The Kik : The Kik Hertaalt Eurovisie

 

Gisteren won Wout van Aert op imponerende wijze Omloop Het Nieuwsblad. Bij het overschrijden van de finish maakte hij het V-teken. Na afloop bracht hij zelf tijdens het interview de verschrikkelijke situatie in Oekraïne ter sprake en zei dat sport nu slechts maar een bijzaak is.

In 1956 vond voor het eerst het Eurovisiesongfestival plaats, juist om Europese landen te verbinden in plaats van elkaar naar het leven te staan. Intussen uitgegroeid tot een megaspektakel dat jaarlijks vele miljoenen kijkers aan de buis kluistert.

Ook Dave von Raven heeft al vele jaren een fascinatie voor het bekendste muziekfestival. Op uitnodiging van Beau van Erven Dorens speelde The Kik bekende Eurovisie Songfestival hits rond de afgelopen editie vanuit Rotterdam. De band bracht deze vijf hertalingen uiteindelijk ook uit op een EP.

Dat smaakte duidelijk naar meer en gingen ze opnieuw aan de slag met Songfestivalliedjes. “Stuk voor stuk wereldhits die je dagelijks om je heen hoort, maar dan vrij vertaald, hertaald, in je moerstaal”, aldus Dave von Raven.

Na de songfestivalhymne komt zowel in Waterloo als Rotterdam het thema oorlog terloops ter sprake. Waterloo is uiteraard een cover van de ABBA-klassieker. En Amsterdam van Maggie MacNeal wordt door oer-Rotterdammer von Raven natuurlijk getransformeerd naar een ode aan Rotterdam.

Er wordt vooral een greep gedaan uit oudere Songfestivalnummers, liedjes dus met een kop en een staart en veelal met een ijzersterke melodie. Een wat oubollige keuze vind ik Een Beetje van Teddy Scholten, wat gelukkig volledig gecompenseerd wordt met een uitbundige versie van Poupée De Cire, Poupée De Son van France Gall.

Niet alleen overbekende liedjes passeren de revue, zoals Dansevise van Grethe & Jörgen Ingmann wat hier omgedoopt wordt tot ‘t Is Toch Vreemd. Ook de afsluiter is minder voor de hand liggend, Non Ho L’Età van Gigliola Cinquetti, wat hier Waar Blijft de Tijd heet.

Verder komen The Common Linnets, Bucks Fizz (inclusief censuur piep), Dana, Dana International en nog een keer ABBA voorbij. De liedjes zijn uitstekend gearrangeerd en vaak voorzien van spitsvondige teksten. Vanaf 4 maart start een uitgebreide theatertoer en in juli zullen ze te zien zijn op Zwarte Cross.  

Theo Volk

Releasedatum : 22 april 2022 Excelsior

Website : https://showcase.fm/thekik

   

Matt Andersen : House to House

 

Voor het eerst kiest de veelvuldig gelauwerde Canadees Matt Andersen voor een akoestisch soloalbum. Zijn negende album House to House werd in alle rust opgenomen in zijn thuisstudio op het afgelegen schiereiland Nova Scotia. De titelsong schreef hij samen met Chris Robison en Scott Prudence, de muzikanten die zijn thuisstudio bouwde.

Veelal schreef hij de songs samen met anderen en vaak niet de minsten. Met Colin Linden en Tom Wilson van Blackie & the Rodeo Kings schreef hij afzonderlijk een song. All We Need en  See This Through schreef hij alleen. Het album wordt afgesloten met de Curtis Mayfield klassieker People Get Ready, een song waarin soul en gospel samenkomt.

Ook in dit sobere repertoire komt zijn machtige soulvolle stem volledig tot zijn recht. Het soulvolle aspect wordt af en toe versterkt door de achtergrondvocalen van Reeny, Micah en Mahalie Smith, Ryan Hupman en Terra Spencer. Zonder verdere muzikale ondersteuning blijft Matt moeiteloos overeind, less is hier ook absoluut more.

House to House werd vorige maand succesvol voorafgegaan door de single Other Side of Goodbye, door Radio Veronica uitgeroepen tot “De Oorkonde“. Gelukkig komt Matt in november naar Nederland voor een drietal concerten, naast House to House zelf ook een absolute aanrader.    

Theo Volk

Releasedatum : 4 maart 2022 Sonic Records

Website : https://www.stubbyfingers.ca

Matt Andersen live :

04-11 ROTTERDAM : Lantaren Venster

06-11 EINDHOVEN : Muziekgebouw

15-11 UTRECHT : TivoliVredenburg

Bird in the Belly : After the City

 

Tot de meest interessante hedendaagse folkacts behoort het uit Brighton afkomstige Bird in the Belly. Mijn eindconclusie over hun vorige album Neighbours and Sisters was : “Voor doorgewinterde folk liefhebbers is Neighbours and Sisters een absolute aanrader, eigenlijk een verplichte aanschaf.”.  

Diezelfde conclusie gaat weer op voor hun derde album After the City. Een conceptalbum gebaseerd op de roman “After London; of Wild Engeland" van Richard Jefferies uit 1885, een vroeg voorbeeld van postapocalyptische fictie.

Jefferies vertelt het verhaal van de wedergeboorte van Engeland na een niet nader gespecificeerde catastrofe. Steden vervallen en storten in, katten en honden verwilderen en etterende menselijke lichamen worden achtergelaten om te rotten, voordat het land uiteindelijk wordt teruggegeven aan de natuur.

Jefferies geeft geen details over wat er voorafging aan het einde van het fictieve Engeland, dus op basis van gedichten (Cotton Famine Poetry, Plague Poetry) en Broadside Ballads construeerden Bird in the Bely een achtergrondverhaal voor After London.

After the City begint met een lied dat een bruisende metropool voorstelt, waar de enige beschikbare natuur de bloemen op de vensterbank zijn. Elk van de vier nummers die volgen, vertegenwoordigen een andere Ruiter van de Apocalyps; Pest, oorlog, hongersnood en dood, die niets anders achterlaten dan rookloze schoorstenen.

Een intermezzo markeert het einde van het leven zoals het was en de nummers in het tweede deel van het album zijn rechtstreeks aangepast aan de roman van Jefferies, die de langzame rotting en uiteindelijke vernieuwing van het land beschrijven.

Voor meer uitgebreide recensies over dit fascinerende album verwijs ik graag naar die van Folkradio UK en The Guardian.

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 Cargo Records

Website : https://www.birdinthebelly.com/

Mashville : Lead Heavy Soul

 

Veel weet ik niet over het kwartet Mashville uit Kent in het Verenigd Koninkrijk. Hun rootsmuziek bevat invloeden uit folk, alt-country & americana. Another Place, hun derde album, dateerde alweer uit 2018.

Hun vierde album Lead Heavy Soul werd onder strikte studio protocolvoorwaarden opgenomen in Soup Studios, een omgebouwd schip gelegen op de Theems bij het bekende Londense gebouwencomplex Canary Wharf . Het album werd live opgenomen, waarbij de muzikanten in een kring stonden opgesteld. Frontmannen van het kwartet zijn zanger Graham Loft en gitarist Berin Riley. Samen schreven ze alle liedjes en produceerden ze het album.

Op ieder nummer kreeg men hulp van op zijn minst drie andere begeleiders. Van die begeleiders  steelt de pedal steel van Henry Senior regelmatig de show. Maar ook het orgel van Sam Beer, de fiddle van James Patrick Gavin en de piano van George kleuren ook regelmatig de songs fraai in. Maar het meest ben ik toch gecharmeerd van het relaxte en subtiele gitaarspel van Berin Riley.

Op het album zijn geen zwakke broeders te vinden. Favoriete tracks zijn Chains en het fraai uitgesponnen Scene of a Crime. Zonder dat het misschien de bedoeling was krijgt dit laatstgenoemde nummer een actuele betekenis, gezien de verschrikkelijke gebeurtenissen, die zich nu afspelen in Oekraïne. Op het einde ervan is op de achtergrond een stukje uit de tweeënhalf uur durende lezing “The New Field of Research" uit 1959 van Pitirim Sorokin te horen.

Sokorin was een naar Amerika verbannen Rus, die naast schrijver, politicus ook socioloog was. Hij werd vooral bekend door zijn dagboek, wat hij bijhield tijdens de Russische revolutie. Dit dagboek is een helder en vooral buitengewoon spannend ooggetuigenverslag. Hij had een scherp oog voor wat de oorlogshandelingen voor het individu betekenden en wist die in schilderachtige termen te beschrijven. Daarnaast wist hij ook de grote maatschappelijke omwentelingen te schetsen en te interpreteren. Hij is heel beslist in zijn afwijzing van de bloeddorstigheid en tirannie van de Russische revolutie.

Hopelijk zal Scene of a Crime de weg weten te vinden naar radiostations en niet alleen omdat het een fraai nummer is. Maar de overige nummers van Lead Heavy Soul zijn ook niet te versmaden.   

Theo Volk

Releasedatum : 28 februari 2022 Coastguard Records

Website : https://www.mashvilleband.com

Elles Bailey : Shining in the Half Light

Haar unieke hese stem dankt blues en Americana zangeres Elles Bailey uit Bristol aan een virale en bacteriële longontsteking. De afgelopen jaren bouwde ze vooral in het Verenigd Koninkrijk een grote populariteit op met haar albums Wildfire en Road I Call Home. De afgelopen twee jaar werd ze uitgeroepen tot UK Blues Artist Of The Year.

Voor haar nieuwste album Shining in the Half Light schreef ze alle nummers samen met anderen. Drie ervan samen met Ash Tucker en Will Edmunds. Met haar vaste gitarist Joe Wilkins schreef ze het soulvolle en filosofische Riding out the Storm. De fraaie achtergrondzang wordt hier en elders verzorgd door het trio Jade Elliot, Andrusilla Mosley en Izo Fitzroy. Laatstgenoemde verzorgde ook de arrangementen.

Met gitaarvirtuoos Martin Harley schreef ze Different Kind of Love. Zeer recent besprak ik van hem nog het album Harley Kimbro Lewis. En verder schreef Elles samen met Alex Maile, Tamara Stewart en  Brett Moyett. En last but not least schreef ze Different Kind of Love met Matt Owens van indie folkband Noah and the Whale.

Met zoveel andere goede liedjesschrijvers en uitstekende muzikanten kon Shining in the Half Light niets anders dan een geslaagd album worden, dat in het verlengde van de twee voorgangers ligt.          

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 Outlaw Music/Bertus

Website : https://www.ellesbailey.com

CMAT : If My Wife New I'd Be Dead

 

“Global pop star. Lives in Dublin with her grandparents. Currently recovering from an AliExpress addiction.” .  Dat is de complete biografie van CMAT op haar website. Gevoel voor humor en zelfspot kan singer-songwriter Ciara Mary-Alice Thompson uit Dublin in ieder geval niet ontzegd worden.

Haar initialen CMAT gebruikte ze lang geleden al voor het eerst op een prikbord. Naast humor en zelfspot heeft ze ook de nodige zelfkennis. Op school behoorde ze bepaald niet tot de meest populaire leerlingen, omdat ze naar eigen zeggen nogal nadrukkelijk aanwezig was door haar luidruchtigheid.

Sinds haar jeugd vormt muziek een soort therapie voor haar. Ze studeerde zes maanden aan het Trinity College Dublin, maar dat werd geen succes. Ze kreeg mentale problemen, met als gevolg dat ze niet meer at, pijnstillers begon te slikken en niet meer sliep. Die problemen verdwenen gelukkig als sneeuw voor de zon toen ze kort erop voltijds in Supervalu in Finglas village, Dublin ging werken. Sinds die moeilijke periode gebruikt ze humor als haar schild.

Ze heeft een encyclopedische kennis van popmuziek. Veelal vergaard via tijdschriftartikelen. Niet alleen moderne popmuziek heeft haar interesse, maar ook activistische en feministische vrouwelijke artiesten als Eartha Kitt, Bobby Gentry, Loretta Lynn en Dolly Parton. Haar stem ligt trouwens ergens tussen die van Parton en met name die van Kate Bush. Laatstgenoemde hoor je bijvoorbeeld goed terug in I Don’t Really Care For You en in het koortje van No More Virgos.

Haar debuutalbum If My Wife New I'd Be Dead bevat twaalf songs, waarvan de helft de afgelopen twee jaar op single verschenen. Al die singles zijn gestoken in hoesjes, die op striptekeningen lijken. Naast muziek lijken ook films haar interesse te hebben, getuige de titels Groundhog Day en Peter Bogdanovich.  Overigens is het laatste liedje behoorlijk actueel, want de bekende filmregisseur van onder andere “The Last Picture Show” en “What's Up, Doc?” overleed vorige maand.

De meeste liedjes werden geschreven tijdens een verblijf in een Airbnb. Overigens was het ooit haar bedoeling om met anderen samen te gaan schrijven. In het najaar van 2017 vertrok ze hiervoor vanuit Dublin naar Manchester, maar eigenlijk was Londen de bedoeling, maar kon ze zich dit helaas financieel veroorloven. Eind 2018 keerde ze gedesillusioneerd en gefrustreerd terug naar Dublin. In Nashville zit trouwens een duidelijke verwijzing naar die periode.

Veelal is haar muziek doorspekt met popinvloeden, maar ze draait haar hand ook niet om voor een fraaie, ingetogen countryballade als I’d Want U. Hopelijk zal een volgend album meer die richting op gaan. Dublin bewijst de laatste jaren een belangrijke leverancier van nieuwe interessante muzikale acts te zijn. Naast de nodige rock- en folkbandjes dus nu ook interessante singer-songwriters als Orla Gartland en CMAT.     

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 AWAL Recordings

Website : https://www.cmatbaby.com

Massy Ferguson : Joe's Meat and Grocery

 

Joe's Meat and Grocery is het zesde album van roots rockers  Massy Ferguson uit Seattle, een band die zich vernoemde naar het tractormerk Massey Ferguson. De leden van de band zijn afkomstig van het platteland in het noordwesten van Amerika. Frontmannen en liedjesschrijvers van de band zijn bassist Ethan Anderson en gitarist Adam Monda.

Met veel succes hanteren ze al zes albums lang hun eigen mix van meeslepende rock en moderne country twang. Hun liedjes gaan vaak over het opgroeien op het platteland en hun huidige leven in de grote stad. De titel van hun nieuwe album is ontleend aan de zaak die Monda's grootvader runde begin vorige eeuw in Wenatchee.

Zoals altijd ademt hun muziek een duidelijk livegeluid uit en zoals altijd is de zang passioneel. Zang die in slotakkoord You Don’t Bother Me trouwens sterk lijkt op die van Gary Mackender van The Carnivaleros. Een van mijn favorieten is het wat afwijkende The Hard Six. Focus en Jethro Tull bewezen in ruime mate al dat de dwarsfluit een uitstekend rockinstrument kan zijn, wat hier door Massy Ferguson nog eens op succesvolle wijze wordt bevestigd.

Joe's Meat and Grocery werd op uitstekende wijze opgenomen, gemixt en geproduceerd door Ken Stringfellow van The Posies.

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 North & Left Records

Website : https://www.massyfergusonband.com/

Replay : Tori Amos : Little Earthquakes

 

Heel lang had ik Little Earthquakes, het debuutalbum van Tori Amos, al niet meer gehoord. Zeker meer dan tien jaar geleden voor het laatst. Aanleiding voor hernieuwde beluistering was een artikel in de nieuwste editie van Popmagazine Heaven, waarin men liedjes besprak, die met China te maken hebben. Eric van Domburg Scipio had gekozen voor China van dit debuut.

Eigenlijk wel vreemd dat ik het album zo lang niet beluisterd heb, in tegenstelling tot de eveneens geweldige opvolger Under the Pink, die nog wel regelmatig de revue passeerde. Little Earthquakes behoort tot mijn favoriete albums in mijn platencollectie.

Tori leerde ik kennen dankzij de tv-show van Sonja Barend, waar ze op sensuele wijze, zichzelf begeleidend op piano Leather vertolkte. Meteen werd Little Earthquakes aangeschaft, een van mijn beste aankopen ooit en sindsdien behorend tot mijn muziekDNA. Leather behoort trouwens mijn favoriete liedjes door het heerlijke pianospel.

Een album vol persoonlijke liedjes over relaties, haar jeugd en religie. Achteraf gezien blijkt het haar meest toegankelijke album te zijn. Voor mij kan later werk niet tippen aan deze eerste twee albums. In 2015 werd het album opnieuw uitgebracht met een bonuscd, met daarop haar eerste drie ep’s en live-opnames.

Gisteren, 21 februari, was het precies dertig jaar geleden dat Little Earthquakes verscheen, mooie aanleiding om dit fenomenale debuut nog eens in het zonnetje te zetten.

Theo Volk   

The Celtic Social Club : Dancing or Dying?

 

Het in 2013 geformeerde The Celtic Social Club bestaat uit zeven leden, met allemaal een verschillende muzikale achtergrond, maar met allemaal een voorliefde voor Keltische muziek. Hun groepsnaam is zowel een knipoog naar Buena Vista Social Club als New Orleans Social Club.

Het maken van het vierde album Dancing or Dying? had nogal wat voeten in aarde. Het folkrockgezelschap moest in 2020 middenin een Franse en Engelse toer stoppen door de COVID-epidemie. Meteen richtte men zich hierna op het schrijven en opnemen van het nieuwe album. Het probleem was wel dat de frontman en liedjesschrijver van de band Dan Donnelly (The Levellers, Oysterband) zich in Manchester bevond terwijl de overige leden in Bretagne gestrand waren.

Er werd een nieuwe manier van werken en produceren uitgevonden, gebruikmakend van deze opgeschorte tijd. Tussen Frankrijk en Engeland, in een onophoudelijk heen en weer geslinger van bestanden en opnames, kreeg het album beetje bij beetje vorm. Het meeste werk is apart van elkaar in thuisstudio's opgenomen, voor de finishing touch hebben ze sommige stukken samen opgenomen en gemixt. Toch merk je niets van die manier van werken.

Het persbericht vermeldt dat Donnelly zich liet inspireren door The Beatles, heroïsche rock en new-wave-elementen. Zelf had ik in opener For Real door het ritme en vioolspel meteen associaties met Dexys Midnight Runners. Het album heeft zowel een fris en nieuw, maar ook een vertrouwd geluid. Regelmatig zitten de liedjes heel inventief in elkaar. Persoonlijke favorieten zijn Ego, The Silence en Home.

Dancing or Dying? is een verrassend sterk en vernieuwend folkrockalbum.

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 Gentlemen Recordings

Website : https://www.celticsocialclub.com/

OSKA : My world, My love, Paris

De immer goedlachse Maria Burger (24) groeide op als de jongste van acht kinderen in een klein plaatsje in Oostenrijk. Al op jonge leeftijd leerde ze zichzelf gitaarspelen. Na schooltijd racete ze naar huis om eigen liedjes te schrijven. Daarbij liet ze inspireren door geabsorbeerde invloeden als Joan Baez, Regina Spektor, Jack Johnson, Kate Nash, Sara Bareilles tot aan Ierse traditionele muziek. De voorliefde voor Ierland en Ierse muziek kreeg ze mee van haar moeder. Ze stond dan ook al in 2017 op het affiche van het Schottenfest festival.

Op haar achttiende verhuisde ze naar Wenen om jazz en popzang te gaan studeren. In die periode trad ze ook veel op straat op. Haar eerste single Distant Universe bleef niet onopgemerkt. Ze tekende in 2020 een platencontact bij het label Nettwerk als OSKA.

Nederland kon echter een jaar eerder al met haar kennismaken. Samen met Jorrit Kleijnen van de band Haevn schreef ze het nummer Come Home in opdracht van de ANWB. Het werd gebruikt als Kerstcommercial. In de herfst 2020 toerde OSKA met Haevn door Nederland.

Haar debuutep   Honeymoon Phase is gevuld  met liedjes over de liefde, liefdesverdriet, klimaatverandering en familie. Het kreeg niet alleen goede kritieken, maar de liedjes werden beluisterd door een miljoenenpubliek op Spotify en won ze ermee de XA Music Export Award op Waves Vienna Festival 2020.

Op haar debuutalbum My world, My love, Paris maakt OSKA een grote stap voorwaarts als singer-songwriter. Ook deze keer zijn familie, klimaatverandering en de liefde belangrijke onderwerpen in haar alternatieve indiepop. De titel van haar debuutalbum herinnert ons er angstig aan dat de toekomst van de planeet nog nooit zo onzeker is geweest.

Het titelnummer My World, My Love, Paris vertelt het verhaal van een stel dat aan boord gaat van een boot terwijl de wereld vergaat. Terwijl ze wegvaren, vragen ze elkaar: "Hadden we meer van ons leven kunnen maken?", Het kan gezien worden als het spirituele neefje van een lied van een van Maria's belangrijkste inspiratiebronnen, Edith Piaf, die zong Non, Je Ne Regrette Rien ("Nee, ik heb nergens spijt van").

Haar nieuwste single heet Mona Lisa, a girl's best friend . Het is een lied over haar eerste hond Mona en over de ziekte van een familielid waarvan de overlevingskans erg klein was. Maar ze overleefde en zei dat het de familie en de appels in de tuin waren die haar erdoorheen hadden geholpen. Wat haarzelf erdoor hielp was Mona. Mona stierf in 2016 en ze was de leukste hond ter wereld.

Crooked Teeth gaat over de familiekwaal waar zij en al haar broers en zussen last van hadden, scheve tanden. De film “Eternal Sunshine Of The Spotless Mind” leverde inspiratie voor Startruck. Het uptemponummer Woodstock gaat over haarzelf. Ze schreef het na het zien van misschien wel de meest iconische festivalfoto ooit, het koppel onder een deken op Woodstock. Een koppel wat trouwens nog steeds samen is.   

Inzichten veranderen als je ouder wordt : “I was always helped because I was the youngest,” Maria fondly recalls of her childhood, while acknowledging how mindsets inevitably shift in adulthood. “My mom lost her mom when she was 30. As a kid, I never really thought about what that meant. And now that I'm getting to that age more and more, I'm like, this is the most horrible thing ever. Perspectives change. Being human and family and the people around you.”, aldus OSKA.

Ondanks de verschillende thema's, is My world, My love, Paris uiteindelijk een momentopname van een jonge vrouw die probeert te begrijpen hoe ouder te worden in een steeds onzekerder tijdperk.

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 Nettwerk

Website : https://www.goodoldoska.com/

Nomden : Parallel Universe

 

Als er iemand is die zou moeten weten hoe een goede popsong in elkaar steekt, dan zou dat de Amsterdamse zanger, singer-songwriter, producer en arrangeur Diederik Nomden moeten zijn. Hij ontrafelde immers samen met Analogues collega Bart van Poppel noot voor noot de iconische albums Sgt. Pepper’s Lonely Heart Club Band, Magical Mystery Tour, The White Album en Abbey Road van The Beatles.

In de documentaire die ik over The Analogues zag, kwam naar voren hoe goed gehoor Nomden heeft, hij herkende moeiteloos ieder instrument in de liedjes van The Beatles. Maar dat maakt iemand nog niet zelf tot een goede singer-songwriter.

Parallel Universe is intussen zijn derde soloalbum. Het eerste verscheen in 2012 op Excelsior onder de artiestennaam Royal Parks, twee jaar terug in eigen beheer Wingman Returns. Die twee vorige albums ken ik overigens nog niet.

Zoals verwacht is de invloed van The Beatles duidelijk aanwezig, maar niet zo groot als ik vooraf verwachtte. Met name is die herkenbaar in de McCartney achtige uithalen en regelmatig in de koortjes. Op Parallel Universe draait het om keuzes maken en de consequenties van die keuzes dragen.

Nomden heeft het album, net als de voorganger, grotendeels in zijn eigen studio zelf geschreven, gearrangeerd, ingespeeld, opgenomen, geproduceerd en gemixt. Wederom kreeg hij hulp van Victor Meijer. Hij was verantwoordelijk voor een aantal strijkarrangementen, 2 co-writes en de compositie Masquerade. Ook deed hij een beroep, zoals wel vaker, op Douwe Bob, wat resulteerde in Take It or Leave It.

Voor het uitvoeren van zijn orkestrale arrangementen kon hij rekenen op klassieke musici als Doriene Marselje (harp), Merijn van Prooijen (contrabas) en de strijkers van het Dutch String Collective (o.a. Marieke de Bruijn) en de violistes van Fuse (Emma van der Schalie en Julia Philippens). De Amerikaan Tom 'Bones' Malone werd ingeschakeld om het nummer Piece Of The Pie van scheurende blazerssectie te voorzien.

Door de gevarieerde instrumentatie en de uitstekende composities houdt Parallel Universe moeiteloos de aandacht van de luisteraar vast en heeft het bovendien een verslavende uitwerking. Samen met Bertolf Lentink en Yorick van Norden vormt Diederik Nomden de Nederlandse voorhoede van artiesten, die invloeden van de popmuziek van de late jaren zestig en beginjaren zeventig omzetten naar moderne popsongs.

Theo Volk

Releasedatum : 18 februari 2022 Eigen beheer

Website :  https://www.diederiknomden.com

Brian Dunne : Brian Dunne

 

Het platenlabel PMD (Pressure Makes Diamonds) is een samenwerking tussen Excelsior Recordings en Danny Vera. “Samen met mijn label Excelsior Recordings kan ik helpen om muziek uit te brengen van artiesten waarin we gezamenlijk geloven. Die het verdienen gehoord te worden. Daarom beginnen we PMD, Pressure Makes Diamonds.”, aldus Danny.

De spits wordt afgebeten door Brian Dunne, een tweeëndertigjarige singer-songwriter uit Brooklyn, New York. Danny draaide onlangs New Tattoo regelmatig in zijn eigen radioshow en besloot Dunne een duwtje in de rug te geven. Ooit werd hij zelf door Johan Derksen in het zadel geholpen. In november was Dunne zes dagen in Nederland voor promotie, waaronder voor een tv-optreden bij VI.

Tot op heden was de belangstelling voor Dunne nog niet overmatig groot, gemiddeld trekt hij maandelijks op Spotify de aandacht van 61.000 luisteraars. Dat heeft waarschijnlijk te maken dat hij zijn albums tot nu toe in eigen beheer uitbracht.

Het album Brian Dunne bevat naast de single New Tattoo uit 2018 nummers van zijn drie tot nu toe verschenen albums. Crazy Heart of Mine, Slow Train en I Don't Wanna Lose You Tonight  stonden op Songs from the Hive uit 2015.Taxi en Don't Give Up on Me op Bug Fixes & Performance Improvements uit 2017. Harlem River Drive, Walk Me Home (met Caroline Spence), Nothing Matters Anymore  en Chasing Down a Ghost en I Hope I Can Make It to the Show zijn afkomstig van Selling Things uit 2020.

Door de nodige collega’s wordt hij trouwens al op juiste waarde geschat, hij deelde onder andere het podium met Cat Power, Dylan LeBlanc, Rosanne Cash en Lee Ann Womack. Hij bouwde zijn fanbase op door zo’n honderd optredens per jaar kriskras door Amerika.

Zijn liedjes hebben veel emotionele zeggingskracht, waarbij hij vaak op een kruising tussen Bruce Springsteen en Jackson Browne lijkt. Liedjes die vaak persoonlijk, maar ook geregeld politiek getint zijn en waarbij hij geen blad voor de mond neemt.

De wapenspreuk van het door Nederlanders gestichte stadsdeel Brooklyn luidt: "Eendraght maeckt maght". De samenwerking van het platenlabel Excelsior en Vera leidde in ieder geval tot het mooie verzamelalbum Brian Dunne en een tournee. Wie weet wat voor fraais de toekomst in petto heeft.

Theo Volk

Releasedatum : 4 maart 2022 PMD Records

Website : https://www.briandunnemusic.net

 

Brian Dunne live :

09-03 DEN HAAG : Paard

10-03 GRONINGEN : Lutherse Kerk

11-03 EINHOVEN : De Rozenknop

12-03 ROTTERDAM : Rotown

13-03 ENSCHEDE : Metropool

15-03 AMSTERDAM : Paradiso Tuinzaal

16-03 UTRECHT : TivoliVredenburg

Carson McHone : Still Life

 

Al meer dan vijftien jaar werkt singer-songwriter en violiste Carson McHone uit Austin gestaag aan haar muziekcarrière. In haar beginjaren trad ze met haar eigen liedjes veel op in bars in Texas. Ze wist op een gegeven moment de aandacht te trekken van platenlabel Loose Music. Haar tweede, internationaal door Loose uitgebrachte album Carousel uit 2018 werd geproduceerd door Mike McCarthy in Nashville. Het betekende haar internationale doorbraak.

Voor haar derde album wist Carson de avontuurlijke Canadese producer Daniel Romano te strikken. De liedjes voor Still Life scheef Carson op rustige momenten tussen tournees door in haar geboortestad Austin. Vervolgens nam ze de liedjes in Ontario met Romano op. Ze roemt de intuïtieve en organische werkwijze van Romano. “We vielen deze nummers aan als een leeg canvas.”, aldus Carson. Naast Romano deed ze een beroep op twee vrienden, de veelzijdige Mark Lalama op accordeon, piano en orgel en David Nardi op saxofoon.

Het eindresultaat is een gevarieerd album. Soms behoorlijk stevig, zoals in titelsong Still Life, om hierna te vervolgen met het bijzonder ingetogen Fingernail Moon, omkaderd door de warme accordeonklanken van Mark Lalama. De stem van Carson klinkt rijker en donkerder dan ooit te voren. Bijzonder aanstekelijk is Someone Else, met name het orgeltje is hier onweerstaanbaar.

Er wordt rijkelijk inspiratie geput uit invloeden uit de late jaren zestig, beginjaren zeventig. Denk aan artiesten als John Cale, The Kinks en Richard en Linda Thompson. Maar dan verpakt in een modern jasje.

Een van de vele hoogtepunten vormt Spoil on the Vine, met fraai akoestisch gitaarspel en aparte koortjes. Hoe fraai Carsons stem is komt het best naar voren in het ingetogen, door strijkers en sprankelend pianospel opgesierde, Sweet Magnolia. Absolute hoogtepunt vormt voor mij het stompende en gedragen Folk Song, wat klinkt als een reeds lang bekende traditional.

Overigens ben ik niet de eerste die zo enthousiast is over Still Life. Het viel al lovende recensies ten deel in Mojo en Uncut (Americana album van de maand). De titel en artwork is ontleend aan het gelijknamige schilderijtje van Bonner Bentley uit 1957. Still Life en de komende liveconcerten gaan ongetwijfeld nog veel meer nieuwe zieltjes winnen.

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 Loose Music/V2

Website : http://www.carsonmchonemusic.com/

Carson McHone live:

29-06 NIJMEGEN : Doornroosje

30-06 UTRECHT : TivoliVredenburg, Cloud Nine

01-07 GRONINGEN : Vera

02-07 HAARLEM : Patronaat

03-07 Den Haag : Paard

Keeley Forsyth : Limbs

 

In haar muziek maakt singer-songwriter Keeley Forsyth, afkomstig uit Oldham, dankbaar gebruik van haar acteervaardigheden. Ze speelt fenomenaal met klank, intonatie, dictie, impact, dynamiek en volume.  Dat haar leven niet altijd even gemakkelijk was, hoor je ook terug in haar muziek. Veelal is die erg ingetogen en sober, de zang staat altijd volledig centraal. Het is dan ook die stem, die je vanaf de eerste seconde volledig in de band houdt.

Limbs, haar tweede album, vind je prachtig of helemaal niets, een tussenweg lijkt me niet mogelijk. De muziek lijkt regelmatig uit een andere wereld te komen. Maar bij Silence had ik echter associaties met de muziek van Lady Blackbird. In het persbericht worden nogal wat referenties genoemd ;  van Circuit des Yeux, Gazelle Twin, Antony & The Johnsons, Anohni, Colin Stetson, Ben Frost, Jenny Hval, Karen Dalton, Susanna & Her Magical Orchestra, Nico, Scott Walker, Fever Ray tot aan PJ Harvey. Maar geen van allen vind ik echt hout snijden bij de eigenzinnige, unieke muziek van Forsyth.

Vrij snel had het amper 26 minuten durende Limbs een verslavende uitwerking op me. Gelukkig hebben de organisatoren van het Motel Mozaique Festival altijd een goede neus voor het vastleggen van uniek talent, want naast onder andere de Belgische revelatie Meskerem Mees zal ook Forsyth in april live in Rotterdam te zien zijn.

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 Leaf/De Konkurrent

Website : http://www.keeleyforsyth.com/

Keeley Forsyth live :

21-04 ROTTERDAM : Motel Mozaique Festival

Intergalactic Lovers : Liquid Love

 

De eerste drie studioalbums en live-album van deze popband uit Aalst zijn geruisloos aan mij voorbij gegaan. De band bestaat uit frontvrouw Lara Chedraoui, gitarist Maarten Huygens, bassist Raf De Mey en drummer Brendan Corbey.

Voor de in Nigeria geboren Chedraoui moet 2022 het jaar van de comeback worden. Na dertien maanden revalidatie (waarvan zeven weken in isolatie) is ze nog steeds niet volledig hersteld van een Coronabesmetting. Maar ze heeft alle vertrouwen dat het helemaal goed gaat komen.

Ze maakt binnenkort haar debuut als actrice in de tv-serie “Lost Luggage” en nog wel in een hoofdrol.  “Lost Luggage”gaat over de nasleep van de aanslagen op de luchthaven en in de Brusselse metro, ze speelt de rol van een politievrouw.

Aanstaande vrijdag verschijnt hun vierde album Liquid Love. Het verraste me dat het album verschijnt op het eigenzinnige Unday label, want hun muziek is behoorlijk mainstream.  De muziek ligt goed in het gehoor, vaak richting easy listening. Duidelijk gericht dus op een groot publiek en zal ongetwijfeld veel gedraaid gaan worden op de radio.

De liedjes gaan zonder uitzondering over de liefde en de zielenroerselen van Chedraoui. Cheadraoui beschikt over een aangename stem. Live schijnt ze vaak de hoofdrol voor zich op te eisen. Iets wat ze binnenkort weer kan doen tijdens de Nederlandse clubtour. Alhoewel ik niet tot hun hoofddoelgroep behoor, is Liquid Love voor mij een prettige, meer dan vijftig minuten, durende luistertrip.  

Theo Volk

Releasedatum : 18 februari 2022 Unday

Website : https://nl-nl.facebook.com/intergalacticloversmusic

  

Intergalactic Lovers clubtour :

13-03 : BREDA : Mezz

17-03: UTRECHT : De Helling

18-03 : GRONINGEN : Oosterpoort

24-03: NIJMEGEN : Doornroosje

25-03 : EINDHOVEN : Effenaar

26-03 : ROTTERDAM : Rotown

31-03 : AMSTERDAM : Paradiso

Harley Kimbro Lewis : Harley Kimbro Lewis

 

Afzonderlijk vergaarden Martin Harley, Daniel Kimbro en Sam Lewis de nodige bekendheid. Martin en Daniel werkten al vaker samen. In 2017 brachten ze als duo het bijzondere fraaie album Static in the Wires uit. Enige maanden na die release traden ze op in Café De Amer. Op dat album kregen ze hulp van Derek Mixon, die onder andere samenwerkte met Sam Lewis. Harley Kimbro Lewis is het debuutalbum van dit trio. Het reeds vrijgegeven Neighbors stond twee jaar geleden al op het uitstekende, gelijknamige album van Sam. Ook van zijn hand in Who’s Hungry, de enige song met iets meer peper. De overige songs zijn bijzonder relaxed. Het akoestische repertoire zweeft vaak ergens tussen folk en blues in. En soms waan je je in de jaren dertig/veertig. Het persbericht beschrijft het album als “This is acoustic Americana at is finest”. Daar sluit ik me graag bij aan. Harley Kimbro Lewis is een feel good album van het zuiverste water. Hopelijk komen de heren snel naar Nederland voor optredens!   

Theo Volk

Releasedatum : 22 februari 2022 Independent

Website : https://www.harleykimbrolewis.com/

Alex Roeka : Nieuwe Dromen

 

Het belang van een ingespeeld team werd gisteren weer eens bewezen door de shorttrack dames in de Olympische finale van de relay. Ze varen blind op elkaar dat de taken feilloos uitgevoerd zullen worden. Maar achter deze goed geoliede machine gaat ook een begeleidingsteam onder aanvoering van Jeroen Otter schuil, waar dit viertal volledig op kan bouwen.

Ook singer-songwriter Alex Roeka kan al meer dan een decennium beschikken over een uitgebalanceerd team van platenlabel Excelsior. Het trio Frans Hagenaars, Reyer Zwart en Jeroen Kleijn waren en zijn van onschatbare waarde voor Alex. Ook nu weer op zijn prachtig vormgegeven nieuwe dubbelcd Nieuwe Dromen.

Alex is intussen al halverwege de zeventig, maar nog lang niet uitgeblust. Hij is iemand die een bijzondere plaats inneemt in de muziekwereld. Begon pas halverwege de jaren negentig met platen te maken, na een tijdje als psycholoog gewerkt te hebben.

Na een dozijn albums heeft Alex nog steeds genoeg te vertellen. Of het nu over hemzelf gaat of wat er mis is in onze maatschappij. Veelal gaat het op Nieuwe Dromen over hemzelf.  Op de tweede cd staat slechts één nummer, het meer dan vijftig minuten durende In Dit Sterrendal. Zelf beschrijft Alex deze compositie kernachtig als “megalomaan, verward, destructief”. Zelf zie ik het als zijn ultieme levenslied. In 37 hoofdstukken beschrijft hij in twaalf pagina’s tekst zijn eigen leven, tot aan zijn lichamelijke verval en dood toe. Maar ook hoe relatief het leven is :  

“Je huid verschrompelt, je aderen zwellen op

Je voert je stille strijd

Je schedel wordt al zichtbaar in je kale kop

Het sloopwerk van de tijd

Je zingt ‘voor altijd jong’ uit je versleten long

Wat is er toch gebeurd?

Geen mens die het nog weet of zeggen zal

Verstomd in dit sterrendal

 

Zachte stemmen klinken op het marktplein

Oud was hij en berooid

Ze moeten bij de Maas onder de spoorbrug zijn

Daar wordt zijn as verstrooid

Een paar gaan er nog mee naar zijn bruine stamcafé

En daarna snel naar huis

Geen spoor van vroeger meer, geen laatste knal

Verdampt in dit sterrendal”

De akoestische en 12-snarige gitaar wordt hier bespeeld door Bernard Gepken.

De eerste cd is heerlijk gevarieerd, van alles komt voorbij , rock, country, Chanson, Reggae en folk. Bijzonder fraai door Reyer Zwart gearrangeerd zijn de liefdesliedjes Hemel en Hel en Dunne Lippen. Het strijkkwartet is hier de kers op de taart. Voor een ontroerend tintje zorgt de pedal steel van JP Hoekstra in Dora’s Lied en Het Laatste Uur.

Een onvervalste Stones rocknummer is Ik Rommel Maar Wat in het Rond.  Heerlijk relaxt is de Reggaesong Langs het Kanaal. De achtergrondzang wordt verzorgd door Stéphanie Struijk. In het vrolijke Lach in Lege Dagen treedt Struijk wat meer op de voorgrond.

Het slotakkoord wordt gevormd door het aanstekelijke Terug Naar Ravenstein. Momenteel leidt Alex beetje een zwervend bestaan, maar soms droomt  hij er van om terug in Ravenstein terecht te komen en daar zijn laatste adem uit te blazen.

Niet alleen muzikaal staat het album als een huis. Met zijn uit het leven gegrepen teksten bevestigd Alex andermaal tot de absolute top van de Nederlandstalige tekstschrijvers te behoren. Het fraaie schilderij wat het boek siert werd gemaakt door Bruno Vekemans. Voor zijn komende live-optredens kijk hier.

Met Nieuwe Dromen bewijst Alex nog steeds urgente muziek te kunnen maken, uiteraard met dank natuurlijk aan zijn excellente begeleiders.

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 Excelsior

Website : http://www.alexroeka.nl

King of the World : Royal Ten

 

Dit jaar viert de supergroep King of the World hun tienjarig jubileum met het toepasselijk getitelde Royal Ten. Hun groepsnaam is ontleend aan de gelijknamige song, wat stond op het legendarische bluesalbum Groeten uit Grolloo van Cuby+Blizzards. Vanaf 1996 maakte King of the World oerlid Erwin Java deel uit van Neerlands beste bluesband ooit.  Tegenwoordig bestaat KOTW uit Ruud Weber, Stef Delbaere, Govert van der Kolm en Marlon Pichel. De band sleepte in het verleden al de nodige blues awards in de wacht, met name individueel. Door hun vorige vijf albums,tv-optredens en hun livereputatie bouwde de groep hun populariteit op. De nieuwe elf songs werden allemaal tijdens de lockdown geschreven. Het spelplezier spat van de opnames af. Ze zijn naast vaak energiek, intens en  uitbundig soms ook ingetogen en persoonlijk. De band snakt ernaar om het nieuwe repertoire live te gaan spelen. Voor de actuele gegevens van die live-optredens zie hier.

Theo Volk

Releasedatum : 18 februari 2022 CRS/Coast to Coast

Website : https://www.kingoftheworld.eu/

Alt-J : The Dream

 

Wellicht kreeg het debuutalbum An Awesome Wave van de indierockband uit Leeds tien jaar geleden niet genoeg aandacht van mij. 2012 was namelijk een muzikaal topjaar en werd An Awesome Wave toen al snel door mij terzijde geschoven als niet beklijvend genoeg. Misschien ten onrechte. Op MusicMeter werd dit debuut echter laaiend enthousiast ontvangen. Het staat daar zelfs op 110 in de Top 250 van allerbeste albums. De opvolgers This Is All Yours en  Relaxer werden daar beduidend minder positief ontvangen, genoeg reden voor mij om zelfs geen poging te wagen.

Het nieuwe album The Dream wist me wel meteen te enthousiasmeren. Het sobere, reeds als single verschenen, Get Better wist me direct bij de eerste beluistering kippenvel te bezorgen. Ook de andere single, U&ME, viel ook meteen in de smaak door de relaxte vibe. Een liedje overigens met een dubbele bodem, het gaat zowel over de liefde als over drugs. Ook in The Actor komen drugs ter sprake (cocaïne).

Opener Bane had me meteen bij de les door fraai subtiel gitaarspel en intrigerende zang. Een liedje associeerde ik qua zang met Fleet Foxes. Er wordt goed gevarieerd qua tempo en instrumentatie. De nummers zijn niet over de hele linie even sterk, maar The Dream is absoluut een degelijk album. Het bevalt me in ieder geval een stuk beter dan An Awesome Wave een decennium geleden.  Het album verschijnt ook in een limited edition met de nodige extra’s, waaronder de handgeschreven teksten en aantekeningen.

Theo Volk

Releasedatum : 11 februari 2022 Infectious

Website : https://www.altjband.com

caroline : caroline

 

Het in Londen woonachtige achtkoppige collectief caroline is voortgekomen uit wekelijkse sessies, die begonnen in 2017. Bandleden werden bijeen gebracht door hun gedeelde muzikale interesses, waaronder emo uit het Midwesten, folk uit de Appalachen, minimalistisch klassiek en elektronische muziek. Geleidelijk werden de gelederen uitgebreid naarmate de nummers zich ontwikkelden.

caroline bestaat nu uit Jasper Llewellyn - akoestische gitaar, cello, drums, zang, Mike O'Malley - elektrische gitaar, zang, Casper Hughes - elektrische gitaar, zang, Oliver Hamilton - viool, Magdalena McLean - viool, Freddy Wordsworth - trompet, bas, Alex McKenzie - klarinet, fluit, saxofoon en Hugh Aynsley - drums, percussie.

Hun improvisatiedrift is goed terug te horen in hun folky postrock. Soms schuurt de muziek, vaak langzaam voortkabbelend en regelmatig wonderschone zang. Geregeld krijgen celli, violen en blaasinstrumenten de ruimte voor improvisatie, wat in Engine tot kakofonie leidt.

Hun eerste single Dark Blue verscheen in maart 2020 en zorgde voor een nominatie als Ones To Watch bij de 2020 AIM Awards, waar ze nipt werden verslagen door Arlo Parks. De tweede single Skydiving on the library roof verscheen mei vorig jaar.

In het persbericht worden als referenties Talk Talk, Bon Iver, Brian Eno, June Of 44, Mogwai en Lankum genoemd. Hiervan vind ik de laatstgenoemde het meest van toepassing. Niet zo verwonderlijk dat het debuutalbum caroline gemixt is door John 'Spud' Murphy (black midi, Lankum), die wel raad weet met avontuurlijke muziek.

Het zal me niet verbazen dat de nodige critici de loftrompet zullen gaan blazen over dit exceptionele album. Gelukkig binnenkort live te zien in de Lage Landen.

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 Rough Trade/De Konkurrent

website: https://www.caroline.band

 

caroline live:

21-04 ROTTERDAM : Motel Mozaique

27-04 BRUSSEL : Botanique - Grand Salon

28-04 ARLON : Les Aralunaires

Terry Klein : Good Luck, Take Care

Op vele manieren verdiende de Texaanse singer-songwriter Terry Klein in het verleden de kost. Hij werkte in ziekenhuizen, fabrieken en als strafrechtadvocaat. Hij leefde op veel verschillende plaatsen en bezocht op één na alle staten van de Verenigde Staten, maar is nu gelukkig met zijn familie in Austin. Ook heeft hij zich intussen volledig geworpen op zijn roeping als singer-songwriter.

Good Luck, Take Care is intussen zijn derde album. Terry bracht destijds zijn debuutalbum Great Northern zelf onder mijn aandacht. Hierop leverde onze Bart de Win de nodige, subtiele bijdragen. Na enige gewenning aan zijn stem wist Great Northern mij snel te overtuigen. Mijn slotconclusie was : “Van Terry Klein gaan we volgens mij nog veel horen, een songwriter die voortborduurt op de traditie van Townes en Guy.”. Gelukkig vergaarde het album in Nederland vervolgens nog meer belangstelling. Met Tex werd zijn populariteit vergroot. Opnieuw leverde Bart de Win fraaie bijdragen en wederom was Walt Wilkins de producer.

Deze keer toog Terry naar Nashville en is multi-instrumentalist Thomm Jutz de producer. Het album opent met het stevige 60 in a 75, waarbij hij het ZZ Top geluid in gedachte had. Terry speelde trouwens in een grijs verleden in een heavy metal band in Los Angeles en heeft dus ervaring met dit soort stevige muziek. Het beschrijft een paniekaanval op het podium. Het enige nummer wat hij niet alleen schreef is The Salt. Hij schreef het samen met Jackson Emmer via Zoom tijdens de lockdown.

Een van Terry’s favoriete romans van de laatste twintig jaar is “The Goldfinch” van Donna Tartt. Het is geïnspireerd op het prachtige schilderijtje “Het Puttertje” van Carel Fabritius uit 1654.  Datzelfde jaar zou Fabritius op jonge leeftijd op tragische wijze overlijden bij de "Delftse donderslag", een buskruitexplosie die volgens overlevering tot op Texel te horen was. Tijdens zijn Nederlandse tournee in juni 2019 ging Terry op pelgrimage naar het Mauritshuis in Den Haag.

Hij beschrijft in The Goldfinch fraai hoe bezoekers veelal voorbijlopen aan het schilderijtje en zich vervolgens verdringen bij de Rembrandts en Vermeers en dan vooral bij “Het meisje met de parel”. Het eindresultaat is een prachtig ingetogen nummer, heel sober met alleen producer Jutz als begeleider opgenomen. Wie weet had Terry het liedje nooit geschreven als hij het schilderijtje niet in het echt gezien had.

Overigens miste ik helaas dat jaar zijn optreden in het Floralia Park in Oosterhout. Gelukkig zag ik twee maanden later wel een huiskamerconcert van zijn goede vriend Jordi Baizan, met wie hij regelmatig optreedt. Een maand hierna waren Terry en Jordi op tournee door Californië. Bij een doortocht door de Salinas Vallei passeerden de twee een truck met de mooiste rode peppers die Terry ooit gezien had. Het resulteerde het op een mandoline geschreven Salinas. Terry dacht een bluegrassnummer geschreven te hebben, maar in de studio pakte dat anders uit. Zijn begeleiders kregen namelijk de opdracht van producer Jutz hun inkleuring zelf te bepalen.

Het voert te ver om alle liedjes te bespreken. De aanpak was rauwer van opzet dan de voorgangers. Er is een uitstekende balans tussen wat stevigere en meer ingetogen songs. Ook deze keer weet Terry de luisteraar te trakteren op interessante verhalen. Good Luck, Take Care werd in slechts enkele dagen in oktober 2021 opgenomen en is nu al mijn favoriete album van Terry. Hopelijk komt hij snel weer naar Nederland om dit prachtalbum voor te stellen.    

Theo Volk

Releasedatum : 25 februari 2022 Independent

Website : https://www.terrykleinmusic.com/

Heal & Harrow : Heal & Harrow

 

Achter het duo Heal & Harrow gaan de bekende, ervaren Schotse muzikanten Rachel Newton en Lauren MacColl schuil. Rachel is bekend van Furrow Collective, Spell Songs en The Shee en Lauren van Salt House en Rant. Ze werkten in het verleden al veel samen op elkaars projecten.

Centraal op hun debuut Heal & Harrow staat de heksenvervolging, die ontstond na het invoeren van de Witchcraft Act in Schotland in 1563. In het totaal werden in de zestiende en zeventiende eeuw 2558 geëxecuteerd, waarvan ongeveer tachtig procent vrouwen.

Het duo raakte vooral geïnspireerd door de verhalen van Màiri Kidd en gebruikte regelmatig haar teksten. Het lied Maìri is echter geen verwijzing naar Kidd. Tekst en melodie zijn ontleend aan Mo Chràdhghal Bochd (Sad and Heartsore My Weeping) van Màiri nighean Alasdair Ruaidh (1615–c. 1707). De tekst van Cutty Sark bevat een  extract uit Tam o’ Shanter van Robert Burns. Een van de twee composities in het Gaelic is Eachlair. Het is gebaseerd op Carmina Gadelica van Alexander Carmichael.

Heal & Harrow is een heerlijk gevarieerd, sfeervol album geworden, mede door de gebruikte instrumenten. Newton speelt (elektrische) harp, piano, harmonium en kalimba en zingt daarnaast. MacColl speelt fiddle, viola, harmonium en mandoline. Ook de rol van coproducer Andy Bell was belangrijk. Wat Joe Boyd als producer zo’n halve eeuw geleden betekende voor de folkmuziek is dat nu Bell. Hij zorgde onder andere voor het bijzondere geluid van de gebruikte pocket piano. Bovendien nam hij het album op en mixte hij het.

Heal & Harrow werd op genomen in de Black Bay Studios op Isle of Lewis. Op dit grootste eiland van de Hebriden vormt de bekende steencirkel “Calanais Standing Stones” trouwens nog steeds een stilzwijgende herinnering aan de tijd dat bijgeloof hoogtij vierde.

Theo Volk

Releasedatum : 4 februari 2022 Independent

Website : https://www.healandharrow.com/

Michael Lane : Take It Slow

 

Greywood Records is sinds 2013 een in Berlijn gevestigd onafhankelijk platenlabel voor moderne folkmuziek en singer-songwriters, opgericht door Heiko Wessels. Van dit kleine, interessante platenlabel recenseerde ik drie jaar geleden het fraaie I Love Joyce Morris van Andy Clark.

Take It Slow is het nieuwste album van de Duits-Amerikaanse singer-songwriter Michael Lane. Hij maakt goed in het gehoor liggende indie folk. Hij vergaarde populariteit dankzij vier albums, twee Duitse hits en internationale tournees. Zijn song Liberty werd in 2015/2016 gekozen tot het officiële lied voor het bekende Vierschansentoernooi.

Zijn belangrijkste bron van inkomsten is al tien jaar zijn eigen studio Waldblick in Georgensgmünd, een plaatsje gelegen zo’n twintig kilometer onder Neurenberg. Hij produceert niet alleen platen, maar mixt en mastert ze bovendien. Daarnaast maakt hij ook  muziekvideo’s en commercials. Op zijn nieuwste album staat het nummer Ladybug. De video maakte hijzelf, met daarin zijn vrouw Mel in de hoofdrol.

Diverse liedjes van Take It Slow wisten al een weg te vinden naar populaire playlists op Spotify en Apple Music. De werkwijze voor het nieuwe album was anders dan bij de voorgaande. Deze keer liet hij zich vooraf volop inspireren door het oeuvre van andere artiesten.

Zoals de titel al doet vermoeden straalt het album relaxtheid uit, wat versterkt wordt door de prettige, rustgevende stem van Lane. Take It Slow is een aanrader voor muziekliefhebbers die willen onthaasten of gewoon willen wegdromen.  

Theo Volk

Releasedatum : 18 februari 2022 Greywood Records

Website : https://www.studiowaldblick.de

Subterranean Street Society : Saudade

 

Sinds 2016 timmert het Deens-Nederlands trio Subterranean Street Society succesvol aan de weg. Optredens bracht hen al in Duitsland, Denemarken, Engeland, Italië, Rusland en Nieuw-Zeeland.

Met name hun tweede album Twelf Steps kon rekenen op veel bijval. Zo schreef Willem Jongeneelen in OOR “Een fraai concept album, de pijn voel je in elke noot”. Geen woord van gelogen. De songs beschrijven het wegglijden in een drankverslaving van de vader van de Deense frontman Louis Puggaard-Müller. Toen Louis naar Nederland verhuisde zat zijn vader in een ontwenningskliniek en besloot hij het AA boek over de bekende twaalf stappen te lezen. Het resulteerde in het aangrijpende Twelf Steps. De muziek is trouwens te horen in de Noorse Netflix-serie “Ragnarok”.

Op het nieuwe album Saudade is Louis’ turbulente liefdesleven vooral het onderwerp. Muzikaal gezien een stuk ambitieuzer van opzet van de voorgangers. Deze keer wordt er gebruik gemaakt van blazers, strijkers, koorzang, samples en soundscapes. Twee verbroken relaties met twee bekende, in Amsterdam wonende, singer-songwriters bezorgen Louis veel liefdesverdriet. Hij twijfelt zelfs over terug verhuizen naar Denemarken. Single It’s Me Babe is een laatste, desperate poging om zijn geliefde terug te winnen.

Wanneer dit mislukt vertrekt Louis met zijn gitaar naar Portugal en wordt daar verliefd op de nationale volksmuziek, de fado. Het levert veel inspiratie op voor nieuwe songs, net als het recente werk van Nick Cave, Bon Iver, Sufjan Stevens en Fink en uiteraard van zijn grote held Bob Dylan. Het eindresultaat is een fascinerende en indringende luisterervaring. Niet duidelijk in een hokje te plaatsen.

Alle songs werden door Louis geschreven, op het ingetogen en sobere Fear of Fond Farewells na. Het werd gecomponeerd en gezongen door  singer-songwriter Jara Holdert (AKA Lewin). Het intrigerende artwork van de hoes, binnenhoes en tekstvel is gemaakt door Louis’ huidige, Poolse vriendin Werokina Marianna. Werk van haar is trouwens momenteel te bezichtigen in het Rembrandthuis als onderdeel van de expositie RAUW.  Vanwege het fraaie artwork is de aanschaf van het vinyl van dit prachtalbum te prefereren boven de cd.  

Theo Volk

Releasedatum : 11 februari 2022 Eigen beheer

Website : https://subterraneanstreetsociety.com

 

Subterranean Street Society releaseshows :

12-02 AMSTERDAM : Melkweg, Upstairs 19.00 uur

12-02 AMSTERDAM : Melkweg, Upstairs 20:30 uur (Uitverkocht)

Wild Rivers : Sidelines

 

Oorspronkelijk bestond Wild Rivers uit het duo Devan Glover en Khalid Yassein, geformeerd op Queen's University in Kingston, Ontario. Niet veel later voegde zich Andrew Oliver bij dit Canadese indie folkgezelschap. Een jaar later verscheen al hun goed ontvangen debuut, gevolgd door twee eveneens uitstekende ep’s. In 2018 opende ze voor de Australische band The Paper Kites, wat bijdroeg aan hun populariteit. Intussen doen ze het volledig op eigen kracht. Dankzij hun uitstekende liveoptredens bouwden ze een toegewijde aanhang op. Hun muziek werd intussen al meer dan tweehonderd miljoen keer gestreamd. Het tweede album  Sidelines is beduidend ambitieuzer en gevarieerder dan hun debuut. Hun geluid is geëvolueerd en bevat nu elementen uit de pop, rock, indie en folk. Hun teksten zijn eloquent en vaak introspectief. De release werd vooraf gegaan door enkele singles, waaronder het bijzonder fraaie en ingetogen Amsterdam. Bij de uitstekende productie werd het trio geholpen door Peter  Katis (The  National,  Interpol, Sharon  van  Etten).  Door Corona werden hun Europese concerten al tweemaal verplaatst. Hopelijk is in mei driemaal scheepsrecht.

Theo Volk

Releasedatum : 4 februari 2022 Nettwerk/V2 Records

Website : https://www.wildriversmusic.com

 

Wild Rivers live:

17-05 AMSTERDAM : Tolhuistuin

18-05 GENT : Trefpunt Zaal