Verrassend snel na de
uiterst succesvolle Brabacanaplaat Caballero
zonder filter van Björn van der Doelen tovert het jonge, ambitieuze
platenlabel Bastaard Platen een nieuwe release uit de hoge hoed. Het betreft
het in een zeer opvallende hoes gestoken debuut Duijf van Duijf.
Duijf staat voor Mathijn den Duijf. Hij rondde in
1997 zijn studie muziekwetenschap af. Bekendheid verwierf hij daarna vooral als
producer en mixer, maar ook als medegrondlegger van het in Utrecht gevestigde
Kytopia. Zijn opnamestudio daar staat overigens vol met analoge apparatuur.
Vanaf 2012 kreeg een solocarrière vorm, wat nu dus resulteert in Duijf.
In het persbericht van het label
wordt als een van de genres experimenteel genoemd. Zelf zou ik eerder willen
spreken over een avontuurlijk album. Er is de nodige variatie in de manier
zingen, vooral door gebruik te maken van dynamiek. Daarnaast hebben de
begeleiders in een aantal nummers de gelegenheid gekregen om een eigen muzikale
inbreng te leveren.
Soms in de vorm van improvisatie. Deze nummers hebben iets
meer tijd nodig om de luisteraar volledig te kunnen aanspreken. Daarnaast vindt
men een aantal songs die je direct weten te raken. Om te beginnen het
wonderschone en nostalgisch aandoende Passeer
de straat, het mooiste liedje dat ik dit jaar tot nu toe hoorde. Hier wordt
Mathijn alleen door Janos Koolen begeleid op mandoline met op de achtergrond de
elektrische gitaar van Sam Jones.
Van hetzelfde kaliber is het eveneens
nostalgisch aandoende slotnummer Jonathan/Oom
Dries. Echter hier begeleidt Mathijn
zichzelf op prachtige wijze op piano. Mathijn
beschikt over een zeer prettige stem, zijn timbre en manier van zingen lijkt af
en toe op Boudewijn de Groot. Alleen vind ik de stem van Mathijn mooier, maar
vooral warmer.
In de noot van Mathijn op de hoes staat: “Teksten en muziek op
dit album mogen een esthetische ervaring zijn. Verder bedoel ik er niet zo veel
mee…”. Die teksten kunnen inderdaad gewoon als poëzie gezien worden.
Soms hebben ze een interessant achterliggend
verhaal, zoals Fortuna. Die tekst
heeft Mathijn geschreven nadat hij Buddenbrooks van Thomas Mann had gelezen. In
dezelfde periode ontmoette hij de
familie die vier generaties lang voor hem in zijn toenmalige huis gewoond had.
Zij kwamen bij hem op bezoek in de wetenschap dat het huis kort daarna gesloopt
zou gaan worden door een projectontwikkelaar. Mathijn vond de verhalen van de
familie en die van de Buddenbrooks thematisch verwant en heeft ze toen verweven
tot een liedtekst. Met deze wetenschap krijgen de woorden, ons huis, in Fortuna meerdere betekenissen.
Verrassend
is dat hij ook af en toe gebruik maakt van Italiaans als zangtaal. Hieronymus is praktisch geheel in het
Italiaans gezongen en is een eerbetoon aan de bekende schilder Jeroen Bosch en
aan een veel te jong overleden Nederlandse acteur.
Die fascinatie voor het Italiaans is
waarschijnlijk gedeeltelijk te verklaren door zijn liefde voor het werk van de
componist Giovanni Battista Pergolesi en de singer-songwriter Franscesco de
Gregori. Interessant is dat er op Duijf
gebruik gemaakt wordt van een aantal niet zulke gebruikelijke
muziekinstrumenten zoals hoorn, marimba, tamburello, grote trom en mandoline.
De
tekst van Zilverende dingen is niet
van zijn hand , maar van Harrie Schalken. Duijf
is net zoals zijn andere producties analoog opgenomen. Uiteraard zijn bij deze
release de teksten weer meegeleverd.
Label: BASTAARD
PLATEN
Releasedatum: 6
juni 2015
Links: