Een tijdje geleden hoorden we de pianist Wouter Dewit aan het werk in de bieb van Genk. Hij speelde drie stukken op piano, ter begeleiding van de boekvoorstelling van Aya Sabi. Genoeg alvast om ons helemaal in te pakken met zijn muziek. Ik heb dan ook meteen zijn album Still gekocht (uitgebracht op Zealrecords), en dat is beslist een pareltje. 'Gouden melancholie uit Maaseik', schreef De Morgen, en daar sluit ik me bij aan. Muzikale invloeden en raakpunten zijn grote namen uit het modern klassiek, neo-klassiek en minimal music, zoals Wim Mertens (Soft Verdict), Philip Glass, Nils Frahm, Yann Tiersen, Johan Johansson, Michael Nyman, Jan Swerts, Ludovico Einaudi en Glauco Venier. De muziek van Satie klinkt soms ook mooi door in het pianospel van Dewit.
In 2015 bracht Wouter Dewit al in eigen beheer de plaat Everything, You See uit. Dit album Still schreef hij in zijn huiskamer in Maaseik, midden tussen zijn kleine kinderen. Wouter Dewit maakt ook deel uit van de groep Illuminine samen met Kevin Imbrechts, en die speelt op zijn beurt dan weer mee bij Jan Swerts, zoals we onlangs nog zagen in De Muze in Heusden-Zolder.
Still lijkt wel de soundtrack van een film die nog verfilmd moet worden. Het is rustgevende muziek, waarbij ik onder de indruk raakte van zijn grote schoonheid, die een gevoel van weemoed en melancholie in zich draagt. Wouter Dewit heeft naar verluidt een instinctieve manier van componeren. Op Still horen we enkel piano en strijkers, geen percussie noch zang. En dat mis je ook niet. De muziek beklijft en laat je verlangen naar alweer een volgende beluistering. En dat is uiteraard een zeer goed teken.
Wouter Dewit is met Still voor mij zeker een revelatie.
In 2015 bracht Wouter Dewit al in eigen beheer de plaat Everything, You See uit. Dit album Still schreef hij in zijn huiskamer in Maaseik, midden tussen zijn kleine kinderen. Wouter Dewit maakt ook deel uit van de groep Illuminine samen met Kevin Imbrechts, en die speelt op zijn beurt dan weer mee bij Jan Swerts, zoals we onlangs nog zagen in De Muze in Heusden-Zolder.
Still lijkt wel de soundtrack van een film die nog verfilmd moet worden. Het is rustgevende muziek, waarbij ik onder de indruk raakte van zijn grote schoonheid, die een gevoel van weemoed en melancholie in zich draagt. Wouter Dewit heeft naar verluidt een instinctieve manier van componeren. Op Still horen we enkel piano en strijkers, geen percussie noch zang. En dat mis je ook niet. De muziek beklijft en laat je verlangen naar alweer een volgende beluistering. En dat is uiteraard een zeer goed teken.
Wouter Dewit is met Still voor mij zeker een revelatie.
Wouter is begin maart te zien op Cross-Linx in De Doelen in Rotterdam en zaterdag 7 april in de Vondelkerk in Amsterdam.
Gastschrijver Marc Vos
Website: http://wouterdewit.be/