27 mei was de cd-presentatie van het tweede solo-album Bittersweet van Jan de Bruijn in een volle Mezz in Breda. Ook zijn prachtige debuut The Long Way Home werd daar drie jaar eerder ten doop gehouden. Jan de Bruijn is al zo'n vier decennia een bekende naam in de muziekscene van West-Brabant. Hij maakte samen met zus Anneke en zwager Pieter van Bogaert furore met de Nederlands-Belgische bluesband The Crew, die vooral bekend stond om zijn geweldige livereputatie. Ze brachten twee albums uit, waarvan No Peace of Mind nog steeds te koop is. Ondanks het feit dat ze nog steeds succes hadden, stopte de band eind jaren tachtig. Daarna speelt Jan in diverse bands en deelt hij podia met andere artiesten. Zo toert hij bijvoorbeeld met blueslegende Johnny Copeland, vader van de hedendaagse bluesdiva Shemekia Copeland. Na al die opgedane ervaringen met anderen vond hij het een jaar of vijf geleden tijd om eindelijk een serieuze solocarrière te starten. Zijn debuutalbum verscheen in mei 2013. Het kon direct rekenen op een zeer lovende recensie van Willem Jongeneelen in BN/De Stem, die hem de Robert Cray van de Lage Landen noemde. Zelf was ik nog enthousiaster dan Jongeneelen. Mijn recensie eindigde met de woorden : "Met The long way home heeft hij een schitterend en met veel liefde gemaakt album afgeleverd, waarnaar door mij zeker over een aantal jaren nog regelmatig naar geluisterd zal worden. Een groter compliment kan ik, volgens mij, Jan de Bruijn niet geven!" Woorden waar ik nu nog steeds volkomen achter sta. Het nieuwe album is nog een stuk ambitieuzer van opzet, gezien het grote aantal gastmuzikanten. Een aantal ervan komen uit België, waaronder Paul van Bruysteghem, de bassist van Triggerfinger. De songs op de nieuwe cd vormen samen een nog meer consistenter geheel dan op The Long Way Home, waar meer genres voorbijkomen. Wat vooral opvalt is de uitgekiende instrumentatie van de songs. Jan de Bruijn voelt precies aan wat het liedje nodig heeft. Zo wordt hij bijvoorbeeld in het schitterende Can't You Tell op vakkundige wijze op piano en dobro begeleid door respectievelijk Pieter van Bogaert en David Piedfort. En zo krijgt ieder nummer een opvallende inkleuring. Af en toe geeft hij zijn begeleiders de vrije ruimte om te soleren, zoals Paul van Bruysteghem op een heerlijk scheurende gitaar, in het funky You Ain't the World to Me. En Franklinn Schieman mag los op saxofoon in She Loves a Fool. Ook komen er regelmatig fraaie koortjes voorbij en ontbreekt andermaal de accordeon van Ad Moelands niet. En uiteraard is het relaxte gitaarspel van de Bruijn zelf te horen. Ook gaat hij naarmate hij ouder wordt steeds beter zingen. 15 juli is hij te zien op het bekende Blues Peerfestival, overigens niet voor de eerste keer. Van tevoren vertelde Jan me, dat Bittersweet nog mooier dan zijn voorganger was geworden. En verdomd, hij heeft nog gelijk ook!
Theo Volk
Releasedatum: 27 mei 2016 Eigen beheer
Website: http://www.jandebruijn.com/