Dési Ducrot - In Too Deep


Vlaanderen had al een zingende dochter van een voormalig beroepswielrenner, Nathalie Delcroix. Haar Nederlandse evenknie heet Dési Ducrot, dochter van Maarten Ducrot. Opgegroeid in Zeeland in een muzikale familie. Na de middelbare school volgde ze in Amsterdam een studie, die niets met muziek van doen had. Vier jaar geleden werd Dési ontdekt door producer Marg van Eenbergen. Zij hoorde het fraaie nummer Mud op de soundcloud van Dési, wat ze alleen in haar woonkamer had opgenomen. Samen gingen de dames op zoek naar een uniek geluid voor het debuutalbum In Too Deep. Ze creëerden uiteindelijk een sound, waarin dobro’s, lap steel, strijkers en een beat worden gecombineerd, ergens tussen pop en americana in. Zelf noemt ze het “Dusty Springfield Drama”. Halverwege vorig jaar werd haar muziek opgepikt door Leo Blokhuis van Radio 2 en begon het balletje echt te rollen. Zo deed ze mee aan de Grote Prijs 2017/2018. De liedjes voor haar debuutalbum schreef Dési allemaal zelf. Ze ontstonden na een soort pelgrimstocht door het land van haar idolen Stevie Nicks en Lucinda Williams. Het is een autobiografisch verslag van Desi’s “coming of age” : “Het album is een viering van de schoonheid van imperfectie. Grappig genoeg schrijf ik de mooiste liedjes als ik over de lelijke dingen durf te schrijven”. De releaseshow zal 26 januari plaatsvinden in de kleine zaal van Paradiso met haar zeskoppige band.  
Theo Volk
Releasedatum: 26 januari 2018 Eigen beheer



VanWijck - An Average Woman


De jeugd van Christine Oele was niet echt doorsnee, ze verhuisde erg veel. Ze woonde ooit in het prachtige Nieuw-Zeeland. Dat land speelde ook een belangrijke rol in haar ontwikkeling : “Nieuw- Zeeland was belangrijk voor me omdat dat de plek was waar ik bewust werd van mijzelf en mijn omgeving, waar ik leerde lezen en schrijven en waar ik begreep dat taal verschillende werelden herbergt. Omdat ik leerde lezen in het Engels, terwijl dat niet mijn moedertaal was, denk ik dat ik me extra bewust was van de woorden, van wat ze betekenden.”. Christine is een ervaren singer-songwriter, die onder anderen in het verleden deel uitmaakte van het duo Nevada Drive, dat een interessante mix bracht van rock, wave, folk en fado. De laatste jaren werkt ze echter naarstig aan een solocarrière, zo heeft ze voorafgaand aan haar debuutalbum An Average Woman een jaar lang geprobeerd elke week een nummer te schrijven en die zijn hier eventueel terug te vinden met interessante achtergrondinformatie.  Ze bleef intussen niet onopgemerkt voor radiomakers, van de gerenommeerde Amerikaanse DJ Chris Douridas van KCRW tot aan onze eigen “Don” Leo Blokhuis staken hun bewondering niet onder stoelen of banken. Begin vorig jaar werkte ze met Tim Knol aan de single Carolina’s Anatomy. Voor haar debuut was ze lange tijd op zoek naar iemand om mee samen te werken die begreep waar ze heen wilde, en die ook samen met haar op zoek wilde naar een nieuwe ‘sonische ruimte’  - ze wilde niet de zoveelste folk / singer-songwriter plaat maken die naadloos in een coffeehouse playlist past, maar een nieuwe plek opzoeken, waar onverwachte dingen gebeuren. En die persoon vond ze in producer Reyer Zwart, die ze beschouwt als een van de grootste muzikanten en arrangeurs van Nederland. In een vijftal nummers zijn de fraaie strijkersarrangementen van Reyer terug te horen. Maar ook op diverse instrumenten staat hij zijn mannetje. Zijn gitaarspel is opvallend in het stevige Europa Escapes, één van mijn favoriete tracks. Haar voorliefde voor Gillian Welch en David Rawlings hoor je terug in de prachtige samenzang met Marjolein van der Klauw in My Sweetheart. Soms wordt een nummer erg sober gehouden, zoals in By the Oak Tree. Ondanks de uitstekende arrangementen en hoge niveau van de songs is de urgente voordracht van Christine het belangrijkste ingrediënt van het repertoire. Je hoort een zeer ervaren zangeres aan het werk. Een goed voorbeeld is Listen to You Breathe, waar ze soms tijdens het zingen korte stiltes laat vallen. Volgens Christine zit er in haar muziek veel heimwee, veel onvervuld verlangen naar eenheid, veroorzaakt door het altijd ontheemd zijn. De cd werd opgenomen in de studio van  Frans Hagenaars, die vooral bekend werd door de productie van de klassieker Palomine. An Average Woman wist mij in zeer korte tijd volledig op alle fronten te overtuigen, het is een beklijvend droomdebuut. De digitale release is vanaf 19 januari op Bandcamp te koop, de fysieke release vanaf 9 februari.
Theo Volk
Releasedatum: 19 januari 2018 Eigen beheer
VanWijck live:
21-1 AMSTERDAM: Instore Concerto 16:00 uur
18-2 APELDOORN: De Gigant, muziek café 16:15 uur (entree gratis)
21-2 AMSTERDAM: Melkweg, upstairs (Releaseshow)
7-3 EINDHOVEN: De Rozenknop
16-6 WISSENKERKE: Eindeloos Eiland Festival

Marc Terreur - De wondere wereld van Tucker Zimmerman


Tucker Zimmerman: De Amerikaan Tucker Zimmerman woonde in de sixties in San Francisco, en was daar bevriend met Jerry Garcia van The Grateful Dead, in de hoogdagen van de Haight-Asbury hippie-scene. Daar hij excelleerde in muziek op het conservatorium, kreeg hij een beurs om zich in Rome te gaan vervolmaken in muziek & compositieleer. In Europa leerde hij zijn Belgische vrouw kennen, en na omzwervingen in Engeland, waar hij ook de plaat Ten Songs (zie hieronder) opnam, vestigde hij zich in België, in de buurt van Luik, waar hij nog steeds woont. Sporadisch treedt hij nog op en vroeger speelde nogal eens samen met zanger-banjospeler Derroll Adams, voor wie hij het onnoemelijk mooie nummer Oregon schreef.  Hij maakt in totaal een tiental platen, schreef veel prachtige poëzie, een zeer lezenswaardige en uitgebreide biografie, en nog wel wat verhalen en teksten allerhande.Tucker Zimmermans eerste plaat Ten Songs (1969) was een van David Bowie's lievelingsplaten, en werd ook geproduceerd door Tony Visconti trouwens. De plaat werd in 2015 trouwens heruitgebracht op cd. Tucker is zonder meer een boeiende, artistieke duizendpoot die toch wel wat meer waardering verdient.


In 1973 zag Marc Terreur een concert van de Amerikaanse singer-songwriter Tucker Zimmerman, dat hem lang bijbleef en hem achteraf gezien ten zeerste geïnspireerd heeft.  Het was trouwens het allereerste concert dat hij in zijn leven zag.  Muzikant en gitaarbouwer Marc Terreur heeft voor deze plaat een aantal Engelstalige liedjes van Tucker Zimmerman vertaald/hertaald en gearrangeerd.  Het idee groeide toen ze elkaar op een concert van Tucker ontmoetten en afspraken iets samen te doen.  Toen Marc vernam dat Tucker een heel aantal kinderliedjes voor zijn kleinkinderen had geschreven, wist hij meteen dat hij daarmee ook iets dergelijks in het Nederlands wilde doen.  Het idee van De Wondere Wereld Van Tucker Zimmerman was geboren.

Marc bespeelde zelf alle instrumenten en wordt op deze cd bijgestaan door het kinderkoor Mozaïek (o.l.v. Bernard Foubert).  Ook Steve Gillespie en Debby Goris verleenden hun vocale medewerking.  Bovendien bevat de cd een passage uit een live cd die Tucker Zimmerman opnam tijdens een concert in La Maison De La Poésie in Namen (een concert waarbij ik het geluk had aanwezig te zijn).  De opnames vonden plaats bij Marc Terreur thuis en in het Museumtheater.  Hij nam ook zelf de productie, mix en mastering voor zijn rekening.


Zowat alle liedjes hier zijn verhalen over (of 'door') dieren, en de plaat is opgedeeld in twee delen, Kant A: Vinnie De Vis En Andere Verhalen en Kant B: Onmogelijke Wezens.  De cd steekt in een prachtige hoes met mooie dierentekeningen en bevat een inlegvel met alle teksten en een mooie poster.  De liedjes zijn meer dan gewone kinderliedjes, de fantasie en de verwondering geven de liedjes een bijzonder cachet.

Het eerste nummer, In De Dierentuin, opent heel vrolijk en doet in eerste instantie aan iets van Jan De Wilde denken.  Dan valt het kinderkoor in, in dit opgewekte liedje over de dierentuin ("als je me niet vinden kan, dan ben ik in de dierentuin...").  Het volgende nummer, De Muur Van Onze Tuin, wordt gezongen door een kind, en dat daarop, Dom Als Een Gans (En Zot Als Een Achterdeur) dan weer door Marc Terreur, ditmaal een liedje over grootouders vanuit het standpunt van een kind.  De liedjes Een Is Voor De Schildpad en Min Een Mariboe In De Zoo hebben een mooie folk/roots-sound, eigenlijk een beetje in de trant van Kris De Bruyne op zijn recentere platen.  En zo gaat dat de hele plaat maar door, het zijn teveel mooie liedjes om op te noemen...

De plaat zit vol grappige effectjes, kreetjes, eigenaardige geluiden, die het geheel ook boeiender maken, vooral voor kinderen.  Marc Terreur draagt de plaat op aan alle kleinkinderen.  De Wondere Wereld Van Tucker Zimmerman maakt zijn naam meer dan waar en is een mooie, maar ook een beetje eigenaardige & originele combinatie van muziek door en voor (jonge of volwassen) kinderen.. .En vooral, het is een combinatie die werkt!



Marc  Vos



FERD - Music Without Borders



Volgens Google translate is Ferd het Noorse woord voor procedé. Projectleider en producer Bjorn Ole Rasch koos niet bepaald de gemakkelijkste weg voor het album Music Without Borders. Hij trok drie jaar uit voor het tot stand komen ervan. Een dozijn traditionals wordt vertolkt, welke hun oorsprong vinden in het Setestal, gelegen in het zuiden van Noorwegen. Ruim vijftig muzikanten uit maar liefst achttien verschillende landen werkten eraan mee. Soms klinkt het resultaat zeer vertrouwd in onze Westerse oren, zoals Havar Heddi, gedeeltelijk in het Noors gezongen en het andere gedeelte in het Engels door Pat Broaders. Van dit lied is ook een geheel Ierse versie, bekend geworden door Dolores Keane. Er werken behoorlijk wat Aziatische muzikanten mee aan het album, die een geheel eigen draai aan het repertoire geven, en daardoor de titel van de cd meer dan rechtvaardigen. Music Without Borders wordt geleverd met een boekje waar erg veel zorg aan besteed is en dat ook de nodige achtergrondinformatie bevat. Het is een interessant project, dat als doel heeft de muziek uit Setestal levend te houden, volgens mij is men daar uitstekend in geslaagd.
Theo Volk
Releasedatum: 12 januari 2018 Heilo / PIAS



The Dubbeez - Peace, Love & Dub


In de jaren zeventig en tachtig was, vooral dankzij Bob Marley, de reggae erg populair. Ook mijn platenkast puilde toen uit van de toppers in dat genre. Heden ten dage is mijn belangstelling en die van muziekliefhebbers in het algemeen voor de reggae verwaterd. Geen idee hoe dat komt. Misschien dat The Dubbeez, de uit Amsterdam en Almere afkomstige band daar verandering in kan brengen. Opgericht in 2015 maar al met de nodige wapenfeiten op hun conto. Gaven al concerten op Noorderslag, Zwarte Cross, Paaspop en waren ze te zien bij DWDD. Ook waren ze onder anderen al support act  van reggaelegendes Lee “Scratch” Perry en Alpha Blondy. In 2016 wonnen ze de World Reggae Contest in Polen en mochten ze met topproducers Stephen Stewart en Sam Clayton werken. Begin vorig jaar namen ze hun debuutalbum Peace, Love & Dub op in Kingston, Jamaica in de vermaarde Tuff Gong en Anchor studio’s. In augustus vorig jaar brachten ze reeds de eerste single ervan uit, het zeer aanstekelijke Feelings en een paar dagen geleden de derde, Obsession. Het repertoire klinkt zeer eigentijds en tijdloos, vooral door de zang. Peace, Love & Dub voelt als een heerlijke, warme deken in deze donkere periode van het jaar. Het laat me ook weer terug verlangen naar reggaeklassiekers uit lang vervlogen dagen. Warm aanbevolen!
Theo Volk
Releasedatum: 26 januari 2018 V2 / Tuff Gong
The Dubbeez live:
08-02 AMSTERDAM : Paradiso
10-02 NIJMEGEN : Merleyn
16-02 UTRECHT : De Helling
17-02 GRONINGEN : Simplon


Starcrawler - Starcrawler


Starcrawler is een uit piepjonge muzikanten bestaande rockband uit Los Angeles, die een contract in de wacht sleepte bij het vermaarde Rough Trade label. Al spoedig brachten ze de single Ants uit, dat opgepikt werd door Sir Elton John in zijn Beats 1 radio show. Kort erop sierden ze de voorpagina van LA Weekly, met als kop  “With fake blood and frenetic songs, Starcrawler make rock feel dangerous again". De groep werd overigens al in 2015 opgericht door de nu achttienjarige zangeres Arrow de Wilde, nadat ze gitarist Henri Cash ontmoette op Echo Park High School. De single Ants bleef ook niet onopgemerkt voor Ryan Adams. Hij bood aan om hun debuutalbum Starcrawler te produceren in zijn Pax-Am Studio. Enthousiast twitterde Adams regelmatig tijdens de opnames, dat hij behoorlijk onder de indruk was van deze jonge glamrockers. Uiteraard zijn er de nodige invloeden te horen, zo is de hoes bijvoorbeeld een vette knipoog naar The Cramps. Ook muzikaal gezien. Verder hoor je invloeden variërend van the Yeah Yeah Yeahs, Alice Cooper, Ozzy Osbourne tot aan The Runaways. Veelal zijn de nummers van dicht hout zaagt men planken, maar een fraai ingetogen nummer als Tears laat horen dat ze meer in hun mars hebben. Overigens staat de single Ants niet op het album. In oktober zetten ze op London Calling al de boel op stelten, iets wat ze ongetwijfeld binnenkort weer zullen doen in Paradiso en Botanique. We gaan volgens mij nog veel horen van dit verfrissende rockbandje.
Theo Volk
Releasedatum: 19  januari 2018 Rough Trade
Starcrawler live:
22-01 AMSTERDAM: Paradiso (kleine zaal)
26-01 BRUSSEL: Botanique, Witloof Bar

Stick in the Wheel - Follow Them True


Hun debuutalbum From Here kreeg in 2015 veel lovende kritieken, fRoots koos het zelfs tot hun album van het jaar. In de songs op dat album stond de werkende klasse uit heden én verleden centraal. Vorig jaar namen Ian Carter en Nicola Kearey het enigszins verwarrend getitelde From Here: English Folk Field Recordings op met de crème de la crème van de Engelse folk. De werkwijze was steeds dezelfde, bekende en minder bekende folkartiesten werden steeds in vertrouwde omgeving met behulp van twee microfoons live opgenomen. Het leverde een bijzonder fraai album op, wat zeker een vervolg verdient. Follow Them True is weer een echt groepsalbum geworden, alhoewel Ian en Nicola samen zeven nummers schreven en de overige van arrangementen hebben voorzien.  De thema’s op het album zijn rituelen en cycli. Het repertoire is minstens zo radicaal en urgent als op het debuut, het niveau van de songs is echter hoger. De liedjes worden uiteraard op authentieke wijze gezongen door Nicola met haar vette Cockney accent, Unquiet Grave zelfs a capella. Daarnaast is er ook een fraaie instrumentale uitvoering te vinden van de bekende traditional Abbots Bromley Horn Dance, genoemd naar de gelijknamige stad én de oudst bekende dans van Engeland. Net als op hun debuut weten ze de soms stokoude muziek urgent en vitaal te laten klinken. Uncut noemde ze niet voor niets “Britain’s most exciting new folk band”. Met Follow Them True bewijzen ze dat andermaal te zijn.  
Theo Volk
Releasedatum: 26 januari 2018 Eigen beheer

Rosemary & Garlic - Rosemary & Garlic


Meer dan tien jaar geleden fietste Anne van den Hoogen met haar discman door de polder naar school vaak luisterend naar haar lievelingsalbum uit die tijd, Parachutes van Coldplay. Ze kon toen nog niet bevroeden dat ze recent samen met Dolf Smolenaers als het duo Rosemary & Garlic bij hetzelfde label als Coldplay terecht zou komen. Precies drie jaar geleden brachten ze in eigen beheer hun EP The Kingfisher uit. De titel is een verwijzing naar de op de hoes afgebeelde ijsvogel. De natuur speelt een belangrijke rol in hun liedjes op deze EP. Vooral het nummer Old Now is erg populair op Spotify, intussen meer dan negen miljoen keer gestreamd.  Van het debuutalbum Rosemary & Garlic zijn de eerste twee nummers intussen reeds opgenomen in de bekende playlist van Spotify, The most beautiful songs in the world. De songs kwamen in alle rust tot stand in hun Utrechtse studio. Net als op hun EP speelt ook nu weer de natuur een belangrijke rol. De muziek doet niet alleen vaak dromerig aan, maar is tevens een ode aan de dromers. “Het gaat ook over eenzaamheid en authenticiteit, het zet de vreemde ziel, de outsider, voorop en omarmt hem in zijn eigenheid”. De hemelse, heldere stem van Anne wordt vaak door fraaie piano- of elektronicabijdragen van Dolf begeleid. Soms hoor je wat invloeden terug, zoals de subtiele verandering van akkoorden (Nick Drake), vervreemdende ritmes (Patrick Watson) en soms de invloed van Sufjan Stevens. Rosemary & Garlic is sprankelend, lichtvoetig, maar heeft daarnaast diepgang en zal daarom een zeer grote groep muziekliefhebbers gaan aanspreken.
Theo Volk
Releasedatum: 12 januari 2018 Nettwerk / V2
Rosemary & Garlic live:
11-1 HOOFDDORP: Café Live
13-1 VLAARDINGEN: De Kroepoekfabriek
20-1 GRONINGEN: Eurosonic/Noorderslag

Whitherward - The Anchor


Het indie-folkduo Whitherward, bestaande uit Ashley E. Norton en Edward Williams, omschrijft hun muziek als : “A little bit Simon and Garfunkel, a little bit Civil Wars, a whole lot of fun”. Denk dan echter meer aan Civil Wars dan aan Simon and Garfunkel. Het duo toert erg veel en hun debuutcd The Anchor (vooraf gegaan door drie EP’s) kan eigenlijk grotendeels gezien worden als een verslag van het leven op tournee.  Deaf, Dumb and Blind stond overigens al op Vulnerable. De zang van het duo staat uiteraard centraal, maar daarnaast is er een prominente rol weggelegd voor Stefanie Groot (akoestische en elektrische viool, mandoline, klokkenspel). Veelal beweegt men zich in het folkidioom, uitzondering op die regel is het heerlijke, soulvolle Parallel Universe, waarin zelfs een klein gedeelte wordt gerapt. Ook in afsluiter Wasteland wordt het experiment niet geschuwd. In het nieuwe jaar staan alweer de nodige shows op het programma, ook in Europa, helaas (nog) niet in Nederland. Zojuist meldde Peter van Zeijl me dat ze in het weekend van 20  juli te zien zullen zijn in hun Podiumcafé Peter en Leni te Steendam.
Theo Volk
Uitgebracht in eigen beheer




Alela Diane - Cusp


Al sinds haar doorbraakalbum The Pirate’s Gospel uit 2006 heb ik een groot zwak voor de Amerikaanse singer-songwriter Alela Diane Menig. En dat is niet alleen vanwege haar prachtige stem, maar ook omdat ze gewoon eigenzinnig haar eigen muzikale wegen bewandelt. Zich totaal niets aantrekkend van trends en schrijvend over haar eigen gevoelens. Op Cusp staat het moederschap centraal. De elf songs werden in slechts drie weken geschreven tijdens haar verblijf in Caldera, Oregon. Geheel in haar eentje, voor zich zelf eten bereidend en liedjes schrijvend bij een houtkachel. Het creatieve proces kwam volledig tot ontplooiing en leverde elf bloedmooie songs op. Vaak speelt de piano een centrale rol, zoals in opener Albatross. Kers op de taart is echter de trompet. Ze zingt dat ze graag een albratros zou zijn, zodat ze een beter overzicht zou hebben op haar leven : “I rather be an albatross, looking back on what I left behind”. Zoals gewoonlijk zijn haar teksten zeer de moeite waard, zoals de vooruitgesnelde single Émigré al bewees. Op fraaie wijze beschrijft ze het relaas van bootvluchtelingen en in het bijzonder van moeders en kinderen. Maar meestal gaat het over haarzelf en haar directe omgeving, zoals Never Easy, wat over haar moeizame relatie met haar moeder gaat. Echter een ding is veranderd sinds Alela zelf moeder geworden is. Ze beseft nu dat haar moeder meer van haar houdt dan zij ooit van haar moeder zal kunnen houden. Het zijn slechts wat voorbeelden van het fraaie repertoire op dit album, zonder enige twijfel haar mooiste tot nu toe. Het concert op 29 januari is al uitverkocht, maar in april komt ze terug om dit ijzersterke repertoire ten gehore te brengen.       
Theo Volk
Releasedatum : 9 februari 2018 Allpoints