Leyla McCalla - Vari-colored songs



Leyla McCalla is geboren in New York uit Haïtaanse ouders. Op haar negende begint ze met cello spelen. In haar tienerjaren woont ze twee jaar in Accra, de hoofdstad van Ghana. Terug in New York gaat ze cello en kamermuziek studeren aan de New York University. Ze is klassiek opgeleid. Ze leert de cellist Rufus Cappadocia kennen, die haar speelstijl hierna zal gaan beïnvloeden. Nadat ze is afgestudeerd, begeleidt ze in 2008 Mos Def tijdens het voorprogramma van Gil Scott Heron in Carnegie Hall. In 2010 besluit ze te verhuizen naar New Orleans, de bakermat van veel traditionele muziek. Ze begint in het Franse kwartier op straat en in clubs op te treden. In 2011 wordt ze door Tim Duffy, die toevallig met familie op vakantie is in New Orleans, op straat ontdekt terwijl ze Sarabande van Bach speelt. Hij brengt haar in contact met Carolina Chocolate Drops. Zij wordt vaste begeleider van deze groep en speelt mee op hun album Leaving Eden.
In New Orleans begint haar interesse voor oude muziek gestaag te groeien. Ze raakt ook geïnteresseerd in Haïtaanse muziek. Haar ouders gaven haar in haar jeugd dichtbundels van Langston Hughes. Hij heeft een groot aandeel gehad in de bewustwording van de Afro-Amerikanen. Ook was hij een van de eersten die zich toelegden op jazz-poetry. Een van zijn gedichten, Danse Africaine, is afgebeeld op een gevel aan de Nieuwe Rijn in Leiden. In de jaren vijftig nam hij met Charles Mingus een album "The weary blues" op, genoemd naar zijn eerste dichtbundel. Hij was erg reislustig en verbleef enkele maanden op Haïti en bracht daar veel tijd door in muziekarchieven.
Al heel lang koesterde Leyla het idee om gedichten van Langston op muziek te zetten. Ze begon een Kickstarterproject om haar doel te bereiken. Ze vroeg het redelijk bescheiden bedrag van 5000 Dollar om haar doel te verwezenlijken. Ze haalt uiteindelijk ruim het viervoudige.
7 nummers op het album zijn op teksten van Hughes, 6 traditionals en 1 compleet eigen nummer. Opener Heart of Gold zet direct de toon van het album. Het karakteristieke ritmisch gepluk op de cello, de rustgevende zang brengen je direct in een laid-back stemming. Tom Pryor speelt een heerlijke pedal steel-partij op dit nummer. When I can see the valley is het enige compleet eigen nummer. Het behoort tot de mooisten op het album en het belooft dat we in de toekomst geen zorgen hoeven te maken over de kwaliteit van geheel eigen werk. Wie regels kan schrijven als:

"I'm not asking for salvation
But I am afraid to fly
We all want to
Go to heaven
But no one wants to die"
is uit het goede hout gesneden.



Mesi Bondye is een zeer aanstekelijke traditional gezongen in Creools Frans, met wederom een mooie pedal steel-partij van Tom Pryor. Girl behoort tot de absolute hoogtepunten van het album. Een dynamisch prachtig opgebouwd nummer op een eveneens prachtige tekst van Hughes. Kàmen sa w fè? is bewaard gebleven dank zij Alan Lomax, die in 1937 hier een opname van maakte op Haïti met Ago's bal band. Het gaat over een pijnlijk afscheid tussen 2 geliefden. Too blue is een van de vrolijke noten op het album. Het heeft een jazzy feel meegekregen. De tekst is overigens een stuk minder vrolijk. Manmam mwen is een prachtige traditional met een dubbelzinnige tekst. Song for a dark girl is voor mij het hoogtepunt van het album. Alleen zang, gitaar en een droevige tekst van Hughes, zo eenvoudig en mooi kan muziek zijn. Love again blues is een mooi bluesnummer wat opgesierd wordt met een heerlijke fiddle. Rose Marie is een zeer aanstekelijke traditional, waarin muzikanten als niet erg betrouwbaar in de liefde worden beschreven. Latibonit is een traditional met subliem banjo-spel van Don Vappie. Search behoort tot de absolute hoogtepunten van het album. Een song met een gitaar en twee stemmen, meer heb je vaak niet nodig. Lonely house begint a capella. De tekst is van Hughes en de muziek is van Kurt Weill. Het nummer gaat richting jazz en erg geslaagd. Op afsluiter Changing tide wordt Leyla op schitterende wijze begeleid door Tom Pryor. Het album werd door Songlines gekozen tot een van de beste albums van 2013 op het gebied van wereldmuziek. Geheel terecht volgens mij.

Theo Volk

Releasedatum: 21 oktober 2013 Dixiefrog
Website: http://leylamccalla.com/