Drie jaar geleden ontmoette Sarah levende legende Michael
Chapman voor het eerst op het Village Pump Festival in Wiltshire, Engeland,
waar beiden op het affiche stonden. Sindsdien ontwikkelde zich een hechte vriendschap.
Tijdens een bezoek van Sarah aan de boerderij van Chapman in Cumbria, stelde Chapman
zelf voor om haar nieuwe album If We Dig
Any Deeper It Could Get Dangerous te produceren. Zelf had ze het niet
durven vragen, maar greep de kans met beide handen aan en gingen de tegenpolen
aan het werk. Aan de ene kant de zoals altijd minutieus voorbereide Sarah en
aan de andere kant Chapman, die zelfs van tevoren geen van de op te nemen songs
gehoord had. En wonderwel klikte het uitermate goed in de studio tussen de
twee. Na afloop merkte Chapman op : “The precision and sophistication of the
writing and playing blew me away. I was so glad to be involved.”. De geweldige
opener en titelsong zet direct de toon. Sarah wordt hier begeleid door Chapman
op een Gibson slide gitaar uit 1961 en het spannende trompetspel van Richard
Evans. Enigszins vreemde eend in de bijt is One
Sparrow Down, omdat er geëxperimenteerd wordt met ritme. Een gastrol is
weggelegd voor haar kat Nightshine. Het centrale thema van de songs is
vergankelijkheid. Net als op vorige albums graaft Sarah weer in de muziekhistorie
van lang geleden. Dies Irae is bekend
uit de rooms-katholieke dodenmis van vele eeuwen geleden en werd eerder door
vele bekende klassieke componisten op muziek gezet. Het wordt gezongen in het
Latijn. De enige andere compositie die niet door Sarah zelf geschreven is Forever Autumn. Het werd oorspronkelijk
geschreven door Jeff Wayne als een jingle voor een Legoreclame. Later werd er
tekst aan toegevoegd en ingezongen door Justin Hayward (The Moody Blues) op The War of the Worlds. Forever
Autumn en het bijzonder fraaie en klein gehouden The Silence Above Us zijn de enige twee nummers, waarin Sarah
gebruik maakt van de piano. Ook erg geslaagd zijn de twee instrumentale
stukken. The Day of Wrath, That Day,
waarvan de titel is afgeleid van de eerste regel van Dies Irae. Sarah eist hier
de hoofdrol op, vanwege de wonderschone klanken die zij hier uit haar elektrische Ibanez gitaar tovert. Het andere, kortere instrumentale stuk getiteld New
Beginnings, schreef ze ter gelegenheid van het huwelijk van haar goede
vriendin Zoë Pollock, bekend van de hit Sunshine
on a Rainy Day. In 2009 brachten ze samen als het duo Mama het album Crow Coyote Buffalo uit. Er zit trouwens
nog een Nederlands tintje aan het album, de master werd gemaakt door Sander van
der Heide in de befaamde Wisseloord Studios. If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous is mede dankzij Michael
Chapman een uitermate coherent album geworden en in korte tijd uitgegroeid tot
mijn favoriete album van Sarah. Het is trouwens altijd een genot om haar de uit
duizenden herkenbare stem te horen, gelukkig kan dat binnenkort ook weer live.
Theo Volk
Releasedatum: 2 februari 2018 Eigen beheer
Website: http://www.sarahmcquaid.com/
Sarah McQuaid live:
23-02 STEENDAM: Podiumcafé Peter en Leni
24-02 ZEELAND: Tangelder Presenteert (huisconcert)
25-02 OISTERWIJK: Groeten uit Oisterwijk
26-02 UTRECHT: De parel uit Zuilen
10-03 LANDGRAAF: Theater Landgraaf