The HardChargers - Scarecrow


Bij bluesmuziek denk ik niet direct aan Noord-Ierland, waar het trio The HardChargers vandaan komt. Lonesome Chris Todd (gitaar, zang), Richard J. Hodgen (drums, wasbord) en Dave Thompson (bas, ukelele basgitaar) treden al acht jaar gemiddeld negentig keer per jaar op, van bars tot aan de grootste rock- en bluesfestivals op het eiland. In die periode zijn ze uitgegroeid tot een goed geoliede machine met een grote schare fans. Scarescrow is hun debuutalbum en kwam dankzij crowdfunding tot stand, het beoogde budget werd in slechts één dag bereikt. Inspiratiebronnen van de band zijn Blind Willie McTell, Blind Willie Johnson, Bukka White, Willie Brown en uit het elektrische bluestijdperk Lightnin’ Hopkins, Howlin’ Wolf en Frankie Lee Simms. Bij opener Mean Town Blues, een nummer van Johnny Winter, was ik direct bij de les en bleef dat tot de laatste noot weggestorven was. De enige andere, opvallende cover is I Can’t Be Statisfied van Muddy Waters. In een paar nummers krijgen ze assistentie van de Ierse jazzcoryfeeën Linley Hamilton (trompet) en Scott Flanigan (piano, orgel). Het repertoire wordt bijzonder energiek gebracht en klinkt erg verfrissend. Ze kunnen gerekend worden tot de smaakmakers in de huidige bluesscene, zoals North Mississippi Allstars en Andres Roots. Waar ze live tot in staat moeten zijn hoor je het beste terug in de ruim elf minuten durende afsluiter No Stone Unturned. Zelf omschrijven ze trouwens hun muziek als “dirty roots blues from Belfast”. Het lijkt me een beleving om dit trio ooit eens live te mogen aanschouwen, in de tussentijd omarm ik liefdevol dit blinkende schijfje.         

Theo Volk

Releasedatum: 5 januari 2018 Market Square