Vijf jaar geleden verraste de Amerikaanse zangeres met Ierse
roots, Colleen Raney, met Here This
Is Home. Het bevatte een combinatie van vooral Ierse en Schotse
traditionals en wat meer hedendaagse composities. Voor een groot deel werd het
geluid bepaald door de accordeon van Johnny B. Connolly, die compleet ontbreekt
op Standing in Doorways. Het is niet
de enige verandering ten opzichte van de voorganger, Colleen koos deze keer
alleen voor hedendaagse composities. Een keuze, die bijzonder goed is
uitgevallen. Meest verrassend vind ik het opteren voor Red Dirt Girl van Emmylou Harris, wat zeker zo mooi geworden is als
het origineel. Het album opent met Sorrowlessfield
van Karine en Steve Polwart, waarin op ingenieuze wijze Ierse invloeden zijn
verweven. Zoals altijd zijn de arrangementen
smaakvol. Bijzondere vermelding
verdient haar vertolking van Fine
Horseman van Lal Waterson, afkomstig van de folk cultklassieker Bright Phoebus. Het ademt een ietwat mysterieuze sfeer uit. Ze
heeft trouwens een bijzonder goede neus voor het uitkiezen van mooi, maar
minder bekend repertoire, zoals afsluiter en titelsong Standing in Doorways. Uiteraard ontbreken vaste waarden Hanz Araki
en bassist Trevor Hutchinson niet. Laatstgenoemde verzorgde de voortreffelijke
productie. Het Nederlandse tintje is de master, die gemaakt werd door Sander
van der Heide (oa Sarah McQuaid). Voor hem
werd gekozen om het meer filmisch karakter van de muziek te accentueren. Standing in Doorways is net zo mooi als
de voorganger, zij het dat het geluid én composities moderner zijn.
Theo Volk
Releasedatum: 24 augustus 2018 Little Sea Records
Website: http://colleenraney.com/