Fan van het eerste uur van Nits wil ik mijzelf toch wel
noemen. Reeds in de jaren zeventig was ik al getuige van hun liveoptredens. Een
enthousiaste en frisse popband, opgericht door twee studenten aan de Gerrit
Rietveldacademie, Henk Hofstede en Alex Roelofs, die hun eerste bekendheid
kreeg met hun aanstekelijke single Tutti Ragazzi. Een paar jaar later
volgde de grote doorbraak met Nescio,
afkomstig van het geweldige album Omsk,
waarop ook een verwijzing naar de beeldende kunst was te vinden in de vorm van A Touch of Henry Moore. In de jaren
tachtig verschenen nog andere prachtalbums als Henk, en hun bekendste album In
the Dutch Mountains. En een tweetal niet te versmaden ep’s, Kilo en Hat, waarvan de laatste absoluut een heruitgave verdient. Hierdoor
werd hun populariteit erg vergroot. Anno 2017 is Nits nog steeds erg populair,
getuige de uitvoerige tournee, die volgende week zaterdag start in de Mezz in
Breda. De aparte hoes en de thematiek maakten mij uitermate nieuwsgierig naar Angst, een album waarop wij als fan vijf
jaar moesten wachten. Thema’s van het album zijn de bezetting van Nederland
in de Tweede Wereldoorlog, de bevrijding nadien en observaties van het
naoorlogse Nederland én Duitsland. Het Nederland van de wederopbouw, waarin de
saamhorigheid groot was. De tijd dat je buren nog goede vrienden waren en De
Rijdende Rechter nog niet nodig was. Men begreep elkaar erg goed door alle leed
wat men meegemaakt had in de oorlog. Het was ook de tijd van “Toen was geluk
heel gewoon”. Het leven was nog eenvoudig en overzichtelijk, een
televisiezender en piratenzender het REM-eiland. Op zaterdagavond netjes
gewassen met het hele gezin voor de buis. Deze nostalgische gedachten schoten
door mijn hoofd bij het beluisteren van opener Yellow Socks & Angst. Dit nummer is gedeeltelijk vanuit
Hofstedes invalshoek geschreven en deels door de ogen van zijn oma, Pieternel
Wijsman. Ook Henk koestert nostalgische gevoelens voor die tijd. Zaterdagavond
voor de buis om Rudi Carell te kijken en een zorgzame oma, die een trui voor je
breit. En oma ziet haar kleinzoon groot en daarna bekend worden en daardoor ontstaat er bij haar de angst dat hun band minder zal worden. Het
familieverleden van Hofstede ken ik niet, maar volgens mij is Radio Orange niet fictief. Het handelt
over zijn moeder, die vijf jaar ondergedoken gezeten heeft in de oorlog en over
Bevrijdingsdag. Cow with Spleen
handelt over de afschuwelijke Hongerwinter van 1944, waarin ongeveer
twintigduizend mensen stierven. Ook muzikaal valt er zoals vanouds weer genoeg
te genieten. Het artwork is prachtig vormgegeven. Op de binnenkant van de
klaphoes staan de heren afgebeeld op het fabrieksterrein van Van Nelle. Koffie,
het verbindingsmiddel bij uitstek tussen mensen in de jaren vijftig en zestig.
Het tekstboekje bevat twee polaroids gemaakt door Hofstede van zijn
grootouders, die trots poseren met het album Tent. Verder bevat het foto’s gemaakt door zijn opa Henk Wijsman
van de Torricellistraat in Amsterdam rond 1934. Bijzondere vermelding verdient Paul Telman, voor de zoals altijd uitstekende geluidsopnames. Angst bevat interessante en persoonlijke
observaties van de oorlogstijd en van het Nederland en Duitsland na de
oorlog.
Theo Volk
Website: http://www.nits.nl/nits/index.html