Wanneer je de muziek van Matt Bauer niet kent (Is dat mogelijk?) dan heb je geen 30 seconden nodig om te onderscheiden dat zijn stijl binnen de criteria valt waarvoor Americana doorgaat. Evengoed beschouw ik hem als een vreemde eend in de bijt. Zijn werkjes zijn weliswaar voorzien van traditionele instrumenten (banjo, viool, bas, etc.) maar krijgen soms een ietwat buitenissige uitvoering. Wanneer ik mij niet vergis ontstaat zijn muziek volstrekt organisch en hanteert de artiest een soort knip plak procedé. Weinig vloeiende lijnen. Je zou zijn filmische aandoende muziek eerder verwachten in een film van de gebroeders Coen. Onheilspellende scenes welke zich afspelen op het platteland van Texas of Kentucky. Huiveringwekkend, dreigend en spookachtig, maar tegelijkertijd kwetsbaar. Matt Bauer is enorm getalenteerd, ook al beperkt hij zich tot zijn eigen unieke stijl. Sinds Nandina (2004) is zijn sound niet noemenswaardig veranderd. Zijn alternatieve eigenzinnige country is herkenbaar uit duizenden. Geen stijl die opgepikt wordt door de grote groep, maar waarvan zeer zeker verschillende individuen zullen smullen.
Ondanks dat Matt Bauer een veelzijdig instrumentalist is wordt hij op Dream’s End door een bataljon musici ondersteund. Zij geven door de vrijheid die ze krijgen extra kleur aan ieder nummer. Een vrijheid die zich uiteraard beperkt tot de fantasie van de componist en arrangeur. Zijn eigen zang is beperkt, is breekbaar, en voegt wellicht vanwege deze kwaliteit toe aan de muziek. Evengoed vindt zijn stem ondersteuning bij Nathan Wanta en Emily Jane White op de meeste nummers. Nee, Matt Bauer is niet alledaags, maar zijn nieuwste album openbaart zich andermaal als een avontuur waarbij je betrokken wil zijn. En wanneer zijn stijl weerklank vindt dan wordt je zijn muzikale wereld ingezogen. Bauer ontstresst!
Rein van den Berg
Releasedatum: 20 november 2015 Crossbill Records
Bandcamp: https://mattbauer.bandcamp.com/