Zijn in 2008 vershenen debuutalbum Telescopes onder de artiestennaam Etan wist nog geen potten te breken. Het vervolgalbum The Battle Of Everything uit 2016 werd wel opgepikt door Radio 2 en leverde hem maar liefst 128 optredens op. De definitieve doorbraak volgde met het door BJ Baartmans geproduceerde album The Secret Us. De rode lijn van dit album was, wat maakt je tot wie je bent en wie zou je zijn zonder de invloeden van buitenaf. Door het succes gesterkt besloot hij zich volledig op het onzekere bestaan van singer-songwriter te storten.
Nog meer dan de voorganger vormt het nieuwe album The Monochrone Veil tekstueel samen een geheel. Etan licht zijn bedoelingen als volgt toe : “The Monochrome Veil stelt de polarisatie aan de kaak. Verhalende songs in de geest van Johnny Cash, Neil Young, Bob Dylan en Leonard Cohen. Over ons onvermijdelijke gebrek aan objectiviteit en de belemmeringen om samen te kunnen leven in liefde, begrip en tolerantie. We kijken allemaal gekleurd en gesluierd naar de werkelijkheid”. Hierdoor is het een urgent album geworden, want door de Coronapandemie was de polarisatie wereldwijd nog nooit zo groot, met de Verenigde Staten als het meest trieste voorbeeld. Ook is het migratieprobleem groter dan ooit, wat ook niet helpt om een vredelievende samenleving te creëren.
De uptempo opener Ghost Town handelt over mensen die vastgeroest zitten in prehistorische denkbeelden. Niet in de gaten hebbende dat de wereld om hun heen evolueert tot iets nieuws en als geesten blijven hangen in een metaforisch stadje dat allang vergaan is.
Josephine is een heuse murder ballad, het enige liedje wat hij niet alleen schreef maar samen met Jori van Gemert. Het is een prachtig duet geworden met hier en daar een fluwelen trompet op de achtergrond. Etan reist veel met de trein, recht tegenover het station staat allang een villa leeg die “Josephine” als opschrift draagt. Tijdens een van zijn treinreizen bedacht hij het verhaal rondom dat huis en een trein. Het werd een verhaal over een echtpaar met een baby en over hun groeiende onderlinge achterdocht en jaloezie. Het loopt zo hoog op dat beide partijen een moord plannen. Hoe het verhaal uiteindelijk afloopt blijf open.
Arc is een allegorisch verhaal over een alien invasie in Noord-Amerika, maar verwijst eigenlijk naar kolonisatie door de eeuwen heen. Het lekkere Cautionary Tales is de oudste song van de plaat, een song in de alt-coutry stijl van Neil Young begin jaren zeventig. “De song gaat over mijn grote stap van 2,5 jaar geleden. Ik werd fulltime muzikant. Mensen om je heen proberen je te waarschuwen. Maar uiteindelijk moet je toch je hart volgen. Je weet echt wel waar je mee bezig bent. Dat zeg ik in de song. Anno nu heeft de song een dubbele laag, want we brengen hem rond de album release uit met de boodschap: we zijn er weer klaar voor en kunnen niet wachten om weer op het podium te staan! "I am ready for the big one" zing ik in het refrein. Een positieve vibe en een duidelijke boodschap.”, aldus Etan.
Het donkere Wild Are the Waves stelt ons de vraag : wat is wild en wat is beschaafd? Maar handelt ook over de angst voor het onbekende en over xenofobie. De laatste tijd verdiepte Etan zich erg in het levensverhaal van Johnny Cash. Last Train Home is een ode geworden aan Cash, met veel tekstuele verwijzingen naar diens leven. Een wat ouder nummer is Veil Of Love, wat gaat over personen die meer verliefd zijn op het gevoel van verliefdheid dan daadwerkelijk op de persoon, waarmee ze een relatie hebben.
Volgens Etan is The Passenger thematisch gezien de perfecte afsluiter. “Een grijze reiziger reist door tijd en ruimte, langs alle continenten in verschillende tijden in de geschiedenis, om uiteindelijk tot de conclusie te komen: het komt allemaal op hetzelfde neer. Mens leeft met mens. Mens aanbidt goden. Nieuwe goden komen op. Oud vecht tegen nieuw. Mens wil meer land. Mens vecht om land. Mens doodt mens. Mens oordeelt over andere mens, maar doet eigenlijk zelf hetzelfde. De song eindigt in het westen, in het hier en nu. Met de conclusie van de grijze reiziger: het heeft nu allemaal nieuwe namen, maar het komt uiteindelijk allemaal op hetzelfde neer.”.
Muzikaal gezien staat The Monochrome Veil weer als een huis. Wederom vakkundig geproduceerd door BJ Baartmans, die ook deze keer weer de nodige instrumenten bespeeld. Deze keer gastoptredens van trompettist Nando van Westrienen en de klassiek getrainde violist Alex Akela, die tevens op accordeon te horen is. Overigens zijn recent de twee singles Ghost Town en Josphine verschenen. Zoals al eerder gememoreerd is door de thematiek The Monochrome Veil een brandend actueel en urgent album geworden. Bovendien bevalt het mij nog net een tikkeltje beter dan de opvolger.
Theo Volk
Releasedatum : 12 maart 2021 Independent
Website : https://www.facebook.com/etansongs/