Van David Rodriguez had ik begrepen dat hij een tante had gehad die een populaire zangeres en actrice was geweest. Deze van geboorte Mexicaanse, Eva Garza, was succesvol in de jaren 40 en 50 van zowel Latijns als Noord Amerika. Bij het zien van de overwegend Spaanse titels kon het niet anders of Carrie – Luz voor intimi – Rodriguez had zich laten inspireren door haar verre tante. Je kunt je wel voorstellen dat een dergelijke verwantschap een extra impact heeft, en wanneer je YouTube erop naslaat, volkomen gerechtvaardigd. Heerlijke doorleefde muziek, temperamentvol, ritmisch, barstensvol met blazers – trompet - en snaren. Geen wonder dat je vol raakt wanneer dit een onderdeel vormt van je roots. Carrie laat dan ook haar genetisch materiaal voor zich spreken. Helaas zijn niet alle liedjes van Lola Spaanstalig, gelukkig wel de meeste. Het album begint met het origineel uit 1939 afkomstige klassieker Perfidia. (van Alberto Dominguez) Een sterke keus die meteen verwachtingen inlost. Won Kar-Wai gebruikte hetzelfde nummer in de uitvoering van Xavier Cugat, maar liefst in een aantal van zijn films. Llano Estacado, het nummer wat daarop volgt, ervaar ik helaas als zwakker. Gelukkig blijkt dit, na meerder luistersessies, de enige kink in de kabel te zijn.
Idioot genoeg spreken de Spaanse nummers mij meer aan dan de Engelse. De zeggingskracht van die nummers sluit waarschijnlijk meer aan bij de Zuid Amerikaanse sfeer waarin de muziek gegoten is. Van mij had ze een volledig Spaanstalig album mogen maken. La Ultima Vez is zwierig en ingehouden tegelijk. Prachtig nummer. Geweldig gemusiceerd ook. Haar band, the Sacred Hearts, is dan ook eentje om mee gezien te worden. Naast Carrie Rodriguez bestaat het team uit ervaren musici waarbij een hoofdrol is weggelegd voor Bill Frisell en Victor Krauss, maar ook Brannen Temple, David Pulkingham en levensgezel Luke Jacobs vullen hun rol adequaat in. Luke Jacobs zingt vertaald vanuit het Spaans zijn aandeel van het uit 1958 afkomstige Que Manera de Perder. (van Cuco Sanchez) Zijn zang doet mijn denken aan een jonge uitvoering van Chip Taylor. Buiten haar eigen liedjes heeft Carrie gekozen voor haar favoriete Mexicaanse componisten. Het eindresultaat is een mix die wonderwel werkt. Lola kon daarmee wel eens tot Carrie´s fijnste album uitgroeien. Met Si No Te Vas sluit het album net zo sterk af als dat het begon. Eva zou trots zijn geweest!
Releasedatum: 19 februari 2016 Luz Records
Website: http://www.carrierodriguez.com/