Sam Evian : Plunge


 

De hoes vind ik spuuglelijk, gelukkig is de muziek op Plunge een stuk aantrekkelijker. Sam Evian is de artiestennaam van Sam Griffin Owens, een singer-songwriter, multi-instrumentalist, geluidstechnicus en producer uit Brooklyn, New York. Zo produceerde hij de afgelopen paar jaar de uitstekende albums Dragon New Warm Mountain I Believe in You van Big Thief en Excelsior! van Johanna Samuels.

Big Thief is een eveneens uit Brooklyn afkomstige indie-folkband, waarvan Adrianne Lenker de frontvrouw is. Naast Adrianne werkten onder andere ook zijn andere beste vrienden Liam Kazar, Sean Mullins, El Kempner van Palehound mee. Aan Adrianne vroeg hij de eerste paar dagen van de tiendaagse opnames vooral het proces te observeren. Zij kwam met het idee om Evian zowel live te laten zingen, bas te spelen en de ritmesectie aan te sturen, wat niet bepaald een eenvoudige opgave was.

Evian liet zich muzikaal inspireren door de documentaire “The Beatles: Get Back” van drie jaar geleden. Hierin worden The Beatles 21 dagen lang gevolgd in de studio voor de opnames van Let It Be. Bij de opnames werd gebruik gemaakt van vintage opname apparatuur. Het opnemen gebeurde op een lossere manier, perfectie was niet het heilige doel. Het eindresultaat is een louterende rockplaat, die powerpop hier en daar combineert met psychedelische invloeden en heerlijke grooves, wat het geheel regelmatig relaxed maakt. Evian’s vierde album Plunge is dan ook zijn beste tot nu toe.  

Theo Volk

Releasedatum : 22 maart 2024 Flying Cloud Recordings

Website : https://www.samevian.com/

Ann Savoy : Another Heart

 


Ann Savoy geniet een reputatie als koningin van de Cajun. Ze heeft over de jaren een gigantisch repertoire bij elkaar geharkt. Another Heart lijkt enerzijds uit een ander vaatje te tappen, anderzijds Ann gaat gewoon door waarmee ze bezig was, en dat is vooral puike muziek maken. Another Heart gooit zowel eigen materiaal als covers naar voren. Behalve de voortreffelijk gekozen covers, valt ook de verrassende productie op. Ann mag weliswaar de zeventig gepasseerd zijn, maar de creatieve vlam is bij lange na gedoofd. Haar stemgeluid karakteriseert zich vooral als doorleefd. Het is de beoogde intentie die hier voor geloofwaardigheid zorgdraagt, en niet de mate van perfectie. De uitvoering van de nummers verrast en overtuigd. Traditioneel uitgevoerde muziek gaat nou eenmaal niet zonder een rauw rafelig randje. Het geeft Ann’s uitvoering van Waterloo Sunset iets bijzonders, en roept ongetwijfeld voor de meesten onder ons uitsluitende onbekommerde herinneringen op. Op Another Heart wordt Amerikaanse Folk, Cajun en Zydeco smaakvol bij elkaar geveegd. Dat is tevens een verdienste voor producer Dirk Powell. Hij wist de sfeer van muziek uit Ann’s geboortestreek en jeugd (Het Zuidelijk gelegen, Richmond te Virginia) treffend vast te leggen in de gemaakte opnames. Bovendien passen binnen dat concept Ann’s interpretaties van nummers, die origineel zijn van uiteenlopende artiesten als The Kinks, Sandy Denny en Bruce Springsteen uitstekend. Nog nooit wist Ann Savoy zichzelf zo overtuigend neer te zetten. Zelfs Joni Mitchell’s Tin Angel spreekt mij enorm aan in deze versie.

Eigenlijk kun je stellen dat Another Heart het vervolg is op Adieu False Heart. Een album dat ze in 2006 afleverde samen met Linda Rondstadt, en eveneens Dirk Powell was daarbij betrokken. Linda raakte daarna, zoals iedereen heeft kunnen lezen, haar stem kwijt, en het project eindige enigszins incompleet. Zo komen de onvoltooide ideeën van destijds via deze herstart indirect alsnog naar boven. Ik ken dat album met Linda Rondstadt niet, maar het beproefde concept anno 2024 weet ik enorm te waarderen. Wellicht simpelweg omdat het oud is, maar in een opgekalfaterd, eigentijds jasje. Another Heart verwijst naar het verleden, maar maakt een sprong voorwaarts. Een gevarieerde plaat met knap gekozen, en uitgevoerde, nummers. Bruggetje naar de traditie is met Ann Savoy geen moment uit het oog, en dat geeft dit album iets extra aantrekkelijks mee.

Rein van den Berg

Releasedatum : 19 april 2024 Smithsonian Folkways Recordings

Website : https://www.annsavoy.com/

Dion : Girlfriends

 


Met Bluesmuziek a la Joe Bonamassa heb ik weinig. Zeg maar, niets! Zag hem eenmaal in Carré, omdat ik op uitnodiging van een vriend meeging. Het was indrukwekkend/dynamisch, maar tijdens de avond wisten Joe en zijn band bij mij niet een gevoelige snaar te bereiken. Het was zeker onderhoudend. Dion tapt wat mij betreft uit een vergelijkbaar vaatje. Verkeerd evenmin, maar zijn vroege platen spreken veel meer tot de verbeelding. Eerlijkheidshalve zal ik bekennen dat ik Dion’s Blues With Friends (2020) een uitstekende plaat vond. Hij werd terecht in het zonnetje gezet. Hoedje af, want er zijn maar weinig met een dergelijke langdurige loopbaan. Hij wordt halverwege dit jaar tenslotte vijfentachtig, en lijkt nog volop te genieten van zijn “werk”. Ook bij deze nieuwe titel, de derde in deze serie, werden de puntjes wederom op de i gezet. Er trekt een keur aan bevriende artiesten aan; zoals Susan Tedeschi, Carlene Carter, Rory Block en Danielle Nicole, om een paar te benoemen. Veelal hoor je Blues georiënteerd, maar ook is er ruimte voor Rock ’n Roll.

Er wordt gegrossierd in aansprekende doch vrijblijvende nummers, waarin Dion en zijn bevriende dames hun beste beentje naar voren zetten. Ik kan mijn voorstellen dat er mensen zijn die hiervan weten te smullen, maar persoonlijk ben ik na een tweetal luisterbeurten wel klaar. Serieuze verrassingen blijven uit. Het dobbert lekker door. Echte uitschieters kan ik ook amper benoemen. Kwalitatief prima allemaal, maar vlak. De bloedarmoede zit elders, terwijl Sugar Daddy dat zelf ongetwijfeld als volstrekt anders ervaart. Voor ieder is wat zullen we maar zeggen, maar deze laatste uit de serie resoneert amper. Het beproefde concept is vooral voorspelbaar. Ik grijp liever terug naar eerder platen uit Dion’s oeuvre.

Rein van den Berg

Releasedatum : 8 maart 2024 Keep The Blues Alive Records

Website : https://diondimucci.com/

Josh Fortenbery : No Such Things as Forever

 


Eenmaal 65+ komt het besef dat je geen tijd wil verprutsen. Ook wat muziek betreft. Zelfs geen zin om tijd te verdoen wanneer muziek zich moeizaam prijsgeeft. Dat gold geen moment voor No Such Things as Forever, de debuutplaat van de voor mij onbekende Josh Fortenbery. Hij is van Alaska. Ik kreeg dit album, bijna gelijktijdig, getipt door twee muziekvrienden. Inderdaad, niets is voor altijd! Echter wanneer een sterk album voorhanden is, dan (ouderwets als ik ben) wens ik graag een fysiek exemplaar erbij. De muziek van Josh is weliswaar traditioneel georiënteerd, maar verfrissend bovendien. Een ideale combinatie wanneer je mij vraagt. Ik hou van traditionele instrumenten, en als het kan eentje met een zeer basale productie, die best verrassend mag zijn. Voorspelbaarheid heb ik een broertje dood aan. Bijzonder dat het muziek betreft van iemand uit Alaska. Ik was ooit (misschien wel 35 jaren geleden) in Anchorage, en kwam toen in de gelegenheid om met iemand mee te vliegen in een gehuurde eenmotorige Cessna. We vlogen over de bossen, meren en gletsjers, tussen de bergen door, en waren gefascineerd door het imposante landschap aldaar. Een wereld die ver stond van een wereld die ik kende. Het lette de piloot niet om tussen de bedrijven door een looping te doen. De Saloon bleek tevens een stripclub, waar dames uit de kleren gingen, maar de bebaarde mede-bezoekers zelfs hun hoed ophielden.

Josh komt uit Juneau; de hoofdstad van Alaska. Hij maakt deel uit van de Muskeg Collective, en hij houdt zich op binnen de grenzen van de Blue Grass. Weliswaar Amerika, maar een wereld op zichzelf. Een wereld waarin ik mij kan voorstellen dat je veelal op jezelf aangewezen kan zijn. Het gaat er allemaal wat rauwer en ruwer aan toe. Dat blijkt niet uit de muziek, is daarentegen juist opmerkelijk zachtaardig. Het is Josh die iets prijsgeeft omtrent hemzelf. Zoals hij het zelf schetst; “An existential crisis set to music”. Zo zwaarmoedig en serieus is het allemaal niet. Bijzonder wel. Qua niveau van het gebodene mag je mijns inziens een parallel trekken met Aaron Boyd’s Coming Undone. Rurale muziek die instrumentaal erg fijnzinnig is ingelijst door Josh en bevriende musici. In veertien dagen tijd hebben ze twaalf nummers opgenomen. Songs die Josh schreef in de afgelopen drie jaar. Je hoort behalve vocalen; viool, mandoline, gitaar, slide gitaar en orgel, gegoten in een originele blend van Folk, Country en Blue Grass.

Rein van den Berg

Releasedatum : 8 maart 2024 Rusty Recordings

Website : https://www.joshfortenbery.com/


Rieany Plus : Songs for Rieany Plus

 


Een door de wol geverfd zangeres is Rieany Janssen, die al ruim veertig jaar haar leven deelt met Jan Hendriks (o.a. Doe Maar, Boudewijn de Groot, Philip Kroonenberg, CCC Inc, Jack Poels.). Voeg daarbij de eveneens uit Boxmeer afkomstige BJ Baartmans (o.a. Iain Matthews, Jack Poels, Frans Pollux, Philip Kroonenberg, JW Roy, Andre Manuel) en je hebt een trio dat overloopt van de kwaliteit en ervaring. Samen namen ze de basis op van Songs for Rieany Plus. Het trio kreeg hulp van Sjoerd Van Bommel (drums) en Mike Roelofs (grand piano, Hammond B3 organ, Wurlitzer), de Wild Verband maatjes van BJ.

Voor het album wilde men een dozijn liedjes, waarbij mannelijke songschrijvers in de huid zouden kruipen van een vrouw of een ander genre. Een aantal werd speciaal voor het album geschreven. Sommige niet, zoals Weg van Hier van Björn van der Doelen. Via Bert Pijpers van CRS benaderde Rieany Björn. Al vrij snel bood hij Weg van Hier aan. “Dit ha’k nog ligge…kèk mar ‘s of ge d’r wa mee kènt, anders schrijf ik wel wa nieuws…Maar toen ik het hoorde zag ik meteen het schrijnende verhaal van een vrouw op de vlucht… Dit verhaal is helaas nog steeds dagelijkse werkelijkheid en dacht dit kan niet genoeg verteld worden”, aldus Rieany.

Een aantal van de liedjes komen van artiesten waarmee men veelvuldig samenwerkte. De songschrijvers waren Boudewijn de Groot, Gé Reinders, Jack Poels, Jan vd Meij, JP den Tex, Wouter Planteijdt, Eric van Dijsseldonk, BJ Baartmans, Philip Kroonenberg, Jan Hendriks, Björn van der Doelen, Jan van Bijnen en Iain Matthews. Het is heerlijk gevarieerd album geworden met een mix aan stijlen, van Americana, reggae tot aan folky popsongs, zowel in het Engels als enkele in het Nederlands. Dat ook reggae voorbijkomt is niet zo verwonderlijk, omdat Jan ooit in Doe Maar speelde. De liedjes werden voortreffelijk gearrangeerd door BJ en Jan en het album werd opgenomen in de Wild Verband studio (vernoemd naar een metselaarterm) van BJ. Het uitstekende en gevarieerde Songs for Rieany Plus zal uiteraard gepromoot gaan worden door optredens.

 

Theo Volk

Fysieke releasedatum : 15 maart 2024 CRS

Website : https://www.rieany.nl/projecten/rieany-plus/

 

Rieany Plus live:

21-03 HOVE (BE) : Da Capo, Polyvalente Zaal 20:00 uur

22-03 MELDERT (BE) : Hof den Tuitelaar 20:00 uur

15-05 NAALDWIJK : Preview Theater De Naald 20:00 uur

19-05 HAPS : Albumpresentatie, Huistheater De Steenakker 15:00 uur

26-05 UDEN : De Pul

In het najaar volgt een tournee door theaters

Leif de Leeuw Band : Mighty Fine

 


Vorige maand werd Leif de Leeuw voor de negende keer op rij tot beste blues-rock gitarist van de Benelux uitgeroepen. Zijn band heeft dan ook niet over succes te klagen, het heeft een geduchte livereputatie. Gewapend met een grote hoeveelheid vintage instrumenten trok men naar de studio van producer Sven Figee (Sven Hammond), die Mighty Fine samen met Rowyn van Wijnen produceerde. De bedoeling was om het livegeluid zo goed mogelijk te benaderen, wat uitstekend gelukt is.

De reacties op de eerste vrijgegeven single Hard to Hold waren dan ook erg enthousiast. Het nummer heeft dezelfde opgewekte, aanstekelijke vibe als de klassieker Jessica van The Allman Brothers Band. De band deed al drie keer een succesvolle tournee met repertoire van The Allman Brothers. Ze brachten in 2019 zelfs een livealbum onder de naam Plays the Allman Brothers Band uit. Geen wonder dat af en toe de kenmerkende sound van die band doorklinkt in het geluid van de Leif de Leeuw Band.

Grotendeels werd het repertoire door Leif en zanger Sem Jansen geschreven en door de band gezamenlijk gearrangeerd. Toch was er ruimte voor improvisatie en niet al te lange solo’s. Figee was een uitstekende keuze als producer. In het ter ziele gegane programma “Matthijs Gaat Door”, begeleidde hij live de nodige artiesten, waaronder Leif de Leeuw, op voortreffelijke wijze met zijn band. Figee is op de eerste zeven nummers te horen op Hammond, Fender Rhodes, Moog, akoestische piano en Wurlitzer.

Wat de Leif de Leeuw Band bijzonder maakt is dat men twee drummers heeft. Bovendien beschikt men met Sem over een meer dan uitstekende zanger. Verder kreeg men wat hulp van Willem ’t Hart (Hammond), Aristo Tziniolis (trompet) en Carlo Banning (saxofoon). Een speciale vermelding verdient de door de wol geverfde zangeres Berget Lewis. Zij geeft met haar doorleefde, soulvolle vertolking van Neil Young’s Southern Man het een nieuwe dimensie. Mighty Fine doet zijn titel meer dan recht aan! Voor een uitgebreid overzicht van de liveoptredens zie hier.

Theo Volk

Releasedatum : 22 maart 2024 Coast to Coast/VSN

Website : https://leifdeleeuw.com/

Habitants : Alma

 


Volgende week vrijdag verschijnen ruim honderd nieuwe albums, probeer dan maar als artiest de aandacht te trekken van de muziekliefhebber. Onder die releases bijvoorbeeld een groep als Elbow, maar die zal niet te klagen hebben over belangstelling. Gisteravond was Guy Garvey met Dutch String Collective al op tv te zien bij “Sophie & Jeroen” om hun nieuwe album te promoten.

Aanzienlijk minder exposure zal meer dan waarschijnlijk Alma, het tweede album van de Nederlandse dark wave- en alt.rockformatie Habitants vergaren. De groep werd destijds opgericht door gitarist René Rutten (The Gathering) en zangeres Anne van den Hoogen (Rosemary & Garlic). De andere permanente bandleden van Habitants zijn bassiste Mirte Heutmekers, gitariste Gema Pérez en drummer Jerôme Miedendorp de Bie. Hun in eigen beheer uitgebrachte debuutalbum One Self werd zowel door pers als publiek wereldwijd zes jaar geleden enthousiast ontvangen. Men toerde vervolgens in het clubcircuit en stond op festivals als Bruis, Booster en Oranjepop.

Volgens de band is Alma een innerlijke ontdekkingsreis, waarbij de complexiteit van het mens-zijn in al zijn facetten centraal staat. De albumtitel is Spaans voor “ziel”. Zo vertelt de song Alma het verhaal van een vrouw die worstelt met haar identiteit. Ze balanceert tussen kwetsbaarheid en kracht. Niet alleen tekstueel is Alma een ontdekkingsreis, muzikaal gezien is het een interessante mix van alternatieve rock, trip rock en dark wave. Qua geluid ergens tussen groepen als Massive Attack en Portishead. Soms kwetsbaar, soms dromerig en soms vervreemdend, maar altijd beklijvend. Alma is een waardige opvolger van One Self. Voor liveoptredens zie hier.   

Theo Volk

Releasedatum : 22 maart 2024 Psyconaut Records

Website : http://habitantsmusic.com/

Oisin Leech : Old Sea

 


Samen met Mark McCausland vergaarde Oisin Leech bekendheid als het folk duo The Lost Brothers. Sinds 2008 bracht dit tweetal een vijftal studioalbums uit. Ze worden vanwege hun close harmony zang geregeld vergeleken met The Everly Brothers en The Louvin Brothers.

Old Sea is nu het solodebuut van Leech. De prachtig, relaxte opener October Sun, voorzien van een memorabele melodie, vormt het fundament van dit debuut. Leech had blijkbaar inspiratie genoeg, want hij had de keuze uit een veertigtal songs. Uiteindelijk belandden er negen stuks op Old Sea.

Onder leiding van producer Steve Gunn werd het album nabij Trawbreaga Bay in een oud schoolgebouw aan de desolate noordkust van county Donegal opgenomen. De keuze voor county Donegal was belangrijk voor Leech, want het is de regio waar zijn voorouders vandaan komen. De natuur in Donegal vormde een belangrijke inspiratiebron voor het album.

Sommige songs zijn experimenteler, zoals bijvoorbeeld Maritime Radio. Het gitaarspel ervan associeerde ik meteen met dat van Vini Reilly, frontman van de post punk groep the Durutti Column. Het debuutalbum The Return of the Durutti Column  van die groep is trouwens een klassieker en nog steeds een aanrader.

Leech wordt begeleid door een aantal vrienden, waaronder bassist Tony Garnier (vooral bekend van zijn samenwerking met Bob Dylan), folk legende Dónal Lunny (bouzouki) en M Ward (elektrische gitaar). De afgebeelde schilderijen op de voor- en achterkant zijn van de hand van Sinead Smyth. Old Sea kreeg overigens al een aantal zeer positieve recensies, volgens mij terecht.

Theo Volk

Releasedatum : 8 maart 2024 Outside Music/Tremone Records

Website : https://www.oisinleech.com/

R.I.P. Malcolm Holcombe

 



Zojuist vertelde Rein me dat Malcolm Holcombe gisteren is overleden, een van mijn favoriete singer-songwriters. De muziek van Holcombe leerde ik pas in 2008 kennen bij het uitkomen van het album Gamblin’ House. Na het horen van de aanstekelijke opener My Ol’ Radio was ik al verkocht en maakte ik meteen een inhaalslag door zijn eerdere albums in huis te halen.

Hij maakte een aantal fantastische albums, die stelselmatig genegeerd werden door Allmusic, zeer ten onrechte. Met zijn doorleefde stem en geëngageerde teksten wist hij altijd te beklijven. Ondanks dat twee jaar geleden kanker bij hem werd vastgesteld, maakte hij vorig jaar nog met zijn goede vriend Jared Tyler, met wie 25 jaar samenwerkte, het prachtige Bits & Pieces, helaas zijn zwanenzang.

Holcombe maakte achttien albums, waarvan Down the River mij het meest dierbaar is. Het is het enige album waarbij bij mij het volume automatisch omhoog ga. Naast een andere goede vriend, Darrell Scott, werkte onder anderen ook Steve Earle, Emmylou Harris en Russ Pahl mee. Laatstgenoemde is misschien niet zo bekend, maar is een van de meest gevraagde sessiemuzikanten van Amerika. Vandaag Down the River eens uit de kast trekken. Holcombe zal gemist gaan worden, mij incluis.

Theo Volk

Jessica Pratt : Here in the Pitch

 


Haar eerste twee albums bezorgde de in Los Angeles woonachtige singer-songwriter Jessica Pratt dankzij mond-tot-mondreclame enige bekendheid. De welverdiende doorbraak kwam pas bij Quiet Signs. Destijds begon ik mijn bespreking met de regels : “Haar stem is een van de meest vreemde, maar tegelijkertijd ook een van de meest aanlokkelijke, die ik ken. Haar vorige, tweede album On Your Own Love Again behoort tot mijn meest gedraaide in mijn muziekcollectie.”. Op dat laatstgenoemde album stonden zowel het overlijden van haar moeder als de beëindiging van haar langdurige relatie met haar vriend Tim Presley van de band White Fence centraal.

Op haar nieuwe album Here in the Pitch kiest Pratt met succes voor een beduidend breder productiepalet. Dat bleek al uit de reeds vrijgegeven single Life Is. Een nummer dat zeker beïnvloed wordt door de zestiger jaren sound van de Walker Brothers in The Sun Ain’t Gonna Shine Anymore. In de nummers wordt gebruik gemaakt van onder andere pauken, klokkenspel, baritonsaxofoon en fluit. Die volgens Pratt voor een meer panoramisch geluid moet zorgen, die je moet doen denken aan de oceaan en Californië. Bij mij bezorgt het me af en toe meer het gevoel dat ik me op het bloedhete strand van Ipanema bevindt.

Pratt werkte opnieuw in Gary's Electric Studio in Brooklyn met haar vertrouwde partners - multi-instrumentalist/ingenieur Al Carlson en toetsenist Matt McDermott - en schakelde het ritmeduo bestaande uit bassist Spencer Zahn en percussionist Mauro Refosco (David Byrne, Atoms for Peace) in om te helpen haar visie te realiseren, naast de bijdragen van Ryley Walker, Peter Mudge (Mac Miller, Kendrick Lamar) en Alex Goldberg.

Haar intentie was om haar stem op de voorgrond plaatsen en een emotionele directheid creëren die deze plaat onderscheidt van al haar eerdere werk. “Ik heb nooit gewild dat het zo lang zou duren. Ik ben gewoon een echte perfectionist”, legt ze uit over de lange draagtijd van het album, die zich uitstrekte van de zomer van 2020 tot de lente van 2023. “Ik probeerde gewoon het juiste gevoel te krijgen, en dat duurt lang.”. Het heeft echter wel geleid tot haar fraaiste album tot op heden. Het zal ongetwijfeld zeer hoge ogen gaan gooien in mijn lijstje met favoriete albums van 2024. Ze komt gelukkig begin juni naar de Lage Landen om het zwoele Here in the Pitch voor te stellen.

Theo Volk

Releasedatum : 3 mei 2024 City Slang

Website : https://www.jessicapratt.net/

 

Jessica Pratt live :

03-06 BRUSSEL : AB

04-06 AMSTERDAM : Zonnehuis