Af en toe krijg ik het idee dat sommige artiesten niet ontdekt
willen worden. De informatie die ik op het internet over Max Hatt en Edda Glass
vond was nihil. Ook op hun eigen website is praktisch geen informatie te
vinden. Max Hatt en Edda Glass wonen in Santa Fe, New Mexico. De release van Ocean of Birds werd vergezeld van een
toer, die hen bracht op de meest uiteenlopende locaties. Van jazzclubs in
Manhattan, platenzaken in Nashville tot aan folkfestivals. Ze wonnen al diverse
prijzen. Max Hatt (gitarist en componist), Edda Glass (zangeres en
tekstschrijfster) worden verder begeleid door Clipper Anderson (staande bas),
River Guerguerian (drums en percussie) en Pat Sansone (piano, orgel en
mellotron). Diverse collega’s zijn lyrisch over hen, waaronder Lizz Wright en
Nels Cline, die vooral door het songmateriaal worden geïmponeerd. Bij mijzelf
was het in eerste instantie toch vooral de bijzondere en bekoorlijke stem van
Edda Glass, die mij het meest boeide bij de eerste beluisteringen van Ocean of Birds. Voor mij is ze een
vrouwelijke versie van Jeff Buckley, die jazz zingt. Nadat ik gewend was aan
haar stem, blijken de songs ook van degelijke kwaliteit te zijn. En begint
tevens het prachtige, erg relaxte gitaarspel van Max Hatt op te vallen. De muziek
heeft niet veel nodig. In No more tattoos
horen we als extraatje de fraaie bijdrage op fluit van Jim Hoke en in Crossing Over de dobro van Matthew Smith.
Ze noemen het zelf jazz americana, maar voor mij is het toch wel gewoon jazz.
In afsluiter O Que Será? voegt men
een scheutje Bossa Nova toe, het is de enige cover. Ocean of
Birds is voortreffelijk geproduceerd door Pat Sansone (Wilco en Autumn
Defense) en Josh Shapera. De foto op de hoes is maar liefst 108 jaar oud en
gemaakt door Joseph E. Stimson. Ocean of
Birds komt vooral tot zijn recht tijdens de late uurtjes.
Theo Volk
Releasedatum: 20 mei 2016 New Song Recordings
Website: http://maxhatteddaglass.com/