Amy Speace : The American Dream

 

Net als veel andere muziekliefhebbers ontdekte ik singer-songwriter Amy Speace in 2013 bij de release van haar doorbraakalbum How to Sleep in a Stormy Boat. Op dat album was het nummer The Sea & The Shore terug te vinden, een duet met John Fullbright, die in diezelfde periode zou doorbreken. Op dit behoorlijk folk georiënteerde album maakte ze veelvuldig gebruik van teksten van Shakespeare, niet zo vreemd voor een voormalig regisseur, toneelschrijver en actrice. Opvolger That Kind of Girl was destijds behoorlijk wennen voor mij, omdat ze behoorlijk richting Americana opschoof. Ze kreeg erop hulp van niet de minsten, van Will Kimbrough, Cal Broemel, Eamon McLoughlin, Danny Mitchell en John Moreland. Ondanks dat het album mij ook weer goed beviel, verloor ik haar vervolgens volledig uit het oog. 

Haar nieuwste album The American Dream werd net als beide, eerder genoemde albums geproduceerd door Neilson Hubbard (o.a. Mary Gauthier en Amelia White).  Het album zweeft ergens tussen moderne folk, tijdloze roots-rock en klassieke popmuziek. Veelal zijn de songs een terugblik op haar leven tot nu toe en de onderwerpen, zoals wel vaker niet altijd even opgewekt. Onder andere haar destijds pijnlijke scheiding vormt een thema. Where Did You Go gaat over haar huwelijk, een song welke ze samen met producer Hubbard in nog geen uur tijd schreef. 

Ook bijzonder snel schreef Amy in haar eentje het volledig autobiografische, met een strijkkwartet opgesierde In New York City. Het werd al snel mijn favoriete track van het album, zelf ziet Amy het als de mooiste song, die ze tot op heden schreef. Ze kijkt terug op de periode dat ze als drieëntwintigjarige naar The Big Apple vertrok om actrice te worden en begon in die tijd ook gitaar te spelen en liedjes te schrijven. Ze woonde in die tijd in East Village in een straat vol drugsdealers. Die drugsdealers merkten al snel dat ze vaak alleen laat thuiskwam en besloten haar allemaal te beschermen. Ze brachten haar dan veilig naar haar appartement.

Voor een Nederlands tintje zorgt de song Margot’s Wall. “I went to Amsterdam on a tour a few years ago and had a day off and went to the Anne Frank House. The thing that really struck me were her sister, Margot’s pictures of famous women taped to the wall (they’re still there). I had that in my notebook for years. I was thinking about the notion that there’s always something left behind when something breaks apart and how that related to where I was in life.”, aldus Amy. 

Ook deze keer wordt Amy weer omringd door uitstekende muzikanten en coauteurs. Naast producer Hubbard schreef ze met Robby Hecht Already Gone, met wie ze in het verleden, het eerder genoemde The Sea & The Shore schreef. 

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 Independent

Website : https://www.amyspeace.com/

Paulette Verlée : En Attendant

 

Vorig jaar wist Paulette Verlée , echte naam Veerle Pollet, mij volledig te overtuigen met het fraaie album Les Barricades Mystérieuses. Een album gevuld met lichtvoetige, subtiele, zeer toegankelijke neoklassieke muziek. Bij het componeren had ze toen vooral de muziek van barokcomponist François Couperin in gedachten en in het geval van La Favorite, Chaconne de muziek van Johann Sebastian Bach. Op haar debuutalbum choses vues à droite et à gauche (sans lunettes) waren vooral Erik Satie en daarnaast ook Nils Frahm en Ólafur Arnalds inspiratiebronnen.

Bij het maken van haar derde album En Attendant vroeg ze zich af: moet neoklassiek zich beperken tot repetitie en minimalisme? Met deze keer Schumann en Brahms in het achterhoofd ging ze op zoek naar melodieën waarin expressie en emotie worden gecombineerd met soberheid en eenvoud. Maar ook met humor. De titels van de tien composities vormen samen een citaat uit het bekende absurdistische, soms humoristische toneelstuk “Waiting for Godot” van de Ierse schrijver Samuel Beckett : "We always find something, Eh Didi, to give us the impression we exist. Yes, yes, We're magicians.". Echter Veerle veranderde Eh Didi in Eh Bibi, een verborgen dédicace, volgens Paulette misschien wel de meest persoonlijke compositie.

De single We is gelinkt aan de eerste single die werd uitgebracht en die de titel Us kreeg. Volgens Veerle staat het tedere Us voor vriendschap, liefde en saamhorigheid en We voor een militante alliantie. Samen obstakels van welke aard dan ook tegenkomen, in de wereld en het leven. Samen verenigd, ten goede of ten kwade, wetende dat het beste nog moet komen. Troost en hoop biedt de tweede single To Give. “Het langzame pulserende ritme met repetitieve melodie wisselt af met een meditatief thema, waarna de strijkers de oorspronkelijke melodie richting het einde versterken. Een klein moment van troost en hartelijkheid dat we allemaal wel eens kunnen gebruiken.”, aldus Veerle.

Veerle schreef ook alle cellopartijen. En Attendant weet me nog meer te overtuigen dan de voorgangers. Sterker nog, haar muziek weet me net zo te bekoren als de pianomuziek van Erik Satie, Claude Debussy en Frédéric Chopin dat ruim veertig jaar geleden deed.

Theo Volk

Releasedatum : 8 november 2024 V2 Records

Website : https://pauletteverlee.com/

 

Paulette Verlée en Maaike Organe live :

 25-10-24 HERENTALS :  CC ’t Schaliken

06-11-24 BORGERHOUT :  Bib Vrede (15h00)

08-11-24 BRUSSEL : L'Archiduc, album presentatie (18h00)

18-01-25 UTRECHT : TivoliVredenburg, Club Nine

Joy Shannon : An Chailleach

 

Ondanks het feit dat ik redelijk goed op de hoogte ben wat er gebeurt op het gebied van folkmuziek, had ik nog nooit van Joy Shannon gehoord. Ik vermoed dat haar vorige albums allemaal in eigen beheer zijn uitgebracht zonder dat veel ruchtbaarheid aan is gegeven en dat is jammer. Joy komt uit Los Angeles, maar heeft Ierse roots. Naast een uitstekend vocalist en songschrijver speelt Joy onder andere harp, maar is ook nog filmregisseur en tatoeëerder. 

Haar  nieuwste album An Chailleach (Gaelic voor oude vrouw of oude Godin) is een behoorlijk ambitieus project geworden. Op dit album werkt ze samen met dark folk band Osi and the Jupiter, ambient artiest Leila Abdul-Rauf, zangeres en gitariste Jessica Way van de etherische metal band Worm Ouroboros, folk metal band Aerial Ruin, singer-songwriter Emily Jane White en keelzanger Kai Uwe Faust van Heilung. 

Op haar nieuwe album dompelt Joy zich onder in de overlevering van de Ierse wintergodin, die vooral geassocieerd wordt met county Kerry en county Cork. Een song als The Crone of Loughcrew verwijst echter naar de graftombes, ergens gelegen ten noordwesten van Dublin. Door haar Ierse harp krijgt haar muziek een extra Iers tintje. Haar ingetogen zang en een dito begeleiding hebben een bijzonder relaxerende uitwerking op de luisteraar. Bijzonder geschikt voor de komende, donkere winterperiode en vroege zondagmorgens, waarop ik dit stukje schreef.       

Theo Volk

Releasedatum : 1 November 2024 Royal Tea

Website : https://www.joyshannon.com/

The Coo : A Different Life

 

De singer-songwriters Jara Holdert (AKA Lewin) en Matt Arthur leerden elkaar toevallig kennen tijdens een gedeeld concert (open mic) in Amsterdam in 2016. Ze luisterden naar elkaars optreden en raakten na afloop met elkaar aan de praat en bleken een klik te hebben. De eerste keer dat ze samenspeelden leek het of ze dat al jaren deden én met het nodige plezier. Het enige nadeel was en is dat Jara in Nederland woont en Matt in Engeland. 

In april 2019 namen ze live hun EP Amsterdam Moon op in onze hoofdstad. Hierop kregen ze wat hulp van bassist Bram van Langen en drummer Sean Gascoigne. De samenwerking en optredens werd vervolgens erg bemoeilijkt door de Coronapandemie. Door middel van eindeloze videogesprekken en voice messages wisselden het tweetal muzikale ideeën uit. Uiteindelijk nam men 2022 en 2023 in enkele sessies in de Even/Odds Studios van Sean Gascoigne gevestigd in de kelder van het Amsterdamse Volkshotel het debuutalbum A Different Life op. 

De songs werden analoog en live opgenomen op een Tascam388 tape machine. Twee songs stonden reeds op de EP, Something’s Turned en Rosie. De nieuwe versies zijn duidelijk te prefereren boven de eerdere. Ook deze keer kreeg men weer hulp van bassist Bram van Langen en producer/drummer Sean Gascoigne. De songs behandelt thema’s als liefde, verlies, mentale worstelingen en vriendschap. Soms gaan ze over iets wat ze allebei ooit gedaan hebben. Zo gaat Baby Baby over de verleiding om een ex te bellen op een avond dat je je eenzaam voelt. Het is hier gegoten in een Kinks-achtige popsong, het basspel is hier trouwens de kers op de taart. 

Zowel Jara als Matt zijn aan de ene kant beïnvloed door warme en melancholische pop en folkliedjes uit de jaren zestig en zeventig, maar ook door hedendaagse artiesten als Laura Marling en Angus en Julia Stone. Ondanks de vaak bijzonder sobere invulling van de songs weten Jara en Matt door hun geweldige samenzang zonder enige moeite de aandacht van de luisteraar vast te houden. Debuutalbum A Different Life is dan ook een absolute aanrader.    

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 LAB Music

Website : https://linktr.ee/thecoomusic

Eric Bibb : In the Real World

 

Bluesmuzikant Eric Bibb (73) gaat onverdroten door met het uitbrengen van albums. Volgens de website Discogs staat de teller van reguliere releases inmiddels op 49. Vorig jaar was mijn collega Rein nog terecht bijzonder enthousiast over het voor een Grammy genomineerde Ridin’. Hierop werd Bibb onder andere uitstekend begeleid door de nog jonge Jontavious Willis, die dit jaar het fraaie West Georgia Blues uitbracht. Ook van Bibb verscheen eerder dit jaar al een album, Live at The Scala Theatre.

De toepasselijke titel van zijn nieuwste schijf is In the Real World, opgenomen in Peter Gabriel’s iconische Real World Studios, uiteraard met vaste kracht Glen Scott als producer. Bibb ziet het album als een mijlpaal in zijn gezamenlijke muzikale reis met Scott. Muzikaal gezien ziet Bibb het als een zelfportret omdat het duidelijk zijn muzikale invloeden laat horen. Het is het meest introspectieve album geworden dat Bibb ooit maakte.

Een belangrijke rol was trouwens ook weggelegd voor geluidstechnicus Katie May, die ervoor zorgde dat het album in een “flow” werd opgenomen. Het vaak behoorlijk ingetogen In the Real World had wat tijd nodig om bij mij onder de huid te kruipen, maar het zou me niet verbazen als het album andermaal voor een Grammy genomineerd zou worden.  

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2024 Repute Records

Website : https://www.ericbibb.com/

Stick in the Wheel : A Thousand Pokes

 

Het nieuwe album A Thousand Pokes van Nicola Kearey en Ian Carter is vernoemd naar het Middeleeuwse verhaal van Tittivilus. Volgens Wikipedia zou Titivillus de beschermheilige van schrijvers geweest zijn, een subversief personage dat fouten in teksten, verkeerd uitgesproken, gesyncopeerde of weggelaten lettergrepen verzamelt in een zak, om voor te lezen op de dag des oordeels, voorafgaand aan iemands intrede in de hel. 

A Thousand Pokes is een satirisch werk over onze fouten in het leven. Het is vooral een tirade tegen alles wat er mis in de wereld, tegen de achtergrond van wereldwijde onzekerheid, corruptie en politieke onrust. Veelal zijn de songs behoorlijk stevig en uptempo, zoals bijvoorbeeld het reeds vrijgegeven titelnummer. Maar daarnaast is er ook plaats voor een aanstekelijk, van een walstempo voorzien nummer als What Can the Matter Be?, met begeleiding van een Spaanse gitaar en percussie. Het experiment is zoals altijd nooit ver weg bij het duo. Slechts op een aantal nummers kreeg men hulp van drummer Sian Monaghan. A Thousand Pokes is het meest intense en indringende album uit hun oeuvre.   

Theo Volk

Releasedatum : 11 oktober 2024 Independent

Website : https://www.stickinthewheel.com/

Gurf Morlix : In Love at Zero Degrees

 

Bij doorgewinterde Americana liefhebbers is Texaan Gurf Morlix een bekende naam.  Hij heeft met veel bekende Americana- en (alternative) countrymuzikanten samengewerkt. Van gerenommeerde artiesten als Mary Gauthier, Lucinda Williams, Tom Russell, Robert Earl Keen, Ray Wylie Hubbard en Slaid Cleaves produceerde hij albums. Helaas kregen zijn eigen albums minder aandacht, volgens mij ten onrechte. Begin dit jaar verscheen al zijn uitstekende album Melt Into You, waarop hij praktisch alles zelf deed in zijn eigen Rootball Studio in Austin. 

Op In Love at Zero Degrees gaat hij nog een stapje verder, dit keer deed hij wel alles zelf, tot aan de productie en de mix toe. Andermaal worden de songs uitermate door hem kundig ingekleurd. Zijn stemgeluid en manier van zingen zijn zoals gewoonlijk uit duizenden herkenbaar. Volgens Gurf is het zijn meest intieme en persoonlijke album. 

“My new album is here. After hearing it many hundreds of times while creating it, I took a break from it and didn’t listen to it for 3 months. I listened to it again tonight, and I was struck by the thought that it is likely the most personal album I have recorded. The most intimate. My time away gave me new perspective, and I heard new things I didn’t realize were there. This has never happened before. I’m gonna call this a good thing. You can listen, and decide for yourselves.”, aldus Gurf. Andermaal een geweldig album van Gurf, hopelijk wint hij er nieuwe zieltjes mee, want dat verdient deze zeventigplusser absoluut.  

Theo Volk

Releasedatum : 8 oktober 2024 Rootball (Independent)

Website : https://www.gurfmorlix.com/

Melissa Carper : Borned in Ya

 

’t Was de laatste tijd druk op het front van nieuwe releases. Dusdanig dat sommige plaatjes ietwat in de verdrukking kwamen. Normalerwijze probeer ik slechts die albums te benoemen die ik persoonlijk als plezierig, of meer dan dat, ervaar. Plichtmatig recensies afronden is er niet bij. Ter zake doende zijn ze wellicht soms evenmin. Ik beperk mijn smaak op basis van mijn intuïtie. Wanneer de muziek aanspreekt is dat voldoende. Wat betreft Melissa Carper, stel ik mij zo voor, hoef ik weinig toe te lichten. Ze heeft zich met eerdere platen al lang bewezen, qua zang vergelijkbaar onderscheidend aan als bijvoorbeeld Sierra Ferrell. (die op deze plaat harmonie vocalen verzorgt heeft) Behalve dat Melissa een opmerkelijk eigen zanggeluid kent, weet ze bovendien knappe aansprekende songs te fabriceren. Borned In Ya staat er wederom bol mee. Jazzy klinkende nummers met een sfeertje alsof ze in het begin van de vorige eeuw ontstaan zijn. Er wordt nadrukkelijk losjes en ontspannen gemusiceerd, althans zo laat het zich aanhoren. 

Let’s get outta here. While the night is still young. The moon is bright and clear, is de strekking van een nummer welke ze schreef samen met Brennen Leigh. De ogenschijnlijke eenvoud van de muziek is bedrieglijk. Het aantal meespelende musici en veelvoud aan instrumenten is enorm. Het album kan domweg niet in een relatief korte periode gemaakt zijn. Daarvoor lijkt het geheel van de productie mij te omvangrijk. Verantwoordelijk voor de snarenarrangementen is Rebecca Patek, een vriendin van Melissa. Ze hebben in het verleden veelvuldig samengewerkt, en Rebecca heeft zelf, jaren terug, ook een zeer plezierige soloplaat afgeleverd. Twaalf lekker in het gehoor liggende nummers. Toch zit ergens een tegenstrijdigheid. Ik ben gek op Melissa’s muziek, echter tegelijkertijd hoef ik niet zo nodig al haar platen. Deze spreekt mij nadrukkelijk wel aan, al was het maar vanwege haar vertolking van Cole Porter’s Every Time We Say Goodbye. Romantiek staat centraal op Borned In Ya. 

Rein van den Berg

Releasedatum : 19 juli 2024 Sheila Mae Music/Thirty Tigers

Website : https://www.melissacarper.com/

Vincent Corjanus : Een Melancholische Dans door de Nacht

 

Op het vorig jaar verschenen album Lichtbreuk was Parijs al eens een inspiratiebron voor dichter/singer-songwriter Vincent Corjanus, wat tot uiting kwam in het liedje Altijd Parijs. Op zoek naar inspiratie vertrok Vincent dit voorjaar per trein naar de Franse lichtstad. In Parijs aangekomen vergat hij in de metro zijn reiskoffer. Gelukkig zat in de koffer een cd van hemzelf en kreeg hij al spoedig op sociale media berichten dat zijn koffer gevonden was. Helaas was er veel uit de koffer gestolen, maar het belangrijkste zat er nog in, zijn microfoon. 

Vincent verbleef net buiten het centrum, in Maison-Blanche, maar hing vooral rond in Quartier Latin, voor veel mensen het mooiste stukje Parijs. Vroeger woonden hier bekende Franse schrijvers zoals Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir en Albert Camus. In 1968 vonden hier de bekende studentenrellen plaats. Tegenwoordig wordt het bevolkt door bohemiens, intellectuelen, artiesten, schrijvers en studenten. Een omgeving waar Vincent zich dan ook als dichter als een vis in het water voelde. 

Vincent is een jongeman met een oude ziel. Bovendien heeft hij een muzieksmaak, die je eerder bij een zestigplusser zou aantreffen, denk aan bijvoorbeeld Pink Floyd, Fleetwood Mac en The Smiths. Wat betreft Nederlandstalige muziek is Frank Boeijen al sinds jaar en dag zijn grote voorbeeld. Allebei vinden hun kracht voornamelijk in hun poëtische teksten. Dat geldt ook weer voor Vincent’s nieuwste album Een Melancholische Dans door de Nacht. 

Uiteraard worden zijn pop songs ook dit keer opgefleurd met een vleugje elektronica. Overigens kropen de songs pas mij onder de huid na de nodige luisterbeurten, maar bevalt het me intussen nog beter dan voorganger Lichtbreuk. De titel van de song De Ontdekking van de Hemel blijkt trouwens inderdaad een knipoog naar  het gelijknamige magnum opus van Harry Mulisch te zijn. Vincent treedt aanstaande zondag om 14.00 uur op in ’t Ukien aan de Korteweg in Kampen. De zaal gaat open om 13.00 uur. Hij draagt dan ook een aantal gedichten voor die hij in Parijs schreef. De toegang is gratis. 

Theo Volk

Releasedatum : 4 oktober 2024 Independent

Website : https://www.vincentcorjanus.nl/

Iain Matthews : How Much Is Enough

 

Zoals de hoes van dit album doet vermoeden, How Much Is Enough laat een gerevitaliseerde Iain Matthews horen. Het openingsnummer overtuigt meteen, en vooral de relativerende tekst heeft mijn aandacht. Iain kijkt terug op keuzes die hij als jeugdige achteloos maakte, en plaatst ze in perspectief. Hij leeft niet in het verleden, maar kijkt vooral naar voren; Making Ripples in a Stream. Dertien nummers maar liefst die overwegend door hem zijn geschreven. Ook een paar co-writes, plus het gevoelige nummer To Baby. Het originele nummer is van de vorig jaar overleden Biff Rose en ik kende het toevallig, maar dan uitgevoerd door de Amerikaanse band Vetiver. Je vindt het op hun cover album Things Of The Past (2008). Dat album bevatte uitsluitend songs van artiesten die bepalend waren voor Andy Cabic. Dat album heeft muziek van Townes Van Zandt, Bobby Charles, maar ook vind je een cover van The Road to Ronderlin’ van Iain Matthews. (Waarmee het cirkeltje weer min of meer rond is.) Tijdloze muziek maken is dat niet wat iedere artiest nastreeft? 

How Much Is Enough luidt de nieuwe titel. En inderdaad, wat heeft Matthews ontiegelijk veel gedaan in zijn leven, en wanneer kan hij tevreden terugkijken? Het nummer To Baby verscheen in 1969, en dat is eveneens het jaar dat Iain Matthews Fairport Convention verruilde voor een zelfstanding loopbaan. Hij kende zijn eerste successen en stond letterlijk in het centrum van de muziek. Gezien zijn oeuvre heeft deze Brit geen moment stilgezeten. Veel van wat hij heeft gedaan staat hier in de kast, en zijn vroegste album zijn mij nog steeds zeer lief. (Ze stonden vroeger in de collectie, van een zwager die ongeveer 8 jaar ouder is) Ook Iain’s Amerikaanse periode sprak mij enorm aan met platen als Skeleton Keys en The Dark Ride (met een spot on Tim Buckley cover!). Er is zoveel, denk bijvoorbeeld aan het prachtige Original Notebook boxje! Telkens weer vond hij nieuwe wegen, er waren onnoemlijke samenwerkingen en gelegenheidsformaties. Een stroom van bijna zestig jaar aan creativiteit. Blijkbaar zit stilzitten niet in de aard van het beestje. 

She’s a Digital Girl doet mij in een zekere zijn denken aan David Bowie. Good Intentions een losjes uitgevoerd niemendalletje als aanloop naar het titelnummer, How Much Is Enough. Iain stelt zichzelf niet alleen de vraag, maar beantwoord hem ook. Een klasse nummer van een Lonesome Rider on a roundabout, zoals hij het zelf verwoordt. Iain lijkt nog lang niet moegestreden. Hij vond B.J. Baartmans bereid hem tijdens die project te coachen. B.J. en de overige musici kwijten zich op optimale wijze van hun taak. How Much Is Enough biedt een moment uit het leven van onze Brit. Het album ervaar ik als opvallend verfrissend met verschillende aansprekende nummers, zelfs wanneer de teneur iets meer droef wordt, zoals bij The New Dark Ages. Rhythm & Blues grijpt terug op de rassenongelijkheid en strijd van de zwarte Amerikaan. Lekker nummer! Ik moet bekennen dat ik Iain Matthews de laatste jaren amper volgde, maar met dit nieuwe album (let wel; Volume One) realiseer ik mij dat hij nog net zo relevant is als in zijn jonge jaren. Er is veel moois vindbaar op deze plaat, vergeleken met alles wat Iain heeft gedaan, en dit is voor mij een zeer prettige uitschieter. Muziek vanuit het hart. De video (opgenomen eerder dit jaar) laat slechts een flard zien en horen van een man in zijn element. 

Rein van den Berg

Releasedatum : 25 oktober 2024 Much Have Music/CRS

Website : http://iainmatthews.nl/