Al sinds het begin van haar muzikale loopbaan verwerkt Kaela
(aka Michaela) invloeden van muziek uit alle windstreken in haar eigen
repertoire. Dat was al bij de groep Mouth Music, aan welke band ze haar grote
bekendheid te danken heeft. Sinds het laatste album van Shooglenifty, The Untied Knot, maakt ze ook deel
van deze groep uit. Die groep rondom haar man James Mackintosh maakt al meer
dan 25 jaar muziek, die ook invloeden bevat uit alle uithoeken van de wereld.
James is de meest innovatieve drummer van Schotland en daardoor een zeer veel
gevraagd sessiemuzikant. Hij werkte ook mee aan de populaire Transatlantic
Sessions, zowel live als op tv. The
Fruited Thorn is het tweede soloalbum van Kaela. Haar mooie debuutalbum Menagerie bevat praktisch
uitsluitend eigen composities. Haar broer moedigde haar aan om een plaat te
maken met daarop traditionals, die ze vroeger tijdens sessies speelde. Direct
in de opener Now Westlin Winds wordt
duidelijk dat Kaela omringd wordt door uitstekende musici. Door behoedzaam en fraai akoestisch gitaarspel
wordt Kaela’s emotionele zang begeleid. Ze behoort tot het selecte groepje
zangeressen, die mij echt diep weten te raken. Het opvallende vioolspel van
John McCusker lijkt door het repeterende karakter op dat van de songs van The
Gloaming. Overigens kent Kaela deze song, net als ik, dankzij de versie van
Dick Gaughan. De enige, nieuwere song in Gaelic is Eilean Fhianain, ze leerde het direct van componist Charlie
Macfarlane. Ze zingt het samen met de Indiase zanger Dayam Khan Manganiyar. Hij
zingt zijn fenomenale partij in het Marwari. Ook levert Patsy Reid hier een
belangrijke bijdrage op viool en cello. De bekende Ierse traditional Lord Gregory lijkt haar op het lijf
geschreven. Van zangeres Cathy Anne MacPhee leerde ze in het Gaelic de prachtige
ballade Nighean Nah Geug. Grote
bekendheid dankt de Ierse ballade As I
Roved Out aan de groep Planxty. Het is Kaela’s favoriete track en haar
samenzang met de jonge zanger Jarlath Henderson is buitengewoon fraai. Hij
speelt hier tevens doedelzak. Misschien
wel de bekendste traditional is Mary
& The Gallant Soldier, welke Kaela uiteraard in de versie van Paul
Brady kent, vereeuwigd op het klassiek geworden album Andy Irvine & Paul
Brady. De ritmische, Indiase invloeden hier zijn bijzonder geslaagd. Mijn favoriet
is Blackbird (What a Voice), ook wel I Wish, I Wish genoemd. Haar zang is
hier van ongekende schoonheid. Erg bekend is de van de Isle of Barra afkomstige
traditional Bratach Bana. Een van de
hoogtepunten vormt haar emotionele vertolking van If I Was a Blackbird. Ze kent het via het geweldige album Wild & Beautiful uit 1981 van de
Schotse groep Silly Wizard. Een van de oudste liedjes is de bekende Schotse
ballade The Bonnie Woods O’Hatton,
wat dateert van het midden van negentiende eeuw. De aller-oudste song is
ongetwijfeld Grioghal Cridhe. Het
werd in 1570 geschreven door Marion Campbell, nadat ze getuige was geweest van
de executie van haar echtgenoot Griogair Ruadh MacGregor. De tekst is
hartverscheurend. Ook deze song is voorzien van een origineel Indiaas tintje.
Kaela produceerde het album samen met James en verzorgde ook met hem alle
arrangementen. Alle teksten en vertalingen ervan zijn terug te vinden op haar
website. fRoots gaf vijf sterren aan het album en noemde het “A total killer of
a record, pure beauty”. Woorden waar ik me graag bij aansluit.
Theo Volk