Duijf - Duijf



Verrassend  snel na de uiterst succesvolle Brabacanaplaat Caballero zonder filter van Björn van der Doelen tovert het jonge, ambitieuze platenlabel Bastaard Platen een nieuwe release uit de hoge hoed. Het betreft het in een zeer opvallende hoes gestoken debuut Duijf van Duijf. 

Duijf staat voor Mathijn den Duijf. Hij rondde in 1997 zijn studie muziekwetenschap af. Bekendheid verwierf hij daarna vooral als producer en mixer, maar ook als medegrondlegger van het in Utrecht gevestigde Kytopia. Zijn opnamestudio daar staat overigens vol met analoge apparatuur. Vanaf 2012 kreeg een solocarrière vorm, wat nu dus resulteert in Duijf

In het persbericht van het label wordt als een van de genres experimenteel genoemd. Zelf zou ik eerder willen spreken over een avontuurlijk album. Er is de nodige variatie in de manier zingen, vooral door gebruik te maken van dynamiek. Daarnaast hebben de begeleiders in een aantal nummers de gelegenheid gekregen om een eigen muzikale inbreng te leveren. 

Soms in de vorm van improvisatie. Deze nummers hebben iets meer tijd nodig om de luisteraar volledig te kunnen aanspreken. Daarnaast vindt men een aantal songs die je direct weten te raken. Om te beginnen het wonderschone en nostalgisch aandoende Passeer de straat, het mooiste liedje dat ik dit jaar tot nu toe hoorde. Hier wordt Mathijn alleen door Janos Koolen begeleid op mandoline met op de achtergrond de elektrische gitaar van Sam Jones. 

Van hetzelfde kaliber is het eveneens nostalgisch aandoende slotnummer Jonathan/Oom Dries.  Echter hier begeleidt Mathijn zichzelf op prachtige wijze op piano.  Mathijn beschikt over een zeer prettige stem, zijn timbre en manier van zingen lijkt af en toe op Boudewijn de Groot. Alleen vind ik de stem van Mathijn mooier, maar vooral warmer. 

In de noot van Mathijn op de hoes staat: “Teksten en muziek op dit album mogen een esthetische ervaring zijn. Verder bedoel ik er niet zo veel mee…”. Die teksten kunnen inderdaad gewoon als poëzie gezien worden.  

Soms hebben ze een interessant achterliggend verhaal, zoals Fortuna. Die tekst heeft Mathijn geschreven nadat hij Buddenbrooks van Thomas Mann had gelezen. In dezelfde periode ontmoette  hij de familie die vier generaties lang voor hem in zijn toenmalige huis gewoond had. Zij kwamen bij hem op bezoek in de wetenschap dat het huis kort daarna gesloopt zou gaan worden door een projectontwikkelaar. Mathijn vond de verhalen van de familie en die van de Buddenbrooks thematisch verwant en heeft ze toen verweven tot een liedtekst. Met deze wetenschap krijgen de woorden, ons huis, in Fortuna meerdere betekenissen. 

Verrassend is dat hij ook af en toe gebruik maakt van Italiaans als zangtaal. Hieronymus is praktisch geheel in het Italiaans gezongen en is een eerbetoon aan de bekende schilder Jeroen Bosch en aan een veel te jong overleden Nederlandse acteur.  

Die fascinatie voor het Italiaans is waarschijnlijk gedeeltelijk te verklaren door zijn liefde voor het werk van de componist Giovanni Battista Pergolesi en de singer-songwriter Franscesco de Gregori. Interessant is dat er op Duijf gebruik gemaakt wordt van een aantal niet zulke gebruikelijke muziekinstrumenten zoals hoorn, marimba, tamburello, grote trom en mandoline. 

De tekst van Zilverende dingen is niet van zijn hand , maar van Harrie Schalken. Duijf is net zoals zijn andere producties analoog opgenomen. Uiteraard zijn bij deze release de teksten weer meegeleverd.

Label: BASTAARD PLATEN
Releasedatum: 6 juni 2015
Links: