BrhyM : Deep Sea Vents

 

Van Bruce Hornsby kende ik tot voor kort slechts één nummer, zijn grote jaren tachtig hit The Way It Is met The Range. Op basis van dat liedje verwachtte ik een redelijk licht verteerbaar en commercieel album. 

Daar blijkt echter geen sprake van op Deep Sea Vents, omdat het hier een samenwerking betreft met het avontuurlijke New Yorkse sextet kamer ensemble yMusic. Deze groep werd opgericht door CJ Camerieri (trompet) en Rob Moose (viool). Eerstgenoemde bracht onder de artiestennaam CARM drie jaar het uitstekende CARM uit. 

Door de aanwezigheid van yMusic wordt het experiment niet geschuwd, maar niet op zo’n dusdanige wijze dat het de overhand neemt. Dat experimentele element bestaat vooral uit de af en toe staccato partijen. Op het album Absolute Zero uit 2019 werkte Hornsby al eerder samen met yMusic, maar ook met Bon Iver en Blake Mills. Grotendeels werd de muziek op Deep Sea Vents samen door Hornsby en yMusic gecomponeerd. 

Het idee voor de liedjes ontstond vlak na verschijnen van Absolute Zero, toen die gepromoot werd met een aantal optredens. Rob Moose kwam met het idee om een aantal nieuwe composities te schrijven en tijdens optredens telkens een ervan als toegift te spelen. Uiteindelijk is het een album met tien nummers geworden over water en de manier waarop we met, in of tegen water leven. 

Deep Sea Vents is Hornsby en yMusic zoals je ze nog nooit hebt gehoord, maar ook direct herkenbaar op hun eigen manier. Hornsby’s melodische kwaliteiten voegt zich bij yMusic ritmische precisie en eindeloze veelzijdigheid, waardoor ze elk naar nieuwe stromingen worden getrokken. Het leidt tot een uitstekend, avontuurlijk album, waarop zelfs triphop en funkinvloeden te horen zijn. Hornsby’s vrouw Kathy maakte trouwens het fraaie artwork van de hoes en tekstboekje.

Theo Volk

Releasedatum : 1 maart 2024 Zappo Productions/Mattan Records

Website : https://www.brucehornsby.com/

Nina June : Paradigm

 

De laatste jaren is de Amsterdamse singer-songwriter Nina June duidelijk gegroeid op het gebied van liedjesschrijven, maar ook op het gebied van haar persoonlijke ontwikkeling. Ook het moederschap zal voor een grote verandering in haar leven gezorgd hebben. Net zoals bijvoorbeeld de muziek van Joni Mitchell een aantal jaren geleden.

“Het liedje Savannah op mijn nieuwe EP Paradigm is mijn lyrische ontmoeting met een vrouw die jaren geleden de loop van mijn leven behoorlijk drastisch veranderde, maar die ik tot op de dag van vandaag nog nooit heb ontmoet. Ik realiseerde me onlangs dat ik zonder haar waarschijnlijk niet zou zijn geweest waar ik nu ben.

Ik hou van de woorden van Joni Mitchell: “I’ve looked at life from both sides now”, en ik denk dat ik kan zeggen dat ik dat ook doe. Ik weet wat het is om lief te hebben en bemind te worden, ik weet wat het is om pijn te doen en gekwetst te worden. Voor mij bleek Savannah ook een viering van veerkracht. En een herinnering om altijd met nieuwsgierigheid naar de toekomst te kijken.”, aldus Nina. Savannah is trouwens het meest avontuurlijke song op Paradigm.

Haar gevoelige stem komt volledig tot zijn recht in de fraaie pianoballade Your Surrender. Het betreft hier een samenwerking met de Amerikaanse singer-songwriter Emily James, met wie ze meteen een klik had. De reeds eerder vrijgegeven, dromerige single Wish You Well kwam tot stand samen met Old Sea Brigade.

Prijsnummer is voor mij opener en titelnummer Paradigm, wat bijzonder subtiel opgebouwd is. Paradigma blijkt een wetenschapsfilosofie te zijn. Een paradigma is het stelsel van modellen en theorieën dat, binnen een gegeven wetenschappelijke discipline, het denkkader vormt van waaruit de werkelijkheid geanalyseerd en beschreven wordt. Langer bestaande paradigma's worden vaak niet meer bewust beleefd. Het onderwijs in een gegeven vakdiscipline maakt een paradigma impliciet vanzelfsprekend.

Wat meer uptempo is Moon Over the Sun. Helaas telt de nieuwe EP slechts vijf liedjes. De fraaie productie en mix was in handen van Skiggy. Verder kreeg Nina hulp van Younes Kadri (gitaren), Mischa Porte (drums), Frank de Lange (keys). Hopelijk krijgt Paradigm snel een vervolg. De releaseshow in de Vondelkerk op 20 april is helaas al uitverkocht, maar er zullen ongetwijfeld snel nieuwe data bekend gemaakt worden.

Theo Volk

Releasedatum : 1 maart 2024 Nettwerk/V2

Website : https://ninajune.com/

Claudia Gibson : The Fields of Chazy

 

Muziek loopt als een rode draad door het leven van Claudia Gibson. In haar tienerjaren speelde ze al in clubs en een tiental jaar later was ze frontvrouw in diverse bands. Muziek kwam op een laag pitje te staan tijdens de opvoeding van een drietal kinderen. Maar toen haar jongste zoon ging studeren besloot ze haar muziekcarrière met succes nieuw leven in te blazen.

In 2016 verscheen haar solodebuut Step By Step, geproduceerd door Gordy Quist van The Band of Heathens. Afgelopen jaren deed ze met succes mee aan diverse talentenjachten en won ze in 2018 met het lied Dreamers de eerste plaats in de Woody Guthrie Songwriting Contest.

Voor haar tweede album The Fields of Chazy koos de in Austin, Texas woonachtige singer-songwriter voor Walt Wilkins & Ron Flynt als producers. Door collega singer-songwriters wordt Claudia trouwens regelmatig geroemd, na het horen van de opener en titelsong The Fields of Chazy was ook ik overtuigd van haar songschrijvers - en zangcapaciteiten.

Fields of Chazy vertelt het waargebeurde verhaal van haar grootvader van vaders kant, Joseph Thibodeau, een boer in de staat New York in een kleine gemeenschap van ex-Quebecois. Joe's liefde en verlies aan het begin van de 20e eeuw worden een aangrijpende realiteit voor Claudia wanneer ze vele decennia later de appelbomen tegenkomt die hij als diepbedroefde jonge weduwnaar heeft geplant. Haar opa was muzikaal en speelde met zijn knoestige handen accordeon. De opener wordt opgesierd door het fraaie accordeonspel van Bart de Win, die wel vaker samenwerkt met Wilkins en Flynt.

Claudia's grootmoeder van moederskant, Bessie, is de hoofdpersoon in Promised Land, waarin de ervaring van Oost-Europese immigranten uit de 20e eeuw wordt weergegeven door de ogen van een jonge tiener. Laura’s Song vertelt het levensverhaal van outlaw Laura Bullion, de enige vrouw die met Butch Cassidy’s Wild Bunch meerijdt, en wier loyaliteit aan haar minnaar Ben Kilpatrick eindigt in tragedie en een leven in volledige obscuriteit.

Ook de overige songs onderschrijven de kwaliteiten van Claudia als verhalenverteller. De enige niet zelfgeschreven song is de Schotse traditional The Night Visiting Song, een duet met Pat Byrne. Het arrangement ervan is geïnspireerd door Nuala Kennedy & Eamon O’Lear. De songs worden zonder uitzondering fraai ingekleurd door haar uitstekende begeleiders. Uit Austin kwamen al heel wat goede singer-songwriters en daar kan Claudia zeker toe gerekend worden.

Theo Volk

Releasedatum : 1 maart 2024 Independent

Website : https://claudiagibson.com/

Replay : Pete Sinfield : Still

 

Een paar weken geleden zag ik op Netflix de Spaanse film “Formentary Lady”, vernoemd naar de gelijknamige song van King Crimson, die regelmatig gebruikt wordt in de film. De hoofdrolspeler zou Robert Fripp en Pete Sinfield geholpen hebben bij het schrijven van een song. En afgelopen zaterdag zag ik op Canvas de documentaire over King Crimson, gemaakt ter gelegenheid van het 50-jarige bestaan van de band enkele jaren geleden. Hoog tijd om eens aandacht te besteden aan het prachtige, bijna totaal vergeten album Still van Pete Sinfield.

Hij verzon niet alleen de naam van progrockband King Crimson, maar schreef ook de poëtische teksten van de eerste vier albums. Hierna werd hij uit de band gezet door Robert Fripp, die wel vaker moeilijkheden had met andere bandleden. Zoals bijvoorbeeld met Ian McDonald, met wie Sinfield voor King Crimson al in een band speelde. Na het gedwongen vertrek ging Sinfield niet bij de pakken neerzitten en produceerde vervolgens het legendarische en avontuurlijke debuutalbum van Roxy Music.

Een jaar later verscheen Still, het enige soloalbum van Sinfield. Een progrockalbum in het verlengde van de muziek van King Crimson, met invloeden uit andere genres als klassiek (Vivaldi), jazz en country. Hierop kreeg hij hulp van King Crimson maatjes Boz Burrell, Ian Wallace, John Wetton, Ian McDonald en Greg Lake. Laatstgenoemde zingt de hoofdpartij in het titelnummer Still.

Onder de andere medewerkende bevonden zich lapsteel gigant B.J. Cole, die de sterren van de hemel speelt in Will it Be You en jazz gigant Keith Tippett, die niet alleen piano speelt, maar ook basgitaar. Ook nu nog staat het album als een huis. Helaas kreeg het album geen vervolg, omdat Sinfield last kreeg van plankenkoorts en zo zijn muziek niet door optredens kon promoten. Er verscheen nog wel een album van hem, zonder muziek, maar bevatte een vertelling van Robert Sheckleys In a land of clear colours (sciencefiction).

Vervolgens ging hij teksten schrijven voor Emerson, Lake & Palmer. Ook schreef hij teksten voor het succesvolle soloalbum No More Fear of Flying van Gary Brooker, die een tijdje zijn buurman was. Hierna ging hij een meer commerciële richting op en schreef onder andere teksten voor nummers van Bucks Fizz, Cher, Agnetha Fältskog van Abba, Leo Sayer en Celine Dion.

Theo Volk

Releasejaar : 1973 Manticore

Website : https://songsouponsea.com/

Philip Kroonenberg : Wherever You Are

 

Kroonenberg’s ontroerende album Some More Time stond vierenhalf jaar terug in het teken van de gewonnen strijd van zijn vrouw Jellie Brouwer tegen sluipmoordenaar kanker. De voorstelling van dat album in DWDD destijds, waar het gehele gezin Kroonenberg part aan had, staat me nog steeds duidelijk op het netvlies. Opvolger The Therapist, was thematisch gezien een stuk gevarieerder, zo ging bijvoorbeeld het titelnummer over de voldoening die Kroonenberg uit zijn werk als therapeut haalt.

Helaas kreeg Kroonenberg’s grote liefde Jellie eind 2022 andermaal de diagnose dat ze weer leed aan kanker, ditmaal ongeneeslijk. Haar gezondheid verslechterde en ze overleed uiteindelijk in juni 2023. Net als bij Some More Time destijds begon Kroonenberg opnieuw liedjes te schrijven na de hard ingeslagen mededeling. Het resulteerde in het berustende en andermaal bijzonder ontroerende Wherever You Are, met als subtitel Een Ode aan Jellie Brouwer.

Het is een chronologisch verslag van deze bewogen periode van ziekenhuisbezoeken, leven tussen hoop en vrees en het uiteindelijke afscheid. Alle vijftien songs klinken sober en evenwichtig, nergens klinkt woede of grote frustratie door. Kroonenberg is vooral dankbaar, voor wat Jellie voor hem betekend heeft.

Af en toe klinkt de invloed van Dylan door en doet een song als The Wrong Door zelfs enigszins aan Nits denken. Uiteraard is het album weer een “family affair” geworden, door de aanwezigheid van dochters Lynn, Dunya en Patsy. Vooral de engelachtige zang van Patsy is een verrijking van de songs.  Aan het akoestische album werkte verder Reyer Zwart (contrabas en harmonium) mee.

Zwart produceerde tevens met Frans Hagenaars het album op sobere wijze. De hoes is trouwens erg sober, maar zeer doeltreffend. Mocht er een hiernamaals bestaan, dat knikt Jellie goedkeurend van boven over het eindresultaat. Andermaal een prachtplaat, eentje die niemand onberoerd zal laten.      

Theo Volk

Releasedatum : 8 maart 2024 Excelsior Recordings

Website : https://www.philipkroonenberg.com/

Jesper Lindell : Before the Sun

 

Twilights, zijn vorige album ligt pas twee jaar achter ons. Ik vond het prachtig om na beluistering te constateren hoe zo’n jong talent zich zo eenduidig wist te manifesteren. Twilights is een volwassen album, waar weinig op valt af te dingen. Dat hij Robbie Robertson’s Band hoog in het vaandel heeft wordt overduidelijk op die plaat. Het is in de eerste plaats een ode, in plaats van de uitvoering van muziek-ideeën die haarfijn zijn geleend. Het viel bijna niet te verwachten, maar Jesper Lindell (en het team dat hem bijstond) heeft met Before the Sun kwalitatief gezien de stijgende lijn weten door te trekken. Twilights wist mij al te imponeren, en Before the Sun is minstens van eenzelfde niveau, zo niet nog beter. Sterke songs met kop en start. De stijlfiguren van The Band zijn er nog, en daarbij proef je de invloed van iemand als Van Morrison. Jesper’s muziek komt helemaal tot leven. Het niveau van de songs, de muzikale eenheid is ongekend op deze plaat. Jesper schreef weliswaar de nummers, waarvan een paar samen met Rasmus Fors. Er wordt uitstekend gemusiceerd, hetgeen heeft geresulteerd in een heerlijk coherent bandgeluid. Muziek met een smoel, en wanneer nodig uitgebouwd met een fikse portie blazers. Tevens is ruimte gemaakt voor ingetogenheid, zoals in een sterk uitgevoerde cover van Phil Lynott’s Honesty Is No Excuse. En je hoort een hoge mate aan variatie. Luister naar A Strange Goodbye waar de veelbesproken Kassi Valazza in duet de vocalen naar zich toetrekt. Zij zong haar gedeelte in vanuit Portland, Oregon.

Als kind was Jesper een veelbelovend voetballer. Echter wanneer hij daarbij zijn been breekt, en voor een tijd gekluisterd is aan een rolstoel schuift zijn broer Anton hem een gitaar toe. Zo ontstond Jesper’s interesse voor muziek. Diezelfde Anton is op dit album als bassist van de partij, naast de overige musici. Het zijn uitsluitend Scandinaviërs (te beoordelen aan de spelling van hun namen) zodat wellicht en coherent Zweeds product ontstond. Mogelijk zo degelijk als de oude Volvo waarmee Jesper zichzelf op de hoes heeft afgebeeld. Ik ervaar Before the Sun niet als een retro-album. Het moge duidelijk zijn dat Jesper geluisterd heeft naar artiesten uit mijn jeugd. Before the Sun doet niet aan als het album van iemand die terugkijkt, en er vervolgens iets eigens mee doet. Het album overtuigt dusdanig alsof het vijftig jaar geleden gemaakt lijkt. Before the Sun is een regelrechte voltreffer, die wat mij betreft in 2024 een live opvolging verdient. Als die performance dezelfde allure kent, dan is dat iets om naar uit te kijken!

Rein van den Berg

Releasedatum : 1 maart 2024 Gamlestans Grammofonbolag

Website : https://jesperlindell.com/

Dekker : Future Ghosts

 

Brookln Dekker is vooral bekend van het indie-folk-pop duo Rue Royale wat hij samen vormt met zijn vrouw Ruth. Het duo bracht sinds 2006 vier fraaie albums uit, waarvan hun debuut nog steeds mijn favoriet is. Oorspronkelijk opererend vanuit Chicago, maar tegenwoordig woonachtig in Nottingham in het Verenigd Koninkrijk.

Sinds een aantal jaren is Brookln ook solo actief. In 2020 verscheen in eigen beheer debuutalbum Slow Reveal: Chapter One, gevolgd in 2022 door I Won't Be Your Foe. Future Ghosts is met afstand zijn mooiste soloalbum geworden. Zijn vorige albums werden al zo’n 75 miljoen gestreamd, het nieuwe album zou dit volgens mij gemakkelijk moeten kunnen overtreffen.

Het eerste nummer wat Brookln schreef voor het nieuwe album was de fraaie opener en titelsong Future Ghosts. “I began writing this album when my daughter asked, “what happens to us when we die?” I told her that I didn’t exactly know and that we should begin searching together for an answer. It was at that moment that we wrote together what would become this album’s title track Future Ghosts. Somehow I knew I had just set a tone for the record; thoughtful, melancholic, not overly indulgent and with a little more of a lived-in feeling than my previous work”, aldus Brookln.

Het is vooral een album geworden van zelfreflectie. Het album werd andermaal mede geproduceerd door drummer Stefan Wittich. De opnames waren in diens Berlijnse studio, waarbij het tweetal experimenteerde met geluid. Brookln was vooral in de weer met diverse gitaren, Stefan meer met percussieve elementen. Het resultaat is Brookln meest avontuurlijke album tot op heden.

Dekker zijn sound kan je het best omschrijven als een mix tussen Bon Iver en Mat Kearney. Maar zou zeker ook in de smaak kunnen vallen bij liefhebbers van Iron & Wine en Kings of Convenience. Het album zal verkrijgbaar zijn op cassette, cd en vinyl op zijn eigen website, warm aanbevolen!

Theo Volk

Releasedatum : 1 maart 2024 Useful Fictions

Website : https://dekker-store.myshopify.com/

Vanessa Peters : Flying on Instruments

 

Gisteravond was Vanessa Peters supporting act van Dutch Eagles in de Boerderij in Zoetermeer. Tijdens dat optreden zullen ongetwijfeld de nodige songs van haar nieuwe, fraaie album Flying on Instruments voorbij zijn gekomen. In het verleden bewees Peters al met bijvoorbeeld albums als With the Sentimentals en Foxhole Prayers dat ze een uitstekende songsmid is.

Samen met de ervaren producer Joe Reyes keert ze terug naar haar vertrouwde, de meer pure folk-pop/rock formule. De productie is sober en concentreert zich voornamelijk rond de piano. “For this record we wanted to really hear the band playing together, especially our amazing pianist Matteo, who kinda got lost in all the guitars on the last album. We recorded most of these songs live in the room, arranging the songs together as we went along. Everything feels very direct and honest.”, aldus Peters.

De albumtitel is ontleend aan How Long, wat gaat over de onvoorspelbaarheid van het dagelijks leven. De songs op Flying on Instruments zijn introspectief, hoopvol en muzikaal gezien veelal erg goed in het gehoor liggend. Bovendien wordt ze omringd door de wol geverfde muzikanten. Vandaar dat het weinig tijd bij mij kostte voordat de liedjes onder de huid kropen.        

Theo Volk

Releasedatum : 23 februari 2024 Idol Records

Website : https://vanessapeters.com/

And Also the Trees : Mother-of-Pearl Moon

 

Nog geen anderhalf jaar na het uitstekende The Bone Carver komt de ervaren Engelse post-punkband And Also the Trees met opvolger Mother-of-Pearl Moon. Het nieuwe album is ontstaan uit een aantal elektrische gitaarimprovisaties van gitarist Justin Jones vastgelegd in de uren vóór en na zonsopgang tijdens een maand van eenzaamheid in 2020. Over het algemeen werden die partijen volledig in tact gelaten.

Vervolgens werden door broer Simon teksten toegevoegd en worden ze vaak subtiel ingekleurd, met name door de klarinet en piano van Colin Ozanne. De muziek is vaak filmisch en doet denken aan verschillende filmgenres uit de jaren vijftig tot zeventig. Dit komt het duidelijkst naar voren in This path through the Meadow, een nummer dat de verwevenheid van de menselijke natuur en de natuur in zijn dierlijke en botanische vorm onderzoekt, en in de video waarin de band lijkt op te treden tijdens een denkbeeldige vertoning.

Soms heeft de muziek ook een Aziatische tintje (het titelnummer). Maar uiteraard vormt het Engelse platteland nog altijd een constante inspiratiebron. En nog altijd zijn de teksten van Simon behoorlijk suggestief en doet zijn zang geregeld aan Nick Cave denken. Maar hun muziek heeft nog steeds genoeg eigens om de luisteraar te beklijven.

Hopelijk krijgt het snel onder de huid kruipende Mother-of-Pearl Moon veel aandacht, want het is andermaal een prachtplaat geworden. De fraaie foto’s in het tekstboekje en op de binnenhoes zijn van Simon. Mocht een eventuele luisteraar tot koop overgaan, wees dan geen dief van je eigen portemonnee en bestel het op de website van het Rotterdamse label Gentlemen Recordings.    

Theo Volk

Releasedatum : 23 februari 2024 Independent/Gentlemen Recordings

Website : https://www.andalsothetrees.co.uk/

 

And Also the Trees live :

2-4 NAMEN : La Nef de L’eglise Notre Dame D’Harscamp

Mooneye : Come With Me and Hide

 

Tweeënhalf jaar geleden debuteerde de Belgische band Mooneye erg succesvol met Big Enough. Vooral op de Belgische radio kreeg men veel airplay, in gang gezet door de eerste, heerlijke single Bright Lights, een oorwurm van jewelste. Hun populariteit werd vervolgens uitgebreid door hun uitstekende livereputatie. Na de succesvolle tournee begon de band eind 2022 te werken aan opvolger Come With Me and Hide.

De bedoeling was om de live energie op plaat vast te gaan leggen samen met producer Koen Gisen (Meskerem Mees, Het Zesde Metaal, The Bony King of Nowhere). Maar bij de afwerking groeide de twijfel bij frontman Michiel Libberecht: is deze alternatieve rocksound wel de weg die ik wil blijven volgen? Libberecht wou terug naar de essentie van Mooneye: intimiteit vanuit een akoestische basis, waarmee gelukkig de rest van de band het eens was.

Inspiratie haalde Libberecht vervolgens vooral uit folk en country, bij iemand als Kevin Morby, de akoestische muziek van Beck en soundtracks van Morricone en Luppi. De songs zijn ook een stuk persoonlijker geworden. Het repertoire ligt volgens Libberecht heel erg dicht bij wie hij is. Opener New Skin staat mooi symbool voor het ontstaansproces van de plaat. In eerste instantie was het een rocksong, maar is omgetoverd naar een beduidend ingetogenere song, die dankzij de pedal steel van Filip Wauters (Het Zesde Metaal) een countrytintje krijgt.

Girl Like You laat ritmisch gezien duidelijk de invloed van de latere Fleetwood Mac horen. Wat steviger van aard is de reeds vrijgegeven single Lover to Stranger. Het album wordt afgesloten met de meest recent geschreven song Too Young to Have Regrets, een bijzonder fraai en ingetogen duet met Chantal Acda.

De albumtitel is trouwens een regel uit een nummer dat zelf niet op de plaat staat. ‘Maar hij vat wel perfect de intimiteit en het mysterie samen waar ik naar op zoek was’, zegt Libberecht. “Een titel die uitnodigt om even te verdwijnen en deel uit te maken van een andere wereld.”. Come With Me And Hide is van een zoektocht uitgegroeid tot een openhartig album van een band die hechter klinkt dan ooit. De band staat al te popelen om het album live voor te komen stellen in de Lage Landen en Duitsland.

Theo Volk

Releasedatum : 23 februari 2024 Mayway Records

Website : https://www.mooneyeband.be/

 

Marry Waterson & Adrian Crowley : Cuckoo Storm

 

In het verleden bracht Marry Waterson al de nodige duoalbums uit. Met broer Oliver Knight, Emily Barker en als laatste twee albums met David A. Jaycock. Het laatste album Death Had Quicker Wings Than Love met Jaycock maakte de nodige indruk op Crowley. Cuckoo Storm zou er misschien nooit zijn geweest, ware het niet dat Crowley een bericht op sociale media schreef tijdens een winterse nachtelijke wandeling in een rustige wijk van Dublin tijdens de lockdown. Getroffen door Watersons vorige album wilde hij het moment markeren en drukte op ‘send’ de ether in zonder te weten wat er zou volgen.

De single Watching the Starlings geschreven door Adrian dateert alweer van een paar jaar geleden. Hij mocht van een vriend een tijdje verblijven in Londen in een afgelegen hofje met vossen en blauwe gaaien in de omgeving, niet ver verwijderd van een heide. “Dat is waar dit nummer zich afspeelt. In het lied geeft de verteller instructies, bijna alsof je iemand de weg wijst, als een uitnodiging die beschrijft hoe je daar moet komen; de doodlopende straat, de poort, de boog, nummer 11. En in het lied wacht de verteller op de komst van deze persoon. Het is het einde van de dag met de verandering van het licht. En er ontstaat een soort stille euforie door het gevoel aan de vooravond van een moment te staan dat levensbevestigend en absoluut is.”, aldus Adrian.

Hun stemmen matchen wonderwel op Cuckoo Storm, de uit duizenden herkenbare stem van Marry en de warme bariton van Adrian. Het album opent met het goed in het gehoor liggende, voort meanderende Undear Sphere, wat op het einde verrassend wordt ingekleurd met de saxofoon van Jake McMurchie (Get The Blessing). Regelmatig vormen blazers, mede bespeeld door Pete Judge (Get The Blessing) trompet, flugelhorn en Seán Mac Erlaine bas klarinet een verrijking van de songs. Adrian bespeelde zelf ook de nodige instrumenten ; piano, elektrische gitaar, mellotron, harmonium, music box klarinet, marxofoon, synthesizer). Producer van dienst was Jim Barr (Portishead). Hoogtepunt vormt voor mij het lang uitgesponnen Heavy Wings, waarbij de zang van Marry diep bij mij binnenkomt. We mogen blij zijn dat Adrian dat berichtje geplaatst heeft op sociale media, hopelijk krijgt Cuckoo Storm ooit een opvolger.      

Theo Volk

Releasedatum : 8 maart 2024 One Little Independent

Website : https://www.marrywaterson.com/

Madeleine Roger : Nerve

 

Officieel is de nieuwe CD van Madeleine Roger nog niet verschenen. Je kon wel alvast een exemplaar (slipcase) kopen tijdens haar onlangs afgeronde tour in Nederland, en mogelijk heeft Lucky Dice een aantal exemplaren van Nerve voor de verkoop weten te bemachtigen, zoals de titel vooralsnog luidt. Ik sluit in principe niet uit dat deze “advance” release mogelijk gaat afwijken van de uiteindelijke nieuwe plaat die bedoeld is, een half jaar na nu. Madeleine wist mij te vertellen dat ze een label had gevonden. Overigens de tien songs op deze plaat zijn geen akoestische voorstudies, maar kenmerken zich als afgeronde songs. Dit nieuwe product werd door niemand anders dan Josh Kaufman geproduceerd. Oftewel, kwam tot stand onder goedkeurend oog van dezelfde artistiekeling die veelal betrokken was bij albums van o.m. The Hold Steady en Craig Finn, en samen met Anais Mitchell leven blies in Bonny Light Horsemen. Sla Wikipedia eropna, Kaufman is spin in een muzikaal web, en dat impliceert indirect goed nieuws voor Madeleine Roger. Tenslotte niks mis wanneer talent wordt erkend en succes naar je toe komt rollen! Cottonwood, haar debuut, gaf al aan dat er potentieel meer in het verschiet lag, en Nerve (een serieuze groeiplaat) is de volgende scheut van iets moois dat in ontwikkeling staat.

Afgelopen concertgangers werden door Madeleine al veelvuldig getrakteerd op nieuw geschreven materiaal. Enerzijds is dat prettig, maar soms zo’n eerste keer doen sommige nummers toch ietwat abstract aan nog. Zo na een paar luisterbeurtjes komt de meerwaarde van dat recente werk veel beter tot zijn recht. De tien nummers op dit schijfje van deze zangeres uit Winnipeg zijn puntgaaf qua compositie. Gemiddelde klokken ze rond de drie minuten. Het is ook hier waar ik de vergelijking met een vroege Joni Mitchell vind opgaan. Niet zo zeer wat zang betreft, maar wel het afleveren van een coherent sterke song. Persoonlijke nummers bovendien, zoals van een relatie die voortijdig eindigde. Het duurde een paar jaar alvorens Cottonwood opvolging kreeg, dit uiteraard mede doordat Corona een streep door de wereld trok. Wel bleek die periode uitermate geschikt om muziek te schrijven. Benieuwd wat Madeleine ons in de toekomst nog meer gaat voorschotelen, want ik hou wel van deze vorm van musiceren.

Rein van den Berg

Officiële releasedatum : nog onbekend Independent/Lucky Dice

Website : https://www.madeleineroger.com/

Replay : The Doors : The Doors

 

De allereerste song van The Doors die ik ooit lang geleden op de radio hoorde, was meteen een van hun meest legendarische, Light My Fire. Afkomstig van een van de meest iconische debuutalbums ooit. Wat mij vooral aantrok in Light My Fire was het orgeltje van Ray Manzarek, de catchy melodie en de inventieve bossa nova invloeden. De aantrekkingskracht van de charismatische zanger Jim Morrison kwam pas later.

Het nummer werd aan het viertal gezamenlijk toegeschreven, maar het basisidee was afkomstig van gitarist Robbie Krieger, die op de proppen kwam met “C’mon baby, light my fire …” hook. De single zorgde meteen dat de groep succesvol werd. Mede geholpen door een legendarisch optreden in de Ed Sullivan Show, die coast-to-coast werd uitgezonden. Vooraf had Morrison beloofd het woord higher niet te gebruiken, maar deed dat toch, het werd het eerste en laatste optreden in die show.

De eerste single en de geweldige opener van het debuutalbum The Doors was echter het indringende Break On Through (To The Other Side) wat over drugsgebruik gaat. De groepsnaam The Doors is een verwijzing naar The Doors of Perception van Aldous Huxley over diens ervaringen met het gebruik van mescaline.

Naast veelal eigen werk ook twee covers, Alabama Song (Whisky Bar) van Bertolt Brecht & Kurt Weill en de blues song Back Door Man van Chester Burnett & Willie Dixon. De lange afsluiter The End is ook een klassieker. Ooit op geweldige wijze gecoverd door Nico. Het nummer werd ook gebruikt in Apocalypse Now van Francis Ford Coppola.

Theo Volk

Releasedatum : 4 januari 1967 Elektra

MOOON : III

 

Precies elf jaar terug startten de broers Tom (29) en Gijs (24) de Jong met hun neef Timo (31) van Lierop in Aarle-Rixtel hun band MOOON. Alle drie hebben ze een grote hang naar de muziek uit eindjaren zestig en beginjaren zeventig, denk daarbij vooral aan het psychedelische genre en garagerock. Die voorliefde begon toen ze in hun tienerjaren, waarin ze vooral bezig waren met skaten, dozen met oude LP’s, variërend van Pink Floyd tot aan Santana ontdekten.

Daarna begonnen ze al snel in een boerenschuur hun eigen repertoire te ontwikkelen, waarmee ze al snel jeugdhonken en poppodia onveilig maakten. Op hun nieuwe album III gaat men meer de diepte in, zowel muzikaal als tekstueel. Er is meer ruimte voor experiment, daarbij vooral gebruikmakend van psychedelische elementen. Maar ook van jazzy invloeden, zoals de drumsolo in You Cannot Know. Zelf hoor ik vooral de invloed van The Who, maar hoorde bijvoorbeeld ook de invloed van Santana terug.

De teksten zijn een stuk volwassener geworden. Alle drie ervaren ze het schrijven van teksten als therapeutisch. Opvallend genoeg worden nergens op de hoes de credits van de songs vermeld. Ik vermoed dat het bij enkele liedjes gevoelig ligt wie ze geschreven heeft, omdat ze over ex-vriendinnen gaan.

Een nostalgische verlangen naar de jaren zestig en zeventig speelt een belangrijke rol in hun leven. Maar ook naar hun eigen jeugd, de cover voor het album is gemaakt bij een vijver waar ze in hun jeugd zwommen en jointjes rookten. Hun muziek roept bij mij dan ook vooral nostalgische gevoelens op aan mijn eigen jeugd en dan vooral aan de beginjaren zeventig, toen ikzelf de muziek uit die tijd begon te ontdekken.

Theo Volk

Releasedatum : 23 februari 2024 Excelsior

Website : https://www.mooonband.com/

 

MOOON live :

17-02 VLAARDINGEN : Kroepoekfabriek

22-02 EINDHOVEN : Effenaar

23-02 AMSTERDAM : Cinetol

29-02 NIJMEGEN : Merleyn

Corb Lund : El Viejo

Liefhebbers van Corb Lund kunnen zich alvast verheugen, want per eind mei staat hij geprogrammeerd in de noordelijke dependance van Paradiso. Ideaal bereikbaar, direct aan het IJ; de uitstekende locatie Tolhuistuin. Ik had aanvankelijk Corb’s muziek te licht bevonden, maar moet bekennen dat zijn laatste albums mij doorgaans uitstekend bevielen, inclusief zijn meest recente worp; El Viejo. Wellicht valt zijn repertoire onder de noemer conventioneel, maar tegelijkertijd is hij veelzijdig, en oerdegelijk. Twee componenten die ook iets waard zijn. El Viejo is volledig akoestisch uitgevoerd, en is een eerbetoon aan zijn eind 2022 overleden vriend en mentor Ian Tyson. Deze artiest (net als Corb, ook Canadees) heeft een enorm omvangrijk oeuvre nagelaten, waaronder de inmiddels klassieke song Four Strong Winds. Van wat ik lees werd de muziek op El Viejo veelal live uitgevoerd en na de eerste beste opname vastgelegd, zonder correcties nadien. Lund heeft dezelfde rurale achtergrond als Tyson. Beide komen ze uit families van ranchers die hun bestaan vonden op de prairies van Alberta.

Hun muziek kent dezelfde overeenkomsten. Country & Western zou mijn schoonvader gezegd hebben. Ik zou het zelf eerder klassieke country willen noemen, eentje die mij in mijn jeugd allerminst aansprak. Tegenwoordig heb ik voor dat segment binnen de muziek meer waardering, mits het intuïtief overtuigd. Als invloeden noemt Lund naast Tyson eveneens Marty Robbins, Jerry Reed, Bobbie Gentry en Kris Kristofferson. Het wordt enkel mooier zo! De nummers op de plaat zijn mede geïnspireerd op een overgrootvader die rond 1890 een gokker en whiskystoker geweest zou zijn. De muziek kijkt terug op een vrije levenswijze die ooit was, en wanneer we Corb Lund mogen geloven nog steeds terug vindbaar is in Alberta en Montana. The Rocky Mountains waren voor deze gebieden een natuurlijke barrière zodat het specifieke karakter van die streek werd beschermd. Het doet mij aan als de habitat van Corb’s muziek. Klinkt als een toekomstige vakantietip. Vooralsnog eerst El Viejo proberen, wellicht daarna Tolhuistuin, en dan lijkt de weg vrij naar het culturele erfgoed van Alberta. 

Rein van den Berg

Releasedatum : 23 februari 2024 New West Records

Website : https://www.corblund.com/ 

Blackberry Smoke : Be Right Here

 

De Amerikaanse roots rock band Blackberry Smoke ontstond aan het begin van het nieuwe millennium, een jaar nadat de Canadese smartphone BlackBerry op de markt kwam. Een groep die sindsdien in een nog steeds groeiende populariteit kan verheugen. Sinds hun oprichting brachten ze vier EP’s, een livealbum en acht studioalbums uit.

Nummer negen heet Be Right Here. Zoals gebruikelijk bestaat het album uit een heerlijke mix van southern rock, blues en country. Het album opent stevig met Dig a Hole, waarin de gitaren loos gaan om te vervolgen met het stompende en swingende Hammer and the Nail, waarin toetsenist Brandon Still de hoofdrol voor zich opeist. Maar er zijn ook rustpunten te vinden, zoals het fraaie Azalea, het lied waaraan de albumtitel is ontleend. Hieruit blijkt dat zanger Charlie Starr ook goed raad weet met gevoeligere songs.

Blackberry Smoke is een authentieke band, zonder pretenties en met als enig doel het maken van muziek waarin ze volledig geloven. Deze goed geoliede rockband treedt veel op, in september komen ze naar de Lage Landen om het uitstekende Be Right Here voor te stellen. Het zal ongetwijfeld weer nieuwe zieltjes gaan winnen.     

Theo Volk

Releasedatum : 16 februari 2024 3 Legged

Website : https://www.blackberrysmoke.com/

 

Blackberry Smoke live :

16-09 BRUSSEL : Ancienne Belgique

17-09 TILBURG : 013

Eric Brace & Thomm Jutz : Simple Motion

 

Eind september bracht Thomm Jutz nog een prachtig duoalbum uit met Martin Simpson, getiteld Nothing but Green Willow: The Songs of Mary Sands and Jane Gentry. Hierop werd men ondersteund door geweldige vocalisten als Angeline Morrison, Cara Dillon, Emily Portman en Seth Lakeman. Op het album Simple Motion met Eric Brace verzorgen ze samen op uitstekende wijze de zang. Net als op het album met Simpson is ook hier de fiddle van Tammy Rogers te horen, bovendien schreef ze mee aan What You Get for Getting Older.  

Zo’n twee decennia kwamen beide heren onafhankelijk van elkaar in Nashville terecht. Eric vanuit Washington D.C. en Thomm groeide op in Duitsland. Aanvankelijk maakte Eric albums samen met Peter Cooper en begon Thomm al snel samen te werken met artiesten als Nanci Griffith, Mary Gauthier, David Olney en Kim Richey. Een decennia geleden leerden ze elkaar kennen. In 2019 voegde Thomm zich bij het duo van Eric en Peter en maakte men toen het album Riverland. Helaas overleed in december 2022 Peter.

Toch ging het overgebleven duo niet bij de pakken neer zitten en verschijnt nu Simple Motion. Vijf liedjes schreven ze gezamenlijk, waaronder titelsong Simple Motion. Daarnaast een tweetal door Eric en de rest met anderen samen. Het fraaie, ingetogen Can’t Change the Weather schreef Thomm nog met Peter. Een lied over dat je soms omstandigheden niet kunt veranderen, zoals hier het ergens vast komen te zitten tijdens de Coronapandemie terwijl je graag ergens anders naar toe zou willen gaan. Heerlijke, nostalgische feelgood muziek is When London Was the World. De thema’s van die song zijn echter wel hypocrisie en intolerantie.

Uiteraard klinkt regelmatig de invloed van Nashville door in het repertoire. Adam & Eve is echter doordrenkt met Ierse folk. “Tijdens een bezoek aan de prachtige zuidkust van Ierland hoorden Thomm en ik het tragische, waargebeurde verhaal van de vissersboot Tit Bonhomme van onze vriend Bert van Mourik. Wijzend naar twee kleine rotsachtige eilanden net voorbij de monding van de haven van Glandore, vertelde Bert ons hun Bijbelse namen en zei dat zeelieden wisten dat ze “Adam moesten ontwijken en Eva moesten omhelzen. Maar op 15 januari 2012, tijdens een verschrikkelijke storm, kon de Tit Bonhomme dat gezegde niet volgen en betaalde het de prijs.”, aldus Eric. Hierbij verdronken overigens vijf van de zes bemanningsleden. Bert van Maurik schreef de song samen met het duo. De accordeon en tin whistle worden hier trouwens bespeeld door Jeff Taylor. Onder de veertien songs ook een ingetogen hommage aan de thuisstad van het duo, Nashville in the Morning. Simple Motion met zijn interessante verhalen wist mij snel te beklijven.

Theo Volk

Releasedatum : 16 februari 2024 Red Beet Records

Website : https://www.redbeetrecords.com/

Katherine Priddy : The Pendulum Swing

 

Wat een aangename verrassing was een kleine drie jaar terug het debuutalbum The Eternal Rocks Beneath van de Britse folkzangeres Katherine Priddy. Twee nummers daarvan stonden al op haar ep Wolf uit 2018, het titelnummer en Ring O’ Roses. Wolf was geïnspireerd op  Emily Brontë’s “Wuthering Heights”. Het album bevatte composities die Katherine zeven jaar ervoor schreef en die de tijd kregen om te rijpen. Niet alleen de arrangementen van de liedjes waren bijzonder verzorgd, hetzelfde gold voor het uitermate fraaie artwork. Toch vormde haar fluwelen zang de kers op de taart. Een stem, die ondanks het feit dat die altijd op een ingetogen wijze wordt ingezet, vanaf het begin de luisteraar weet te betoveren en te beklijven.

Haar nieuwe album The Pendulum Swing begint, net als bij haar grote voorbeeld Nick Drake op diens album Bryter Layter met een sfeervolle instrumentale opener. En net als bij Drake op diens eerste twee albums zijn de songs weelderig en subtiel ingekleurd. Het was dan ook niet vreemd dat ze meewerkte aan het fraaie tributealbum The Endless Coloured Ways : The Songs of Nick Drake. Dat ze zich nummers van anderen volledig naar zich toe kan trekken, bewees ze vorig jaar ook met haar samen met John Smith vertolkte McGarrigle klassieker Talk to Me of Mendocino.

Veelal liggen de nieuwe songs in het verlengde van haar debuut. Songs die hier wat afwijken van de overige zijn These Words of Mine dat een countrytintje heeft en Ready to Go, een duet gezongen en geschreven samen met George Boomsma (ongetwijfeld Nederlandse roots). Regelmatig vormt thuis in diverse gedaantevormen een thema in de songs op het nieuwe album. Of het artwork van het album weer net zo fraai is als bij het vorige weet ik nog niet, het album is uiteraard reeds besteld. Concerten in Nederland staan helaas nog niet in de planning, maar voorlopig ben ik wel even zoet met The Pendulum Swing.

Theo Volk

Releasedatum : 16 februari 2024 Cooking Vinyl

Website : https://www.katherinepriddy.co.uk/home/

Sivert Høyem : On an Island

 

Ik volgde de muzikale ontwikkelingen van Madrugada. Ik was vooral geïmponeerd door hun strak uitgevoerde Rockmuziek. Zag ze live, en hield daar een uitermate prettige herinnering aan over. Via Madrugada kwam ik vanzelf uit bij Sivert Høyem. Ik kocht eerlijkheidshalve niet zijn soloplaten, met uitzondering van zijn cd, Live at Acropolis. Dat album biedt een mooi overzicht, en kent naast de Sivert’s band een mooie aanvulling met klassiek geschoolde musici. De bijgeleverde DVD maakt dat je ervoor gaat zitten om de show integraal te volgen. Het vorig jaar verschenen Chimes at Midnight van Madrugada stelde geenszins teleur, en deed je beseffen dat de band en zijn zanger nog steeds relevant zijn. Daarnaast, en ongetwijfeld minder relevant, mijn vakantie naar Noorwegen datzelfde jaar was zo goed bevallen, waardoor mijn gevoelens voor het koele Noorden uitsluitend werd versterkt. Die desolate sfeer van Scandinavië vind je vertaald terug in de muziek van Sivert Høyem en de zijnen. Guur en grimmig, alsof je jezelf inderdaad geïsoleerd hebt op een eiland. Tegelijkertijd is het album zeer toegankelijk, want een nummer als When Your True Love is Gone beklijft na een keer luisteren. Het is precies wat dit album doet. Bij de eerste keer vond ik de muziek best somber en stroef, maar na meerdere luisterbeurten gaat zijn muziek steeds meer tot de verbeelding spreken. De ingetogen bombast kan ik dan ook prima hebben. De verschillen met Madrugada zijn amper te maken.

Tickets voor een optreden in april zijn gekocht, en de shows blijken dan ook uitverkocht. Fijn te beseffen dat de muziek van deze man breed wordt gewaardeerd. Ook een fijne gedachte dat iemand zijn brood verdient met datgene waar zijn hart naar uitgaat. Ongetwijfeld was een compleet team betrokken bij het completeren van On an Island, maar de basis lijkt mij toch behoorlijke fascinerend. Songs die bij één persoon ontstaan en gaandeweg verder worden uitgewerkt met gelijkgestemden. Now You See Me/Now You Don’t is uiteindelijk toch niets anders dan een eerste klas powersong. Noren staan bekend als nors, maar Sivert heeft geen moeite om zijn hart op zijn tong te leggen. Ingetogen en explosief, het eiland waar Sivert zijn inspiratie opdeed geeft veel terug aan de luisteraar. Als vanouds een perfecte blend tussen een Folk georiënteerde basis met pure Rock.

Rein van den Berg

Releasedatum : 26 januari 2024 Hekor Grammofon

Website : https://siverthoyem.com/

Sarah Jarosz : Polaroid Lovers

 

Sarah Jarosz is succesvol. Dat was ze wat mij betreft al sinds haar debuut. Ze heeft een aansprekende stijl. Haar succes is ondertussen dusdanig dat ze omringd is door een team dat haar bijstaat, en daardoor nog meer mogelijk maakt. De katalysator is ingezet, zogezegd. Ook op compositorisch vlak wordt de balans gevonden in uitsluitend co-writes. Uiteindelijk draait het wat mij betreft in de eerste plaats om de songs. Op de voet gevolg door een vlekkeloze uitvoering. Dat laatste zat altijd al snor bij Sarah’s muziek, en ook qua composities is het wederom uitstekend. Ze draait vol vertrouwen op een weg die ze jaren geleden insloeg. Wellicht manoeuvreert ze iets verder van de Roots, en lijkt ze een breder pallet gevonden om haar talenten te etaleren. Ze lijkt mij een uitermate gedisciplineerde dame, eentje die weloverwogen haar vervolgstappen neemt. Het is niet dat ik bij beluistering van Polaroid Lovers vol verrassing opveer, anderzijds verveling slaat geenszins toe. Sarah Jarosz staat voor een gedegen product die voldoende boeit en sprankelt. Ik kan mij wel voorstellen dat ze zoekt naar een breder publiek. Voor haarzelf moet eveneens spannend blijven. Jealous Moon is een terechte opener van dit album. Het laat Sarah horen in een strak geproduceerd en puntgaaf nummer. Ongepolijst laat ze het zelfvertrouwen horen dat ze bezit, terwijl zij toch ook wel eens afvraagt hoe nu verder.

Ik was jarenlang fan van sobere akoestische Rootsmuziek. Vind ik nog steeds mooi, echter het geluid van een afgemeten band overtreft dat tegenwoordig. Zeker live! Het hoeft niet over de top of bombastisch. Voor mij telt de manier waarop de instrumenten zich tot elkaar verhouden, en in volstrekte balans verkeren. Op Polaroid Lovers hebben we te maken met professionals die hun vak verstaan, en tevens de mogelijkheid hebben hun hart te laten spreken. Gelukkig blijft het esthetische gedeelte ruim overeind op dit album. Geen plichtmatigheden, of op “safe spelen”. Prachtige harmonieuze semi-akoestische songs als Columbus & 89th doe je de zeldzame klasse beluisteren die Sara en haar begeleiders bezitten, maar ook een lekkere vooruit kabbelende song als Days Can Turn Around heeft dat effect. Petje af voor andermaal een zeer luisterrijk geheel. Niet een exemplaar die vlot uit mijn reguliere afspeellijst wordt weggedrukt. Sterker, ik voeg binnenkort ter afwisseling weer ‘ns een eerder album van Sarah toe. Ze blijft aansprekend.

Rein van den Berg

Releasedatum : 26 januari 2024 Rounder Records

Website : https://www.sarahjarosz.com/