Zijn twee voorafgaande EP’s Mid-City Island en Lamentations
waren mij ontgaan. Ze werden blijkbaar lovend ontvangen op Pitchfork. Nu zegt
mij dat niet zoveel, want de meeste muziek die daar besproken wordt, kan mij
totaal niet bekoren. Het debuutalbum van deze moderne, in Californië
woonachtige troubadour met Ghanese roots heet Aromanticism. Voor er een noot op papier stond was er al de albumtitel. Volgens
Moses is het een concept album over de aantrekkingskracht van romantiek en de
overschatting ervan en over mensen die het niet hebben. Het schrijven van de
liedjes nam drie jaar in beslag. Op diverse plaatsen over de hele wereld
schaafde hij aan zijn muziek, zelfs aan boord van een vrachtschip op de Stille
Oceaan. Het album bevat een bijzondere mix van soul-, folk-, indie- en
experimentele elementen. Hij maakt veel gebruik van zijn kopstem, iets wat een
bepaalde groep potentiële luisteraars, mogelijk zal afschrikken. Zijn stem is
net zo flexibel als die van Al Green. Drie nummers werden reeds vrijgegeven,
waaronder een van de prijsnummers, Quarrel.
De opbouw is fantastisch, met een smaakvol gebruik van onder anderen harp,
blazers en de finishing touch aan het eind door de piano. Ook duiken er
geregeld strijkers en synthesizers op in zijn muziek. Veelal blijft hij het
dichtst in de buurt van de soul, zoals in Plastic.
De tekst van het korte Stoicism wordt
gesproken, overduidelijk geïnspireerd door
de wijze waarop Leonard Nimoy (beter bekend als Spock in Star Trek) lang
geleden verhalen insprak. Op Aromanticism
is Moses Sumney op zoek gegaan naar een eigen muzikaal universum, iets wat mijn
inziens voortreffelijk gelukt is. Imponerend debuut, waarin je volledig
opgezogen wordt. Binnenkort is deze bijzondere zanger te zien in Nederland en
België.
Theo Volk
Releasedatum: 22 september 2017 Jagjaguwar
Website: https://www.mosessumney.com/
Moses Sumney live:
03 - 11 BRUGGE : Cactus
05 - 11 EINDHOVEN : So What's Next?
16 - 11 AMSTERDAM : Vondelkerk (SuperSonicJazz)
20 - 11 BRUSSEL : Rotonde