Los Lobos - Gates of Gold



Vanochtend – woensdag 7 oktober – was ik zeer ingenomen met het artikel wat Gijsbert Kamer gewijd had aan Los Lobos. Hij refereerde aan het zojuist verschenen boek van Chris Morris - Dream in Blue – waar de auteur een interessante stellingname te berde bracht. Een zeer aannemelijke inschatting, want kort door de bank genomen, was het La Bamba die hen paradoxaal genoeg ontwricht heeft. De erkenning van de noeste muzikanten kwam niet vanwege hun tomeloze inzet, talent of vakmanschap, maar viel hen ten deel omdat ze een wereldhit scoorden met deze gezapige klassieker. Een wrange constatering. Wellicht had hun carrière een meer gunstige wending genomen wanneer deze “zegen” hen bespaard was geweest. De lust tot het echte musiceren is hen niet vergaan, echter het maken van platen schijnt een opgave te zijn, volgens het artikel. Ik kan het daarmee eens zijn, want ik liep matig warm voor hun platen de afgelopen jaren. Liggen de tamme jaren achter ons?


Het wolvenpak is overigens sinds 1973 actief, niet verwonderlijk dat de scherpe kantjes ietwat zijn afgevlakt. Anderzijds Gates of Gold lijkt een serieuze poging te ondernemen dergelijk vooroordelen te ontzenuwen. En het moet gezegd, musiceren doen ze nog als de beste, en de goudpoorten gaan opnieuw open. Niet dat ze volledig terug zijn met het elan van hun vroege jaren, maar dit nieuwe album is prima te verteren. Gebrek aan variatie is er niet. Ze bedienen zich hernieuwd van een wijde mix aan Country, Rock, Folk, R&B, scheutje jazz en muziek die gehuisvest is in de Mexicaanse Roots. When We Were Free deed mij warempel denken aan Steve Winwood en Traffic. Ook de Mis-Treater Boogie Blues doet je beseffen dat de livedynamiek moeilijk valt te verhullen bij een geoliede band als deze. Het deinende uptempo ritme doet afvragen wanneer deze gasten weer ons land aandoen, want ze mogen zondermeer gehoord worden. Knap hoe ze als band weten te schakelen tussen diverse muziekstijlen. Enerzijds traditionele nummers die bedoeld zijn tot oprecht vermaak waarbij de voetjes van de vloer mogen, zoals bij Poquito Para Aqui en La Tumba Sera El Final. Maar zeker ook fijn dat er ruimte geserveerd is voor een conventionele rocker als Song of the Sun of een rauwe Blues track als I Believe You So. Gates of Gold herstelt de goede naam royaal, zeker wanneer je in de veronderstelling was dat de band achterover leunde.

Rein van den Berg

Releasedatum: 25 september 2015 Proper Records