Laat ik eerlijk zijn. De openingssong Ribbons and Bows pakte mij moeizaam. Ik vond het nummer traag van start komen, en ook de zang kon mij bij eerste beluistering niet bekoren, iets te geforceerd naar mijn smaak. Het nummer kwam als een koude douche, en nodigde mij matig uit om beluistering van Amanda Pearcy’s nieuwe album voort te zetten. Bij haar eerdere soloplaten was ik een dergelijk obstakel niet tegengekomen. Achteraf gezien had ik de plaat beter niet terzijde gelegd, want Every Now and Then (het tweede nummer) had mij meteen en subiet naar de hoek verwezen. Wat een pracht nummer. Vet op alle fronten! Amanda zoals ik haar graag hoor, en met een overtuiging die je dwingt tot luisteren. Met haar band heeft ze het overigens bovenmatig getroffen. Vooral het gitaarspel van George Bradfute weet mij te bekoren. Fijnzinnig als bij de beide vorige platen is Tim Lorsch opnieuw van de partij, wederom in een coördinerende als musicerende rol. Geen verkeerde keuze van Amanda om met hem te werken. Hij assisteert haar tot in de details bij het uitvoeren, het vervolmaken, van haar specifieke stijl. Hij geeft mede kleur aan deze bloedeerlijke country. In het geheel niet verwonderlijk om dan ook een cover aan te treffen van Bobby Gentry’s Ode to Billie Joe. Het past perfect om het geheel compleet te maken.
Zoals gezegd, ik had enige aanlooptijd nodig, maar na een paar beluistersessies overwint de algehele toon en sfeer, waardoor mijn aanvankelijk voorbehoud absorbeert. Er zijn gedroomde fantasieën zoals Pallet on the Floor of de gespeelde luchtigheid in Mellow Joy waarmee Amanda mij opnieuw voor zich wint. Ik heb sowieso een immens respect voor deze dame. Ze is een eerste klas doordouwster die op volharding de wind in de zeilen probeert te krijgen. Ook het doen laten verschijnen van An Offering wijst op pure overlevingsdrang, waarbij “some help of her friends” onontbeerlijk blijkt. Er zijn voor Amanda anno 2015 amper alternatieven denkbaar. Tussen de regels door proef je dat het hedendaagse Amerika ongemeen hard kan zijn. Succes komt je niet aanwaaien. Muziek is waar haar bestemming ligt, en dit Amerika, deze terugkerende beproeving, dat is wat ze bezingt, zonder ook maar een moment zichzelf te beklagen. Het doet mij dan ook een enorm genoegen dat haar vrienden en vakgenoten haar bijstaan. Het verraadt waarom Jimmy Lafave, Ray Bonneville en de in Austin residerende gitarist Matt Giles een gastbijdrage vertolken op deze plaat. Amanda Pearcy speelt geen goedkope rol, de opoffering die zij zich getroost is gezien de wijze waarop de kaarten momenteel geschud zijn jammerlijk, maar noodzakelijk. Het eindresultaat is dan ook niet anders dan puur, en recht uit het hart. Geen geregisseerde scene, maar gemeende emoties. Medio oktober zijn een serie optredens voorzien. Ik ga mijn best doen erbij te zijn. Sluitstuk van An Offering is de titelsong in een instrumentale Reprise gedaante. Het is hier waar Lorsch voor zichzelf een muzikale rol heeft voorzien. De uiteindelijk hoofdrol staat dan al lang vast.
Rein van den Berg
Website: http://amandapearcy.com/
Optredens binnenkort in Nederland en België:
15-10 GOIRLE: Jan van Besouwhuis
16-10 ARDOOIE (BE): TBD
17-10 LAGE VUURSCHE: In The Woods
18-10 BERGEN OP ZOOM: Crossroads
19-10 EINDHOVEN: Meneer Frits
21-10 STEENDAM: Podiumcafé "Peter en Leni"
23-10 UTRECHT: Kargadoor
24-10 LEIDEN: TBD
25-10 BORGER: Roots on the road at Van Slag