Julie Murphy - Every Bird That Flies



Dank zij mijn platenboer Joop van Gool leerde ik in 2002 de muziek van Julie Murphy kennen. In dat jaar verscheen Lilac Tree, misschien wel Julie’s meest toegankelijke album. En het is nog steeds een prachtig album. Met liedjes die indruk maakten, maar haar stem maakte nog meer indruk. Een stem die regelmatig vergeleken wordt met Sandy Denny. Julie komt oorspronkelijk uit Engeland, maar woont al heel lang Wales, de geboortegrond van haar echtgenoot Ceri Rhys Matthews. Met hem richtte ze in 1996 de groep Fernhill op, samen met 9Bach de smaakmakers van de hedendaagse, meer avontuurlijke folk uit Wales. Nog steeds is ze relatief onbekend, maar werkte wel samen met grootheden als John Cale en Robert Plant.  Overigens startte haar professionele muziekcarrière vrij laat, doordat ze eerst een kunstopleiding aan Maidstone College Of Art gevolgd had. Daar leerde ze ook haar toekomstige man kennen. De keramische vogel die op de hoes staat maakte Julie reeds zelf in 1984. Op Every Bird That Flies wordt meteen duidelijk dat de prominente rol van de piano gehandhaafd wordt. De opener The Mermaid is een traditional waarop Julie’s zang alleen begeleid wordt door haar eigen, in dit geval hamerende, pianospel.  Ze is overigens autodidact op de piano. The Fall werd ook opgenomen in 2011 voor de gelijknamige EP. Deze versie is echter duidelijk te prefereren, doordat deze versie indringender is. Ze schreef dit lied naar aanleiding van het gijzeldrama in 2004 in Beslan, Noord-Ossetië. Het is haar protest tegen het vermoorden van onschuldige mensen.  Ze besloot het naar aanleiding van het geweld in 2014 in de Gazastrook opnieuw op te nemen. Ze verwerkte in de song een gedeelte van een Palestijns lied, welke ze in 1996 in Ramallah leerde van een jonge zanger. Haar maatschappelijke betrokkenheid blijkt verder uit Tonderai Ndira. Deze jonge activist uit Zimbabwe werd vermoord in opdracht van dictator Robert Mugabe. In dit lied maakt Murphy gebruik van een Afrikaanse instrument, de mbira. Op When Georgia Paints wordt ze begeleid door Ceri Owen Jones op trombone. Het bevat enkele regels uit het gedicht  Pain has an element of blank van Emily Dickinson. De vermelde Georgia betreft de Amerikaanse schilder Georgia O’Keeffe. Herinneringen aan haar opa bevat To a Little Girl. Een man die de loopgraven van de eerste wereldoorlog overleefde en daarna piano speelde bij stomme films in de jaren twintig. Van een van haar muzikale helden, Jean Richie, leerde ze de traditional May Colvin. Het krijgt hier een lange, uitzonderlijk mooie vertolking. Een van de mooiste liedjes is absoluut het melancholische This Seaside Town. De begeleiding op trombone is van grote schoonheid. Toelichting van Julie bij dit nummer : “written through tears on a train”. De uitdrukking Soil, Sole, Society in het gelijknamige nummer ontleende ze van de ecoloog Satish Kumar. Het mooiste bewaart ze misschien wel voor het laatst. Haar zang in de traditional Willie Taylor wordt slechts spaarzaam begeleid door  de contrabas van Aidan Thorne. Ze voegde aan het slot nog wat eigen regels toe. De opnames vonden plaats in de prachtig gelegen Mwnci Studios in West Wales. 6 en 7 mei zal Julie te zien zijn op het Merodefestival in België, waarbij ze samen zal spelen met het interessante Belgische duo Naragonia. Het album is reeds bij haarzelf en op Bandcamp te koop, de officiële releasedatum is 1 juni. Op A quiet house was Julie reeds op zoek naar een totaal eigen geluid, op Every Bird That Flies heeft ze dat daadwerkelijk gevonden. Misschien niet zo toegankelijk als Lilac Tree, maar zeker zo mooi.
Theo Volk

Officiële releasedatum: 1 juni 2016 Eigen beheer
Websites : http://juliemurphymusic.tumblr.com/  en https://juliemurphy.bandcamp.com/