De Amerikaan Barna Howard verraste drie jaar geleden met een
verrassend volwassen debuut. Helaas kreeg het nog niet de aandacht die het
eigenlijk zou hebben moeten krijgen. Bij het zien van de hoes van Quite a Feelin’ rees bij mij het
vermoeden dat het om een nostalgische plaat gaat. De hoes straalt iets van lang
vervlogen tijden uit en het verlangen daarnaar.
Bij beluistering van nieuwe
cd’s richt mijn aandacht in eerste instantie altijd op het muzikale aspect en
minder op de teksten. Quite a Feelin’
vormt hierop een uitzondering en trokken de prachtige teksten direct mijn
attentie. Barna Howard is een geboren verhalenteller en een verdomd goede.
Eentje uit de school van mensen als Townes van Zandt en vergelijkbare muzikanten.
Iemand die direct je aandacht vraagt en ook krijgt. Allereerst door zijn
karakteristieke stem. Maar vooral door de rust en het gemak waarmee hij zijn
repertoire brengt. Bovendien zijn de teksten heel erg beeldend.
Maar muzikaal
zit alles ook perfect in elkaar en luistert het gebodene zeer prettig weg. Op
zijn gitaar- en banjospel valt ook
weinig aan te merken, luister bijvoorbeeld eens naar zijn prachtige spel
in Hands Like Gloves. Het gebodene
houdt de aandacht moeiteloos tot het einde vast.
Verder heb ik eigenlijk weinig
te melden over dit album, waarom zou ik ook eigenlijk?! Gewoon zelf gaan
luisteren, want het behoort tot het allerbeste wat 2015 tot nu toe te bieden
heeft.
Label: LOOSE
MUSIC
Releasedatum: 18
mei 2015
Links: