Persbericht
Wat gebeurt er als een schurend rocktrio gitaren ruilt voor
synths, de beats opkrikt en leunt in de alledaagse angsten om gewoon een
functionerende mens te zijn in de 21e eeuw? Het antwoord is Uneasy Laughter, de sensationele tweede
Sub Pop-release van het in Los Angeles gevestigde Moaning. Sean die zegt te
kampen met extreme angsten überhaupt over de release van een tweede album. Geen
enkel scenario dat door zijn hoofd heeft gespookt de afgelopen maanden komt in
de buurt bij de werkelijkheid waar we op dit moment in verkeren. De release
a.s. vrijdag vieren ze in zelfquarantaine, vervelend maar Sean, Pascal en
Andrew beseffen zich dat er mensen zijn die het veel erger hebben. "My
heart goes out to everyone dealing with this bizarre time. There are people who
have it so much worse and I feel grateful for my health and supportive
community. The scariest thing is not the virus, but the mass hysteria. Please be
kind to each other. This is affecting us all and we need to be
supportive." De puzzel mag onaf blijven voelen bij de release van Uneasy Laughter in deze bizarre tijden.
Sean geeft toe dat Uneasy Laughter in
een heel andere richting had kunnen gaan als hij niet nuchter was geworden en
zichzelf had opgeleid over kernonderwerpen als gender en geestelijke
gezondheid. “Ik heb veel gelezen in de tourbus - schrijvers als Bell Hooks,
Mark Fisher en Alain de Botton hebben me allemaal echt geïnspireerd. Ik wil niet
de persoon zijn die jonge mensen beïnvloedt om high te worden en tragische
clichéartiesten te worden '', zegt hij. "Wat ik mensen liever vertel, is
dat ze niet de enige zijn in wat ze denken en hoe ze zich voelen. 'Ego'
specifiek en het album gaat in het algemeen over die thema's - je onzin
loslaten zodat je andere mensen kunt helpen en aanwezig kunt zijn." Een
boodschap die hopelijk tot de verbeelding van vele spreekt.