Jóhann Jóhannsson - Orphée


Het heeft maar liefst acht jaar geduurd, dat Fordlandia eindelijk een waardige opvolger heeft gekregen. Niet dat de IJslandse componist de afgelopen jaren stil heeft gezeten, integendeel zelfs. Hij componeerde een behoorlijk aantal scores voor grote en minder grote films. 11 november is zijn nieuwste score uitgekomen voor  de film Arrival. Zojuist las ik dat hij ervoor genomineerd is voor een Golden Globe. Zijn populariteit is intussen behoorlijk groot, 2 december trad hij nog op in Doornroosje en op 4 december in Paradiso. Hij vormt één van de belangrijke schakels tussen de populaire muziek en de klassieke muziekwereld. Men rangschikt hem, net als bijvoorbeeld Jan Swerts en Ólafur Arnalds, tot de Neoklassiek. Zijn populariteit en de toegankelijkheid van zijn composities is zo groot dat zijn muziek zelfs gerecenseerd wordt op een website als Pitchfork. Orphée is al zo’n drie maanden uit, maar ik kwam pas onlangs toe aan beluistering ervan. Het is verschenen op het prestigieuze Deutsche Grammophonlabel. Het album is losjes geïnspireerd op een van de bekendste mythische liefdesgeschiedenissen uit de wereldliteratuur, namelijk die tussen Orpheus en Eurydice. Een liefdesgeschiedenis, die zelfs tweemaal fout afliep. Jóhannsson baseerde zich op de versie van Ovidius. Verder vond hij inspiratie in de gedichten Good Morning, Midnight en Good Night, Day van Emily Dickinson, tevens de titels van twee composities op Orphée. Gezien de thematiek zou je zware en sombere muziek kunnen verwachten, maar dat is niet het geval. Deze is heel sereen en rustgevend. Vooral de strijkers voeren de boventoon, gevolgd door piano en orgel. Er wordt regelmatig subtiel gebruik gemaakt van dynamiek. Orphée is praktisch geheel instrumentaal. Jóhannsson voegt andermaal een prachtplaat toe aan zijn steeds imposanter wordend oeuvre.    
Theo Volk
Releasedatum: 16 september 2016 Deutsche Grammophon