De stoere en soms vervaarlijk ogende Noorse broers Amund en
Henrik Maarud stonden voor het eerst op vijfjarige leeftijd eind jaren tachtig op het podium met
het familieorkest Maarudkara . Hun debuutcd First Blues verscheen in 1999. Sindsdien
traden ze veel op en deelden ze het
podium met onder anderen Brian Setzer, Seasick Steve en The Jon Spencer
Explosion. Met de New Yorkse bassist William Troiani brachten ze als trio in
2002 het succesvolle Ripped, Stripped and
Southern Fried uit en dat succes werd in 2005 gecontinueerd met Commotion. Hierna werd de groep
uitgebreid tot een kwartet en ging verder onder de naam Amund Maarud & The
Grand. Amund bracht ook in de tussentijd een soloalbum uit. Meest succesvolle
release was in 2012 met het
bluesrockalbum Dirt, van de
tot 7 bandleden uitgebreide groep. Het album veroverde een Noorse Grammy Award.
In 2015 zag het meer rock georiënteerd soloalbum Volt van Amund het licht. Hierna vonden de broers het hoog tijd om
eindelijk samen een album uit te brengen. Het begeleidend persbericht noemt als
invloeden The Black Keys, The White Stripes, Black Mountain en Bombino. Vooral
The Black Keys zijn duidelijk terug te horen in hun muziek, met name in opener A House Where Love Is Gone. Zelf wil ik
Jimi Hendrix als inspiratiebron toevoegen. Voodoo
Chile van het album Electric Ladyland heeft duidelijk model gestaan voor Six Feet. De broers hebben getracht
zoveel mogelijk op Sinister Beat het
livegeluid te behouden, zonder dat het ten koste zou gaan van de subtiliteiten
en de finesses. Ze zijn daar volgens mij met glans in geslaagd. Het album is al
sinds 21 oktober via import te koop, de Nederlandse release is echter 13
januari. Zeer warm aanbevolen voor liefhebbers van groepen als The Black Keys,
The White Stripes en The Jon Spencer Blues Explosion. Vergeet bij het afspelen
niet het volume iets hoger te zetten.
Theo Volk
Nederlandse releasedatum: 13 januari 2017 Snaxville Recordings / PIAS
Website: http://www.morudes.com/