De soloalbums, die sindsdien verschenen, zijn zonder uitzondering van goed tot hoog niveau. Naast haar solowerk, maakte ze deel uit van Red Horse (samen met John Gorka en Lucy Kaplansky). Samen met Ian Matthews en Ad Vanderveen maakte ze het prachtige album More than a Song. Ook had ze een belangrijk aandeel in de teksten op Eolian Minstrel van Andreas Vollenweider. De songs voor The Nocturne Diaries werden ’s nachts geschreven. Dat leidde er toe dat er grotere thema’s zoals sterfelijkheid, de toestand in de wereld, verlies, angst en mislukking maar ook hoop en liefde in haar opborrelden. Somberheid voert zeker niet de boventoon op The Nocturne Diaries. Dit met uitzondering van An American Boy. Op haar nieuwe album getuigt Gilkyson veeleer van een nuchtere en realistische kijk op de wereld.
Het album opent met het ingetogen Midnight Oil, aan het slot opgefleurd door fraai gitaarwerk van Mike Hardwick. Eliza Jane is een zeer aanstekelijk en vrolijk nummer, met een opvallende rol voor de viool (Warren Hood) en banjo (Rich Brotherton). No Tomorrow is een eenvoudig, maar zeer mooie song over de liefde. De viool geeft een prachtig melancholisch tintje aan het lied.
De tekst van An American Boy verhaalt indringend over de geestestoestand van een puber. Eliza geeft hierin niet hoog op van de gemiddelde opvoeding in Amerika. Het is één van de hoogtepunten op deze cd. Hierna volgt Where No Monument Stands, een schitterende cover van een John Gorka song gebaseerd op een prachtig beeldende tekst van William Stafford. Jens Lysdal steelt hier de show op slidegitaar. Uitheemse instrumenten als oed en tabla vormen de basis van The Ark. Het door vader Terry geschreven Fast Freight opent met inventief gitaarwerk. Ook hier wordt de sfeer bepaald door het sublieme mondharmonicaspel van Ray Bonneville.
Binnen het wat stevigere The Red Rose And The Thorn is een Hammondorgel te beluisteren. Eén van de absolute hoogtepunten wordt gevormd door Not My Home, prachtig gezongen door Eliza, wederom van schitterend mondharmonicaspel voorzien. Een eenzame dobro, Eliza’s zang maar vooral de achtergrondzang van haar zoon Cisco Ryder en Lucy Kaplansky bepalen het melancholische Touchstone. Tot de mooiere nummers op dit album behoort zeker ook World Without End waarin Mike Harwick op gitaar excelleert. Samen met Jens Lysdal schreef ze het slotnummer All Right Here. Het is prachtig klein gehouden, slechts begeleid op slide, pedal steel en zingende zaag van John Egenes. Het vormt een waardig slot van een prachtig album, dat tot haar betere werk gerekend mag worden.
Theo Volk.
Webpage http://elizagilkyson.com/