Een aantal jaar geleden ontmoette Cornwall’s Joe Francis en
Donegal’s Marty Smyth elkaar op een treinreis van Chicago naar Memphis. Het
klikte meteen tussen de heren, mede doordat Francis beider ouders Ierse wortels
hebben. Ze bleken een gemeenschappelijke interesse in harmoniezang en in de
klassieke songs en geluid van de jaren zestig. Een duo was geboren. In 2013
verscheen het eponieme debuutalbum, wat vooral geprezen werd om die harmoniezang.
Helaas groeide het duo uit elkaar, doordat beiden verschillende ideeën over een
uit te stippelen vervolgroute hadden. Zodoende kwam het tot een breuk en besloot
Francis alleen verder te gaan onder de naam Winter Mountain. Voor I Swear I Flew deed hij inspiratie op
in de Franse Alpen, Cornwall, maar vooral in Donegal. Ooit woonde hij er zes jaar, want hij heeft daar nog de nodige familie wonen. De vraag was
natuurlijk hoe het album zou gaan klinken zonder de samenzang met Marty. Door
zijn zeer expressieve stem maakte ik me weinig zorgen, dat hij in zijn eentje
niet zou kunnen boeien. Het is daardoor een minder gepolijst album geworden. Overigens
beschikt Joe over zeer veel ervaring. Hij deelde het podium met artiesten als Richard
Thompson, Rosanne Cash, LeAnn Rimes, Patty Griffin, Seal, Cara Dillon en Seth
Lakeman. Belangrijke inspiratiebronnen vormden Bruce Springsteen, Tom Petty en
Neil Young. Hij speelde veel instrumenten zelf in. Hij kreeg alleen hulp van
Seth Lakeman op zeven tracks, die muzikaal bijdroeg op viool, bouzouki, gitaar
en achtergrondzang. Zijn inbreng geeft het geheel een onmiskenbaar Iers tintje.
Er staan een aantal uptempo liedjes op, die de moeite waard zijn, maar mijn
voorkeur gaat toch meer uit naar ballads als Dragonfly, waarin een weemoedige cello schittert. Echter afsluiter Fireworks Night (Promises We Make) vormt
voor mij het onbetwiste hoogtepunt.
Theo Volk
Releasedatum: 18 november 2016 Astral Fox Records
Website: http://www.wintermountain.co.uk/