent, Album Release Concert

Michael McDermott : Lighthouse on the Shore/East Jesus

 

Michael McDermott’s carrière verliep wellicht niet volgens aanvankelijk beoogde verwachtingen. Alsof er een feilloos recept bestaat voor een uitgestippelde loopbaan of levensloop? Het enthousiasme loog er niet om toen zijn debuut 620 W. Surf werd gelanceerd in 1991, maar in zekere zin bleef hij verscholen in de schaduw van Springsteen of Mellencamp. Dit neemt geenszins weg dat hij schitterende muziek heeft gemaakt, en nog steeds maakt. Als McDermott zelf maar tevreden is met het wat hij heeft gemaakt. (meer is niet nodig) Want wat heeft hij een prachtig oeuvre gerealiseerd over de achterliggende jaren. Genoeg om trots op te zijn. Hij was piepjong toen 620 W. Surf verscheen. Misschien te jong, in zekere zin, aangezien hij ten offer viel aan drank en drugs gerelateerde perikelen. Gelukkig wist hij deze strijd uiteindelijk in zijn voordeel te beslechten. Het scheelt een stuk wanneer je gelukkig met jezelf bent, en met iemand in je nabijheid die je waardeert voor wat je bent. Hij vond een partner in Heather Lynn Horton, en zij staat hem bij, zowel muzikaal als persoonlijk. En zolang iemand anno 2024 een juweel van een album aflevert als deze dubbelaar getiteld Lighthouse on the Shore/East Jesus dan heeft hij geen grond tot klagen. Zelfs integraal beluisteren ging mij prima af. Het album blijft interessant over de volledige speelduur, maar vanzelfsprekend kun je hem in partjes kappen tijdens een luisterbeurt.

Het ingetogen karakter waarmee het album opent spreekt mij enorm aan. Je hoeft niet de longen uit je lijf te schreeuwen om gehoord te worden. Bradbury Daydream wordt vooral gedragen door piano, naast een subtiel arrangementje plus Michael’s zang. Meteen wordt een belofte gecreëerd voor wat het album verder brengt, en die wordt, tot mijn verrassing, waargemaakt. Niet zelden zijn dubbelaars een aanslag op de luisteraar, maar McDermott en de zijnen komen ermee weg. Er wordt mooi en vakkundig gespeeld. Met Will Kimbrough op gitaren en banjo, Matt Thompson neemt de bas voor zijn rekening. John Deaderick verzorgt de toesten, en is ruimte gemaakt voor mee subtiele aankleding in de vorm van Katie Burns en haar cello. De albums gaan naadloos in elkaar over. Persoonlijke getinte nummers naast over de jaren heen verworven vakkundigheid, staan garant voor kwaliteit, zodat je een strak uitgevoerde rocksong krijgt als Quicksand. Laten we transparant blijven. Voor mij hoef je niet iedere plaat van Michael McDermott aan te schaffen, maar deze nieuwste plaat is toch wel aller-plezierigst!

Rein van den Berg

Releasedatum : 13 september 2024 Pauper Sky Records

Website : https://www.michael-mcdermott.com/

Zachary Lucky : The Wind

 

Muzikanten uit Canada willen aan deze kant van de oceaan nog wel eens onder de radar blijven, gelukkig attendeerde Jan Muylaert van Salmon Bookings mij op singer-songwriter Zachary Lucky (35). Hij blijkt de kleinzoon te zijn van de Canadese countrylegende Smilin Johnny Lucky. The Wind is intussen al zijn zevende album, welke tot nu toe nauwelijks aandacht kregen in de Lage Landen. Blijkbaar is zijn bekendheid in het Verenigd Koninkrijk groter, want daar werden de twee vrijgegeven singles van The Wind al op de BBC gedraaid en verscheen enkele dagen terug deze recensie op KLOFmag.

Zachary beschikt over een zeer prettige bariton. Het maken van albums is overigens niet de favoriete bezigheid van hem : "Ik heb het opnameproces altijd zwaar gevonden, alsof er iets opgegraven moest worden, en het maken van The Wind was niet anders. We hadden net een tournee van tien data door Oost-Canada afgerond en waren behoorlijk uitgeput en emotioneel rauw. Ik heb mezelf altijd betrapt op het proberen om iets te zijn wat ik niet ben in de studio, maar ik denk dat de staat waarin we achterbleven van de tour me geen andere keuze gaf dan om volledig te zijn wie ik ben.".

De folk en country getinte liedjes worden zonder uitzondering sober ingekleurd. Door middel van een reeks suggestieve liedjes creëert Lucky een tapijt van personages op kruispunten, worstelend met de onvoorspelbare wendingen van het lot. Elk nummer duikt in thema's als verandering, liefde en de eeuwige beweging van het leven, waarbij zowel het verdriet van verloren liefde als de vreugde van gevonden liefde worden vastgelegd. Met zijn reflectieve verhalen en atmosferische melodieën biedt The Wind een zielvolle herinnering aan de schoonheid en onzekerheid die gepaard gaan met onze persoonlijke reizen. 

“Ik heb altijd geprobeerd om albums te maken die het lied en het verhaal echt centraal stellen, waardoor de luisteraar het gevoel krijgt dat ze daar in de kamer bij ons zijn,” en The Wind doet precies dat. Lucky schreef alle liedjes zelf, op de cover na van Water in the Fuel van Fred J. Eaglesmith, iemand die hier wel de nodige bekendheid geniet. In het verleden deed Lucky op eigen gelegenheid al enkele toertjes in de Lage Landen. Het is de bedoeling dat Jan Muylaert in België en Sandra Zuidema in Nederland komend jaar zijn concerten gaan regelen. Ook gaat Sandra The Wind proberen hier te distribueren. Zou terecht zijn, want het is een prachtig album geworden.

Theo Volk

Releasedatum : 1 november 2024 Wroxton Recordings

Website : http://zacharylucky.com/

Jason Isbell and the 400 Unit : Live from the Ryman Vol.2

 

Singer-songwriter Jason Isbell was tussen 2001 en 2007 naast Patterson Hood en Mike Cooley een belangrijk componist van Drive-By Truckers. Solo kwam zijn grote doorbraak in 2013 met het schitterende Southeastern, gevuld met ijzersterke songs als Cover Me Up en Elephant. Vorig jaar verraste hij nog met zijn band the 400 Unit met het eveneens geweldige Weathervanes. Naast reguliere albums verschenen met the 400 Unit ook veel live-albums, alleen al sinds 2020 meer dan twintig. Op het bijna anderhalf durende Live from the Ryman Vol.2 zijn logischerwijs een aantal nummers van Weathervanes te vinden. In tegenstelling tot het eerste deel uit 2018 waarop vooral werk werd gespeeld van The Nashville Sound en Southeastern. Live from the Ryman Vol.2 werd opgenomen tijdens hun vijftigste optreden daar en laat Isbell en band in topvorm horen. Reden om dit album nu onder de aandacht is dat ze komende week te zien zullen zijn in Nederland en Vlaanderen.

Theo Volk

Releasedatum : 4 oktober 2024 Southeastern

Website : https://www.jasonisbell.com/

Jason Isbell and the 400 Unit live :

11-11 GRONINGEN : De Oosterpoort

12-11 UTRECHT : TivoliVredenburg (Ronda)

13-11 UTRECHT : TivoliVredenburg (Ronda)

16-11 ANTWERPEN : De Roma

Seckou Keita : Homeland (Chapter 1)

Ik ben in de gelukkige gelegenheid geweest om het continent Afrika verschillende malen te bezoeken, maar in Senegal was ik nog nooit. Toch weet de muziek van Seckou Keita me in zekere zin gerust te stellen. Muziek die teruggaat tot de basis. Diepgang en speelplezier gaan wederom hand in hand. Keita is een kora speler. Hij is uitermate getalenteerd, en bovendien in het maken van een aangenaam muzikaal samenspel tussen traditioneel en modern. Niet alle muziek afkomstig uit Afrika weet mij in te nemen, maar de kennismaking met Seckou Keita’s muziek (jaren geleden) ervoer ik als een verademing. Voor mij is dit een prettige afwisseling van de Blues, Rock en Americana waarin ik mij gebruikelijk onderdompel. Zo ver ligt deze in de traditie gewortelde muziek nu ook weer niet van overige Roots georiënteerde muziek. Ik leerde hem kennen via Clychau Dibon, het eerste album die hij maakte samen met de Britse Catrin Finch (Harpiste).

Homeland is een bonte verzameling aan bedachtzame nummers. Nummers die bijna allemaal het ochtendgloren in zich lijken te hebben. Warm en nagenoeg als vanzelfsprekend, maar telkens wederom het leven lijken te omarmen. Homeland is als een roadtrip door de muziek. De teksten lijken los-vast en komen voorbij in verschillende talen. Minstens zo omvangrijk zijn de gastbijdragen. Ik ken de meesten niet, maar het komt de veelzijdigheid van dit album enkel ten goede. Het fysieke product ziet er werkelijk perfect uit. Naast alle teksten zijn de schitterende foto’s uit de kunst. Homeland is ongetwijfeld een introductie tot meer aangezien het de subtitel “Chapter 1” draagt. Graag zelfs, want het is tevens een muzikale etalage tot Senegal, en zijn artiesten. Het concept wat Keita openbreekt biedt dusdanig veel mogelijkheden dat een vervolg zeer zeker wenselijk is. Zelf draait hij succesvol als internationaal actief muzikant, maar zijn geboorteland is hij allerminst vergeten. De lichtvoetigheid is dusdanig innemend alsof je het bijna als vanzelfsprekend ervaart.

Rein van den Berg

Releasedatum : 18 oktober 2024 Hudson Records

Website : https://www.seckoukeita.com/

Thijs Boontjes : Dancing Boontjes

 

De familie van muzikant Thijs Boontjes begon vlak na de oorlog een handel in oude legervoertuigen, ooit de basis voor de Schager Brandweer. Deze autogarage werd later af en toe omgetoverd tot bar dancing. De showroom werd dan de dansvloer en door middel van advertenties in de krant werd dan bekend gemaakt dat Dancing Boontjes weer geopend was. Thijs kende de nostalgie van die plek slechts van oude foto’s en verhalen en vormt een grote inspiratiebron voor zijn derde album Dancing Boontjes. Thijs: “Ik ben dol op glorie en vooral als ‘ie vergaan is. Het mag er best glamoureus uitzien, maar dan wel met scheuren in de muren en door de zon verkleurde gordijnen die al jaren niet meer open zijn geweest.”.

Garage Boontjes vlak na de oorlog

Dancing Boontjes doet zijn titel alle eer aan, het swingt regelmatig als de neten. Zo begint Campari Soda op de beat van Donna Summer’s I Feel Love. Ondanks dat de muziek vaak swingend is, is Thijs goed doordrongen van de onzekere en onverdraagzame tijd waarin we leven. Zo wordt in Nachtportier de toenemende intolerantie in vele vormen aan de kaak gesteld. In het protestlied Fiasco wordt op genadeloze wijze het nieuwe, populistische kabinet gefileerd. Maar ook stelt hij geregeld zijn eigen tekortkomingen aan de kaak (bijvoorbeeld Wilde Haren). De uitstekende liedjes schreef Thijs overigens niet alleen, hij kreeg hulp van producer Thijs van der Klugt, Guido Blom, drummer Bram Hakkens (Daniël Lohues, Mercy John), Jeroen Overman en last but not least Rick de Leeuw (Tröckener Kecks). Dancing Boontjes is een muzikaal feestje, maar wel met een serieuze ondertoon.

Theo Volk

Releasedatum : 1 november 2024 Excelsior Recordings

Website : https://www.thijsboontjes.nl/

 

Thijs Boontjes live :

09-11 BERGEN OP ZOOM : De Waterput, Instore 16:00 uur

29-11 MAASTRICHT : Muziekgieterij

30-11 GRONINGEN : EM2

06-12 HAARLEM : Patronaat

07-12 AMERSFOORT : Fluor

08-12 DEN BOSCH : Willem Twee

12-12 BREDA : Mezz

13-12 ENSCHEDE : Metropool

14-12 LEIDEN : Nobel

19-12 ROTTERDAM : Rotown

20-12 NIJMEGEN : Doornroosje

21-12 UTRECHT : TivoliVredenburg

Charlotte Jacobs : a t l a s

 

Zangeres, componist en producer Charlotte Jacobs woont een groot deel van het jaar in New York, maar werd net als in mijn vorige recensie besproken Herman Temmerman geboren in Gent. Jacobs zingt/spreekt op haar debuutalbum a t l a s zowel in het Engels als in het Nederlands. En net als bij Temmerman hoor ik haar liever in het Nederlands zingen. Jacobs is iemand die het experiment niet schuwt, vooral in haar gelaagde zang, maar ook in het ritme. Je zou haar muziek kunnen omschrijven als avantgardistische pop. Het album werd gedeeltelijk in New York opgenomen en de rest in Sint-Gillis-Waas. Onder andere Arooj Aftab, Bryce Dessner en Julia Holter brachten reeds eerder al interessante albums uit op New Amsterdam Records. Favoriete track is voor mij Coryfee.

Theo Volk

Releasedatum : 25 oktober 2024 New Amsterdam Records

Website : https://www.charlottejacobsmusic.com/

Mance Robert : Achter de Wind

 

Na vijftien albums in het Engels gezongen te hebben, is Herman Temmerman’s nieuwe album Achter de Wind volledig opgenomen in het Gents dialect. Daar ben ik als liefhebber van zingen in je moerstaal heel blij mee. Zijn muziek komt nu nog meer bij mij binnen.

Herman zelf over de reden van zijn koerswijziging : “Ik had het gehad met telkens weer als “Americana” omschreven te worden: op den duur werd er gewoon niet meer geluisterd maar was de reactie: "Ht Roberts? Ah, ja: Americana”. Terwijl ik nooit in Amerika geweest ben en daar ook nooit naar toe wil. En dus leek het tijd om te stoppen. Tot een vriend me wees op de zeer natuurlijke manier dat een dialect vloeit: er zit een muziek in die wonderwel past bij mijn soort muziek (en per slot van rekening zingen die Amerikanen ook in hun dialect). En dus is er nu een volledig repertoire, en een plaat, in het Gents. Voor een jongen van de Gentse wijk Brugse Poort was dat een thuiskomen in een taal die altijd de mijne was.”.

De teksten zijn voor mij als grensbewoner vrij gemakkelijk te volgen, maar voor wie meer moeite heeft met zijn dialect, op zijn website zijn de teksten eventueel in gewoon Nederlands terug te vinden. Op Achter de Wind wordt Herman door louter klasbakken begeleid, die hij de Witte Roave noemt : Bart Vervaeck op gitaar en pedal steel, Nils De Caster op gitaar en lapsteel, David Broeders op drums, Serge Bakker op bas en Sara De Smedt op piano en orgel. Zij tillen de liedjes naar een nog hoger niveau.

Hun begeleiding is bijvoorbeeld bijzonder subtiel in het rustig voort meanderende liefdeslied Zijt in Al Mijn Wonden. Bij het uptempo Paris Nord begint de luisteraar ongemerkt mee te deinen. Nog swingender vind ik Ik è Ne Lange Reis Gemaakt, waarbij zijn begeleiders volledig los gaan. Ook de teksten van Herman in het Gentse dialect zijn uitstekend. De desolaatheid van een badplaats als Knokke-Heist buiten het seizoen wordt treffend omschreven in Duinbergen Blues (buite 't seizoen). Misschien is De Oasem van de Zomer wel mijn favoriete track van het album. Inspiratie voor het lied deed Herman op tijdens een fietstocht in de late herfst :

“De tijd was nooit van mij

Ook al dacht ik: hij gaat niet voorbij

& de adem van de zomer

Fluistert liedjes in mijn oor”

Hopelijk worden er in de toekomst nog vaker van dit soort fraaie liedjes in het dialect in zijn oor gefluisterd. In het verleden maakte Herman al de nodige fraaie albums in het Engels, maar Achter de Wind prefereer ik duidelijk boven eerder werk, simpelweg omdat hij mij nu nog dieper weet te raken. Deze prachtplaat is bij Herman zelf te koop, eventuele geïnteresseerden sturen een mailtje naar h.temmerman@telenet.be .  

Theo Volk

Releasedatum : oktober 2024 Independent

Website : https://ht-roberts.com/

Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra

 

Al haar halve leven maakt Roos Rebergen (36) onder de artiestennaam Roosbeef muziek. Ze bracht onder die naam twee EP’s en vijf cd’s uit. Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra heet haar nieuwe album, de eerste onder haar eigen naam samen met het gerenommeerde, door Tim Vandenbergh geleide, Belgische SunSunSun Orchestra. Hun groepsnaam is net zo flexibel als hun bezetting. Het gezelschap werkte al samen met uiteenlopende acts als Eriksson & Delcroix, Hannelore Bedert, Triggerfinger, Zita Swoon Group, Stef Bos, tot aan Belle & Sebastian en Einstürzende Neubauten.

Een belangrijke rol is weggelegd voor arrangeur Tim Vandenbergh, die de songs absoluut meerwaarde geeft. Ook zijn vrouw, celliste Seraphine Stragier, maakt trouwens deel uit van SunSunSun Orchestra. De inventieve strijkers geven de muziek van Roos een spannende, nieuwe dimensie. Luister bijvoorbeeld maar eens naar het opzwepende Rodeo, een herbewerking van de versie op het album Lucky. Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra behoort voor mij tot de meest interessante releases van dit jaar. Het album zal uiteraard gepromoot worden met concerten door Nederland en België, voor kaarten zie hier.

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 MARS Worldwide

Website : https://www.roosbeef.nl/

Isaac Roux : Troubled Waters

 

Reeds eerder wist het sympathieke Belgische label Mayway Records een groot muzikaal talent te strikken als Meskerem Mees. Kort geleden tekende ook singer-songwriter Louis de Roo (26) uit Adegem een contract. De uiterst getalenteerde de Roo maakte al vroeg indruk met zijn edgy indiefolk. In 2015 was hij een van de schaarse gelukkigen die werd toegelaten tot de Liverpool Institute for Performing Arts van Paul McCartney waar hij Music & Production studeerde. 

Vier jaar later mocht hij bij het afstuderen de felicitaties van Sir Paul persoonlijk in ontvangst nemen. Momenteel studeert hij nog aan PXL-Music, een driejarige opleiding tot bachelor in de pop- en rockmuziek, waar onder andere Arne van Petegem een van de docenten is. Met debuut- en doorbraaksingle White Rose (dat niet op het album staat) wint hij in 2023 De Nieuwe Lichting. 

De fraai opgebouwde opener Brotherhood etaleert meteen mans grote muzikale talent. Volgens Louis een pianoballade over een verloren vriendschap, maar met het behouden van prachtige herinneringen. Louis speelt graag met dynamiek, soms houdt hij het klein, maar kan songs ook tot epische proporties laten uitgroeien (Autumn Love, Reflections, U&I en Soaking Skin). 

Zoals de titel Troubled Waters me al deed vermoeden heeft Louis het niet altijd even gemakkelijk in zijn leven gehad. Het album wil een moreel kompas zijn aan al wie soortgelijke ervaringen heeft. “Winnen, verliezen, dromen en hopen, het zijn maar enkele zaken die mij gevormd hebben tot de persoon die ik vandaag ben. Zo hoop ik met mijn eigen verhalen ook een beetje een kleine houvast te bieden aan mensen die het net als ik niet altijd even makkelijk hebben gehad in het leven.”, aldus Louis.

 

Live komt de combinatie van indie folk en alternatieve rock met wat pop- en elektronische invloeden nog beter tot zijn recht. Zelf vergelijkt Louis zijn muziek, terecht, vooral met Ben Howard, Bon Iver en RY X. De uitstekende productie en mix was in handen van Bert Vliegen (Whispering Sons, DIRK., Meltheads). Sir Paul zal ongetwijfeld uitermate tevreden zijn over het debuutalbum Troubled Waters van zijn oud-leerling.

Theo Volk

Releasedatum : 8 november 2024 Mayway Records

Website : https://www.facebook.com/IsaacRouxmusic

Isaac Roux live :

03-12 BERLIJN : Privatclub

07-12 BRUSSEL : Ancienne Belgique 

21-12 AMSTERDAM : Paradiso, bovenzaal

Snowgoose : Descendant

 

Het debuutalbum Harmony Springs van de Schotse folkrock groep Snowgoose verscheen in het geweldige muziekjaar 2012, waarin onder andere het ontroerende Ploegsteert van Het Zesde Metaal en het schitterende Life Is People van Bill Fay verschenen. Echter mijn favoriete albums van dat jaar waren Down the River van de dit jaar helaas ontvallen Malcolm Holcombe en eerder genoemde Harmony Springs. 

Hoe ik het album toen ontdekt heb weet ik niet meer zeker, ik vermoed via mijn Amsterdamse muziekvriend Henk. Wat ik nog wel zeker weet is, dat ik het album toen grijs gedraaid heb. De betoverende stem van Anna Sheard wist me meteen te bekoren. Hun door de zestiger en zeventiger jaren beïnvloede folk ging er dan ook in als koek. Anna vormt samen met door de wol geverfde Jim McCulloch (The Soup Dragons) de kern van de groep. 

De stem van Anna blijkt ook op hun derde album Descendant weer dezelfde grote aantrekkingskracht op mij te hebben en vielen de songs al snel op hun plaats. De fraaiste song bewaren ze tot het laatst, Wings of Glory. Het nieuwe album werd live opgenomen en kreeg men de hulp van grote namen als Raymond McGinley (Teenage Fanclub), Chris Geddes (Belle and Sebastian), Stevie Jones (Arab Strap), Tim Davidson (Traceyanne & Danny), Adam Stearns (Trembling Bells) and Stuart Kidd (BMX Bandits). Voor een uitgebreidere recensie over het fraaie Descendant verwijs ik graag naar deze recensie. 

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 Violet Records/Ba Da Bing Records

Website : https://www.snowgoose.me.uk/

Randall Bramblett : Paradise Breakdown

 

Ik kan moeilijk vat krijgen op de muziek van Randall Bramblett. Er zijn enerzijds associaties met Steely Dan, en tegelijkertijd doet zijn muziek mij weinig eigentijds aan. Wellicht eenvoudig om te concluderen dat hij eigenzinnig is. Hij doet zijn eigen ding, en eerlijk gezegd doen hij en zijn musici dat met verve. Er wordt een uitgebreid pallet aan muzikale klanken over de luisteraar uitgestrooid. Swingend en funky, plus een daarbij bijbehorend verscheidenheid aan blazers. Het duurde wellicht, maar na verloop van tijd krijgen Bramblett en de zijnen vat op mijn muziekgevoel. Superrelaxed grossiert de band in lekker in het gehoor liggende grooves. Enerzijds ben ik wel benieuwd wat mijn zoons ervaren bij de sound van Randall Bramblett, die zoals ik het ervaar, behoorlijk stevig geworteld is in het eind van de jaren zeventig. Zelfs het rauwe gitaarspel past daar uitstekend bij. 

Een nummer als The Circus is overigens een gevoelig nummer, zowel qua uitvoering als het onderwerp. Het is Randall die zich zijn sterfelijkheid realiseert. Everything must end. Hij maakt zich niet ongerust, maar beseft dat oud plaats dient te maken voor nieuw. Terwijl ik aanvankelijk moest wennen aan zijn sound, hij trekt je alsmaar verder in zijn wereld. Al luisterend komt het besef dat Paradise Breakdown een uitermate bekoorlijke plaat is geworden. Net als veelal het geval, gewoon de tijd nemen/vinden om te luisteren, en jezelf losweken van een vooringenomen standpunt. Het album bevat in totaal elf nummers, en dat is inclusief de drie bonus tracks die je op het fysieke schijfje aantreft. 

Rein van den Berg

Releasedatum : 27 september 2024 Strolling Bones Records

Website : https://randallbramblett.com/

Doctor Velvet : New Breed

 

Sinds 2018 timmeren de Amsterdamse schoolvrienden David Grutter en Jerome de Vijlder aan hun muzikale weg als Doctor Velvet. Deze twintigers laten zich inspireren door rhythm ’n’ blues, met elementen uit (latin) soul en vijftiger jaren  rock ’n’ roll gecombineerd met een vintage zestiger jaren geluid en gevoel. Voor zanger Grutter is Little Richard zijn grote voorbeeld. De invloed van de blazers van James Hunter Six op hun album Nick of Time speelt een belangrijke rol op het geluid op hun debuutalbum New Breed. Ook hoor je duidelijk de voorliefde voor het gitaarspel van Link Wray terug. 

Echter de grootste invloed op New Breed vormt het debuutalbum van Creedence Clearwater Revival. Meteen vanaf opener City Jungle, waar halverwege op knappe wijze van rock overgeschakeld naar boogaloo, was ik volledig getriggerd. Verderop het album hoor je ook nog de invloed van New Orleans terug. De afsluiter I'm crying is een cover van The Animals. Mede dankzij hulp van Alex Figueira (Conjunta Papa Upa) en Sam Ghezzi (The Hi-Stakes, The Roaring Cats) is het een dansbare en hypnotische luistertrip geworden. De mix werd gemaakt door Paul Willemsen (Michelle David). Verkrijgbaar op vinyl en digitaal in hoge kwaliteit. Warm aanbevolen! 

Theo Volk

Releasedatum : 4 oktober 2024 Wap Shoo Wap Records

Website : https://www.facebook.com/doctorvelvetmusic

Martin Harley : Morning Sun

 

Al drie decennia duurt de muzikale carrière van de uitmuntende slidegitarist met een prettige stem Martin Harley. In het verleden schreef ik al enthousiast over zijn album Static in the Wires samen met Daniel Kimbro, dat vlak na de release tot een optreden in Café De Amer leidde. Twee jaar terug besprak ik ook het debuutalbum Harley Kimbro Lewis wat hij samen met Kimbro en Sam Lewis maakte. 

Ook over het veelal opgewekte Morning Sun ben ik andermaal lovend. Hierop zingt hij onder andere over de simpele, maar belangrijke dingen in het leven (Opener Morning Sun). Telt hij zijn zegeningen in Kite, een lied voor zijn dochters. Ondanks het drukke bestaan als muzikant is Harley altijd in staat geweest zijn om veel tijd met zijn gezin door te brengen. Muzikaal gezien vormt de blues geregeld een inspiratiebron. 

Overigens werkt Harley enigszins chaotisch, vaak spreekt hij voiceberichten in en krabbelt notities op de achterkant van recepten, die later de basis gaan vormen voor de songs. Voor Morning Sun kon hij op hulp rekenen van fantastische begeleiders. Naast de inventieve percussionist Michael Blair (Tom Waits, Elvis Costello, Lou Reed) twee klasbakken uit de Britse Americana scene, Mark Lewis op bas en Chris (CJ) Hillman op pedal steel.

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 Del Mundo Records

Website : https://www.martinharley.com/

Diverse artiesten : The Hell of Helene - Songs for Appalachian Relief

 

Gisteren vroeg frontman Paul van Moonshine Brigade, een band uit Den Bosch, of ik aandacht wilde besteden aan dit sympathieke project. Het is een door Brad Fielder samengesteld benefiet album om Appalachia weer leefbaar te maken na de orkaan Helene. De hoesfoto is gemaakt door Tucker Deal. Het is het beeld van Doc Watson in Boone, NC terwijl orkaan Helene raasde. Ook Moonshine Brigade leverde een bijdrage, het toepasselijk getitelde Storm, wat ook terug te vinden is op hun eerder dit jaar verschenen album The Misery Stains. Een album waarvoor ze geregeld inspiratie putten uit bekende films, zoals bijvoorbeeld “No Country for Old Men”. Alle donaties gaan naar the United Way of Asheville and Buncombe County's Hurricane Helene Relief Fund : https://givebutter.com/nnU5fa

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 Independent

Website : https://thehellofhelene.bandcamp.com/album/songs-for-appalachian-relief

Mojo Man : Love & Revolution

 

De powerhouse blues, rock en soul band Mojo Man leek destijds een kort leven beschoren. Hun titelloze album, uitgebracht onder het motto “Balls and Horns”, werd nochtans in 2015 bijzonder positief ontvangen. Twee jaar later nam het gezelschap nog een album op, dat echter op de plank bleef liggen. Volgens medeoprichter Reinier Zervaas stopte de band toen, omdat niet alle bandleden dezelfde ideeën hadden over de vervolgkoers. Gelukkig werd de band, dankzij de nodige personeelswijzigingen, nieuw leven ingeblazen. 

Love & Revolution heet het nieuwe, bijzonder dynamische album. Alle songs komen uit de koker van de charismatische zanger en gitarist Marcel Duprix evenals de uiterst swingende blazersarrangementen. De blazerssectie bestaat uit maar liefst vijf muzikanten, die daardoor uiteraard een groot deel van het geluid bepalen. Toch krijgen anderen ook ruimschoots de mogelijkheid om te “shinen”, zoals nieuwkomer Co Vergouwen. 

Deze toetsenist verrijkt geregeld met zijn subtiele spel de songs. Live wordt deze geweldige toetsenist echter vervangen door Patrick Cuyvers. Maar de gedreven ritmesectie doet ook vaak een duitje in het zakje. Door hun door de jaren zestig en zeventig beïnvloede songs ligt een vergelijking met Southside Johnny & The Asbury Jukes voor de hand. Liefhebbers van die groep zullen ongetwijfeld ook Mojo Man gaan appreciëren. Zelf had ik bij opener Love Revolution, met name door de blazers, meteen een associatie met de klassieker Exile on Main St. van The Stones. Mijn vermoeden was dat men zoveel mogelijk het energieke livegeluid wilde benaderen, hetgeen door Reinier bevestigd werd. Mooi dat het ontiegelijk swingende en soulvolle Mojo Man weer helemaal terug is!

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 Continental Europe

Website : https://mojoman.nl/

Amy Speace : The American Dream

 

Net als veel andere muziekliefhebbers ontdekte ik singer-songwriter Amy Speace in 2013 bij de release van haar doorbraakalbum How to Sleep in a Stormy Boat. Op dat album was het nummer The Sea & The Shore terug te vinden, een duet met John Fullbright, die in diezelfde periode zou doorbreken. Op dit behoorlijk folk georiënteerde album maakte ze veelvuldig gebruik van teksten van Shakespeare, niet zo vreemd voor een voormalig regisseur, toneelschrijver en actrice. Opvolger That Kind of Girl was destijds behoorlijk wennen voor mij, omdat ze behoorlijk richting Americana opschoof. Ze kreeg erop hulp van niet de minsten, van Will Kimbrough, Cal Broemel, Eamon McLoughlin, Danny Mitchell en John Moreland. Ondanks dat het album mij ook weer goed beviel, verloor ik haar vervolgens volledig uit het oog. 

Haar nieuwste album The American Dream werd net als beide, eerder genoemde albums geproduceerd door Neilson Hubbard (o.a. Mary Gauthier en Amelia White).  Het album zweeft ergens tussen moderne folk, tijdloze roots-rock en klassieke popmuziek. Veelal zijn de songs een terugblik op haar leven tot nu toe en de onderwerpen, zoals wel vaker niet altijd even opgewekt. Onder andere haar destijds pijnlijke scheiding vormt een thema. Where Did You Go gaat over haar huwelijk, een song welke ze samen met producer Hubbard in nog geen uur tijd schreef. 

Ook bijzonder snel schreef Amy in haar eentje het volledig autobiografische, met een strijkkwartet opgesierde In New York City. Het werd al snel mijn favoriete track van het album, zelf ziet Amy het als de mooiste song, die ze tot op heden schreef. Ze kijkt terug op de periode dat ze als drieëntwintigjarige naar The Big Apple vertrok om actrice te worden en begon in die tijd ook gitaar te spelen en liedjes te schrijven. Ze woonde in die tijd in East Village in een straat vol drugsdealers. Die drugsdealers merkten al snel dat ze vaak alleen laat thuiskwam en besloten haar allemaal te beschermen. Ze brachten haar dan veilig naar haar appartement.

Voor een Nederlands tintje zorgt de song Margot’s Wall. “I went to Amsterdam on a tour a few years ago and had a day off and went to the Anne Frank House. The thing that really struck me were her sister, Margot’s pictures of famous women taped to the wall (they’re still there). I had that in my notebook for years. I was thinking about the notion that there’s always something left behind when something breaks apart and how that related to where I was in life.”, aldus Amy. 

Ook deze keer wordt Amy weer omringd door uitstekende muzikanten en coauteurs. Naast producer Hubbard schreef ze met Robby Hecht Already Gone, met wie ze in het verleden, het eerder genoemde The Sea & The Shore schreef. 

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 Independent

Website : https://www.amyspeace.com/

Paulette Verlée : En Attendant

 

Vorig jaar wist Paulette Verlée , echte naam Veerle Pollet, mij volledig te overtuigen met het fraaie album Les Barricades Mystérieuses. Een album gevuld met lichtvoetige, subtiele, zeer toegankelijke neoklassieke muziek. Bij het componeren had ze toen vooral de muziek van barokcomponist François Couperin in gedachten en in het geval van La Favorite, Chaconne de muziek van Johann Sebastian Bach. Op haar debuutalbum choses vues à droite et à gauche (sans lunettes) waren vooral Erik Satie en daarnaast ook Nils Frahm en Ólafur Arnalds inspiratiebronnen.

Bij het maken van haar derde album En Attendant vroeg ze zich af: moet neoklassiek zich beperken tot repetitie en minimalisme? Met deze keer Schumann en Brahms in het achterhoofd ging ze op zoek naar melodieën waarin expressie en emotie worden gecombineerd met soberheid en eenvoud. Maar ook met humor. De titels van de tien composities vormen samen een citaat uit het bekende absurdistische, soms humoristische toneelstuk “Waiting for Godot” van de Ierse schrijver Samuel Beckett : "We always find something, Eh Didi, to give us the impression we exist. Yes, yes, We're magicians.". Echter Veerle veranderde Eh Didi in Eh Bibi, een verborgen dédicace, volgens Paulette misschien wel de meest persoonlijke compositie.

De single We is gelinkt aan de eerste single die werd uitgebracht en die de titel Us kreeg. Volgens Veerle staat het tedere Us voor vriendschap, liefde en saamhorigheid en We voor een militante alliantie. Samen obstakels van welke aard dan ook tegenkomen, in de wereld en het leven. Samen verenigd, ten goede of ten kwade, wetende dat het beste nog moet komen. Troost en hoop biedt de tweede single To Give. “Het langzame pulserende ritme met repetitieve melodie wisselt af met een meditatief thema, waarna de strijkers de oorspronkelijke melodie richting het einde versterken. Een klein moment van troost en hartelijkheid dat we allemaal wel eens kunnen gebruiken.”, aldus Veerle.

Veerle schreef ook alle cellopartijen. En Attendant weet me nog meer te overtuigen dan de voorgangers. Sterker nog, haar muziek weet me net zo te bekoren als de pianomuziek van Erik Satie, Claude Debussy en Frédéric Chopin dat ruim veertig jaar geleden deed.

Theo Volk

Releasedatum : 8 november 2024 V2 Records

Website : https://pauletteverlee.com/

 

Paulette Verlée en Maaike Organe live :

 25-10-24 HERENTALS :  CC ’t Schaliken

06-11-24 BORGERHOUT :  Bib Vrede (15h00)

08-11-24 BRUSSEL : L'Archiduc, album presentatie (18h00)

18-01-25 UTRECHT : TivoliVredenburg, Club Nine

Joy Shannon : An Chailleach

 

Ondanks het feit dat ik redelijk goed op de hoogte ben wat er gebeurt op het gebied van folkmuziek, had ik nog nooit van Joy Shannon gehoord. Ik vermoed dat haar vorige albums allemaal in eigen beheer zijn uitgebracht zonder dat veel ruchtbaarheid aan is gegeven en dat is jammer. Joy komt uit Los Angeles, maar heeft Ierse roots. Naast een uitstekend vocalist en songschrijver speelt Joy onder andere harp, maar is ook nog filmregisseur en tatoeëerder. 

Haar  nieuwste album An Chailleach (Gaelic voor oude vrouw of oude Godin) is een behoorlijk ambitieus project geworden. Op dit album werkt ze samen met dark folk band Osi and the Jupiter, ambient artiest Leila Abdul-Rauf, zangeres en gitariste Jessica Way van de etherische metal band Worm Ouroboros, folk metal band Aerial Ruin, singer-songwriter Emily Jane White en keelzanger Kai Uwe Faust van Heilung. 

Op haar nieuwe album dompelt Joy zich onder in de overlevering van de Ierse wintergodin, die vooral geassocieerd wordt met county Kerry en county Cork. Een song als The Crone of Loughcrew verwijst echter naar de graftombes, ergens gelegen ten noordwesten van Dublin. Door haar Ierse harp krijgt haar muziek een extra Iers tintje. Haar ingetogen zang en een dito begeleiding hebben een bijzonder relaxerende uitwerking op de luisteraar. Bijzonder geschikt voor de komende, donkere winterperiode en vroege zondagmorgens, waarop ik dit stukje schreef.       

Theo Volk

Releasedatum : 1 November 2024 Royal Tea

Website : https://www.joyshannon.com/

The Coo : A Different Life

 

De singer-songwriters Jara Holdert (AKA Lewin) en Matt Arthur leerden elkaar toevallig kennen tijdens een gedeeld concert (open mic) in Amsterdam in 2016. Ze luisterden naar elkaars optreden en raakten na afloop met elkaar aan de praat en bleken een klik te hebben. De eerste keer dat ze samenspeelden leek het of ze dat al jaren deden én met het nodige plezier. Het enige nadeel was en is dat Jara in Nederland woont en Matt in Engeland. 

In april 2019 namen ze live hun EP Amsterdam Moon op in onze hoofdstad. Hierop kregen ze wat hulp van bassist Bram van Langen en drummer Sean Gascoigne. De samenwerking en optredens werd vervolgens erg bemoeilijkt door de Coronapandemie. Door middel van eindeloze videogesprekken en voice messages wisselden het tweetal muzikale ideeën uit. Uiteindelijk nam men 2022 en 2023 in enkele sessies in de Even/Odds Studios van Sean Gascoigne gevestigd in de kelder van het Amsterdamse Volkshotel het debuutalbum A Different Life op. 

De songs werden analoog en live opgenomen op een Tascam388 tape machine. Twee songs stonden reeds op de EP, Something’s Turned en Rosie. De nieuwe versies zijn duidelijk te prefereren boven de eerdere. Ook deze keer kreeg men weer hulp van bassist Bram van Langen en producer/drummer Sean Gascoigne. De songs behandelt thema’s als liefde, verlies, mentale worstelingen en vriendschap. Soms gaan ze over iets wat ze allebei ooit gedaan hebben. Zo gaat Baby Baby over de verleiding om een ex te bellen op een avond dat je je eenzaam voelt. Het is hier gegoten in een Kinks-achtige popsong, het basspel is hier trouwens de kers op de taart. 

Zowel Jara als Matt zijn aan de ene kant beïnvloed door warme en melancholische pop en folkliedjes uit de jaren zestig en zeventig, maar ook door hedendaagse artiesten als Laura Marling en Angus en Julia Stone. Ondanks de vaak bijzonder sobere invulling van de songs weten Jara en Matt door hun geweldige samenzang zonder enige moeite de aandacht van de luisteraar vast te houden. Debuutalbum A Different Life is dan ook een absolute aanrader.    

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 LAB Music

Website : https://linktr.ee/thecoomusic

Eric Bibb : In the Real World

 

Bluesmuzikant Eric Bibb (73) gaat onverdroten door met het uitbrengen van albums. Volgens de website Discogs staat de teller van reguliere releases inmiddels op 49. Vorig jaar was mijn collega Rein nog terecht bijzonder enthousiast over het voor een Grammy genomineerde Ridin’. Hierop werd Bibb onder andere uitstekend begeleid door de nog jonge Jontavious Willis, die dit jaar het fraaie West Georgia Blues uitbracht. Ook van Bibb verscheen eerder dit jaar al een album, Live at The Scala Theatre.

De toepasselijke titel van zijn nieuwste schijf is In the Real World, opgenomen in Peter Gabriel’s iconische Real World Studios, uiteraard met vaste kracht Glen Scott als producer. Bibb ziet het album als een mijlpaal in zijn gezamenlijke muzikale reis met Scott. Muzikaal gezien ziet Bibb het als een zelfportret omdat het duidelijk zijn muzikale invloeden laat horen. Het is het meest introspectieve album geworden dat Bibb ooit maakte.

Een belangrijke rol was trouwens ook weggelegd voor geluidstechnicus Katie May, die ervoor zorgde dat het album in een “flow” werd opgenomen. Het vaak behoorlijk ingetogen In the Real World had wat tijd nodig om bij mij onder de huid te kruipen, maar het zou me niet verbazen als het album andermaal voor een Grammy genomineerd zou worden.  

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 Repute Records

Website : https://www.ericbibb.com/