Marinus G. de Valk - Het Leven in Lage Kwaliteit




Marijn de Valk koos Marinus G. de Valk als artiestennaam, omdat die meer tot de verbeelding spreekt. Bovendien wilde hij onnodige verwarring voorkomen met de bekende Vlaamse toneelspeler en zanger Marijn Devalck. Marijn heeft taal- en cultuurstudies gestudeerd in Utrecht. Hij verdiepte zich daar in de Nederlandse taal en muziek. Zijn voornaamste broodwinning is sinds maart van dit jaar programmeur van de concertzaal Luxor in Arnhem. Daarnaast werkt hij ook nog als platenverkoper, maar per januari stopt hij hiermee omdat het niet meer te combineren valt met zijn andere baan. Het zal U waarschijnlijk niet verbazen dat vanwege zijn gevolgde studie de teksten van zijn liedjes erg belangrijk zijn. Niet voor niets is iemand als Drs. P een groot voorbeeld voor hem. Maar daarnaast ook Alex Roeka, broeder Dieleman, Jack Poels en Jeroen Kant. Direct in de opener Alleen de Maan valt de opvallende inkleuring van zijn songs op. Het gebruik van een harmonium is niet alledaags, daarnaast valt hier het mooie vioolspel van Judith Döhne op. Samen met Imke Loeffen zingt hij het van een vrolijke melodie voorziene Dag Lief. De tekst handelt over hartzeer. Imke maakt overigens net als Marijn deel uit van het muziekgezelschap La très illustre compagnie du Chat Noir, die begin vorig jaar La Vendange uitbracht, een album met mooie Franse chansons. Aan Flessenblazer werd de afbeelding van de hoes ontleend :
“Tot die tijd hou ik me vast.
Aan onze theezakjes , samen in een glas”.
Over frustraties die een relatie met zich mee kunnen brengen en dat die zodoende gedoemd is te mislukken, vormen de thema’s van Ik Wacht de Ganse Dag. Het stompende pianospel doet hier aan Drs. P denken. Met een mooie tekst en melodie is Vallende Bladeren gezegend. Over de kilheid van het bestaan wanneer je geen relatie hebt en geen uitzicht hierop, handelt De Moed Der Wanhoop. Frustraties over onderling onbegrip in een relatie gaat Dichte Deuren:
“Oh, ik heb me murw gebeukt.
Tegen jouw dichte deuren.
Ze zijn van metaal en koud staal.
En ze gaan voorlopig niet open.
Ik heb me murw gebeukt”.

De op een kettingzaag lijkende solo op elektrische gitaar is hier zeer toepasselijk. Samen met Imke Loeffen schreef Marijn De Kat en de Kolder. Het betreft een oude, onafgemaakte song van een aantal jaar geleden, die voor het album werd voltooid. De tekst vind ik nogal cryptisch. Een van mijn favorieten vormt het slechts drie regels tellende Irrealis:

“Als we de tijd konden verslaan.
Als we de angsten en de schroom konden weerstaan.
Dan zou de liefde niet vergaan”.

De gekozen titel lijkt me duidelijk. De swingende saxsolo van Nord Strik hier is geweldig. Maar afsluiter Ik ga door is voor mij toch wel de mooiste van de hele cd. Op de meest onverwachte momenten duikt de melodie van dit nummer in mijn hoofd op. De tekst hiervan is ook de meest opbeurende. De bijdrage op trompet door Jos Hendriks is bijzonder fraai. Marijn blijkt in zijn teksten niet bepaald een lachebekje. Hij is het type van het glas is half leeg. Townes van Zandt is niet voor niets een van zijn helden. Marijn heeft een bijzonder goede neus voor het optimaal inkleuren van zijn liedjes. Imke Loeffen en Sammy Ariëns verzorgden de schitterende vormgeving. Het Leven in Lage Kwaliteit is een debuut met prachtige, persoonlijke teksten, maar heeft ook muzikaal veel te bieden.     

Theo Volk

Releasedatum: 25-1-2016 Kroese Records
Website: http://www.marinusgdevalk.nl/