Nadia Reid is een 23-jarige singer-songwriter uit Nieuw-Zeeland,
haar moeder komt echter uit Engeland en haar vader heeft Ierse roots. Ze is een
van een veelbelovende nieuwe lichting, waartoe ook haar goede vriendin Aldous
(Hanna) Harding behoort. Harding
debuteerde eind vorig jaar op
schitterende wijze met haar titelloze album.
Erwin Zijleman schreef er een mooie recensie
over. Ze hebben een zeer goede band, schreven in het verleden overigens al samen
een aantal songs. Het eerste wat opvalt bij beluistering is het gemak waarmee
Nadia zingt, een natuurtalent. Ze kreeg nooit zangles, echter wel gitaarles. Haar
timbre is ook prachtig en haar zang wordt volgens mij terecht af en toe
vergeleken met Jennifer Warnes en Joni Mitchell ten tijde van Blue. Mitchell
behoort overigens tot haar favoriete muziek, maar haar eerste grote
inspiratiebron waren The Be Good Tanyas, met daarin onder anderen Jolie
Holland.
De invloed van Holland is af en toe terug te horen in haar muziek.
Bovendien zijn er verder vooral Americana invloeden te horen. De cd had
overigens wel enige tijd nodig voordat hij me wist te overtuigen.
Waarschijnlijk had dat te maken met haar enigszins aparte frasering. Bovendien
zijn de meeste songs behoorlijk ingetogen van aard. Je moet er dus echt goed
voor gaan zitten. De songs werden geschreven in de periode 2012 – 2014. De
oudsten zijn Just to feel alive, Some are
Lucky en Holy low. Laatstgenoemde
behoort tot mijn favoriete liedjes. Van dit nummer staat ook, als bonustrack,
een heerlijke rockversie op het album, toepasselijk Holy
loud genoemd. Liedjes schrijft ze wanneer ze droevig is. Of wanneer ze terugdenkt aan iets raars wat ze mee heeft gemaakt. De
teksten zijn veelal suggestief, erg volwassen en veelal autobiografisch. Listen to Formation, Look for the Signs bewijst
andermaal dat Nieuw-Zeeland over jonge veelbelovende singer-songwriters
beschikt.
Releasedatum: 4 december 2015 Spunk
Website: https://nadiareid.bandcamp.com/