Zoals in recensies van eerdere cd’s is vermeld, haar echtgenoot is een neef van Ralph and Carter Stanley. Wanneer de Stanley Brothers je aanspreken, dan zal je geen moeite hebben met het repertoire van Donna Ulisse. Daar komt bij dat ze een mooi onvervalst robuust stemgeluid heeft. De liedjes van Hard Cry Moon zijn origineel, en door haar zelf geschreven, dan wel met eega Rick Stanley, of met vaste co-schrijvers Marc Rossi en Jerry Salley. Donna Ulisse hecht veel waarde aan familietradities en de gevoelens die daarbij passen. Haar vaders familie kwam origineel van Italië (Lanciano) en haar moeders familie bestond uit een ruwe mix, maar waren o zo Americana. Juist die twee componenten brachten een veelvoud aan invloeden die haar leven hebben verrijkt. De kracht van haar muziek schuilt hem in het feit dat ze dicht bij zichzelf blijft. Ze stelt in de hoes dat ze blij is dat ze er niet alleen voor staat. Ze vindt in de eerste plaats steun bij Jezus, op de voet gevolgd door de warmte van haar familie. Volgens mij heeft ze weinig nodig om tevreden en gelukkig te zijn, anderzijds, maar ook door haar muziek, weet ik dat ze oprecht is in haar muziek en teksten. Wanneer je tevreden met een dergelijke primair bestaan, waarom zou je verder om je heen kijken?
Die tevredenheid is wel met een knipoog, want tegelijkertijd weet ze grandioze musici uit de Blue Grass te strikken die haar begeleiden met dit laatste project. Kortom, Donna weet wat ze wil! Zoals met veel muziek, is Blue Grass als muziekvorm enorm rechtstreeks. Hij staat of valt met eerlijkheid. Je speelt deze muziek van uit je hart, anders overtuigt de zeggingskracht niet. Dit gaat verder dan slechts een partituur spelen. Deze vorm hoort thuis in je systeem zoals je bloedbaan, vanzelfsprekend. Ze heeft o.m. Casey Campbell (van Bryan Suttons band) op mandoline bereid gevonden haar te assisteren met dit album. Dennis Crouch (bekend van Steve Earle, Diana Krall en Emmylou Harris) bespeelt de staande bas. Stuart Duncan op fiddle. (bekend van Chris Thile, James Taylor en Alison Krauss). Scott Vestal op banjo (Dolly Parton en Sam Bush) Brentt Truitt van the SteelDrivers zat achter het mengpaneel. Het album is opgedragen aan haar onlangs gestorven grootvader, en aan haar vader die stierf op haar zevende. Twee bepalende mannen, waar ze dagelijks met compassie aan terugdenkt. “Huilen brengt ons dichter tot elkaar”: is wellicht een ietwat kleffe tekstregel, maar wanneer Donna Ulisse hem zingt laat dat je onverschillig, mij althans. Eerlijkheid staat voorop. Neem de clichés met een korreltje zout. Het is de gedachte erachter die telt. Zonder sarcasme of valse bijbedoelingen kom je een heel end. Niet alles gaat vanzelf, maar gezamenlijk slaan we ons er doorheen, dat is de boodschap. En blijf daarbij eerlijk naar jezelf. Zo is het uiteindelijk toch?
Rein van den Berg
Releasedatum: 2 oktober 2015 Hadley Music Group
Website: http://www.donnaulisse.com/