Het valt niet te ontkennen. Veel van mijn besteedbare tijd gaat op aan muziek, overwegend het beluisteren ervan. Volstrekt vrijwillig, en als een secundaire levensbehoefte. Bij het schrijven van een recensie krijgen artiesten waar ik bekend mee ben regelmatig voorrang. Deze wijze van selecteren is geen bewuste, eerder een gemakzuchtige. De oorzaak schuilt hem in het veelvoud aan nieuwe releases. Deels word ik gedreven door nieuwsgierigheid. Waar komt zij of hij nu weer mee voor de dag? Dat geldt niet voor deze recensie. Via via werd mijn oor getrokken naar de muziek van Marlon Williams. Al scrollend via YouTube films liep ik op tegen deze jonge Nieuw Zeelander. Vanwege een spat zuivere uitvoering van Silent Passage werd ik even stil. Mooi wanneer een cover overtuigt, zeker wanneer het eentje betreft van de door mij gewaardeerde Bob Carpenter. Mijn interesse was gewekt, en vervolgens bleef het niet bij deze luistersessie. Zijn bewerking van het traditionele When I Was A Young Girl was minstens zo fascinerend. Toeval leerde dat in zijn thuisland zijn gelijknamig debuut was verschenen. Beide nummers trof ik aan op deze eersteling. Bovendien bleek dat Williams ook zijn eigen muziek schrijft. Een aantal nummers volstrekt op eigen kracht, maar indien nodig samen met anderen. Zo rolde ik bij beluistering van de ene verrassing in de andere. Zo bleek weer eens; goede muziek hoef je niet te zoeken, die vindt jou.
Februari 2016 wordt Marlon’s debuutplaat afgezet op de Europese markt. Mogelijk dat traditionele Roots commercieel gezien weinig aftrek vindt, voor het distributiekanaal lijkt dit album mij een risicoloze investering. Deze plaat gaat zijn weg in de eerste plaats vinden bij een jonger publiek. De jonge Marlon lijkt te grossieren in talenten. Ten eerste zijn zuivere zang, maar ook bezit hij een fijnzinnig neusje voor het mixen van stijlen. Zo tref je compromisloze country (Hello Miss Lonesome, de openingssong) aan naast vrijage met elementen uit de klassieke muziek. De man heeft durf en is tomeloos gedreven. Hij stort zich zonder voorbehoud op en in de muziek. De goede luisteraar ontwaart een klein beetje leentjebuur, maar dat kun je hem moeilijk kwalijk nemen. Je proeft invloed van Beach Boys, Chris Isaak, Jeff Buckley en wat al niet meer, maar bovenal zal je gefascineerd worden door de ongecompliceerde eigenzinnigheid die Marlon Williams aan de dag legt. Hij combineert oud en nieuw. Hij brengt muziek tot leven.
Rein van den Berg
Releasedatum: 19 februari 2016 Dead Oceans
Websites: http://www.marlonwilliams.co.nz/ en https://marlonwilliams.bandcamp.com/