Regelmatig bezoek ik de website van Folkradio UK voor de
laatste stand van zaken over de Britse folk. Soms besteed men echter ook
aandacht aan Ierse folk. Bij het zien van de intrigerende hoes van het tweede
soloalbum van Caoimhin Vallely was mijn aandacht volledig getrokken. Het
schilderij in kwestie heet Man with keyboard en werd gemaakt door Gerard Dillon
en hangt in Crawford Art Gallery, Cork. Dit is ook de plaats waar Caoimhin
samen met zijn vrouw Deirdre en drie zoontjes woont. Oorspronkelijk is hij afkomstig
uit Armagh, Noord-Ierland. De Ierse traditionele muziek zit hem echter in zijn
genen. Hij studeerde muziek aan zowel de gerenommeerde University College van Cork
als de University of Limerick. Hij heeft nog twee zeer muzikale broers,
fluitist Cillian en concertinaspeler Niall. Met Niall en diens vrouw Karan
Casey maakt Caoimhin deel uit van de groep Buille. Karan Casey is trouwens een
redelijk bekende naam in Nederland. Rein van den Berg recenseerde Two
More Hours van haar voor Johnny’s Garden. Caoimhin begon zijn muzikale
carrière echter als violist in de Corkse band North Gregg. Het afgelopen
decennium werkte hij zowel in binnen- als buitenland met een groot aantal folkartiesten
van importantie. Om er een paar te
noemen: Dónal Lunny, Mick
Flannery en Nomos, waar overigens broer Niall deel van uitmaakte. Caoimhin’s
solocarrière begon met Strayaway in
2005. Tot dan was de piano een vreemde eend in de bijt in de Ierse folk en
eigenlijk is dat nog steeds. Gelukkig is de piano tegenwoordig terug te vinden
in de geweldige muziek van The Gloaming. Het zijn vernieuwers als The Gloaming
en Vallely, die de Ierse traditionele folk voldoende interessant houden. Zijn tweede
soloalbum getiteld Caoimhin Vallely heeft als subtitel An Exploration of Irish
Traditional Music on Piano. Het bevat 75 minuten voornamelijk instrumentale
pianomuziek. Hij wordt alleen verder sporadisch bijgestaan door Brian Morrisey
(percussie) en Fiona Kelleher en Karan Casey (beiden zang). Het album werd in
de ochtenduren opgenomen als de kinderen naar school waren. De muziek straalt
vooral relaxedheid uit, Last Night Being
Windy is hier een fraai voorbeeld van. Maar niet alles is zo ingetogen en
is er gelukkig genoeg variatie. Uiteraard komt er natuurlijk voornamelijk Ierse
traditionele muziek voorbij. Het bekende, prachtig door Fiona Kelleher gezongen
My Dear Companion heeft echter een
Amerikaanse achtergrond. En zo schreef zijn goede vriend Sébastian La Grange Mon Père Vit Dans les Etoiles.
5 kwartier lijkt een lange zit, maar zo ervaar ik de cd niet. Zijn, vaak
sprankelende en lichtvoetige, pianospel is erg boeiend om naar te luisteren. De
klaphoes bevat veel aantekeningen over het gespeelde repertoire. Over precies twee weken deelt hij tijdens het
White Horse Winter Music Festival het podium met de geweldige, in Nederland
woonachtige Ierse accordeonist Dave Munnelly. Het zou fijn zijn om Caoimhin eens
live te aanschouwen in Nederland. Hij zou bijvoorbeeld niet misstaan op het
podium van de Guoconcertreeks, waar sommige leden van The Gloaming hem al
voorgingen. Dit album is een absolute must voor de liefhebbers van Ierse
traditionele muziek, maar ook voor liefhebbers van pianomuziek in het algemeen.
Theo Volk
Label: Crow
Valley Music