Afgelopen weekend kwam ik in een nostalgische bui terecht. Oorzaak hiervan was de door Joop van Gool op social media geplaatste foto, waarop een platenhoes van de groep Duplex Johnson stond afgebeeld. De eerste helft van de jaren tachtig waren ze in Brabant redelijk populair met hun new wavemuziek. Joop, die ik al lang ken, was roadie van die band. De zanger van Duplex Johnson, Alex Siegers, had ik nog eerder leren kennen. Dat was in het roerige muziekjaar 1976. Alex en ik waren studiegenoten op het Mollerinstituut in Tilburg. We zouden al snel samen deel gaan uit maken van een vijftal aan muziekverslaafde jongemannen, die nergens anders dan over muziek praatten. De overige drie waren een "gewone" muziekverslaafde, een Bowie-freak en een (hard)rockfanaat, die later als muziekjournalist voor een groot muziekblad zou gaan werken. Alex was in die tijd een prettig gestoorde jongeman, die duidelijk de sfeermaker in de groep was. Overigens zou geen van ons beiden de aangevatte studie succesvol afronden. Ikzelf had al snel in de gaten dat ik niet in de wieg weggelegd was voor leraar, nadat ik een keer Engelse les had mogen geven aan een klas vol jonge bakvissen van een huishoudschool! En bij Alex trok al spoedig het muzikant worden meer dan leraar Engels en Duits. Zijn carrière leek een succesvolle wending te krijgen, toen Nancy Works On Payday werd opgericht. Vooral bij hun tweede album Ticket to the Sky waren hun ambities erg hoog. Niemand minder dan Allen Toussaint nam de productie ter hand. Naast een groot muzikant was hij ook een zeer veel gevraagd en gerespecteerd producer. De cd werd gedeeltelijk in Nederland en in de Sea-Saint Recording Studio in New Orléans opgenomen. Geen idee meer wie van Oor Ticket to the Sky recenseerde, maar het kreeg daar in ieder geval een buitengewoon positieve recensie. Zelfs in het bijzonder magere muziekjaar 1993 kreeg de cd nauwelijks aandacht van het publiek. Volgens mij zeer ten onrechte, want zelfs 23 jaar na dato staat het als een huis. Veel zwarte invloeden in de songs. Vooral vanuit de funk. Maar ook een swampy en mysterieus lied als Afterglow, waarin de invloed van Toussaint duidelijk aanwezig is. Daarnaast is er plaats voor een bijzonder fraai en ingetogen song als Christy's place. En Sweet Antwerp hakt er zelfs na ruim 2 decennia nog steeds stevig in. Het onderwerp is helaas nog steeds erg actueel, de openingsregels luiden :
"Sweet Antwerp, why do you keep cutting off hands
Where do we go from here,
If even hospitable Belgians grow hostile
Can you help me understand"
Ook het artwork van het tekstboekje is buitengewoon fraai, het behoort tot de mooiste in mijn uitgebreide cd-collectie. Mocht je Ticket to the Sky ooit in een tweedehands platenzaak of eventueel op de vrijmarkt tegenkomen, twijfel geen moment, want het is naar mijn bescheiden mening een klassieker, dat slechts een handjevol mensen kent. Een heruitgave zou eigenlijk nog mooier en meer dan terecht zijn!
Theo Volk
"Sweet Antwerp, why do you keep cutting off hands
Where do we go from here,
If even hospitable Belgians grow hostile
Can you help me understand"
Ook het artwork van het tekstboekje is buitengewoon fraai, het behoort tot de mooiste in mijn uitgebreide cd-collectie. Mocht je Ticket to the Sky ooit in een tweedehands platenzaak of eventueel op de vrijmarkt tegenkomen, twijfel geen moment, want het is naar mijn bescheiden mening een klassieker, dat slechts een handjevol mensen kent. Een heruitgave zou eigenlijk nog mooier en meer dan terecht zijn!
Theo Volk