Ter hoogte van Ipswich ligt ongeveer tien kilometer voor de
kust Sealand, een verdedigingsplatform uit de Tweede Wereldoorlog, ook wel
Roughs Tower genoemd. Paddy Roy Bates verklaarde in 1967 Sealand, slechts 550
m² groot, onafhankelijk en benoemde zichzelf tot prins. De voormalige majoor
uit het Britse leger was radiopiraat en wilde er een radiostation beginnen.
Overigens waren er meer kapers op de kust, want Ronan O’Rahilly van Radio
Caroline had er ook zijn oog op laten vallen. Hij stuurde wat van zijn
werknemers naar Sealand om Bates te verjagen, echter zij kwamen van een koude
kermis thuis, want ze werden bij entering getrakteerd op kleine bommen en
keerde onverrichter zake terug. Uiteindelijk zag Bates af van het plan voor een
radiostation, maar wist toch een commercieel slaatje te slaan uit Sealand,
onder anderen door adellijke titels en postzegels te verkopen. Deze kleurrijke
man overleed op hoge leeftijd in 2012. Zijn zoon Michael woont er nog steeds. Dit
interessante verhaal vormt het thema van de titelsong van het zevende album van
Oddfellow’s Casino, getiteld Oh, Sealand.
 |
| Sealand (Roughs Tower) |
Spil van deze groep is sinds het begin in 2002 David Bramwell, naast muzikant
ook nog een succesvol radiopresentator en auteur. Hij componeert veel voor zijn
BBC radiodocumentaires, het gesproken Danu
is hier een voorbeeld van. Danu is de Keltische naam voor de rivier Don, welke
stroomt door het zuiden van Yorkshire, zijn geboortestreek. Eveneens in
opdracht, dit keer van cultauteur John Higgs, schreef hij The Ghosts of Watling Street. Het nieuwe boek van Higgs, Watling
Street, verschijnt een dag voor Oh, Sealand. Het beschrijft een epische reis
over de oudste weg van het Verenigd Koninkrijk. In de song is de stem van de
komische boekenschrijver Alan Moore te horen, ook zal hij zijn opwachting maken
in de video ervan. Penda’s Fen is een eerbetoon aan de gelijknamige film van Alan
Clarke voor de BBC uit 1974, onlangs heruitgebracht door BFI. Het vertelt het
verhaal van een jongeman, die worstelt met zijn ontluikende homoseksualiteit in
het conservatieve Engeland. De hoes van het album is een verwijzing naar dit
nummer. Een ander, wat vaker voorkomend, thema is zijn haat-liefdeverhouding
met Engeland. Maar er is ook plaats voor een fraai liefdesliedje als Josephine. Muzikaal valt er erg veel te
genieten. Zoals altijd subliem gearrangeerd, met de gebruikelijke ingrediënten
als bijvoorbeeld blazers en keyboard. Daarnaast maakt hij gebruik van sfeervolle
geluidscollages. Tot op heden was The
Raven’s Empire mijn favoriete album van deze groep. Oh, Sealand vind ik op
alle fronten net iets spannender, het kruipt onder je huid en is bovenal
verslavend. Tot op heden wist de groep slechts mondjesmaat de pers te halen.
Hopelijk zal dit album, buiten de gebruikelijke recensie in Popmagazine Heaven,
wel de aandacht trekken die deze fantastische groep rondom David Bramwell al
vele jaren verdient.
Theo Volk
Releasedatum: 14 juli 2017 At the Helm Records /
Microcultures
Website: http://oddfellowscasino.com/